Πριν από μερικούς μήνες, ο Νίκος Ρογκαβόπουλος θα άφηνε το ελληνικό κοινό με ανοιχτό το στόμα, όταν πήρε την απόφαση να αφήσει την ΑΕΚ, το σταθερό του ρόλο και την τρανή μελλοντικά του παρουσία σε έναν από τους πιο πετυχημένους συλλόγους της χώρας μας.
Και τη φετινή σεζόν, συνεχίζει να κάνει ακριβώς αυτό. Να αφήνει τον κόσμο με ανοιχτό το στόμα.
Όχι για τις επιλογές του αυτή τη φορά, αλλά για τις σπουδαίες εμφανίσεις που πραγματοποιεί με τη φανέλα μιας ομάδας που πίστεψε και τον πίστεψε, μιας ομάδας που τον κυνήγησε, μιας ομάδας που τον κέρδισε και τον άφησε να την κερδίσει και αυτός.
Τον Προμηθέα Πατρών.
Μόλις στο πρώτο παιχνίδι της φετινής Basket League, και στην πρώτη του συμμετοχή σε αυτήν από τις 27 Μαρτίου -σε ένα ματς όπου πέτυχε 3 πόντους με 1-1 τρίποντο- ο Ρόγκα ήταν εξαιρετικά clutch και σημειώνοντας τους 8 από τους 15 πόντους του -αλλά και 8 από τους ύστατους 11 του Προμηθέα– στα τελευταία 3 λεπτά της αναμέτρησης χάρισε μια σπουδαία πρεμιέρα στους Αχαιούς, που μοιάζουν φέτος αρκετά αναβαθμισμένοι σε σχέση με πέρυσι.
Και ο 20χρονος wingman είναι ένας από τους κυριότερους λόγους επ’ αυτού!
Ήδη από τα φιλικά ματς αλλά και το Super Cup απέδειξε πως είναι ο παίκτης που ψάχνει ο Luis Casimiro, σε ένα σύγχρονο μοτίβο που έχει χτίσει εδώ και 2 μήνες στην Πάτρα.
Ένα μοτίβο που στηρίζεται στο small ball με αθλητικό πεντάρι ή τον stretching Αγραβάνη, στο μακρινό σουτ και στο τεράστιο μέγεθος της περιφέρειας, που τυπικά μπορεί να χάνει σε δημιουργία έχοντας κυρίως 1.5 creators στο παρκέ, αλλά κερδίζει στα βασικά του μπάσκετ (ριμπάουντ, ομοιογένεια, rim protection) που προσφέρει απλόχερα το size.
Ο Ρογκαβόπουλος δε μπορεί να παίξει στο 5.
Αλλά μπορεί να κάνει περίφημα όλα τα υπόλοιπα!
Μπορεί να απειλήσει από το τρίποντο, σημείο τρανό στην εξέλιξη της καριέρας του, με 5 απόπειρες σε 21 λεπτά χθες κόντρα στο Περιστέρι (2-5).
Μπορεί να αγωνιστεί σε τουλάχιστον 3 παραδοσιακές θέσεις (2-3-4 στα small ball του Casimiro), ενώ την ίδια στιγμή μπορεί να μαρκάρει 2.5 (1-2-3) με ιδιαίτερες αξιώσεις ελέω της σωματοδομής του, που ξεπερνάει τα 2 μέτρα (2.03) αλλά και της αθλητικότητας/ νιάτων του που του χαρίζει πάντα ένα έξτρα πλεονέκτημα στις εν Ελλάδι κόντρες του.
Μπορεί να κάνει απλά τα… απλά σε έναν αγώνα, μαζεύοντας 5 ριμπάουντ χθες, που είναι και η κορυφαία επίδοσή του και τελειώνοντας με το τρίτο καλύτερο PIR της αρμάδας του (15).
Ταυτόχρονα όμως, λειτουργεί πάντα ως μπαλαντέρ στις απαιτήσεις του εκάστοτε ματς.
Υπό συνθήκες, μπορεί να λειτουργήσει ως χειριστής μισού γηπέδου ενώ έχει και το απαραίτητο vision/ θέληση να δει μια πάσα.
Υπό συνθήκες, μπορεί να γίνει ο πρώτος σκόρερ της ομάδας του -όπως αποδείχθηκε και χθες.
Υπό συνθήκες, μπορεί να γίνει ο καλύτερος σουτέρ της (3ο καλύτερο ποσοστό χθες) και να χαρίσει στον Miles την αμυντική προσήλωση που μοιάζει να έχει ανάγκη όταν δεν του βγαίνει τίποτα στην επίθεση (0-2 τρίποντα χθες).
Γενικά, ο Ρογκαβόπουλος μπορεί.
Και κάνει και τον Προμηθέα να μπορεί, μεγαλώνοντας το ταβάνι του παρά τη νεαρή του ηλικία και τις λίγες παραστάσεις πρωτοβουλίας στο υψηλότερο επίπεδο.
Κανείς δε γνωρίζει πως θα καταλήξει η σεζόν στην Πάτρα, αλλά ένας Ισπανός -όπως έχει συμβεί πολλάκις και στο ποδοσφαιρικό γίγνεσθαι- ήρθε σε μια χώρα άγνωστη γι’ αυτόν με σκοπό να παίξει αμερικανικά και ισπανικά -αναβαθμίζοντας δηλαδή σε ρόλο πρωταγωνιστή νεαρά παιδιά, που εν Ελλάδι δεν παίρνουν ποτέ τις ευκαιρίες που απαιτεί το όποιο ταλέντο τους στο βωμό του «νίκη τώρα και όχι αργότερα».
Μπορεί να μην καταλήξει πουθενά.
Μπορεί να καταλήξει σε «μεγάλη» ελληνική ομάδα.
Μπορεί να καταλήξει στο ΝΒΑ.
Το ζήτημα είναι η μεθοδολογία και τα γεμάτα χαρά πνευμόνια ενός παιδιού που βρέθηκε χωρίς ομάδα με δική του απόφαση και ήδη με το… καλημέρα στο νέο του περιβάλλον απέδειξε στον εαυτό του πως κέρδισε το δικαίωμα που αποζητάμε όλοι μας.
Να ονειρεύεται.
Ξανά.
Δίχως ταβάνι και ουρανό.