Τι είδαμε από τις ομάδες στην Κανονική Περίοδο; Ποιος δικαιούται τον τίτλο του προπονητή της χρονιάς; Ποιοι ξένοι ξεχώρισαν; Είδαμε νέους Έλληνες στο παρκέ; Γράφει ο Νίκος Μπουρλάκης
Αφού δώσαμε μερικές «πινελιές» για το οργανωτικό ζήτημα, ας προχωρήσουμε στο αγωνιστικό της Basket League με δεδομένη τη λήξη της Κανονικής Περιόδου. Θα πρέπει κι εδώ να θέσουμε μερικά ερωτήματα στα οποία μπορείτε να απαντήσετε φυσικά κι εσείς. Πάμε.
-Το θέαμα ήταν αυτό που αρμόζει στο κορυφαίο πρωτάθλημα (κι επαγγελματικό) μπάσκετ της χώρας; Η απάντηση είναι «όχι» από την πλευρά μου. Πολύ φοβάμαι ότι στις περισσότερες περιπτώσεις έχουμε καταλήξει σε ένα show των Αμερικανών κάτι που μπορεί να είναι κανόνας μόνο σε τριτοκοσμικά πρωταθλήματα.
-Οι 6+1 ξένοι προσέφεραν κάτι; Ας πούμε ότι δεν άλλαξε κάτι ουσιαστικά αφού οι 6 είχαν δικαίωμα συμμετοχής έτσι κι αλλιώς, οπότε θα επιμείνω ότι ήταν ένα μέτρο «ειδικού σκοπού» που ουσιαστικά κάλυψε συγκεκριμένες ανάγκες: Των δύο ομάδων της Euroleague.
-Είδαμε κάποια πρόοδο σε συμμετοχή νέων Ελλήνων παικτών; Κατά την ταπεινή μου άποψη όχι μόνο δεν είδαμε αλλά σε σπάνιες περιπτώσεις αξιοποιήθηκε και ο κανόνας του «διπλού δελτίου» που είχαν οι ομάδες από φέτος.
-Υπάρχουν κάποιοι ξένοι που ξεχώρισαν; Εδώ μπορούμε να πούμε ότι έχουμε κάποια αποτελέσματα αφού όντως κάμποσα ονόματα έχουν τη δυνατότητα να διεκδικήσουν καλύτερο συμβόλαιο του χρόνου.
-Μπορούμε να ξεχωρίσουμε τον προπονητή που παρήγαγε έργο πετυχαίνοντας το στόχο; Εδώ θα πρέπει να βάλουμε και κάποιες παραμέτρους. Θα μου επιτρέψετε να αφήσω εκτός του αήττητο Γιώργο Μπαρτζώκα, όχι επειδή δεν το δικαιούται αλλά για να αναζητήσουμε κάτι διαφορετικό. Θα μπορούσε κάποιος να βάλει τον Βασίλη Σπανούλη σε αυτή τη θέση, αλλά θα απαντήσω ότι όντως, η προπονητική διαδρομή του Kill Bill άρχισε θετικά όμως με βάση την επένδυση του Περιστερίου δεν πιστεύω ότι «τρύπησε» κάποιο ταβάνι.
Θα δώσω λοιπόν το credit στον Ηλία Παπαθεοδώρου με δεδομένο ότι έκανε εξαιρετική δουλειά στον Κολοσσό, έπαιξε πολύ ωραίο μπάσκετ, τον έβαλε εύκολα στα PlayOffs, νίκησε σχεδόν όλους (από τον Ολυμπιακό ηττήθηκε στο τελευταίο σουτ) και για μεγάλο διάστημα ήταν πολύ κοντά στην τετράδα.
Θα μπορούσαμε να αναζητήσουμε την απογοήτευση της σεζόν αλλά είναι εύκολη η απάντηση: Ο Παναθηναϊκός που έκανε τη χειρότερη επίδοσή του για πρώτη φορά μετά την περίοδο 1996-1997. Πάλι άλλαξε προπονητή, τα έκανε «μαντάρα» ακόμα και με τους 6+1 ξένους και ήταν προβληματικός.
Η παρουσία του ΠΑΟΚ στην τετράδα ήταν σημαντικό βήμα, ο Προμηθέας είχε παράξενη χρονιά με περισσότερα down και λιγότερα up.
Όσο για την ΑΕΚ; Ας αναγνωρίσουμε τη δυσκολία να αντέχει σε δύο υποχρεώσεις μέσα στη σεζόν αφού φτάσαμε στον Απρίλιο κι ακόμα παλεύει στο BCL για το φάιναλ φορ. Για τον Κολοσσό τα αναφέραμε, ενώ ο Άρης είχε καλές και κακές στιγμές αλλά η εικόνα του γεμάτου «Αλεξάνδρειου» είναι ό,τι πιο όμορφο είδαμε στο φετινό πρωτάθλημα.
Το Λαύριο έχει τελματώσει και χρειάζεται να βρει μια νέα πρόταση διότι θα εξακολουθήσει να είναι «μηδέν οξέα μηδέν λιπαρά».
Η Καρδίτσα σώθηκε αλλά θα πρέπει να καταλάβει ότι δε θα πέφτει από την Ακρόπολη κάθε χρόνο και θα βρίσκει πορτοφόλι ενώ ο Απόλλωνας πέτυχε τις μεγάλες νίκες στη δυνατή έδρα του αλλά θα πρέπει επίσης να αναζητήσει μια νέα πρόταση όπως το Λαύριο αλλά με μια σημαντική διαφορά: Ο Απόλλωνας έχει κόσμο.