Κι ενώ ολοκληρώσαμε την Κανονική Περίοδο στην Basket League καλό θα ήταν να αναλύσουμε αν μας προσέφερε κάτι αλλά και τι θα πρέπει να αλλάξει. Γράφει ο Νίκος Μπουρλάκης
Επί της ουσίας, μπαίνουμε στην τελική ευθεία του πρωταθλήματος όπου υπάρχει φαβορί και μάλιστα ξεκάθαρο (ο Ολυμπιακός) ενώ ταυτόχρονα ξεχωρίσαμε και κάποια πράγματα στα οποία πρέπει να σταθούμε.
Σε πρώτη φάση ας τονίσουμε ότι έχουμε να κάνουμε με ένα πρωτάθλημα χωρίς κεντρικό χορηγό (!) κι αυτό ξεπερνά κάθε προσδοκία. Η πλειοψηφία των ομάδων αντιμετώπισε ως Θείο Δώρο το περίπου μισό εκατομμύριο από τη φορολογία των τυχερών παιχνιδιών και την ΕΡΤ.
Τα εισιτήρια ήταν πονεμένη ιστορία πλην κάμποσων φωτοβολίδων και φωτεινή εξαίρεση τον Άρη που απέδειξε ότι διαθέτει ένα μπασκετικό κοινό που θα γεμίζει το «Αλεξάνδρειο» ανεξαρτήτως συνθηκών. Αυτό είναι ένα φαινόμενο το οποίο πρέπει να εκμεταλλευτούν για το μέλλον και όχι να ασχολούνται διαρκώς με το παρελθόν.
Ο Γκάλης είναι ΕΝΑΣ και θα κάθεται ΠΑΝΤΟΤΕ στο θρόνο του. Μόνο που δεν παίζει μπάσκετ πια.
Για να επανέλθουμε στα γενικότερα της Basket League ας συμφωνήσουμε ότι η έννοια «επαγγελματικό πρωτάθλημα» ερμηνεύεται με καθαρά ελληνικό τρόπο! Δηλαδή απλώς αναφέρεται ή γράφεται χωρίς να σημαίνει ότι καλύπτει τον πραγματικό ορισμό.
Για την ακρίβεια δεν τον καλύπτει ούτε στο ελάχιστο. Κατά την ταπεινή μου άποψη κάποια στιγμή θα πρέπει να συμφωνήσουν ΟΛΟΙ ότι θα πρέπει να επαναπροσδιορίσουμε τα πάντα, να πάμε από την αρχή (ας πούμε από τη σεζόν 2024-2025) και να ζητήσουν πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος με συγκεκριμένα κριτήρια.
Όποιοι ΜΠΟΡΟΥΝ ας παίξουν. Κι ας είναι 10 ή 12 ή ακόμα καλύτερα ας είναι 16 ή 18. Να τεθούν κριτήρια τα οποία θα τηρηθούν. Αλλά αυτή η κουβέντα είναι διαφορετική.
Μέσα στα γενικότερα ζητήματα θα πρέπει να επισημάνουμε ότι δεν άλλαξε και τίποτα. Η διαιτησία παραμένει στο επίκεντρο και βέβαια αποτελεί το τέλειο άλλοθι για κάθε ηττημένο ώστε να τη χρησιμοποιήσει επικοινωνιακά.
Αν «ακούσει» κάποιος τις ομάδες θα θεωρήσει ότι όλα τα προβλήματα είναι λυμένα ενώ μόνη εκκρεμότητα είναι η διαιτησία. Φυσικά είναι τόσο αστείο αυτό ώστε δεν έχει νόημα να το προχωρήσουμε και να το αναλύσουμε. Φυσικά και υπάρχουν προβλήματα με τη διαιτησία (όπως υπήρχαν πάντοτε) αλλά δεν είναι το ΣΟΒΑΡΟΤΕΡΟ (πολύ δε περισσότερο το μοναδικό) πρόβλημα του πρωταθλήματος. Ποτέ δεν ήταν.
Στον ΕΣΑΚΕ δεν ακούγεται τίποτε τεχνοκρατικό, δεν υπάρχει καμία κουβέντα για οτιδήποτε έχει σχέση με την ανάπτυξη και την πρόοδο, αλλά (εδώ και χρόνια) για τη διαιτησία αλλά και για το πώς θα μοιραστεί η φτώχεια.
Την ίδια στιγμή το «επαγγελματικό πρωτάθλημα» χρωστά τεράστια ευγνωμοσύνη στην ΕΡΤ που δέχθηκε να το φιλοξενήσει έστω κι αν οι τηλεθεάσεις θυμίζουν θερμοκρασία Σιβηρίας. Βεβαίως «τα ακούει» και η ΕΡΤ αλλά σιγά μη και δε ξέφευγε του κανόνα. Αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς, αν και σκληροί, η ΕΡΤ κάνει «φιλανθρωπία» με δεδομένο το πώς έχουν καταντήσει αυτό το πρωτάθλημα. Να μιλήσουμε για την προβολή; Δε χρειάζεται να αναφέρουμε ότι στα «καθαρά» μπασκετικά σάιτ τα κείμενα για τις Εθνικές Κατηγορίες ή τα Τοπικά είναι σαφώς πιο δημοφιλή από τα αντίστοιχα της Basket League. Είναι προφανές ότι ο «μπασκετικός κόσμος» αναζητά κάτι άλλο απ’ αυτό που προσφέρει το «επαγγελματικό πρωτάθλημα».
Όπως επίσης κατ’ αντιστοιχία οι αγώνες που προβάλλονται μέσω διαδικτύου από τις ομάδες έχουν σαφώς περισσότερη απήχηση. Όπως και η προσέλευση στο γήπεδο (αναλογικά με τη χωρητικότητα).
Είναι προφανές ότι ο κόσμος θέλει κάτι διαφορετικό. Και σίγουρα αυτό δεν είναι πρωτίστως η διαιτησία. Και σε αυτές τις κατηγορίες, ίδιοι είναι οι διαιτητές. Αυτά σε πρώτη φάση γιατί θα επανέλθουμε με τα αγωνιστικά