Έχοντας περάσει όλη την καριέρα του (επαγγελματική και μη) στη Νίκη Βόλου, δεν θα μπορούσε παρά να θεωρεί τους “κυανόλευκους” ως οικογένειά του. Ο λόγος για τον Σάκη Κουτίνα, ο οποίος φορά τη φανέλα των Βολιωτών από τότε που ήταν δώδεκα ετών. Ο 25χρονος, πλέον, παίκτης της Νίκης Βόλου μίλησε στο sport7.gr για τη φετινή σεζόν και το ταξίδι στην Α2 κατηγορία, το οποίο ολοκληρώνεται σε δέκα μέρες, τις δυσκολίες του ημιεπαγγελματικού (όπως έχουν γίνει πλέον τα πράγματα) αθλητισμού, αλλά και την οικογένειά του.
Αναλυτικά όσα δήλωσε:
Για τη φετινή σεζόν: “Το μπάσκετ στην Α2 είναι εντελώς διαφορετικό από την Β’ Εθνική. Είναι συναρπαστική εμπειρία. Φτάνεις στα όρια σου. Θέλεις να προσπαθήσεις για να φτάσεις ακόμα πιο ψηλά και να γίνεις πιο ανταγωνιστικός και καλύτερος. Ζεις το μπάσκετ από μια πλευρά που δεν το είχες ζήσει. Καλύτερο θέαμα, πιο γρήγορο μπάσκετ, πιο μεγάλα κορμιά, έμπειροι αθλητές… Θέλαμε πάρα πολύ να παραμείνουμε στην κατηγορία και να το ξαναζήσουμε όλο αυτό. Με λίγη περισσότερη εμπειρία και με καλύτερες συνθήκες, θα το είχαμε καταφέρει. Αλλά δυστυχώς”.
Για το τι ακριβώς έφταιξε και πήγε στράφι όλη αυτή η μεγάλη προσπάθεια: “Όλη τη χρονιά παλεύαμε μόνοι μας. Μας μένει πικρία γιατί πήγαν χαμένοι οι κοποί μας και οι προσοπάθειες μας. Αν δεν ήμασταν μόνοι μας τα πράγματα θα ήταν εντελώς διαφορετικά. Από τη δική μας πλευρά τα δώσαμε όλα. Λυγίσαμε λόγω κούρασης σε κάποια παιχνίδια, που θα μπορούσαμε να είχαμε κερδίσει. Απόδειξαμε οτι δεν ήμασταν γι αυτή τη θέση. Πήγαμε εκτός έδρας και χτυπήσαμε παιχνίδια που κανείς δεν πιστεύε και τελικά χάναμε στο τέταρτο δεκάλεπτο γιατί είχαμε μείνει λίγοι. Δεν αντέξαμε… Δεν αντέξαμε την κούραση, την πίεση και τα τόσα προβλήματα”.
Για την απειρία που έπαιξε ρόλο στον υποβιβασμό: “Η θέση της Νίκης Βόλου στη βαθμολογία δεν είναι αυτή που της αρμόζει. Χάσαμε κάποια παιχνίδια στην αρχή από θέμα απειρίας επειδή δεν γνωρίζαμε την κατηγορία και τους αντιπάλους. Π.χ. υπερεκτιμήσαμε την Λευκάδα την οποία θα μπορούσαμε να έχουμε κερδίσει, παίρνοντας ένα διπλό που σήμερα θα ήταν η μισή παραμονή μας.
Αν ξέραμε ότι η κατηγορία ήταν έτσι από την αρχή και δεν παρουσιαζόμασταν φοβισμένοι κάπως για το άγνωστο, τότε τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Και το πρόγραμμα κάπως μας δυσκόλεψε. Αν το παιχνίδι με τη Λευκάδα πχ ήταν προς τη μέση των αγώνων και όχι στην πρεμιέρα, θα είχαμε πάρει μια γεύση από την κατηγορία και θα παίζαμε με άλλον αέρα. Ακόμα και με αυτά τα προβλήματα που είχαμε, το παλεύαμε για την παραμονή”.
Για τις δυσκολίες που υπάρχουν στη σημερινή εποχή λόγω κρίσης: “Είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα για το μπάσκετ ειδικά στην επαρχία. Οι ομάδες δυσκολεύονται πάρα πολύ, έχουν βρει και τη δικαιολογία της κρίσης, που ναι μεν τους επηρεάζει, αλλά αποτελεί πλέον και “καραμέλα” για να καλύπτονται. Δεν πιστεύω πάντως ότι οι άνθρωποι της ομάδας έχουν και δεν μας δίνουν ή λειτουργούν για το συμφέρον τους. Σε καμία περίπτωση δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Τα ποσά όμως είναι εφικτά, δεν παίρνουμε τίποτα τρελά λεφτά, αλλά οι ομάδες πλέον δεν μπορούν να μας δώσουν ούτε αυτά.
Δεν μπορεί κάποιος να προχωρήσει σε επαγγελματικά πρότυπα. Σου σταματάνε τα όποια όνειρα σου. Σου λένε κάντο για χόμπι και δεν τους νοιάζει αν θα αναγκαστείς να το σταματήσεις. Αν βρεις δουλειά και το κάνεις για χόμπι, συμφέρει τις ομάδες, για να μην σε πληρώνουν. Όμως δεν είναι έτσι τα πράγματα. Κάνεις τις προπονήσεις με την ομάδα, υπάρχουν τραυματισμοί, χρειάζεσαι θεραπείες, χρειάζεσαι ατομικές προπονήσεις. Όλα αυτά μόνο για ένα χόμπι δεν γίνονται.
Ειδικά όταν έχεις οικογένεια από πίσω είναι πάρα πολύ δύσκολα τα πράγματα και πολλά παιδιά αναγκάζονται να τα παρατήσουν. Όταν τίθεται πρόβλημα επιβίωσης, δεν μπορείς να κατηγορήσεις τους αθλητές. Από τη δική μας ομάδα αποχώρησαν κάποια παιδιά. Πώς να τους κατηγορήσεις; Κάνουμε προπόνηση έξι και επτά άτομα με το ζόρι. Παρ’ όλα αυτά το παλέψαμε και προσπαθήσαμε, αν και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε είναι πολλά. Στις υποχρεώσεις απέναντι στην ομάδα πρέπει να είσαι επαγγελματίας, ενώ εσένα η διοίκηση σε αντιμετωπίζει σαν ερασιτέχνη. Βέβαια υπάρχουν και ομάδες που είναι σωστές στις υποχρεώσεις τους και είναι και αυτές που ξεχωρίζουν. Τίποτα δεν είναι τυχαίο”.
Για το τι κρατάει τον ίδιο και τους συμπαίκτες του να συνεχίσουν να δουλεύουν σκληρά: “Αυτοί που μείναμε στην ομάδα μείναμε καθαρά γιατί αγαπάμε το άθλημα. Έχουμε και φιλότιμο, δεν θέλαμε να τα παρατήσουμε. Όχι ότι τα άλλα παιδιά δεν το αγαπούσαν, αλλά δεν μπορούσαν να μείνουν. Προσπαθούσαμε χρόνια για μια άνοδο στην Α2. Ήρθε η στιγμή που το πετύχαμε και θα ήταν κρίμα να μην το ζήσουμε μέχρι το τέλος. Αυτός είναι ο λόγος που ακόμα είμαστε στο γήπεδο. Η ομάδα έπεσε κατηγορία, άλλα έχουμε υποχρέωση να τελειώσουμε με ψηλά το κεφάλι. Όμως αυτό θα πρέπει κάποιοι να το εκτιμήσουν”.
Για το αν θα παραμείνει στη Νίκη Βόλου: “Αν τα πράγματα αλλάξουν θέλω να μείνω στη Νίκη. Αλλιώς, αν υπάρξει πρόταση, θέλω να φύγω. Με έχει βοηθήσει πολύ η ομάδα. Έχω αναδειχθεί μέσα από τη Νίκη, πέτυχα τον στόχο της Α2 και πραγματικά έχω αγαπήσει τον σύλλογο. Όμως αν δεν αλλάξουν τα πράγματα στην ομάδα για να είμαστε σωστά οικονομικά και να μπορώ να προσφέρω στην οικογένεια μου αυτά που πρέπει, τότε δεν έχω άλλη επιλογή από το να φύγω.
Το δελτίο μου ανήκει στη Νίκη, αλλά θέλω να πιστεύω, ότι από τη στιγμή που δεν θα μπορούν να μου προσφέρουν όλα αυτά που πρέπει και από τη στιγμή που η ομάδα υποβιβάστηκε, εκτιμώντας την προσφορά μου στο σύλλογο, θα μου δώσουν την ευκαιρία να είμαι κάπου καλύτερα. Τώρα πια δεν είμαι μόνος μου. Πρέπει να σκεφτώ το παιδί μου και την οικογένεια μου”.
Για την προτίμηση του κόσμου στο ποδόσφαιρο: “Ο κόσμος δυστυχώς λόγω κρίσης έχει απομακρυνθεί από το μπάσκετ. Στη Β’ και στη Γ’ Εθνική είχαμε ένα γεμάτο κλειστό γήπεδο και όλες οι ομάδες, μας ζήλευαν και μας θαύμαζαν για αυτό. Τώρα δεν είναι έτσι, παρότι η ομάδα είναι στην Α2. Σίγουρα είναι και η πορεία μας που αποθάρρυνε τον κόσμο να δώσει το παρών, αλλά από την άλλη θεωρώ, ότι προτιμά και το ποδόσφαιρο.
Παλιά πήγαινε και στα δύο. Θα πήγαινε στο ποδόσφαιρο, θα έδινε και πέντε ευρώ να δει το μπάσκετ. Τώρα έχει την οικονομική δυνατότητα για ένα από τα δύο και πρέπει να επιλέξει. Ετσι επιλέγει το ποδόσφαιρο. Σίγουρα αν είχαμε τον κόσμο κοντά μας, ίσως σε κάποια παιχνίδια να ήταν αλλιώς. Δεν τα περίμενα έτσι τα πράγματα. Περίμενα ότι στην Α2 θα ερχόταν ακόμη περισσότερος κόσμος να δει την ομάδα”.