Ο 28χρόνος ψηλός Miljan Drekalovic στην πρώτη του σεζόν στην Ελλάδα και την Α2 βοήθησε πάρα πολύ τον Φίλιππο Βέροιας, μετρώντας 13.6 πόντους, 5.6 ριμπάουντ σε κάτι περισσότερο από 30 λεπτά ανά ματς. Τα ποσοστά του είναι εξαιρετικά (63.3% στο δίποντο και 41% στο τρίποντο) και είναι από τους βασικούς λόγους που οι Βεροιώτες είχαν σημαντικές ελπίδες παραμονής στην κατηγορία προτού την οριστική διακοπή των πρωταθλημάτων.
Σε συνέντευξη που παραχώρησε στην ιστοσελίδα «eurobasket.com» και τον δημοσιογράφο Zoran Popovic μίλησε για πολλά και ενδιαφέροντα πράγματα:
Αρχικά ρωτήθηκε για το πότε έκανε τα πρώτα μπασκετικά του βήματα: «Άρχισα να ενδιαφέρομαι για το μπάσκετ στις αρχές του 2000, βλέποντας την Εθνική ομάδα της Σερβίας. Τότε θυμάμαι τον εαυτό μου να αγαπά το ποδόσφαιρο. Πρώτη μπασκετική μου προπόνηση ήταν στην ηλικία των 10 το 2001, με τον κόουτς Nebojsa Knezevic, ο οποίος τώρα είναι και καλός μου φίλος.»
Μετά ρωτήθηκε για το βήμα από το Εφηβικό στο Ανδρικό επίπεδο: «Στην Mega Bemax όλα ήταν πολύ επαγγελματικά και πολύ καινούρια για εμένα (προερχόμενος από την Okk Belgrade). Δεν ήμουν έτοιμος για ένα τόσο μεγάλο βήμα μπροστά, ούτε ψυχικά, ούτε και μπασκετικά. Όταν αποχώρησα, επειδή ήμουν μικρός, έχασα λίγο την αυτοπεποίθηση μου και δεν ήξερα τι να κάνω. Ένιωθα χαμένος, δεν ένιωθα ευτυχισμένος κάπου. Σύγκρινα όλες τις ομάδες με την Mega, και τίποτα δεν με ικανοποιούσε με αποτέλεσμα οι στόχοι μου να πέσουν αρκετά. Έπαιξα στις μικρότερες κατηγορίες του Σερβικού μπάσκετ και μετά από μερικά χρόνια επέστρεψα στην πρώτη μου ομάδα την Okkk Belgrade όπου για δύο σεζόν στην πρώτη κατηγορία πήγα περίφημα.»
Για την συνέχεια στο εξωτερικό: «Ως αποτέλεσμα των καλών μου εμφανίσεων μου έρχονται προτάσεις από το εξωτερικό. Πάω στην Ρουμανία, όπου έμαθα τι θα πει να είσαι κανονικός επαγγελματίας. Επόμενη στάση τα Σκόπια όπου επίσης έπαιξα καλά. Η ευκαιρία της Ελλάδας ήρθε μετά από πολύ κόπο και δουλειά. Εδώ στον Φίλιππο έπαιξα το καλύτερο μπάσκετ της καριέρας μου, και οι άνθρωποι εδώ στην Βέροια με έκαναν να νιώθω πολύ όμορφα.»
Για το μέλλον: «Βήμα-βήμα. Τίποτα δεν μπορούμε να προγραμματίσουμε ούτε στην ζωή ούτε και στο μπάσκετ. Έχω φιλοδοξίες και στόχους, και περιμένω να ανέβω ακόμα ένα επίπεδο τα επόμενα χρόνια. Το μπάσκετ είναι η ζωή μου και θα ήθελα να μείνω στον χώρο και μετά το τέλος της καριέρας μου ως παίκτης.»