Ο Elit-ιστας είναι πάλι εδώ για να σας περιγράψει μια ιστορία έπαρσης και υποκρισίας. Γιατί είναι άλλο τι λες και άλλο τι πράττεις.
Όλους μας ενδιαφέρει να έχουμε καλό πρόσωπο προς τα έξω. Δεν αμφισβητείται, αλλά να υπάρχει κι ένα μέτρο διότι όταν χαθεί τότε πας σε έπαρση και ναρκισισμο.
Ενώ όταν δε συμβαδίζουν οι πράξεις με την πραγματικότητα τότε έχουμε να κάνουμε με υποκρισία.
Να χτίζεις με κόπο ένα προφίλ το οποίο όμως εύκολα καταστρέφεται όταν το όριο χάνεται. Καλές οι διδαχές, οι πομφόλυγες και τα όμορφα λόγια αλλά υπάρχει και μια κουρτίνα που αν τραβηχτεί τότε πολλά αλλάζουν.
Το μεγάλο αφεντικό με πολύπλευρη δραστηριότητα έχει κάποιες εκκρεμότητες. Οικονομικής φύσεως. Οι αθλητές προσπαθούν να βρουν την άκρη τους αλλά εκείνος έχει επιλέξει ένα δικό του τρόπο να το λύσει: Να μην απαντά στα τηλεφωνήματα που του κάνουν.
Δε θέλει να έχει μπελάδες στο κεφάλι του. Ούτε και θέλει να σκοτιζεται για πράγματα που δεν τον ενδιαφέρουν. Σου λέει αφού δε θα τους έχω του χρόνου, τι με ζαλίζουν;
Συμπεριφορά εντυπωσιακή τουλάχιστον, πολύ περισσότερο από τη στιγμή κατά την οποία περνά άλλο πρόσωπο προς τα έξω. Κι εκεί είναι το πρόβλημα. Πώς οτιδήποτε του χαλάει το προφιλ τον κάνει έξαλλο.
Ας πρόσεχε. Κι ας φροντίσει να είναι συνεπής στις υποχρεώσεις του. Διότι οι αθλητές ετοιμάζουν την επομένη κίνηση. Που αν δημοσιοποιηθεί θα τσαλακωθει το προφίλ του και θα ψάχνει πάλι για φαντάσματα κι εχθρούς.
Και μια παρότρυνση: Να τα ξαναβρεί με την αλήθεια διότι το ψεύδος είναι αμάρτημα.