Ο Παντελής Γαμπιεράκης περίμενε για παραπάνω από ένα μήνα για την παραχώρηση του πλειοψηφικού πακέτου των μετοχών της ΚΑΕ Ηλυσιακού, ωστόσο από τη στιγμή που δεν εμφανίστηκα κανείς, αποφάσισε να παραμείνει για ακόμη μία χρονιά και να στηρίξει την προσπάθεια.
Ο Πρόεδρος της ΚΑΕ Ηλυσιακός, Παντελής Γαμπιεράκης έκανε την ακόλουθη δήλωση:
“Έπειτα από αναμονή ενός και πλέον μήνα και παρά το κάλεσμα μου για συνεργασία ή και για την παραχώρηση του πλειοψηφικού πακέτου των μετοχών της ΚΑΕ ΗΛΥΣΙΑΚΟΣ, δυστυχώς, ουδείς ενδιαφερόμενος εμφανίστηκε. Έπειτα από πολλή σκέψη και προκειμένου ο ΗΛΥΣΙΑΚΟΣ να μην υποβιβαστεί στα… τοπικά, παρότι κάποιοι το επιθυμούν διακαώς, θα στηρίξω και τη φετινή προσπάθεια.
Μια προσπάθεια που θα γίνει με όσο το δυνατόν μικρότερο μπάτζετ, ώστε να επιτευχθεί ο στόχος της πλήρους εξυγίανσης και η ομάδα να είναι σε θέση να βρει το δρόμο της ανά πάσα στιγμή.
Θέλω να ευχαριστήσω προσωπικά τους πρώην και νυν, προπονητές, αθλητές αλλά και το διοικητικό προσωπικό της ΚΑΕ, η συντριπτική πλειοψηφία των οποίων δείχνουν απίστευτη υπομονή στο οικονομικό κομμάτι αλλά και εξαιρετική συνέπεια στη δουλειά τους.
Η προσπάθεια που ξεκινάει για την επόμενη σεζόν από όλους μας θα είναι σκληρή αλλά έντιμη και αισιοδοξώ ότι θα φέρουμε για μία ακόμη τον ΗΛΥΣΙΑΚΟ εκεί που πρέπει.
Προπονητής της ομάδας μας, όπως είχα δεσμευτεί, ευθύς εξαρχής, θα είναι ο Δημήτρης Λιόγας, που σε μια δύσκολη καμπή κράτησε γερά το τιμόνι του ΗΛΥΣΙΑΚΟΥ και είμαι σίγουρος πως θα μας δικαιώσει για την επιλογή μας.
Καλώ δε όλους αυτούς τους… λαλίστατους που τελικά είναι μόνο λόγια, αφού δεν μπορούν να βοηθήσουν ουσιαστικά την ομάδα, τουλάχιστον ας το βουλώσουν και ας έρχονται στο γήπεδο απλά ως θεατές, πληρώνοντας κάποια στιγμή, έστω, το εισιτήριο τους.
Φωτεινή εξαίρεση αποτελεί ο πρόεδρος του Ερασιτέχνη, κ. Λιονάκης και οι συνεργάτες του αλλά και οι οργανωμένοι οπαδοί της ομάδας μας, που στηρίζουν έμπρακτα και με αγάπη τον ΗΛΥΣΙΑΚΟ.
Περιμένω, τέλος, από τον πρόεδρο του ΕΣΑΚΕ, κ. Χαλβατζάκη, να προχωρήσει στις απαραίτητες αλλαγές ώστε οι πρόεδροι των ομάδων να πάψουμε να είμαστε όμηροι και να απειλείται όχι μόνο η επαγγελματική αλλά και η προσωπική μας υπόσταση, λόγω της ενασχόλησης μας με το μπάσκετ”.