Δεκατρία χρόνια πέρασαν κιόλας από την βραδιά της Λωζάννης. Η ΑΕΚ σαν αύριο, επαναλαμβάνει τον εαυτό της, ή αλλιώς πανηγυρίζει ξανά την κατάκτηση του Κυπέλλου Κυπελλούχων (που στο μεταξύ είχε γίνει “Σαπόρτα”).
Και μπορεί να μην είχε το 83-76 επί της Κίντερ την ίδια αίγλη με το “Καλλιμαρμάρειο” 89-82 επί της Σλάβια, αλλά πανηγυρίστηκε έξαλλα τόσο στην Ελβετία, όσο και στην Ελλάδα. Το άξιζαν ο Κορωνιός, ο Ντικούδης, ο Χατζής, ο Κακιούζης, δύο εξαιρετικοί ξένοι (Μιούρσεπ, Μπούι) και όλα τα άλλα παιδιά της ομάδας, που φτιάχτηκε από τον Ντούσαν Ίβκοβιτς ακριβώς για να συλλέγει τρόπαια.
Κορυφαία στιγμή της βραδιάς, όταν ο αρχηγός Νίκος Χατζής σκαρφάλωσε στην εξέδρα για να αφιερώσει το τρόπαιο στον μέντορά του, Γιώργο Αμερικάνο, ο οποίος συγκινημένος ξέσπασε σε λυγμούς. Στη Λωζάννη είχαν ταξιδέψει για το ματς σχεδόν όλοι οι παίκτες και ο προπονητής της “Βασίλισσας” του ’68, οι οποίοι και αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για τους παίκτες του “Ντούντα”. Την μετάδοση του αγώνα για το κρατικό ραδιόφωνο έκανε, όπως και το ’68, ο Βασίλης Γεωργίου. Παρών ήταν και ο μέγιστος Φαίδων Κωνσταντουδάκης, τότε επικεφαλής του Αθλητικού Τμήματος της “Απογευματινής” και πάντα αρθρογράφος του “Φωτός”, αλλά κυρίως πάντα “πατριάρχης” του “κιτρινόμαυρου” ρεπορτάζ.
Δεκατρία χρόνια μετά, η ΑΕΚ προσπαθεί να ξαναγεννηθεί από τις στάχτες της Β΄ Εθνικής, με τους Αλεξίου-Κοτσάτο να δίνουν το “πρόσταγμα”. Και με τον Δούκα να αποτελεί το επόμενο εμπόδιο για την “Ένωση”, που εξακολουθεί να δίνει μάχη πρωτιάς και άμεσης επανόδου στην Α2…