Ο Ηλίας Τομαράς εδώ και πολλά χρόνια αποτελεί έναν από τους πλέον σταθερούς σκόρερ των Εθνικών Κατηγοριών, καθώς ο κάθε προπονητής μπορεί να “κοιμάται” ήσυχος έχοντας τον στο ρόστερ του. Πλέον ο 32χρονος γκαρντ φαίνεται να βρίσkει την “Ιθάκη” του στην ομάδα του Δούκα, μια ομάδα την οποία φόρτωσε με 36 πόντους την τελευταία αγωνιστική του περσινού πρωταθλήματος, προσπαθώντας να βοηθήσει την Χαλκίδα να παραμείνει στη κατηγορία.
Ο Ηλίας Τομαράς μίλησε με θέρμη για τη νέα του ομάδα στο basketblog.gr, ενώ θέλησε να μιλήσει για τις συνθήκες που υπήρχαν στην Χαλκίδα, εκφράζοντας παράλληλα τη λύπη του για την διάλυση της ΑΓΕΧ, μιας ομάδας η οποία ουσιαστικά τον ανέδειξε.
Νέα καριέρα, νέα πορεία πλέον στον Δούκα, τι ήταν αυτό που σε ώθησε να συνεχίσεις την καριέρα σου στο “Δαϊς”;
Ο πρώτος λόγος που διάλεξα τον Δούκα ήταν ο προπονητής μας ο Γιάννης Γιαννόπουλος. Τον θεωρώ έναν από τους καλύτερους προπονητές στον χώρο του Ελληνικού μπάσκετ. Ξέρει να περάσει στους παίκτες του αυτό που θέλει να πάρει από αυτούς και το πως μπορεί να παίξει η ομάδα. Ξέρει τον τρόπο να πάρει το 100% από όλους και το πιο σημαντικό είναι ότι σέβεται όλους τους αθλητές και ουσιαστικά μας έχει σαν…παιδιά του. Εξίσου σημαντικό ρόλο έπαιξε το γεγονός ότι ο Δούκας αποτελεί ένα φερέγγυο σωματείο, από τα πολύ λίγα στην Ελλάδα πλέον, και ότι οι άνθρωποι που τον περιβάλλουν είναι μια οικογένεια και δεν τους ενδιαφέρει η προσωπική τους προβολή παρά μόνο η επιτυχίες του συλλόγου.
Θεωρείς ότι η ομάδα έχει ως στόχο την σωτηρία, ή την όσο δυνατή καλύτερη θέση στο πρωτάθλημα;
Προσωπικός μου στόχος είναι να παίξω με την ομάδα του Δούκα στην Α1. Στόχος της ομάδας είναι να σωθούμε όσο πιο γρήγορα γίνεται και στη συνεχεία μπορούμε να κοιτάξουμε για κάτι παραπάνω. Θεωρώ ότι έχουμε πολύ καλές μονάδες και ότι η παρουσία του Γιώργου Καλαϊτζή στην ομάδα προσθέτει άλλη κλάση και επίπεδο.
Πέρυσι με την Χαλκίδα κάνατε υπερπροσπάθεια και έμελλε παρά τους 36 πόντους σου να μην τα καταφέρετε.Τι έφταιξε στην Χαλκίδα και άραγε τι αισθάνεσαι για την ΑΓΕΧ στην οποία ανδρώθηκες, και τι οδήγησε στην διάλυση της;
Πέρυσι, και που φτάσαμε να διεκδικούμε τη σωτήρια την τελευταία αγωνιστική ήταν άθλος. Οι συνθήκες στην ομάδα ήταν το λιγότερο τραγικές. Οι άνθρωποι που αυτό αποκαλούνταν διοίκηση εκτός από άσχετοι με το χώρο έρχονταν στο γήπεδο μόνο σε κάποια νίκη της ομάδας να φωτογραφηθούν. Οικονομικά απλά δεν υπήρχαν…!!! Οι παίκτες που ζούσαν εκτός Χαλκίδας, το μόνο που έκαναν ήταν να τους καλούν κάθε μέρα στο τηλέφωνο για να δούνε που θα φάνε, και το κυριότερο αλλάξανε 4 προπονητές χωρίς να εμπιστευθούν κανέναν απο αυτούς και να τους αφήσουν να κάνουν την δουλειά τους. Λυπάμαι πολύ που διαλύθηκε η ομάδα που με ανέδειξε μπασκετικά. Αλλά ήταν φυσικό επακόλουθο. Ο κόσμος της Χαλκίδας δεν εμπιστεύεται τα πρόσωπα που διοικούν τόσα χρόνια την ομάδα και για αυτό δεν βοηθάει. Οι άνθρωποι αυτοί ακόμα χρωστάνε σε σπίτια, ξενοδοχεία, εστιατόρια, σε παίκτες και προπονητές με τους οποίους είναι στα δικαστήρια. Εμείς πέρυσι πήραμε το πολύ δυο μισθούς. Τελειώνοντας θα ήθελα να πω πως πρόκειται για μια άρρωστη ομάδα όπου δεν αφήνουν νέους ανθρώπους με όρεξη να βοηθήσουν την ομάδα και να φτάσει εκεί που της ανήκει. Το χειρότερο από όλα είναι ότι πριν διαλυθεί η ΑΓΕΧ ζήταγαν από τον κάθε έναν από εμάς 1000 ευρώ για να μας δώσουν τα δελτία μας. Ο λόγος που τα ζήταγαν…για ενίσχυση του σωματείου. Δηλαδή και μας χρωστάνε και μας εκβίαζαν κιόλας”.