Ο Νίκος Κεραμέας μίλησε με πολύ κολακευτικά λόγια για το σωματείο του Λεύκιππου Ξάνθης. Ο Λεύκιππος πραγματοποιεί μια σπουδαία προσπάθεια τα τελευταία χρόνια και αυτό δεν περνάει απαρατήρητο. Μεταξύ άλλων αναφέρθηκε σε αυτό και ο πολύπειρος προπονητής Νίκος Κεραμέας.
Ένας σπουδαίος άνθρωπος στο χώρο του ελληνικού μπάσκετ που έχει διατελέσει τόσο ομοσπονδιακός τεχνικός, όσο και προπονητής σε συλλόγους όπως είναι ο Άρης, ο Ολυμπιακός. Πλέον είναι Γενικός Αρχηγός στο σωματείο της ΧΑΝΘ. Μίλησε στο lefkipposbc.gr με τα καλύτερα λόγια για την ομάδα της Ξάνθης.
Δείτε αναλυτικά τι δήλωσε ο Κεραμέας για τον Λεύκιππο Ξάνθης:
“Η γνώση που έχω για την πορεία του Λεύκιππου έχει να κάνει με δύο πράγματα. Το πρώτο είναι βάσει αυτών που διαβάζω και των πληροφοριών που έχω για την πορεία του και το δεύτερο είναι γιατί έτυχε να γνωρίσω τον άνθρωπο (σ.σ. Ματθαίο Σαββίδη) που ηγείται του Λεύκιππου αυτή την στιγμή. Κάποιες διαπιστώσεις που έχω κάνει, είναι πρώτον ότι υπάρχει ένα απίστευτο μεράκι γι’ αυτήν την ομάδα προκειμένου αυτή να προκόψει. Και δεύτερον, ότι αυτή η κατεύθυνση της προόδου έχει σαν έρεισμα κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που δεν είναι αυτά της… μόδας. Εννοώ πως φιλόδοξοι άνθρωποι που θέλουν να κάνουν μια επιτυχία μπορούν να «πετάξουν» χρήμα στην αγορά, να πάρουν παίκτες οι οποίοι είναι σε περασμένη ηλικία αλλά είναι ετοιμοπόλεμοι για να παίξουν, να μην ενδιαφέρονται για τις μικρές ηλικίες και ως εκ τούτου να δημιουργήσουν μια ομάδα «πυροτέχνημα», η οποία να κάνει μια καλή πορεία και να τελειώνει εκεί”.
Όσον αφορά τις μικρές ηλικίες του συλλόγου τόνισε:
“Ο Λεύκιππος από αυτά που βλέπω και παρατηρώ, είναι μια ομάδα η οποία πάει κόντρα στο ρεύμα γιατί προσέχει πάρα πολύ τις μικρές ηλικίες. Αυτό είναι πολυδιάστατα καλό. Γιατί δείχνει πως όταν δουλεύεις σε βάθος, πρέπει να έχεις υπομονή και να περιμένεις τα αποτελέσματα που θα αργήσουν να έρθουν. Στον Λεύκιππο ήρθαν και αποτελέσματα! Εγώ περιμένω να δω, έχοντας γνώση της σοβαρής επιθυμίας του Προέδρου και των συνεργατών του να προτάξουν την προσοχή σε μικρές ηλικίες, το πώς θα καταφέρουν να μπολιάσουν στη μεγάλη ομάδα αυτά τα μικρά παιδιά που θα «βγουν» κάποια στιγμή από τις Ακαδημίες και τα μικρά αγωνιστικά τμήματα”.
Για τον πρωταθλητισμό που κάνει ο Λεύκιππος τόσο σε ανδρικά τμήματα, όσο και σε αυτά των υποδομών είπε:
“Μου δείχνει τον δύσκολο δρόμο… Ο πρώτος δρόμος είναι ο εύκολος, δηλαδή ο δρόμος του να φτιάξεις μια καλή ομάδα παίρνοντας καλούς παίκτες. Για παράδειγμα, πας στην αγορά, αγοράζεις ωραία φρούτα, λαχανικά και κάνεις ένα ωραίο τραπέζι. Ο δεύτερος δρόμος, το να σπείρεις, να καλλιεργήσεις, να ποτήσεις, να κλαδέψεις και να περιμένεις να βγει το προϊόν το δικό σου που θα σε γεμίσει χαρά, είναι το δύσκολο. Είναι δύσκολο και θέλει απίστευτη υπομονή το να ξεκινήσεις από το μηδέν και να περιμένεις τον καρπό από τις μικρές ομάδες. Αυτή την στιγμή ο Λεύκιππος κινείται και στα δύο επίπεδα… Και το δύσκολο, ξαναλέω, είναι να μπορέσει να συγκεράσει αυτές τις δύο κατευθύνσεις. Και να μπορέσει να κάνει και το ένα και το άλλο. Θα έλεγα ότι είναι πολύ σημαντικό το δεύτερο, δηλαδή οι μικρές ηλικίες, γιατί δεν είναι μόνο ο αθλητισμός. Το να προσέξεις τις μικρές ηλικίες, έχει και κοινωνική διάσταση. Για την Ξάνθη συγκεκριμένα, το να μπορέσεις να έχεις μια Ακαδημία για να φτιάξεις μπασκετμπολίστες, να φτιάξεις σωστούς ανθρώπους, να μαζέψεις τα παιδιά από την γειτονιά -τα οποία τρέχουν δεξιά και αριστερά- και να αποφύγουν άλλους κινδύνους για να μπουν μέσα στο γήπεδο -όπου θα τους περιμένουν καλοί προπονητές, σωστοί άνθρωποι, καλοί δάσκαλοι- και γενικότερα να τους βάλεις μέσα στον αθλητισμό, είναι το καλύτερο. Εγώ θα έδινα χρόνο στον Λεύκιππο, να προσπαθήσει να ταιριάξει και να «παντρέψει» αυτά τα δύο. Θα χαιρόμουν πάρα πολύ, αν σε έναν χρονικό ορίζοντα 3-4-5 ετών, να καταφέρει να έχει διακρίσεις αλλά να στηρίζεται και σε δικά του παιδιά”.
Για την προσπάθεια ένταξης νέων αθλητών σε ανδρικά τμήματα με σκοπό να πρωταγωνιστήσουν ανέφερε:
“Δεν είναι εύκολο αυτό. Δεν είναι εύκολο για καμιά επαρχιακή ομάδα. Για να ωριμάσει ένα παιδί και για να φτάσει στην κορυφή της απόδοσής του, πρέπει να φτάσει τα 22-23 του χρόνια. Ένα σωματείο θα είναι τυχερό ώστε αυτά τα παιδιά τα οποία ξεκινούν από τα 5-6-7-8 ή τα 10 τους χρόνια, να έχουν τον χρόνο για να μπορέσουν να «ωριμάσουν» μέσα στην ομάδα. Χρειάζεται τύχη για το σωματείο προκειμένου αυτά τα παιδιά να μην πάνε σε μια άλλη πόλη για να σπουδάσουν γιατί εκεί «σπάει» η αλυσίδα. Αν, λοιπόν, είναι τυχερό το σωματείο ώστε αυτά τα παιδιά να είναι σε μια σχολή, έχοντας μια ευκαιρία επαγγελματικής αποκαστάστασης στη Ξάνθη, τότε ναι, αυτό μπορεί να γίνει και να έχεις μια βάση δικών σου παιδιών. Αλλά αυτό είναι μια ζαριά. Και η τύχη είναι καθοριστικός παράγοντας, πέρα από την σωστή δουλειά που γίνεται στην ομάδα. Γνωρίζοντας την παρέα που διοικούν στην ομάδα και κυρίως τον πρόεδρο (σ.σ. Ματθαίο Σαββίδη), είναι ένας άνθρωπος που έχει μεγάλα όνειρα. Θα ήθελα να του ευχηθώ να είναι γερός και να υποστηρίξει αυτό το τόλμημα που κάνει και να είναι τυχερός. Να είναι τυχερός έτσι ώστε να μπορέσει να δώσει στα παιδιά την δυνατότητα να μείνουν αρκετό καιρό στη Ξάνθη για να μπορέσουν να στηρίξουν την πορεία του Λεύκιππου προς τα πάνω”.
Για τα εφόδια που παρέχει ο Λεύκιππος Ξάνθης στις μικρές ηλικίες υπογράμμισε:
“Το κάθε σωματείο θα πρέπει να δώσει το σωστό περιβάλλον και τις κατάλληλες συνθήκες σε ένα παιδί για να μπορέσει να αναπτυχθεί σωστά, σαν άνθρωπος και σαν αθλητής. Θα έλεγα, δηλαδή, κάνοντας έναν παραλληλισμό, ότι το καλύτερο δέντρο αν το βάλεις σε ένα ξερό τοπίο, αν δεν του δώσεις νερό να αναπτυχθεί, αν δεν του βάλεις λίπασμα, δεν πρόκειται να βγάλει λουλούδια να ανθίσουν. Οι πρωταγωνιστές πάντα είναι τα παιδιά, είναι οι παίκτες… Εμείς οι γύρω-γύρω, οι παράγοντες, οι προπονητές, οι γυμναστές, οι γιατροί, οι φυσιοθεραπευτές, οι εργοφυσιολόγοι, οι ψυχολόγοι, είμαστε οι άνθρωποι οι οποίοι πρέπει να δώσουμε στο παιδί τα εφόδια για να μπορέσει να μεγαλώσει. Θα πρέπει το κάθε παιδί να είναι προσγειωμένο, με την έννοια να δουλεύει πολύ μέσα στο γήπεδο και με την έννοια ότι δεν θα επηρεάζεται από σειρήνες που πολλές φορές άκαιρα ή με ψέματα ή με φρούδες υποσχέσεις, προσπαθούν να το τραβήξουν μακριά. Θα πρέπει να μπορέσει να μείνει σταθερό και να δώσει την δυνατότητα στην ομάδα να δουλέψει μαζί του, να βοηθήσει το σωματείο αλλά και να βοηθηθεί το ίδιο το παιδί και αυτό να γίνει με μια συνθήκη ευνοϊκή, δηλαδή, να βρεθούν άλλα 4-5 παιδιά που θα είναι πιο παλιά. Για παράδειγμα, θυμάμαι η Κομοτηνή, στηριζόμενη στο Πανεπιστήμιο που έχει εκεί, μάζεψε παιδιά δικά της αλλά και παιδιά εκτός Κομοτηνής και είχε κάνει δύο δυνατές φουρνιές. Ο Λεύκιππος, λοιπόν, δίνοντας δυνατότητα στο τοπικό στοιχείο και επικουρικά σε κάποιους ανθρώπους (σ.σ. αθλητές) που η συγκυρία τους φέρνει εκεί στη Ξάνθη, μπορεί να καταφέρει να κάνει αυτό το πράγμα”.
Στη συνέχεια πρόσθεσε:
“Εκτός από το μεράκι που είπα πριν, ο Λεύκιππος έχει ένα πανέμορφο γήπεδο και χώρους για άθληση. Έχει γόνιμο έδαφος και ανθρώπους που αγαπούν πραγματικά αυτό που θέλουν να κάνουν στην ομάδα. Έχουν όνειρα και αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό, είναι απαιτητικοί κι αυτό είναι εξίσου σημαντικό. Δηλαδή, βλέπω ότι τα σκαλοπάτια τα ανεβαίνουν, ίσως καμιά φορά και 2-2! Και η ευχή η δικιά μου, είναι να μην επιχειρήσουν να τα ανέβουν 3-3 ή 4-4 τα σκαλιά γιατί καμιά φορά κάνοντας άλμα προς τα πάνω, γλυστράς και πέφτεις πιο πίσω. Χρειάζεται και οι άνθρωποι του σωματείου να είναι προσγειωμένοι και να προσπαθούν να ανεβαίνουν βήμα-βήμα, πατώντας σταθερά στα πόδια τους”.
Για το γεγονός πως ο Λεύκιππος έδωσε την ευκαιρία σε ένα 16χρονο παιδί τον Παναγιώτη Μακαρατζή είπε:
“Αυτή η κίνηση και η χρησιμοποίηση του Μακαρατζή σηματοδοτεί μια πρωτοβουλία που δείχνει τον δρόμο και για άλλους! Αυτό πρέπει να γίνει. Θα κάνω μια μικρή παρένθεση… Στον Μαντουλίδη είχα πάρει τον Νίκο Ζήση όταν ήταν μικρός, τον Χάρη Μαρκόπουλο, τον Σάββα Καμπερίδη, μετά βγήκε ο Σλούκας… Αυτά τα παιδιά είχαν πάντα έναν με δύο μεγάλους μαζί. Εγώ δεν είμαι προπονητής υπέρ του ρατσισμού του ηλικιακού. Εξαρτάται, βέβαια, και το ποιος είναι ο παίκτης ο μεγαλύτερος που θα έχεις. Όταν ήμουν στον Μαντουλίδη, είχα τον Γιάννη Γάκη που είχε παίξει παλιά στον Άρη και στο Σπόρτιγκ. Τον είχα 12 ετών όταν ήταν στον Νέστορα και τον ξαναπήρα στην ομάδα 40 χρονών. Μετά από 28 χρόνια… Τον πήρα αλλά του είπα «Γιάννη δεν σε φέρνω σαν σούπερ σταρ και να βάζεις 40 πόντους, σε φέρνω στον Μαντουλίδη για να βοηθήσεις τα υπόλοιπα παιδιά». Γιατί είναι άλλο να λες ότι ξέρετε υπήρχε κάποια στιγμή ο Γιάννης Γάκης ο οποίος κέρδιζε τα παιχνίδια και έπαιξε στις Εθνικές και άλλο να τον έχεις 40 ετών μέσα στο γήπεδο. Ακούγεται σαν παραμύθι αλλά στην τελευταία προπόνηση που κάναμε όταν ανεβήκαμε με τον Μαντουλίδη κατηγορία, από την Γ’ στη Β’ Εθνική, ο Δημήτρης Νικολαΐδης έβαλε τους παίκτες να κάνουν τέταρτα και του λέει «Γιάννη εσύ να μην κάνεις, να κάνουν μόνο οι μικροί». Εκείνος απάντησε «γιατί να μην κάνω;». Ο Γιάννης Γάκης, λοιπόν, στα 40 του χρόνια έκανε τέταρτα και ξεπέρασε στα τέταρτα τον Κατσίβελη ο οποίος στην επόμενη χρονιά πήγε στον Ολυμπιακό! Θέλω να πω ότι υπάρχουν μεγάλοι και μεγάλοι… Δεν είμαι ρατσιστής κατά των μεγάλων ηλικιακά παικτών.
Για παράδειγμα, για τη ΧΑΝΘ δεν κρύβω ότι ψάχνω να βρω αθλητές με κουλτούρα, με νοοτροπία, με ήθος, με ευπρέπεια και με αγωνιστική παρουσία για να βοηθήσουν και να «τραβήξουν» τους μικρούς επάνω. Ο Λεύκιππος καλείται αυτή την στιγμή, μαζί με τον Μακαρατζή και τα άλλα παιδιά που θα ανέβουν, να βρει αυτή την χρυσή τομή. Τους μεγάλους που θα είναι «δάσκαλοι», που θα εμπνέουν, που θα οδηγούν και θα είναι ηγέτες. Και που θα συμπεριφέρονται ανθρώπινα στα υπόλοιπα παιδιά. Είναι ένα μεγάλο στοίχημα. Πάντως, η κατεύθυνση του Λεύκιππου είναι σωστή και εγώ απλά εύχομαι ο Λεύκιππος να έχει την δύναμη να το υποστηρίξει αυτό μέχρι τέλους”.
Τέλος πρόσθεσε:
“Nα πω κάτι άλλο. Όταν ακούω άλλους ανθρώπους που είναι σοφοί, καταγράφω τα λεγόμενά τους, τις ρήσεις τους, τις σκέψεις τους. Όταν δεν είμαι σίγουρος ποιος το έχει πει, γράφω από κάτω «παππούς». Τώρα που πλησιάζω στην ηλικία να γίνω εγώ παππούς, θα επισημάνω κάτι που άκουσα παλιά. Ότι οι μεγάλες ιδέες εκτός από φτερά, θέλουν και σύστημα προσγείωσης. Τα οράματα στον Λεύκιππο είναι φανερά. Θα ήθελα και το λέω με καλή διάθεση και με πολύ καλή πρόθεση προς τους ανθρώπους του Λεύκιππου, να έχουν όλα τα σενάρια στο μυαλό τους. Να βλέπουν την πραγματικότητα και να μην σκύψουν το κεφάλι στην πρώτη δυσκολία. Γιατί θα υπάρχουν πολλές δυσκολίες. Ο δρόμος που έχουν διαλέξει στον Λεύκιππο είναι ο τραχύς και ο ανηφορικός. Αυτόν τον ανηφορικό δρόμο που έχει διαλέξει ο Λεύκιππος και οι άνθρωποί του -που εύχομαι μέσα από την ψυχή μου να μπορούν να τον ακολουθήσουν- να βρίσκουν την δύναμη όταν σκοντάφτουν, να μην τα παρατάνε, αλλά να βρίσκουν την δύναμη να σηκώνονται. Η εικόνα που έχω για τον Λεύκιππο είναι ότι «χτίζεται» κάτι ξεχωριστό! Κάτι ασυνήθιστο! Το είπα στην αρχή και το επαναλαμβάνω. Ο Λεύκιππος πάει κόντρα στο ρεύμα, να είναι δυνατός για να το συνεχίσει αυτό.
Το ανέφερα αυτό προηγουμένως γιατί κι εγώ στις ομάδες που ήμουν, με τις πρωτοβουλίες που έπαιρνα, έκανα το ίδιο πράγμα. Στον Άρη όταν ξεκίνησα και είχα τον Μιχάλη Ρωμανίδη 15 ετών, βρέθηκε ο… Άγιος Ιβκοβιτς τότε, τον πήρε 15 ετών και τον έβαλε στο ανδρικό. Ήταν η κίνηση που τάραξε τα λιμνάζοντα νερά του μπάσκετ. Βρέθηκε ένας άνθρωπος και πήρε έναν 15χρονο και τον έβαλε στο ανδρικό του Άρη και νικήσαμε τον Ολυμπιακό 81-80, την χρονιά 1980-81. Ένας άνθρωπος τολμηρός που είχε άλλη κουλτούρα στην Σερβία, ήρθε και μας άνοιξε τα μάτια. Τότε ήταν κάτι τρομερό. Έχω να πω ότι με πολλή αγάπη, έστω και από μακριά, παρακολουθώ την προσπάθεια του Λεύκιππου. Νοερά είμαι μαζί του, με όλους τους ανθρώπους του Λεύκιππου! Και με τους αθλητές και με τους προπονητές και με τους παράγοντες. Αν με κάποιον τρόπο θα μπορούσα να τους βοηθήσω, είμαι πρόθυμος να το κάνω. Από μακριά, βέβαια… Αλλά αν μπορώ να κάνω κάτι, θα το κάνω με πολύ χαρά”.
Και έκλεισε με το δικό του ξεχωριστό μήνυμα:
“Να προσθέσω ότι είμαι από την Ανατολική Θράκη και όποτε έρχομαι εκεί, αισθάνομαι μια ιδιαίτερη συγκίνηση. Είμαι από τις 40 Εκκλησιές της Ανατολικής Θράκης. Είχα και έχω συγγενείς ακόμη, σε όλη την Θράκη. Θέλω να πω ότι αυτή την προσπάθεια του Λεύκιππου, πρέπει ο κόσμος και οι γονείς να την αγκαλιάσουν! Είναι κάτι για καλό. Και δεν είναι μόνο το μπάσκετ, δεν είναι μόνο τα τρίποντα ή τα καρφώματα… Η Ξάνθη δεν θα βγάλει Αντετοκούνμπο γιατί δεν μπορεί να βγει δεύτερος Αντετοκούνμπο. Θα βγάλει, όμως, σωστούς ανθρώπους, θα βγάλει τα παιδιά στα οποία θα δώσει την κατεύθυνση να είναι καλοί στο σχολείο, να είναι καλοί στο μπάσκετ και να ξεχωρίσουν και θα είναι περήφανος ο Λεύκιππος και η Ξάνθη για την παραγωγή ταλέντων. Εγώ λέω στα παιδιά της ΧΑΝΘ να μείνουν μαζί μας ως τα 21-22 τους χρόνια. Και μετά «να σας πάρουμε αγκαλιά να σας ανεβάσουμε να παίξετε στην Α1, στο εξωτερικό, στην Εθνική. Παντού». Θέλουμε να είμαστε δίπλα στα παιδιά, σε αυτήν την κρίσιμη ηλικία που παίρνουν εφόδια και ανοίγουν τα φτερά τους. Αν ανοίξουν τα φτερά τους, τότε να κάτσουμε εμείς από κάτω και να τους χειροκροτάμε και να τους καμαρώνουμε. Στηρίξτε όλοι τον Λεύκιππο!
Όσον αφορά τον Λεύκιππο, μιλάμε την ίδια γλώσσα με τον Ματθαίο Σαββίδη, νομίζω ότι καταλαβαίνουμε ο ένας τον άλλον. Είμαστε δίπλα. Και εγώ απλά λέω ο κόσμος να το καταλάβει, στο ότι δεν πρέπει να έχει ρηχή σκέψη. Να μη λέει «κερδίσαμε, άρα όλα καλά» ή «χάσαμε, άρα πρέπει να φταίει κάποιος” και να καταδικάσουμε κάποιον για μια στενοχώρια. Και η ήττα είναι μέσα στο παιχνίδι. Μαζεύονται τόσα παιδιά μέσα στο γήπεδο και έχουμε την ευθύνη απέναντι σε νέα παιδιά, να μη βαραίνουμε τις πλάτες τους με ευθύνες που δεν μπορούν να σηκώσουν. Να είμαστε δίπλα τους. Υπάρχει και το δεν πειράζει, υπάρχει το θα ξαναπροσπαθήσουμε, υπάρχει το όλοι μαζί… Να κρατήσουμε ζωντανά αυτά τα πράγματα, την κουλτούρα μας… Ο Λεύκιππος κινείται σε σωστή κατεύθυνση. Στηρίξτε τον όλοι!”.
Δείτε και τη δημοσίευση του Λεύκιππου Ξάνθης: