Ο ταπεινός ΠΟΛΙΣ ξεκίνησε από τις τελευταίες κατηγορίες της ΕΣΚΑΝΑ στη Β’ Εθνική. Κάποια στιγμή εξελίχθηκε σε σημαντική δύναμη της Γ’ Εθνικής. Φέτος, όμως, το σωματείο γύρισε σελίδα, καθώς ελλείψει χρηματοδότη αναγκάστηκε να πάει σε ένα διαφορετικό μοντέλο με πολλούς μικρούς σε ηλικία παίκτες, που δεν έφερε την παραμονή. Έτσι, λοιπόν, έφτασε το πλήρωμα του χρόνου για το ταξίδι της επιστροφής στα τοπικά πρωταθλήματα.
Κάποιοι νομίζουν πως ο χρόνος μετράει αντίστροφα για τη διάλυση της ομάδας ή για την παρακμή της. Όχι, όσο υπάρχει στο προσκήνιο ο Αχιλλέα Μπογδανίδης, ο οποίος μέσω του Basketblog.gr εξομολογείται τα συναισθήματά του και δίνει απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα που “καίνε”!
Αναλυτικά όσα μας είπε:
H νέα σεζόν θα σας βρει μετά από αρκετά χρόνια στην ΕΣΚΑΝΑ… Πώς φτάσατε μέχρι εκεί;
“Με αφετηρία το εργασιακό πρωτάθλημα του Ε.Κ.Α. της αγωνιστικής περιόδου 2002-2003 και μετά από 8 χρόνια στα πρωταθλήματα της Ε.Σ.Κ.Α.Ν.Α., αγωνιζόμενοι για 2 χρόνια την κάθε τοπική κατηγορία από Δ’ ΕΣΚΑΝΑ έως Α’ ΕΣΚΑΝΑ, ήρθε η πολυπόθητη άνοδος στην Γ’ Εθνική κατηγορία το 2011-2012 και η παραμονή μας σε εθνικό επίπεδο για έξι χρόνια με αποκορύφωμα των επιτυχιών μας τη συμμετοχή στην Β’ Εθνική Κατηγορία το 2014-15. Έξι ονειρικές χρονιές, οι πιο όμορφες στην ενασχόλησή μου με το άθλημα που τόσο ακόμα είμαι ερωτευμένος σε σωματειακό επίπεδο. Δυστυχώς όλα τα όμορφα τελειώνουν και η επιστροφή μας τα τοπικά πρωταθλήματα είναι γεγονός”.
Πιστεύεις ότι έγιναν λάθη κι αν ναι, ποια;
“Παλέψαμε με όλες μας τις μας δυνάμεις, υπερβάλαμε εαυτόν, με πολύ μικρό μπάτζετ και ελαφρώς άτυχοι σε κάποιες επιλογές αθλητών και όχι μόνο. Δεν ήθελε και πολύ να στραβώσει το κλίμα και να μην επιτύχουμε τους στόχους μας. Τέλος αντιληφθήκαμε ιδίοις όμμασι ότι τα νέα παιδιά όταν δεν αγαπούν με την καρδιά τους αυτό που κάνουν, η δύναμη και η ορμή των νιάτων τους δεν αρκεί για να τους βοηθήσει πραγματικά στην εξέλιξή τους και κατ΄επέκταση την ομάδα στην οποία αγωνίζονται. Οπότε εκ των υστέρων, κρίνω λάθος την απόφαση του Δ.Σ. και την δική μου, να κινηθούμε αγωνιστικά με νεαρά σε ηλικία παιδιά και δύο μόνο έμπειρους αθλητές”.
Πόσο έπαιξε ρόλο σ’ αυτό η οικονομική κατάσταση στην Ελλάδα;
“Αναμφισβήτητα η παρατεταμένη οικονομική κρίση έχει επηρεάσει όλο τον ελληνικό αθλητισμό, όπως κι εμάς που γιατί δεν υπάρχουν οικονομικοί πόροι από τους συμμετέχοντες στη διοίκηση και συναρτήσει ότι ο βασικός χρηματοδότης της ομάδας αποχώρησε μετά από 9 χρόνια συνεργασίας πέρυσι, η ομάδα πλέον βρίσκεται σε οικονομικό αδιέξοδο. Ο Δήμος Καλλιθέας ήταν χαρακτηριστικά απών από την προσπάθειά μας, το Κράτος επίσης, τα δάνεια τρέχουν οπότε το τοπίο στον ορίζοντα είναι θολό”.
Πώς καταφέρνεις να είσαι σχεδόν τα… πάντα σε μια τόσο σημαντική ομάδα; Μπορείς να έχεις ηρεμία στο παρκέ όταν είσαι ένας από τους βασικούς υπεύθυνους για τα διοικητικά;
“Δεν τα καταφέρνω μόνος μου. Δεν είναι πρακτικά δυνατό αυτό, αν δεν είχα τον Πρόεδρο του σωματείου, Κώστα Τσουμάνη να τρέχει μαζί μου μέχρι το 2014, η ομάδα δεν θα είχε πάει πουθενά. Μετά ο Κώστας κάπου κουράστηκε βλέποντας ότι ο Δήμος δεν είναι δίπλα μας σε αυτήν την προσπάθεια, αισθάνθηκε και δίκαια ότι όλος αυτός ο αγώνας είναι μάταιος. Οι Ριχάρδος Κωνσταντίνο και Κώστας Γούβαλης αφανείς συνεργάτες χρόνια και πάντα κοντά στην ομάδα εις βάρος της προσωπικής τους ζωής. Όσο για τον διπλό μου ρόλο μετά από 15 χρόνια ζωής έχω καταφέρει να το συνδυάσω με ηρεμία. Σίγουρα κάποιους συναθλητές μου ξέρω ότι τους επηρέαζε και πολλές φορές αρνητικά αλλά προσπαθούσα πάντα να τους εξηγήσω ότι δεν πρέπει να το βλέπουν έτσι”.
Πολλά ακούγονται για το γηπεδικό πρόβλημα που υπάρχει στην Καλλιθέα;
“Το γηπεδικό πάντα ήταν πάντα ένα πρόβλημα, γιγαντώθηκε όμως, όταν ο Δήμος Καλλιθέας αποφάσισε να βάλει και εργασιακά πρωταθλήματα μέσα στα γήπεδα που αξιοποιούνταν οι ακαδημίες των ομάδων μας μέχρι πρότινος, με αποτέλεσμα να επιστρέψουμε στα ανοικτά γήπεδα και να επέλθει η παρακμή του συλλόγου και σε αυτό το επίπεδο”.
Τι σου μένει απ’ αυτό το όμορφο ταξίδι; Έχεις την όρεξη να συνεχίσεις με τον ίδιο ζήλο;
Παρά την επιστροφή τις τοπικές κατηγορίες, ο ζήλος θα συνεχίσει να υπάρχει γιατί ο Πόλις για μένα είναι ιδέα και ανεξαρτήτου κατηγορίας, θα τον αγαπάω το ίδιο. Άλλωστε δημιούργημά μου είναι και θα το αγαπώ σαν παιδί μου. Μακαρίζω αυτόν τον άνθρωπο που χορηγώντας μας αυτά τα 10 περίπου χρόνια με βοήθησε να ζήσω ανεπανάληπτες αθλητικές στιγμές που πολλοί θα της ζήλευαν τόσο σαν παίκτης, όσο και σας παράγοντας. Αγωνίσθηκα με αθλητές που τους καμάρωνα για χρόνια στην τηλεόραση, έφθασα στην ηλικία να αγωνίζομαι συμπαίκτης με συναθλητές που πρώτο προπονήθηκαν στα χέρια μου στα εννιά τους χρόνια. Αυτά δεν ξεχνιούνται ποτέ. Να ‘στε όλοι καλά και του χρόνου στα 39 στην ΕΣΚΑΝΑ πάλι με το Πολισάκι μας εκεί δυνατοί μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο”.