Ο Σωτήρης Μπουρδάνος έγραψε σε λογαριασμό του στα social media ένα πολύ συγκινητικό μήνυμα για τα όσα έζησε φέτος στην Πάτρα και την Αχαγιά 82.
Μεταξύ άλλων, ο έμπειρος παίκτης περιγράφει πως συμφώνησε στην αρχή της χρονιά με το σύλλογο, ευχαρίστησε τους συμπαίκτες και προπονητές του ενώ τόνισε μεταξύ άλλων πως δεν θα του ξανασυμβεί αυτό που έζησε φέτος στην Αχαγιά ’82.
Αναλυτικά όσα έγραψε:
Είμαι από τους ανθρώπους που μου αρέσει πολύ η ζωή. Μου αρέσει όλο το παιχνίδι της, τα εύκολα, τα δύσκολα, οι χάρες, οι λύπες, όλο το πακέτο της. Έχω ζήσει σε πολλά μέρη, έχω συναναστραφεί πολλούς ανθρώπους, έχω περάσει από καταστάσεις που δύσκολα μπορεί να φανταστεί ανθρώπινος νους, πάντα όμως ήμουν ο ίδιος κ παντού άφηνα φίλους πλην ελαχίστων εξαιρέσεων που θεωρώ χάσιμο χρόνου να αναφερθώ κιόλας. Είμαι γενικά αγαπησιάρικο παιδί, από μικρός ήμουν τέτοιος, δεν φοβάμαι να αγαπήσω για αυτό κ αγαπιέμαι. Έχω δεθεί με πολλές ομάδες που έχω παίξει, έχω πολλά να θυμάμαι, αυτό που έζησα όμως φέτος στην ομάδα της Αχαγιάς, θεωρώ πολύ δύσκολο να ξανασυμβεί. Όταν μου τηλεφώνησαν το Σεπτέμβριο για να πάω εκεί, δεν ήθελα καθόλου. Είχα αποφασίσει σαν γνήσιος αιωνίως φοιτητής να βρίσκομαι κ πάλι κάπου κοντά στη Θεσσαλονίκη ώστε να πάρω το πτυχίο μου. Όταν μου τηλεφώνησε ο Γιάννης ο Σταμόπουλος δύο μέρες μετά, κάμφθηκε οποιαδήποτε αναστολή μου. Τον εκτιμούσα πάντα για αυτό που έχει στο κεφάλι του μπασκετικά κ ένιωσα ασφάλεια, πάντα το πρώτο που με ενδιέφερε σ οποιαδήποτε επιλογή μου ήταν το μπάσκετ. 9 μήνες μετά, σκέφτομαι με βεβαιότητα πως θα παρατούσα 30 πτυχία για να ξαναζήσω όλες αυτές τις στιγμές που ζήσαμε με τους ανθρώπους εκεί. Τις τελευταία 5 μέρες βρέθηκα σε αυτήν την πανέμορφη τρελουπολη στα περίχωρα της Πάτρας κ έχοντας πέσει η σκόνη, συναντηθήκαμε με όλους τους ανθρώπους που περάσαμε την καθημερινότητά μας αυτή τη χρονιά κ με έκαναν να κλάψω από συγκίνηση 3 φορές. Δε ξέρω τι να πρωτογράψω, κολλάω, δεν είμαι καλός στα ευχαριστώ, ευχαριστώ όμως μέσα από την καρδιά μου, τους παικταράδες συμπαίκτες μου, τους προπονητές μας, τον πρόεδρος μας το Τάσο, δεν είναι πρόεδρος, ο Βέγγος είναι αλλά οκ, τον αγαπημένο μου κύριο Σπύρο που μας ενώνει η αγάπη μας για το Βελιγράδι, το Βαγγέλη που μου έκανε τις πιο σέξι συνεντεύξεις κ ολόκληρη η πόλη που σε κάθε παιχνίδι, σε κάθε καφέ, σε κάθε ποτό με αγάπησε στον ίδιο βαθμό που το έκανα εγώ.
Υ.γ1: Κύριε Αντρέα, αυτό που έκανες προχθές δε θα το ξεχάσω ποτέ.
Υ.γ2: Κύριε Ηλία, οι κακεντρεχεις σε φωνάζουν ψεύτη, εγώ δεν έχω λατρέψει περισσότερο να πίνω καφέ με άνθρωπο όσο μαζί σου
Υ.γ4: Χρηστάρα, δε θέλω να γράψω τίποτα για εσένα θα μπορούσα να γράψω χιλιάδες λέξεις, ξέρω πως δε σου αρέσει, σου οφείλω όμως μια λέξη, σ’ αγαπώ αδερφέ.