Επιστροφή εδώ και μερικά χρόνια στις ρίζες για τον Μάνθο Σοφογιάννη, που δεν το βάζει κάτω, γιατί να το κάνει άλλωστε, όταν στα 38 του μπορεί άνετα και παραμένει εκ των πρωταγωνιστών στα εθνικά πρωταθλήματα, προσφέροντας τα πάντα στην ομάδα της πόλης του, τον Εσπερο Λαμίας. Ο παλιός γκαρντ της Νήαρ Ηστ, του Ηρακλείου, του Ιωνικού ΝΦ, του Πανερυθραϊκού, της Χαλκίδας, του Ιωνικού Λαμίας και του Αιγάλεω, νυν αρχηγός βέβαια του Εσπέρου στην Φθιώτιδα, μίλησε στο basketblog, διατυπώνοντας τις σκέψεις του, τόσο για την κατάσταση στον 2ο Ομιλο Νότου της Γ’ Εθνικής, όπου συμμετέχει η ομάδα του, όσο και για προηγούμενα γεγονότα, αναφερόμενος και στο μέλλον…
-Πώς κρίνεις την κατάσταση στον όμιλό σας; Επιστρέψατε για να μείνετε ή για να βρεθείτε ακόμη πιο ψηλά;
«Φέτος, ο 2ος Ομιλος της Γ’ Εθνικής αποτελείται από ομάδες με πολύ δυνατά ρόστερ. Ο Εσπερος Λαμίας ενισχύθηκε σημαντικά, ώστε να μπορέσει να παρουσιάσει ένα πιο βελτιωμένο αγωνιστικό προφίλ, σε σχέση με την περσινή χρονιά, που σωθήκαμε τις τελευταίες αγωνιστικές. Στόχος πλέον, είναι να καταφέρουμε να παραμείνουμε στην κατηγορία νωρίς -κάτι που απο τα μέχρι τώρα αποτελέσματα θεωρώ εφικτό- και στην συνέχεια να πλασαριστούμε όσο ψηλότερα γίνεται».
-Παράδειγμα προς μίμηση ή προς αποφυγή ο παλιός Ιωνικός Λαμίας;
«Ο Ιωνικός Λαμίας κατάφερε να φτάσει μέχρι την Α2 Εθνική κατηγορία μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα. Η ανοδική πορεία του -ακόμα και σήμερα- αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση. Ωστόσο, καίριες αποφάσεις συνέβαλαν στην αποδόμηση ενός εγχειρήματος, που είχε τις προδιαγραφές να φτάσει ακόμα πιο ψηλά».
-Περιμένατε μεγαλύτερη στήριξη από το κοινό; Η ποδοσφαιρική ομάδα… τραβάει περισσότερο τον κόσμο;
« Ο φίλαθλος κόσμος της Λαμίας έχει αποδείξει ότι στηρίζει τις προσπάθειες των ομάδων, όταν βλέπει πως γίνεται μια σοβαρή προσπάθεια. Φέτος, σε σχέση με πέρυσι, έχουμε μεγαλύτερη στήριξη από τους φιλάθλους και πιστεύω πως με την απόδοσή μας μέσα στον αγωνιστικό χώρο, θα καταφέρουμε να προσελκύσουμε ακόμη περισσότερο κόσμο στο γήπεδό μας. Μεγάλο παράδειγμα είναι η ποδοσφαιρική ομάδα της Λαμίας, όπου με τον κ. Παπαϊωάννου στο τιμόνι, έχει κάνει μια αξιοζήλευτη πορεία στον χώρο όλα αυτά τα χρόνια. Πλέον, ο κόσμος αναγνωρίζοντας αυτή την προσπάθεια, γεμίζει το γήπεδο και δημιουργεί μια πολύ όμορφη ατμόσφαιρα».
-Πώς είναι να έχεις προπονητή… τον αδερφό σου; Από ένα σημείο κι έπειτα μόνιμοι στην πόλη σας.
«Οταν ήρθα στον Εσπερο Λαμίας, στόχος μου ήταν να βοηθήσω το άθλημα στην πόλη μου. Εχοντας διαγράψει μια πορεία στον χώρο, επιθυμούσα να μεταφέρω τις εικόνες και τις εμπειρίες που είχα αποκομίσει στη νεοσύστατη τότε ομάδα. Ηξερα πως προπονητής θα ήταν ο Γιάννης και δεν σας κρύβω πως τα συναισθήματα ήταν αρκετά περίεργα. Θεωρώ πως όλα αυτά τα χρόνια έχουμε προσπαθήσει να κρατήσουμε την σχέση παίκτη-προπονητή σε πολύ καλά επίπεδα και αυτό οφείλεται και στους δύο».
-Νιώθεις κι εσύ λίγο ο κόουτς εντός παρκέ;
«Πιστεύω πως κάθε παίκτης που αγωνίζεται στην θέση του πλέι μέικερ πρέπει να διαβάζει το παιχνίδι μέσα στον αγωνιστικό χώρο καλύτερα από τον καθένα. Καλείσαι να μεταφέρεις τις αποφάσεις του προπονητή, αλλά και να πάρεις πρωτοβουλίες σε πολλά σημεία του παιχνιδιού. Αυτό σε κάνει κόουτς εντός παρκέ από μόνο του. Ετσι ένιωθα και συνεχίζω να νιώθω μέχρι σήμερα».
-Οσο βαστούν τα πόδια θα παίζεις ακόμη;
«Το συγκεκριμένο άθλημα βασίζεται στο τάιμινγκ, δηλαδή στην σωστή απόφαση την κατάλληλη στιγμή! Αυτό το στοιχείο του αθλήματος σε ακολουθεί και την στιγμή της αγωνιστικής αποχώρησής σου! Οφείλω να ομολογήσω ότι είναι μια από τις δυσκολότερες αποφάσεις της ζωής μου, καθώς έχω αρχίσει ήδη και την επεξεργάζομαι. Βέβαια, η ενασχόλησή μου ως Υπεύθυνου Ακαδημίας του Εσπερου Λαμίας και η επαφή μου με τα μικρά παιδιά με ενθουσιάζει και είναι ικανή να καλύψει το όποιο κενό δημιουργεί η μελλοντική απομάκρυνσή μου από τον αγωνιστικό χώρο».
-Οι τρεις καλύτερες στιγμές σου μπασκετικά και αντίστοιχα οι πιο άσχημες.
Στην πορεία μου υπήρξαν πολλές σημαντικές στιγμές, άλλοτε ευχάριστες κι άλλοτε δυσάρεστες. Αναφέρω και τις δυσάρεστες, διότι στο μπάσκετ αυτές σού προσφέρουν γνώση και εμπειρία. Παρ’ όλ’αυτά ξεχωρίζω το χρυσό μετάλλιο με την Εθνική Εφήβων στην Ολυμπιάδα Νέων στην Αγγλία το 1995, την άνοδο στην Α1 με τη Νήαρ Ηστ το 1998 και την άνοδο με τον Εσπερο Λαμίας στη Γ΄ Εθνική το 2015. Οσο για τις δυσάρεστες τις έχω ξεχάσει ήδη! Κλείνοντας, με την έλευση του καινούριου χρόνου θα ήθελα να ευχηθώ σε όλο τον κόσμο καλή χρονιά με υγεία, αγάπη και ειρήνη».