Σαφώς είναι πολύ δύσκολο το έργο ενός προπονητή ανεξαρτήτως επιπέδου να φέρει τα αναμενόμενα από τη διοικητική ιεραρχία αποτελέσματα έχοντας στη διάθεσή του ένα ρόστερ γεμάτο ταλέντο και επιλογές. Ωστόσο, η δουλειά, το μεράκι και τα εμπόδια που οφείλει να φέρει εις πέρας ένας τεχνικός που ήδη από την off-season έρχεται αντιμέτωπος με χαμηλό μπάτζετ και πολιτικές εσόδων – εξόδων εκτός από πιο δύσκολη είναι και πιο αξιέπαινη στο τέλος της ημέρας από τη στιγμή που οι καθορισμένοι στόχοι έχουν επιτευχθεί.
Η αλήθεια είναι πως σε μια μπασκετομάνα χώρα όπως η Ελλάδα, το πλούσιο υλικό σε προπονητές που αγαπούν όσο τίποτα άλλο το άθλημα και τη μετάδοσή του καλλιεργεί πιθανότητες να έρθει κανείς αντιμέτωπος και με τις δύο αυτές κατηγορίες. Ωστόσο, ένας από τους μετρ των επιτυχιών του δεύτερου μοτίβου δεν είναι άλλος από τον Παναγιώτη Ζερβουλάκο, ο οποίος έχει… συνηθίσει να αναλαμβάνει επικίνδυνες αποστολές ανεξαρτήτως κατηγοριών εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Τι τον ξεχωρίζει από τους περισσότερους που τόλμησαν; Η μειοδοτικότητα και η συνέπεια που σχεδόν πάντα συνεπάγονται με αποτελεσματικότητα σε στόχους και επιτυχίες.
Το αποκορύφωμα του έμπειρου προπονητή δεν είναι φυσικά άλλο από την τρομερή του τετραετή πορεία στη Γ Εθνική με τον Άρη Νίκαιας, με τον κόουτς Ζερβουλάκο να οδηγεί την ομάδα του σε μια παλικαρίσια παραμονή στα της τέταρτης τη τάξει εθνικής λίγκας μετρώντας 12 νίκες σε διάστημα 26 αγώνων εκείνη την αγωνιστική περίοδο έχοντας ένα από τα πλέον πενιχρά ρόστερ του ομίλου.
Μετά από χρόνια περιπλάνησης γενικά στο επίπεδο των εθνικών και τοπικών κατηγοριών με ομάδες όπως ο ΑΟ Πεύκης, με τον οποίο χτύπησε επίσης εμφανίστηκε στο εύρος των εθνικών κατηγοριών μετά τη θητεία του στον Άρη Νίκαιας, εκεί όπου μερικά χρόνια αργότερα θα πετύχαινε μια επική παραμονή πάρα το γεγονός πως η σεζόν εκκίνησε με ήττες σε δέκα ματς κλείνοντας τη χρονιά με εννιά νίκες στα δέκα τελευταία ματς φτάνοντας μέχρι και την 5η θέση του βαθμολογικού πίνακα, ο 44χρονος τεχνικός επέστρεψε στη Γ Εθνική για χάρη του Φοίνικα Πειραιά, που μπήκε στον πολύ δύσκολο 3ο όμιλο με στόχο την παραμονή. Μάλιστα, το πολύ χαμηλό μπάτζετ του συλλόγου σε συνδυασμό με τα αυξημένα κόστη λόγω ταξιδιών συρρίκνωσαν ακόμα περισσότερο τη μαγιά της ομάδας και το ρεαλισμό των στόχων της σε ένα πρωτάθλημα με μαζικούς υποβιβασμούς ελέω της σκέψης της ΕΟΚ για αναδιάρθρωση των εθνικών κατηγοριών.
Ωστόσο, ο Φοίνικας του Ζερβουλάκου, μια ομάδα που στηρίχθηκε εν πολλοίς σε νεαρά παιδιά που άδραξαν την ευκαιρία που τους παρουσιάστηκε από τα μαλλιά, έδειξε νεύρο, μαχητικότητα και θέληση να ξεπεράσει εαυτόν και αντιπάλους -όντας φυσικά ο καθρέπτης του προπονητή του. Ακόμα και αν δύο αγωνιστικές πριν το φινάλε της φετινής σεζόν η κοινή τους συνεργασία ολοκληρώθηκε, οι 6 νίκες σε 14 ματς που θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι και 8 στον ίδιο αριθμό αγώνων ελέω δύο στα σημεία ηττών, ο Ζερβουλάκος έχτισε από το μηδέν μια εξαιρετικά ανταγωνιστική ομάδα που θα μπορούσε κάλλιστα να σωθεί.
Και ανεξαρτήτως αποτελέσματος, αυτό που πέτυχε (και) στον πάγκο του συλλόγου του Πειραιά είναι μια απόλυτα σημαντική επιτυχία κόντρα σε όλους και σε όλα.