Ολοκληρώθηκε η αγωνιστική για τη Γ’ Εθνική. Στον πρώτο όμιλο του Νότου, η πέμπτη αγωνιστική ήταν εκείνη που έριξε αισίως την αυλαία της, την ώρα που στο δεύτερο όμιλοτελείωνε η τέταρτη αγωνιστική ημέρα. Το Basketblog.gr, σας παρουσιάζει την κορυφαία πεντάδα και τον καλύτερο προπονητή για κάθε όμιλο.

1ος όμιλος Νότου

Γιάννος Σταυρόπουλος (ΚΑΟΚ)

Οι Τσακιρίδης, Κατσαμάκης και Κωνσταντίνου απουσίαζαν στο ματς με την Αχαγιά, με αποτέλεσμα όλο το «βάρος» να πέσει πάνω του και να πάρει τη θέση του πλέι μέικερ. Ήταν αναγκασμένος να τα… κάνει όλα και να συμφέρει. Όχι μόνο ανταποκρίθηκε στις απαιτήσεις του Δημήτρη Γκόφα, αλλά ήταν και απολαυστικός στο παρκέ, με συγκλονστική συμμετοχή σε δημιουργία και εκτέλεση (19 πόντοι με δύο τρίποντα). Ηρεμούσε το παιχνίδι του ΚΑΟΚ, όντας σχεδόν αλάνθαστος για τα περίπου 36 λεπτά που αγωνίστηκε, με τις περισσότερες επιθέσεις να οργανώνονται από τον ίδιο, ενώ κράτησε το προβάδισμα της ομάδας του σε αρκετά κρίσιμα σημεία, με τις δικές του προσπάθειες. Μαζί με τον Κεφαλά, δημιούργησε ένα εξαιρετικό «δίδυμο» στην περιφέρεια, που οδήγησε εκ του ασφαλούς τους Κορινθίους στην επιστροφή στις επιτυχίες. Αυτή βέβαια, ήταν η αρχή των «βασάνων» του, καθώς δύο εκ των τριών προαναφερθέντων παικτών στην αρχή, θα χρειάστουν τουλάχιστον δύο μήνες μέχρι την επάνοδό τους.

Λεωνίδας Τριανταφυλλόπουλος (Καλαμάτα)

Το πήρε πάνω του και… νίκησε μηνίσκο και Ίκαρο Καλλιθέας, για να επιστρέψει η Καλαμάτα στις νίκες μετά από τρία συνεχόμενα αρνητικά αποτελέσματα. Εξαιτίας της κατάστασης που είχε δημιουργηθεί στον όμιλο, με το ενδεχόμενο της μίας νίκης σε πέντε αγώνες να φέρνει αμφότερους σε μειονεκτική θέση, οι «μελανόλευκοι» χρειάζονταν έναν παίκτη που θα «τραβούσε κουπί» στο σκοράρισμα, με δεδομένο ότι ο Γιώργος Μπάκας για ακόμη μία φορά θα ήταν ο κύριος «στόχος» της αντίπαλης άμυνας. Κάπου εκεί, εμφανίστηκε ο Λεωνίδας Τριανταφυλλόπουλος, ο οποίος επιστρέφοντας την τρίτη αγωνιστική στην ήττα από την Αχαγιά, ήταν αποφασισμένος για ένα μεγάλο ματς. Το έκανε την κατάλληλη στιγμή και ήταν κυρίως εκείνος που βοήθησε τη «Μαύρη Θύελλα», τόσο στο να ξεφύγει στο σκορ στο τρίτο δεκάλεπτο όσο και στο να κρατήσει το προβάδισμά της, όταν ο Ίκαρος έκανε την ύστατη προσπάθεια στο φινάλε, ολοκληρώνοντας με 18 πόντους και δύο τρίποντα. Αν συνυπολογίσει κανείς το γεγονός, ότι και ο Βασίλης Δελής αποχώρησε στις αρχές του τρίτου δεκαλέπτου, με τον αστράγαλό του να έχει γυρίσει, με αποτέλεσμα να μην πετύχει κανέναν πόντο, η συμβολή του Έλληνα σουτέρ ήταν καταλυτική.

Γιάννης Σίμος (Πορφύρας)

Είναι μάλλον… γραφτό του Πορφύρα να έχει έναν «παράγοντα Χ» σε κάθε του νίκη. Την προηγούμενη εβδομάδα ήταν ο Χρήστος Μπαρμπαρής, στο δρόμο για την καθυπόταξη του ΚΑΟΚ, την Κυριακή (6/11) ήταν ο Γιάννης Σίμος, σε ένα ματς όπου οι Πειραιώτες ήξεραν πως ο Άρης Πετρούπολης θα εμφανιζόταν με το «μαχαίρι στα δόντια». Ο Μπαρμπαρής ήταν και πάλι πρώτος σκόρερ, αλλά σε ακόμη ένα παιχνίδι του Νίκου Βούλγαρη χωρίς μεγάλη παραγωγικότητα, αρκετοί έπρεπε να συμβάλουν σε ένα παιχνίδι που βρέθηκε τελικά σε υψηλό τέμπο, και δη εκτός έδρας. Η ποιότητα των Παλτόγλου, Καλαμαρά και Στεφανή είναι δεδομένη και ο Έλληνας φόργουορντ βγήκε μπροστά, για να προκαλέσει αίσθηση με τη σπουδαία, όσο και ουσιαστική απόδοσή του, έχοντας αξιοσημείωτη διάρκεια. Όντας δεύτερος σκόρερ μαζί με τον Καλαμαρά με 13 πόντους, ήταν ένας από τους κύριους λόγους που ο ψύχραιμος Πορφύρας έφυγε αλώβητος από την Πετρούπολη, με τον Γιάννη Παύλο να δείχνει πως κερδίζει τον ενεργό ρόλο όλο και περισσότερων παικτών. Κι όλα αυτά, για έναν παίκτη μόλις 21 ετών και σε ένα τόσο σημαντικό παιχνίδι, όπως αποδείχθηκε.

Βασίλης Μιχόπουλος (Δάφνη Δαφνίου)

Είναι σταθερά μέσα στους κορυφαίους της Δάφνης Δαφνίου, αποτελώντας μία ακόμη τρομερή λύση για τον Μάριο Δεσποτάκη. Ήταν σίγουρο πως οι Γκίνης και Φιλιππόπουλος θα «τραβούσαν» μεν την ομάδα στο ντέρμπι με τον Έσπερο Πατρών, αλλά χρειάζονταν και τη δική του βοήθεια, ώστε να μην είναι μονοδιάστατη η προσφορά στο εκτελεστικό κομμάτι. Για ακόμη μία φορά δήλωσε «παρών» και με τους 13 του πόντους, με επιβλητική παρουσία (σκόραρε και δύο τρίποντα) και αποτελώντας για ακόμη μία φορά έναν «πόλο» σκοραρίσματος για την ομάδα του, με σημαντικό κομμάτι του μέχρι τώρα «5 στα 5» να πιστώνεται στον ίδιο. Η Δάφνη, είναι μόνη της άλλωστε στην κορυφή και η μία εκ των δύο αήττητων ομάδων της κατηγορίας (ο Ίκαρος Νέας Σμύρνης σε 4 ματς). Ο Βασίλης Μιχόπουλος, είναι πάντοτε μία βασική της «σταθερά».

Δημήτρης Βαρσαμούλης (Ένωση Ιλίου)

Ερχόμενος από τους Νέους Παλατιανής και την Α’ ΕΣΚΑ, ήταν ένας από τους ποιοτικούς παίκτες που ήθελε να προσθέσει η διοίκηση σε έναν εξαιρετικό «κορμό» παικτών, που είναι άλλωστε το «μυστικό» της εδώ και αρκετά χρόνια. Απέναντι στην Ακράτα, ήταν ανάγκη να ξεχωρίσει κάποιος… εκτός κορμού, ώστε να αποτελέσει τον «άσσο στο μανίκι» του Γιάννη Καράμπελα για ένα μεγάλο «διπλό». Ο δυναμικός σέντερ τελικά θα ήταν αυτός που θα έκανε τη διαφορά, πραγματοποιώντας μαζί με τον Σκαλωμένο ένα ονειρεμένο ματς σε μία δύσκολη έδρα και φτάνοντας τους 17 πόντους, που τον κατέστησαν και πρώτο σκόρερ της ομάδας του. Η παρουσία του στις δύο ρακέτες ήταν υποδειγματική και ο προπονητής του μπορεί να είναι «διπλά» ικανοποιημένος, βλέποντας τον 27χρονο παίκτη να έχει προσαρμοστεί στα δεδομένα του καινούργιου του περιβάλλοντος και να έχει τη δυνατότητα να συνδράμει τους πιο έμπειρους, όταν εκείνοι μπορεί να μη βρίσκονται στην καλύτερη μέρα τους.

Προπονητής: Μάριος Δεσποτάκης (Δάφνη Δαφνίου)

Η Δάφνη Δαφνίου έχει ξεκινήσει την χρονιά με πολλά «όνειρα» και όταν είσαι υποχρεωμένος να κάνεις πορεία πρωταθλητισμού, η πίεση δεν είναι μικρή. Το εντός έδρας παιχνίδι με τον Έσπερο Πατρών ήταν «καρφιτσωμένο» εδώ και αρκετό καιρό στη Δάφνη Δαφνίου, ως το πρώτο μεγάλο «τεστ». Σε αυτό, τόσο ο Μάριος Δεσποτάκης όσο και οι παίκτες του πήραν «άριστα». Δεν είναι μόνο η νίκη, αλλά και η αίσθηση κυριαρχίας που έδινε το σύνολό του σε όσους παρευρέθηκαν στο Κλειστό της Μάνδρας. Με εμφανίσεις σαν αυτή κόντρα στους Αχαιούς, οι άνθρωποι του συλλόγου έχουν δίκιο να αισθάνονται πως σε ακόμη μία χρονιά θα είναι οι «οδηγοί».

2ος όμιλος Νότου

Νίκος Καρούζος (Πεντέλη)

Έμεινε στα Βόρεια προάστια, μετακομίζοντας από το Χαλάνδρι στην Πεντέλη και συστηνόμενος με μέσο όρο 15 πόντων ανά αγώνα από τη θητεία του στον Προμηθέα, για να προστεθεί ως νέος «μπομπέρ» σε ένα ήδη εξαιρετικά ταλαντούχο σύνολο για τον Κώστα Χαρτοματσίδη. Ο Νίκος Καρούζος βρίσκει σιγά-σιγά το ρυθμό του και απέναντι στην ΑΕ Σαντορίνης υπενθύμισε ότι είναι ένας δεινός «εκτελεστής», σκοράροντας 18 πόντους με 6/10 τρίποντα και βοηθώντας την ομάδα του να ξεφύγει από το «στενό κορσέ» των Κυκλαδιτών, που υπήρχε μέχρι το 25ο λεπτό. Συνιστά σπουδαίο γεγονός, το να έχεις μία ομάδα τόσο πλήρη, που μπορεί να κερδίζει… περιμένοντας έναν παίκτη σαν τον Καρούζο να βρει τα «πατήματά» του. Και όταν τα βρει, το αποδεδειγμένο του ταλέντο δεν πρόκειται να κρυφτεί.

Αντώνης Χρύσης (Ιπποκράτης Κω)

Ο Αντώνης Ασημακόπουλος ήταν η ηγετική φυσιογνωμία που έδωσε ξανά τη λύση στο φινάλε του αγώνα με τον Διαγόρα Δρυοπιδέων, σκοράροντας έξω από τη γραμμή των 6.75 για το τελικό 67-64, αλλά σαφέστατα δεν έχει γυρίσει μόνος το ματς από το 4-20. Καταλυτική είναι η παρουσία του Αντώνη Χρύση, με τον «πολυπράγμονα» παίκτη που έχει τη δυνατότητα να παίζει στις θέσεις «2» και «3» να έρχεται για να πρωταγωνιστήσει στην Κω με την φανέλα του Ιπποκράτη, καταγράφοντας πέρυσι αρκετά «χιλιόμετρα» στη Β’ Εθνική, αγωνιζόμενος στο Κορωπί. Η εμπειρία του αυτή, φαίνεται πως τον έχει βοηθήσει στον επαναπατρισμό του, ώστε να είναι ακόμη μία εξαιρετική λύση για τους Δωδεκανησίους, με αποτέλεσμα ο κόουτς Καπλανίδης να μην περιμένει τα πάντα από τους πολύπειρους Ασημακόπουλο και Χαρίση. Πετυχαίνοντας 18 πόντους με ένα τρίποντο και όντας πρώτος σκόρερ της ομάδας του, βοήθησε όσο κανείς άλλος στο να «ροκανίσει» ο Ιπποκράτης τη διαφορά και να φέρει το ματς στα ίσια, για να ακολουθήσει το μεγάλο σουτ του Ασημακόπουλου.

Στάθης Ζαχαράκης (Έσπερος Λαμίας)

Ο περσινός «εκτελεστής» τριών πόντων του δευτέρου ομίλου του Νότου ήταν… ξανά παρών για τον Έσπερο Λαμίας, σε μία θέση που έχει συνηθίσει στο συγκεκριμένο σύνολο, αυτή του πρωταγωνιστή. Είναι ένας από τους παίκτες που επιβεβαιώνουν τα «όνειρα» που υπήρχουν στην πρωτεύουσα της Φθιώτιδας για μία πορεία ακόμη καλύτερη από εκείνη της περασμένης σεζόν με τους 18 πόντους του, σημειωμένους με πέντε τρίποντα, να προσδίδουν ασφάλεια στο εντός έδρας παιχνίδι με τον Άρη Νικαίας. Ο Έσπερος έφτασε στην τρίτη νίκη του σε ισάριθμα ματς και βγάζει μία εικόνα μεγαλύτερης σταθερότητας, σε σύγκριση με την προηγούμενη αγωνιστική περίοδο. Η εικόνα αυτή, ασφαλώς, έχει τη «σφραγίδα» του Στάθη Ζαχαράκη.

Χρήστος Μουλάς (ΟΦΗ)

Ο ΟΦΗ θέλησε να «ρεφάρει» την εντός έδρας ήττα με τον Κάδμο και ο Προμηθέας Χαλανδρίου αποδείχθηκε το κατάλληλο «θύμα» για να «ξεσπάσουν» οι Κρητικοί. Ο Χρήστος Μουλάς ήταν ασταμάτητος και στα 24 χρόνια του, μοιάζει να είναι ακόμη μία απόλυτα σωστή επιλογή του Γιάννη Κόκκινου για τη στελέχωση του ρόστερ του, σε μία χρονιά «αναγέννησης». Ήταν ο παίκτης που έδειξε το δρόμο στους υπόλοιπους συμπαίκτες του, κερδίζοντας ουκ ολίγες «μάχες» με τους αντίπαλους ψηλούς και τελειώνοντας τον αγώνα με 17 πόντους, για να αναδειχθεί ασφαλώς σε μορφή του. Παράλληλα, έδειξε έστω και σε ένα τέτοιο ματς, ότι μπορεί να αναδειχθεί σε έναν εκ των «οδηγών» του ΟΦΗ.

Ανέστης Μάτος (Λοκρός Αταλάντης)

Ο Λοκρός χρειαζόταν αρκετούς παίκτες του σε μεγάλη βραδιά, για να φύγει με το «διπλό» από το Μαρούσι. Οι Ανέστης και Άγγελος Μάτος, μαζί με τον Ρουμελιώτη ήταν τρομεροί, αλλά κομβικό ρόλο για την «απόδραση» έπαιξε ο Έλληνας ψηλός. Με απίστευτη εμφάνιση στις δύο ρακέτες και λύσεις εκτός αυτής (στους 27 του πόντους είχε και ένα τρίποντο), δεν είχε αντίπαλο, με τους παίκτες της Νίκης να μην καταφέρνουν σε κανένα σημείο να τον αντιμετωπίσουν. Φαίνεται πως η εποχή που έπαιζε στην Α2 και στην καλύτερη εποχή της ΚΑΠ, τον ενέπνευσε για τέτοια απόδοση, μιας και γνωρίζει άριστα τις καταστάσεις που υφίστανται σε τέτοιου είδους αγώνες. Ο Λοκρός δεν ήθελε στα πρώτα τρία ματς να έχει μόνο απώλειες και ο Ανέστης Μάτος του προσέφερε μία σπουδαία «ανάσα».

Προπονητής: Μιχάλης Καπλανίδης (Ιπποκράτης Κω)

Μέχρι τα τέλη Αυγούστου, δεν ήταν καν σίγουρη η συμμετοχή του Ιπποκράτη Κω στην φετινή Γ’ Εθνική. Με τον Μιχάλη Καπλανίδη στο «τιμόνι» τελικά, οι Δωδεκάνησιοι ξεκίνησαν τη σεζόν και τελικά πραγματοποιούν πορεία πρωταθλητισμού. Η αλλαγή αυτή, μέσα σε διάστημα μόλις δύο μηνών, οφείλεται σε σημαντικό βαθμό στην καθοδήγηση του Έλληνα προπονητή, που κατάφερε να συγκεντρώσει αρκετούς παίκτες με αξιοσημείωτο ταλέντο και να κρατήσει τις «κολώνες» του, τον Αντώνη Ασημακόπουλο και τον Κώστα Χαρίση. Το ίδιο ισχύει και για την ανατροπή κόντρα στον Διαγόρα Δρυοπιδέων, με τους παίκτες του να μην χάνουν την ψυχραιμία τους και να φτάνουν σε ένα σπουδαίο αποτέλεσμα, παίρνοντας το ντέρμπι κορυφής. Την προσεχή Κυριακή (13/11), άπαντες θα απολαύσουν το ρεπό τους, έχοντας στείλει σε όλους το «μήνυμα» πως ο Ιπποκράτης είναι επικίνδυνος για όλους.