Πολύς λόγος γίνεται για το αποθεματικό του ΣΕΔΚΑ και την πρόταση του προέδρου, Θοδωρή Βιδάλη, για αγορά γραφείων. Ο σύνδεσμος έχει… χωριστεί στα δύο, αφού κάποιοι συμφωνούν και κάποιοι διαφωνούν (ορισμένοι εξ αυτών “σκίζουν τα ρούχα τους“), έχοντας διαφορετική προσέγγιση στο γεγονός.
Επειδή, όμως, προσπερνάμε κάποια πράγματα, κι επειδή πρέπει να αποδίδουμε τα του Καίσαρος, είτε η κριτική μας καταλήγει σε αρνητικό, είτε σε θετικό συμπέρασμα, ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή: Υπάρχει αποθεματικό.
Αυτό είναι που πολλοί (εντέχνως ή ακόμα και άτεχνα) προσπέρασαν. Κι αυτό οφείλουμε να το πιστώσουμε στη διοίκηση Βιδάλη, είτε μας αρέσει, είτε όχι. Γιατί δεν είναι πολλοί οι σύνδεσμοι διαιτητών που έχουν αποθεματικό. Και το έχει δημιουργήσει, παρότι η ΕΣΚΑ δεν ανταποκρίνεται στις συμβατικές της υποχρεώσεις, παρότι οι διαιτητές της Αθήνας χρηματοδοτούν τα πρωταθλήματά της, με ό,τι αυτό (συνολικά) συνεπάγεται.
Η αλήθεια είναι πως ο Βιδάλης δεν ακολουθεί πάντα τους πιο μοντέρνους τρόπους για να γεμίσει το ταμείο. Με ξεπερασμένες μεθόδους, με κινήσεις που κάνει άλλους να τον λοιδορούν, όχι μόνο κατάφερε να μαζέψει χρήματα, αλλά προσπέρασε κι έναν μεγάλο σκόπελο, για τον οποίο δεν χρειάζεται να ξανασυζητήσουμε (όταν χάθηκε μεγάλο ποσό από ληστεία στον ταμεία του ΣΕΔΚΑ).
Αύριο μπορούμε να συζητήσουμε για την αναγκαιότητα αγοράς των γραφείων, για τη σκοπιμότητα, για το ορθόν της επιλογής του χώρου. Σήμερα, όμως, ας συμφωνήσουμε στο ότι η ύπαρξη του αποθεματικού είναι στα θετικά της διοίκησης Βιδάλη…