Οι γραμμές που ακολουθούν, είναι η πρώτη φορά που δεν αφορούν γεγονότα από τον χώρο των διαιτητών. Το σίγουρο, όμως, είναι ότι αφορούν γενικότερα τη διαιτησία, αν θεωρήσουμε ότι και τα μέλη της γραμματείας -οι κριτές ενός αγώνα- περιλαμβάνονται σε αυτήν την έννοια.
Αφορμή αυτού του σχολίου είναι το γεγονός ότι η ΚΑΕ Ολυμπιακός στους δύο τελευταίους εντός έδρας αγώνες της στη διοργάνωση της Ευρωλίγκας, χρησιμοποίησε μεν κριτές από τον αντίστοιχο Σύνδεσμο Κριτών της ΕΣΚΑΝΑ στην οποία ανήκει, αλλά αποφάσισε αυτή για τα άτομα που θα έπαιζαν, δηλαδή όρισε η ίδια.
Ο κ. Κογκαλίδης με μια σειρά σχόλιά του, που δεν διαψεύσθηκαν μέχρι σήμερα, έχει αναδείξει τη σοβαρότητα του θέματος όμως υπάρχουν και άλλες πλευρές που πρέπει συζητηθούν.
Οι λόγοι αυτής της κίνησης της ομάδας του Ολυμπιακού, τα κριτήρια με τα οποία επέλεξε και βεβαία το κυριότερο το ποιος της έδωσε αυτήν τη δυνατότητα δεν εξηγήθηκαν ποτέ. Απλά έχει αφεθεί να αιωρείται ότι όλο αυτό οφείλετε στο λάθος που υπέπεσε η γραμματεία στον αγώνα του Ολυμπιακού με τη Σιένα και στην ανάγκη να προστατευτεί η ομάδα από νέα λάθη.
Στα μπασκετικά πηγαδάκια στον Πειραιά, όπως με ενημερώσανε, ακούγεται από πηγές του Ολυμπιακού ότι ο κανονισμός της Ευρωλίγκας του επιτρέπει αυτήν την κίνηση, αφού σε κάποιο άρθρο του αναφέρει πως η ύπαρξη των κριτών στο γήπεδο ανήκει στην αρμοδιότητα της ομάδας.
Είναι, λοιπόν, προφανές ότι η κίνηση αυτή του Ολυμπιακού είναι μελετημένη και τυγχάνει της έγκρισης της Ευρωλίγκας. Επειδή, όμως, υπεύθυνος διαιτησίας και προφανώς των χρησιμοποιούμενων κριτών στη λίγκα είναι ο κ. Κώστας Ρήγας τότε δεν χρειάζεται να ψάξουμε σε ποιανού πλάτες στηρίχτηκε αυτή η πρωτοφανής για τα δεδομένα της ελληνικής καλαθοσφαίρισης, ιδιωτικοποίηση ενός μικρού αλλά καθόλου ασήμαντου κομματιού της διαιτησίας.
Δεν έχω προσωπική εικόνα για το τι αναφέρει ο κανονισμός της Ευρωλίγκας, όσον αφορά στους κριτές. Από αυτά που έχω ακούσει εκτιμώ ότι η λίγκα με την αναφορά της στον κανονισμό ενημερώνει τις ομάδες, ότι η φροντίδα για να υπάρχουν κριτές στο γήπεδο είναι στην δική τους αρμοδιότητα. Θεωρώ, όμως, ότι δεν αναφέρεται στη διαδικασία ορισμού. Αυτή ανήκει προφανώς στο θεσμικό πλαίσιο της κάθε χώρας στην οποία ανήκει η κάθε ομάδα.
Ο Ολυμπιακός εξασφαλίζοντας την ενεργή, ή δια της σιωπής του, υποστήριξη του Ρήγα, προχώρησε στον ορισμό κριτών επιλογής του.
Ο κ. Κογκαλίδης έχει ήδη αποκαλύψει με τα σχόλια του γύρω από το ίδιο θέμα, πως μικρή σημασία έχει δοθεί από την ομάδα στις ικανότητες των κριτών, αφού έτσι κι αλλιώς κανείς πέρα από τον ίδιο τον Σύνδεσμο δεν τις γνωρίζει, ούτε καν ο Ρήγας.
Η πραγματικότητα είναι, πως περισσότερη σημασία έχει δοθεί στο να υπάρξει μια μικρή σταθερή ομάδα κατ αυτήν, “έμπιστων υπαλλήλων” θα έλεγα εγώ, αφού, και η επιλογή τους θα γίνεται από αυτήν και η προσφορά που τους κάνει με το να τους δίνει τη δυνατότητα να συμμετέχουν -τουλάχιστον- σε όλους τους διεθνείς αγώνες της κάθε αγωνιστικής περιόδου, τους δημιουργεί ανακλαστικά εξάρτησης.
Για την επιβεβαίωση όλων των παραπάνω, η επιλογή στον μικρό αυτό αριθμό των “υπαλλήλων” -σταματώ να τους ονομάζω κριτές– και ατόμου που συμμετείχε στο τραπέζι της γραμματείας που υπέπεσε στο λάθος στο ματς με τη Σιένα.
Λυπάμαι ειλικρινά για την ακατανόητη λογική του πάλαι ποτέ μεγάλου Κώστα Ρήγα. Μια τέτοια κίνηση θα μπορούσε ίσως να την περιμένει κανείς, από μια ομάδα, ιδιαίτερα στη χώρα μας. Από ένα δάσκαλο όμως και μάλιστα μέλος στης Τεχνικής Επιτροπής της FIBA, δεν είναι δυνατόν να περιμένεις, την αποδοχή της ιδιωτικοποίησης ενός κομματιού της διαιτησίας, την αποδοχή ότι τον έλεγχο, την αξιολόγηση και τέλος τον ορισμό στο κομμάτι της διαιτησίας που κάθεται στο τραπέζι της γραμματείας σε ένα αγώνα θα έχει η γηπεδούχος ομάδα.
Πιθανές δικαιολογίες του τύπου, ότι το επιτρέπει ο κανονισμός της λίγκας, δεν ευσταθούν, διότι εκ των πραγμάτων φαίνεται ότι μέχρι τώρα και η λίγκα και αυτός σεβάστηκαν το θεσμικό πλαίσιο της χώρας.
● Τί έχει συμβεί ξαφνικά τώρα κ. Ρήγα και τα ανατρέπετε όλα υπέρ μιας ομάδας;
● Είναι η πρώτη φορά που τραπέζι γραμματείας κάνει λάθος;
● Αν η ομάδα, ή η λίγκα είχε πρόβλημα με την ικανότητα των κριτών του Πειραιά, ήταν ο μόνος τρόπος για να λύσετε το πρόβλημα;
Σε τελική ανάλυση ήταν υποχρέωσή σου να λύσεις εσύ το πρόβλημα, ως υπεύθυνος διαιτησίας και να μην επιτρέψεις την εμπλοκή της ομάδας σε δοσοληψία με τους κριτές.
Το γεγονός του ορισμού των κριτών από την ομάδα του Ολυμπιακού παίρνει διαστάσεις ακόμα μεγαλύτερες αν γίνει πράξη η μέχρι στιγμής πρόθεση του Ολυμπιακού -όπως ισχυρίζονται κριτές από τον Πειραιά– να εφαρμόσει αυτό το σύστημα ορισμού και στα πλέι οφ του ελληνικού πρωταθλήματος στους αγώνες του με τον Παναθηναϊκό.
Μπορούμε να φανταστούμε όλοι τί πρόκειται να συμβεί αν, στην ήδη υπάρχουσα μάχη των δύο αιωνίων για τη διεκδίκηση της όποιας επιρροής στον χώρο των διαιτητών, προσθέσουμε και το γεγονός μιας γραμματείας που εξ αρχής δεν θα μπορεί να επικαλεστεί το κριτήριο της ουδετερότητας όσο καλή πρόθεση και αν έχει.
Δεν γνωρίζω τι πρόκειται τελικά να πράξει ο Ολυμπιακός στα πλέι οφ. Αναρωτιέμαι όμως γιατί μια μεγάλη ομάδα όπως ο Ολυμπιακός προσπαθεί να αντιμετωπίσει -ας παραδεχτούμε το πρόβλημα, μιας πλημμελούς γραμματείας– με τρόπους και πρακτικές που δεν συνάδουν με το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο της χώρας και πολύ περισσότερο θυμίζουν ομάδες σε κατάσταση πανικού.
Μια μεγάλη ευρωπαϊκή ομάδα όπως αυτή του Ολυμπιακού είναι σίγουρο πως δεν χρειάζεται τεχνάσματα και χαζομάρες τέτοιου τύπου για διεκδικήσει μέσα στο γήπεδο ένα ακόμα τρόπαιο και να το κατακτήσει αν το αξίζει.
Χρησιμοποιώ την λέξη “χαζομάρες“, γιατί αν η ομάδα πράγματι προσπαθεί να προστατευτεί από τα πιθανά λάθη ενός ανεπαρκούς τραπεζιού, το κάνει με ένα τρόπο που ξεπερνά από τη μια τα όρια της δικής της δικαιοδοσίας και από την άλλη δημιουργεί περισσότερα προβλήματα στους αγώνες της και στο ελληνικό μπάσκετ παρά τα εξαφανίζει.
Τελειώνοντας θεωρώ πως το κείμενο θα ήταν ελλιπές αν δεν υπήρχαν και δύο λόγια για τον Σύνδεσμο Κριτών του Πειραιά. Κατά τη γνώμη μου τίποτε από όλα αυτά που παραπάνω περιγράψαμε δεν θα είχε συμβεί, αν το Δ.Σ. των κριτών Πειραιά απλά είχε αρνηθεί να παραχωρήσει κριτές με βάσει τις επιλογές του Ολυμπιακού. Συνήθως σε έναν χορό υπάρχουν δύο.
Έτσι η πλειοψηφία του Δ.Σ. (βλέπε επιστολή Γώγου) δίχως αντίδραση και θα έλεγα με περίσσια θέληση αποδέχτηκε το αίτημα και συνέβαλε στο να ορισθεί αυτή και ο κύκλος της στις θέσεις της ομάδας των προνομιούχων “υπαλλήλων“. Πώς άλλωστε ο Πρόεδρος και η γυναίκα του θα ήταν στην πρώτη θέση των επιλεγμένων. Τώρα αν ο Πρόεδρος ήταν και στην τετράδα που είχε κάνει το λάθος μικρή σημασία έχει. Για την ομάδα ρε γαμώτο…
Έχω την εντύπωση πως κανένας πλέον από αυτούς δεν μπορεί να χαρακτηρίζεται κριτής και πολύ περισσότερο να παραμένει μέλος του Συνδέσμου. Εκτός του ότι αποδείχθηκαν πολύ λίγοι για να διοικούν, τραυματίσανε την πολυτιμότερη αρχή ύπαρξης ενός χώρου, αυτήν που εγγυάται την ουδετερότητα και την πιστή εφαρμογή των κανονισμών.
Σε ένα αγώνα λάθη στην εφαρμογή των κανονισμών μπορούν να γίνουν ακόμα και από την καλύτερη κατά τεκμήριο γραμματεία. Ο κανονισμός έχει προβλέψει και την ύπαρξη τους και τη διόρθωσή τους. Αυτό που τώρα δεν μπορεί να διορθωθεί, είναι η δικαιολογημένη -πλέον- καχυποψία του φιλοξενούμενου ότι τα λάθη -αν είναι εις βάρος του- δεν είναι ανθρώπινα.