Οι νύχτες των παραμυθιών συνεχίζονται, με μια ιστορία που έχει να κάνει με μια φοβερή επιτροπή που ενεργοποίησε ξανά ο Xαλίφης και που το όνομά της ήταν, Κεντρική Επιτροπή Δουλείας που για συντομία από εδώ και πέρα θα την λέμε ΚΕΔ.
Πριν από καιρό οι δούλοι του Xαλιφάτου, που τελούσαν υπό την εποπτεία του Bεζίρη “Λαδωτήρη” και της παρέας του, μην αντέχοντας το άδικο καθεστώς της δουλείας τους αντέδρασαν, με τη δημοσίευση καταγγελιών για τον μεροληπτικό ορισμό κάποιων δούλων σε προνομιούχες εργασίες, αλλά και την παραχώρηση επίλεκτων δούλων σε υπηκόους – παράγοντες, για εξυπηρέτηση των δικών τους εργασιών, προφανώς όχι αφιλοκερδώς.
Η αναταραχή που σημειώθηκε τότε, έβαλε σε σκέψεις τον Χαλίφη, σχετικά με τον Bεζίρη – πρόεδρο των δούλων, που μέχρι τότε, ήταν στις προσταγές του και δεν σήκωνε κεφάλι.
Ο Χαλίφης μας τελικά, μετά από πολύ σκέψη, αποφάσισε ότι θα ήταν πιο συνετό γι’ αυτόν να ταχθεί με το μέρος των δούλων, σε μια προσπάθεια να πείσει και αυτούς και την κοινή γνώμη, ότι όλα αυτά που είδαν το φως της δημοσιότητας ήταν εν αγνοία του! Αλλά και με τη γνώση ότι, με αυτήν την επιλογή του, μπορούσε πιο εύκολα να περάσει τη δική λύση στο πρόβλημα.
Η απόφαση ελήφθη: O Bεζίρης “Λαδωτήρης” και η παρέα του έπρεπε να καρατομηθούν. Του έλειπε μόνο ο τρόπος.
Στο χαλιφάτο, εκείνο τον καιρό, είχε αφιχθεί ο γνωστός μας “αυτοεξόριστος“, ο οποίος ήταν και αυτός δούλος στην αρχή, αλλά λόγω της απόδοσής του στην εργασία και των καλών δημοσίων σχέσεων έγινε υπήκοος και αργότερα όταν έγινε πρόεδρος των δούλων και για κάποιο διάστημα μέλος της ΚΕΔ της χώρας, ονομάσθηκε κι αυτός Βεζίρης. Ήταν αυτός ο τίτλος του Βεζίρη, που του επέτρεψε να βρει δουλειά στο εξωτερικό και να γίνει μεγάλος και τρανός.
Ο “αυτοεξόριστός” μας, είχε επιστρέψει αποδεχόμενος την πρόταση του Σουλτάνου να γίνει σύμβουλός του στα θέματα της δουλείας σε όλη την επικράτεια και προφανώς και στο Χαλιφάτο μας.
Έχοντας, λοιπόν, γνώμη και μάλιστα με τη σφραγίδα του Σουλτάνου, έπεισε τον Χαλίφη πως ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να καρατομήσει τον Βεζίρη των δούλων, ήταν να του πάρει όλες τις εξουσίες από τα χέρια του, μέσω της γνωστής επιτροπής ΚΕΔ, που μέχρι τότε ήταν στα χέρια του Βεζίρη των δούλων.
Μάλιστα, μπορεί να ήταν και αυτός που πέρασε την ιδέα στον Χαλίφη για το ποσοστό που έπρεπε να του δίνουν οι δούλοι. Σε αυτό, βέβαια, δεν μπορώ να ορκιστώ, αλλά σας βεβαιώνω πως σίγουρα είναι οπαδός του ποσοστού.
Ο Χαλίφης μας δεν άργησε να ανακοινώσει πως αλλάζει την ΚΕΔ και στη θέση της προηγούμενης όρισε τρεις βεζίρηδες (και αυτοί πρώην δούλοι), που τους πρότεινε ο “αυτοεξόριστός“, ο οποίος παράλληλα με το συμβουλευτικό του έργο ήθελε με τις επιλογές του να ελέγχει και ο ίδιος την επιτροπή.
Η ΚΕΔ παρουσιάστηκε σε μια ιδιαίτερη εκδήλωση, με τυμπανοκρουσίες αλλά και υποσχέσεις προς τους δούλους, ότι θα επαναφέρει το δίκαιο και την ισότητα ανάμεσα τους.
Οι δούλοι, αφού έκαναν το λάθος να δώσουν την ευκαιρία στον Χαλίφη να τους λύσει το δικό τους πρόβλημα (αν δεν έχεις νύχια να ξυστείς…), έμειναν εντυπωσιασμένοι από τις υποσχέσεις της ΚΕΔ και της πρόσφεραν την αμέριστη υποστήριξη τους.
Η ΚΕΔ, όμως, δεν άργησε καθόλου να διαψεύσει και τους δούλους, αφού πριν περάσει ο πρώτος χρόνος λειτουργίας της άρχισε να στήνει τη δική της κλίκα δούλων, που έβγαζαν το μεροκάματο από τις εργασίες στα φιλικά σπίτια. Αλλά και τον “αυτοεξόριστο“, αφού πέρασε μέσα σε μια νύχτα στον πλήρη έλεγχο του φιλόδοξου, πανούργου και υποχθόνιου βεζίρη “ισνογκουντ“, επονομαζόμενου και ως ο “κουμπάρος” και φανατικού υποστηρικτή της επιδίωξης όλων των βεζίρηδων της εποχής “θέλω να γίνω Χαλίφης στην θέση του Χαλίφη“.
Ο “αυτοεξόριστος” διαπίστωσε καθυστερημένα το λάθος του, αλλά στην πραγματικότητα δεν κατάλαβε ποτέ τον λόγο που οι ορκισμένοι σ’ αυτόν πιστοί του βεζίρηδες της ΚΕΔ τον… πούλησαν.
Η αλήθεια που δεν μπόρεσε να δει ποτέ -δεν του το επέτρεπε η μεγάλη ιδέα που είχε για τον εαυτό του- ήταν πως αυτός βρισκόταν ήδη κοντά στο τέλος της καριέρας του στο εξωτερικό, όπου είχε πολλές εξουσίες, με τις οποίες έδινε υψηλά μεροκάματα σε δούλους της επιλογής του, αλλά ο βεζίρης “ισνογκούντ” ήταν νέος με πολλές εξουσίες από τον Σουλτάνο στον επιμερισμό της δουλειάς των δούλων μέσα στην επικράτεια! Και ποιος μπορούσε να ξέρει τι εξουσίες θα είχε αργότερα στο εξωτερικό και οι βεζίρηδες της ΚΕΔ του Χαλιφάτου, αλλά και πολλοί δούλοι που ήταν υπό την προστασία του “αυτοεξόριστου” ήταν φανερό πως θα πήγαιναν με το μέλλον και όχι με το παρελθόν.
Ο καιρός κυλούσε και μαζί του άλλαζαν καθημερινά οι συσχετισμοί στο Χαλιφάτο. Ο πανέξυπνος Χαλίφης δεν άργησε και αυτός να καταλάβει πως το συμφέρον του ήταν να συνεργαστεί για το μέλλον του, με τον Βεζίρη “ισνογκουντ“! Μαζί πια άρχισαν μια δαιμόνια καταδίωξη, όλων των οπαδών του βεζίρη των δούλων “Λαδωτήρη“, με στόχο να επιβάλλουν τον νέο Βεζίρη, που συμφώνησαν πως θα ήταν κοινής επιλογής.
Όποιος δούλος δεν δήλωνε την πίστη του στον Χαλίφη και τον Βεζίρη “ισνογκουντ” τον έτρωγε η ανεργία. Η τρομοκρατία σε όλο της το μεγαλείο.
Το σκοτάδι απλώνονταν μέρα με την μέρα στην περιοχή των δούλων στο Χαλιφάτο και πια όλοι οι δούλοι ήταν σίγουροι πως θα σκοτείνιαζε ακόμη περισσότερο όσο πλησίαζαν οι υποτιθέμενες “ελεύθερες εκλογές” τους.
Ένας δούλος που από καιρό είχε αποχωρήσει από την ενεργή δράση, σοφά είπε αναφερόμενος στον “αυτοεξόριστο“, τους βεζίριδες της ΚΕΔ, τον Βεζίρη “Λαδωτήρη” και τον Βεζίρη “ισνογκουντ“.
“Όλοι οι δούλοι που γίνονται βεζίρηδες ξεχνούν αμέσως τι ήταν πρώτα και μεταμορφώνονται σε κοράκια που εκμεταλλεύονται τους δούλους. Και, όπως ξέρετε, όλα τα κοράκια έχουν την ίδια μούρη και μην πιστεύετε κανένα ότι θα σας σώσει. Από όλους αυτούς τους πρώην δούλους μόνο αυτοί οι δύο που εκδιώχθηκαν από την ΚΕΔ της χώρας, είχαν το θάρρος να σηκώσουν το ανάστημά τους απέναντι στην εξουσία, αντί να σκύψουν τη μέση αρπάζοντας τα οφίτσια που θα μπορούσαν να εξασφαλίσουν.
Μπορεί να μην συμφωνώ με την ουσία της διεκδίκησής τους, όμως αν ένας τέτοιος ήταν ό νέος βεζίρης των δούλων, τότε ίσως να υπήρχε η ελπίδα μιας άλλης μέρας. Πάντα με την επιφύλαξη ότι και αυτός κοράκι γεννήθηκε“.
Η νύχτα έφτασε στο τέλος της και μαζί της τελείωσε και το σημερινό παραμύθι μας.
Τα παραμύθια, για όποιον ξέρει να τα διαβάζει, περιέχουν και αλήθειες που έχουν διδακτικό περιεχόμενο και χαρακτήρα και ελπίζω πως οι δούλοι που θα τα διαβάσουν να βγάλουν τα δικά τους χρήσιμα συμπεράσματα.
Είναι και πάλι αναγκαίο πριν το τέλος του παραμυθιού να δηλώσουμε ότι όπως συμβαίνει με όλα τα παραμύθια, κάθε σχέση με πρόσωπα της καθημερινότητάς μας είναι απολύτως τυχαία…