Του Γιώργου Κογκαλίδη
02/10/2011 (10:46)
Ένας από τους κορυφαίους φίλους (τολμώ να γράψω
“συνεργάτες“) στον χώρο της διαιτησίας, μας τίμησε εκ νέου με τις απόψεις
του, οι οποίες είναι –όπως πάντα– ενδιαφέρουσες.
Διαβάστε την επιστολή, την οποία προσυπογράφω με τα δύο
χέρια και θα διαπιστώσετε πως τελικά το ζήτημα δεν είναι μόνο αν θα αλλάξει
(που δεν θα αλλάξει) η ΚΕΔ, αλλά το αύριο της ελληνικής διαιτησίας…
“Φίλε Γιώργο,
Είχα καιρό να σου γράψω, άλλωστε δεν είχα κάτι ιδιαίτερα
ενδιαφέρον να αναφέρω. Με την ευκαιρία του σεμιναρίου της ΟΔΚΕ, όμως, έριξα μια
ματιά στους πίνακες των διαιτητών και τότε: Ω χάος!
Γεράματα και πράγματι δεν είχα αντιληφθεί πως κι αυτοί
γέρασαν μαζί μου. Διαιτητές Α’ Εθνικής: 104. Πολιτική; Πότε θα παίξουν; Είμαι
100% σίγουρος ότι η ΚΕΔ έχει δημιουργήσει εσωτερικά τον δικό της πίνακα.
Μέλλον; Σκοτεινό…
Ευκαιρία για να γίνουν διεθνείς, τουλάχιστον όσον αφορά στα
ηλικιακά τους προσόντα, μόνον εννέα (9). Απ’ αυτούς δε, οι έξι (6) δεν θα έχουν ευκαιρία του
χρόνου. Αθηναίοι; Τρεις (3). Δύσκολο. Γιατί όμως;
Ενοχλήθηκα και πήγα στον πίνακα της Β’ Εθνικής. Τα πράγματα
εδώ χειροτέρεψαν. Είδα έναν… προθάλαμο νεκροταφείου. Από το σύνολο των 88
διαιτητών διαπίστωσα ότι μόνο 16 έχουν τη δυνατότητα βάσει ηλικίας να
διεκδικήσουν τον τίτλο του διεθνή. Και με λύπη αναφέρω πως η Αθήνα έχει μόνο τέσσερις (4)
διαιτητές, εκ των οποίων οι δύο (2) είναι γυναίκες…
Αυτά τα απλά στοιχεία με έκαναν να καταλάβω ότι το κομμάτι
εκείνο του ελληνικού μπάσκετ που ασχολείται με τη διαιτησία δεν μπορεί και μπορούσα
να πω εύκολα ότι δεν ήθελε κιόλας, εάν δεν είχα πληροφορηθεί την ”επιστροφή”
του Κώστα Ρήγα.
Η Ομοσπονδία διαιτητών πρέπει να δουλέψει σκληρά και να
επενδύσει σε νέους διαιτητές με οποιοδήποτε κόστος, οργανωμένα και με σύστημα.
Σύστημα εκπαίδευσης και αξιολόγησης.
Για να μη σε κουράσω με αριθμούς, ακόμα
και ο πίνακας Γ’ Εθνικής είναι ένα δυσάρεστο θέαμα, αν εστιάσει κάποιος στις
ηλικίες.
Κρίμα…
Φιλικά”.