Έχουμε γράψει -και δεν έχουμε τελειώσει ακόμα- για την ΕΣΚΑ και τις οφειλές της απέναντι στους διαιτητές της Αθήνας. Οφειλές που υπερβαίνουν τα όρια του όποιου οικονομικού προβλήματος μπορεί -ένεκα των καιρών- να έχει. Οφειλές που προϋπήρχαν της κρίσης κι ενδεχομένως κάποια στιγμή πρέπει επισήμως να δοθούν εξηγήσεις για το πώς δημιουργήθηκε αυτό το χρέος.
Στον Πειραιά τα πράγματα δεν είναι τόσο άσχημα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι καλά. Οι ομάδες έχουν προπληρώσει τα έξοδα για τους αγώνες τους, τα χρήματα έχουν μπει (αν δεν είναι έτσι, ζητάμε προκαταβολικά συγνώμη κι είμαστε έτοιμοι να επανορθώσουμε) στο ταμείο της ΕΣΚΑΝΑ, αλλά οι διαιτητές και οι κριτές έχουν ειδοποιηθεί πως θα πληρώνονται κάθε… τρίμηνο!
Γιατί; Κάποιος κακοπροαίρετος μπορεί να σκεφτεί διάφορα πράγματα. Όπως για παράδειγμα αν αυτά τα χρήματα κάποιος θελήσει να τα καταθέσει, απολαμβάνει τόκους;
Ακόμα όμως, γιατί εμείς κακοπροαίρετοι δεν είμαστε, και αν δεν ισχύει κάτι τέτοιο (που πιστεύουμε ότι δεν ισχύει) δεν είναι παράδοξο οι διαιτητές και οι κριτές στην Αθήνα να πληρώνονται μετά το τέλος του παιχνιδιού και στον Πειραιά να ισχύει το… καθεστώς Παλάτου;
Πόσο δύσκολο είναι να υπάρξει ενιαία πολιτική, πόσο δύσκολο είναι να πληρώνονται αυτοί που συντηρούν τα ερασιτεχνικά πρωταθλήματα στην ώρα τους. Κι όταν λέμε πληρώνονται, αναφερόμαστε σε αποζημίωση που ΔΕΝ καλύπτει καν τα έξοδα που κάνουν για να πάνε στα γήπεδα…