Του Γιώργου Κογκαλίδη
02/06/2011 (18:19)
Ωραίο πράγμα η δημοκρατία. Όλους τους χωράει μέσα. Ωραίο πράγμα
και η ομοσπονδία. Όλους τους διδάσκει.
Μπορεί, για παράδειγμα, να αρνείται να δοθεί το όνομα τού Νίκου
Γκάλη σε γήπεδο (επειδή είναι εν ζωή), αυτό όμως δεν το αρνείται ούτε στον Γιώργο
Βασιλακόπουλο, ούτε στον Ζαχαρία Αλεξάνδρου.
Τί σχέση έχει αυτό με τον Στέλιο Συμεωνίδη και τις εκλογές τού
συνδέσμου Θεσσαλονίκης;
Θυμόσαστε που είχα γράψει για την Άννα Πετανίδου. Τίποτα δεν
γράφω στην τύχη. Την ώρα που ο “Σομόζα” ζήτησε μέλη για την εφορευτική
επιτροπή, σήκωσε το χέρι η Μένια Πετανίδου, αδερφή της.
Ο “παρκαδόρος” της είπε ότι δεν μπορεί να είναι
στην επιτροπή, γιατί έχει σχέση συγγένειας με υποψήφια.
Καλά, αυτός που ήταν πρόεδρος
της διαδικασίας δεν έχει σχέση συγγένειας με τον γιό του, που ήταν υποψήφιος;
Βρε μπας και τον αποκλήρωσε και δεν το έχω πληροφορηθεί;
Γεια σου ρε Στελάρα άρχοντα, τυπολάτρη, λεβέντη, καραμπουζουκλή.
Μπράβο παλικάρια, να τον χαίρεστε εκεί στην ΕΟΚ.
Α, να μην ξεχάσω να συγχαρώ τον Άρη τον Μήτσιου. Σε καιρούς
δύσκολους το παιδί ξαναβρήκε δουλειά έμαθα και πολύ χάρηκα. Μετά από πέντε δύσκολους
μήνες ανεργίας και αρκετό κλάμα (την Παρασκευή στο μαγαζί του Ανέστη), ξανάπιασε
δουλειά στο μαγαζί του… Συμεωνίδη.
Το next big thing για τη Θεσσαλονίκη λέγεται Λαζαρίδης. Κρατήστε το όνομα και
θα με θυμηθείτε. Καλπάζει για την Α’ Εθνική…