Του Γιώργου Κογκαλίδη
30/05/2011 (20:43)
Αναρωτιόντουσαν οι “φίλοι” μου τί καούρα με είχε
πιάσει με τον Βορεάδη, τον Κουκουλεκίδη και τους λοιπούς 50ρηδες. Υποστήριζα
τότε πως η διαιτησία έχει χάσει πολλά έμπειρα στελέχη, πως δεν είναι έτοιμοι οι
νεότεροι να τους διαδεχθούν και να πάρουν το βάρος στις πλάτες τους, πως δεν
έχουν περάσει από το στάδιο της προπαρασκευής (του “ψησίματος“).
Σήμερα με ρωτάνε γιατί ασχολούμαι με τον μη διεθνή και όχι
με τον εμπειρότερο των τριών.
Η αλήθεια είναι πως ο Χριστοδούλου (επιμένω να
υποστηρίζω πως είναι η κορυφαία σφυρίχτρα της χώρας, αυτή τη στιγμή) φταίει
εξίσου με τον Ψαριανό, γιατί τον άφησε να πάρει πολλές αποφάσεις. Περισσότερες
απ’ όσες άντεχε…
Τώρα είμαστε στο σημείο όπου το φίδι κυνηγάει την ουρά του.
Τώρα είμαστε στο σημείο που ζούμε τις επιπτώσεις εκείνης της απόφασης, που την
πήραν στο πόδι, χωρίς σχεδιασμό, χωρίς αρχή και τέλος.
Η αλήθεια είναι πως όλοι οι διαιτητές έχουν δυο χέρια, δυο
πόδια και μια σφυρίχτρα. Κάποιοι έχουν περισσότερο ταλέντο από άλλους. Την
εμπειρία, όμως, κανείς δεν μπορεί να την αγοράσει, παρά μόνο να την περπατήσει.
Κι αυτή τη στιγμή ο αριθμός ικανών και ταυτόχρονα έμπειρων διαιτητών είναι
περιορισμένος. Και γι’ αυτό δεν φταίνε οι ίδιοι οι διαιτητές, αλλά η ΚΕΔ, η
ΟΔΚΕ, η ΕΟΚ, όσοι κρατούν στα χέρια τους τις τύχες του χώρου.
Υ.Γ.: Λάθη δεν κάνουν μόνο οι διαιτητές, αλλά και οι
δημοσιογράφοι. Έγραψα τις προάλλες για τις σκέψεις που μοιράστηκε με διάφορους
ο Στέλιος Συμεωνίδης. Εκ παραδρομής (γιατί εκείνη την ώρα ασχολιόμουν με την
εκδήλωση του συνδέσμου της Θεσσαλίας) υποστήριξα ότι ειπώθηκαν στο περιθώριο αυτής
της εκδήλωσης.
Επικοινώνησαν μαζί μου κορυφαία στελέχη να μου πουν (πολύ
ορθά) ότι ο Συμεωνίδης δεν ήταν παρών στην εκδήλωση, άρα δεν μπορούσε να πει
κάτι τέτοιο. Δίκιο έχουν. Στη Θεσσαλονίκη ειπώθηκαν όσα ειπώθηκαν και η
απροσεξία της στιγμής μας οδήγησε σε… τοπικό (και όχι ουσιαστικό) λάθος.
Η
ουσία, πάντως, δεν αλλάζει…