Τις πάγιες θέσεις του σχετικά με τους κινδύνουν που κρύβουν για το μπάσκετ τα σχέδια της Ευρωλίγκας επανέλαβε για μία ακόμη φορά ο Γιώργος Βασιλακόπουλος, μη διστάζοντας, ωστόσο, να φέρει προ των ευθυνών της τη FIBA για τον τρόπο με τον οποίο έχει χειριστεί την υπόθεση.
“Δυστυχώς, αντιλαμβάνομαι ότι τις κρίσιμες πρωτοβουλίες γύρω από αυτό το ζήτημα δεν τις παίρνουν οι άνθρωποι που βρίσκονται στις κορυφαίες παραγοντικές θέσεις της FIBA, αλλά οι νομικοί τους σύμβουλοι. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα, αφενός την απουσία ξεκάθαρης στρατηγικής για την αντιμετώπιση του πολύ σοβαρού προβλήματος που ταλανίζει το ευρωπαϊκό μπάσκετ, αφετέρου τις διαρκείς υποχωρήσεις και συμβιβασμούς απέναντι στον ιδιωτικό συνασπισμό που διαχειρίζεται την Ευρωλίγκα”, τόνισε αρχικά ο πρόεδρος της ΕΟΚ μιλώντας στον ραδιοφωνικό σταθμό “Yellow Radio 92,8”.
Στη συνέχεια, αποδέχθηκε τον τίτλο του “ριζοσπάστη” σχετικά με την προσέγγισή του στο συγκεκριμένο ζήτημα, αιτιολογώντας την επιθετική στάση που τηρεί με συνέπεια απέναντι στην Ευρωλίγκα: “Απορώ πώς δεν έχουν αντιληφθεί οι πάντες ότι το μπάσκετ στην Ευρώπη οδηγείται σε μαρασμό και απαξίωση. Eάν ευοδωθούν τα σχέδια του Μπερτομέου, η Euroleague, σε μια διευρυμένη μορφή θα αποτελέσει κλειστό κλαμπ -υποτίθεται στα πρότυπα του ΝΒΑ- με καταστροφικά αποτελέσματα τόσο στο επίπεδο των εθνικών πρωταθλημάτων, όσο και στην ποιότητα των εθνικών ομάδων”
“Τι κίνητρο θα υπάρχει για να επενδύσει κάποιος στο μπάσκετ, έξω από το στεγανό πλαίσιο της Euroleague; Για ποιο λόγο να βάλει χρήματα ένας επιχειρηματίας, όταν θα γνωρίζει εκ των προτέρων ότι οι πόρτες της μεγαλύτερης ευρωπαϊκής διοργάνωσης θα είναι κλειστές και η ομάδα του ακόμη και ως πρωταθλήτρια δε θα έχει δικαίωμα να ανταγωνιστεί τα μεγαλύτερα κλαμπ της ηπείρου; Πώς θα μπορέσουν οι ομάδες να εφαρμόσουν ένα αναπτυξιακό πρόγραμμα με την ανέλιξη ταλαντούχων παικτών που θα στελεχώνουν τις εθνικές ομάδες; Λυπάμαι, αλλά αν δεν κάνουμε κάτι δραστικό και άμεσο, το ευρωπαϊκό μπάσκετ θα οδηγηθεί σε μαρασμό. Ηδη, παρατηρούμε ότι επιχειρείται να “μπολιαστεί” η νοοτροπία του ΝΒΑ ακόμη και στον τρόπο παιχνιδιού. Οι ομάδες στη Euroleague περισσότερο αρχίζουν να θυμίζουν εταιρείες παραγωγής θεάματος, ενώ διαχρονικά η μεγαλύτερη αξία στο μπάσκετ είναι η παραγωγή αθλητικού αποτελέσματος μέσα από την άμιλλα. Μα δε γίνεται να αντιγράψεις το αμερικάνικο μοντέλο με κατώτερης ποιότητας υλικά”.
Επιπλέον, αναφέρθηκε στο πώς θα πρέπει να κινηθεί από εδώ και στο εξής η FIBA: “Νομίζω ότι τον προσεχή Γενάρη θα υπάρξει μια αποφασιστική σύσκεψη κορυφής. Με τη δική μου άποψη ταυτίζονται και οι μεγαλύτερες ομοσπονδίες των άλλων ευρωπαϊκών χωρών. Η FIBA πρέπει να αλλάξει πορεία, για το καλό του μπάσκετ. Αρκετά λάθη έχουν γίνει μέχρι τώρα. Η διεθνώς αναγνωρισμένη υπερκείμενη αρχή πρέπει να πάρει την κατάσταση στα χέρια της. Θα δώσω τη μάχη προς αυτή την κατεύθυνση με όλες μου τις δυνάμεις. Αν προκύψει θετικό αποτέλεσμα, πιστεύω ότι μπορούμε ενωμένοι να δημιουργήσουμε ισχυρό δέλεαρ ώστε να επανεντάξουμε στους κόλπους της FIBA τις ισχυρότερες ευρωπαϊκές ομάδες που αυτή τη στιγμή βρίσκονται δέσμιες συμβολαίων δεκαετούς διάρκειας, έχοντας πάρει υποσχέσεις για έσοδα που, πιστεύω, ότι πολύ δύσκολα θα τηρηθούν”.
Σχετικά με το πώς επηρεάζει το ελληνικό πρωτάθλημα αυτή η διαμάχη, επεσήμανε: “Επαιξαν Παναθηναϊκός -ΑΕΚ και ο κόσμος ήταν ελάχιστος. Ο Αρης έχει μεγάλη ιστορική διαδρομή και συγκεντρώνει κόσμο στα παιχνίδια του, αλλά αν αυτή η κατάσταση συνεχιστεί, φοβάμαι ότι και αυτοί θα απογοητευθούν”.
Για το υπάρχον μοντέλο λειτουργίας της ελληνικής διαιτησίας, ανέφερε: “Δεν υπάρχει λόγος να συζητάμε αυτή τη στιγμή για επαγγελματική διαιτησία, τύπου ΝΒΑ. Αλλωστε μόνο εκεί εφαρμόζεται κάτι τέτοιο. Κι όσοι φωνάζουν για αδικίες, θα πρέπει πρώτα να φροντίσουν να οργανώσουν σωστά τις ομάδες τους και να μην παρασύρονται από οπαδισμό ή από κακούς συμβούλους”.
Σε ό,τι αφορά το θέμα του ομοσπονδιακού προπονητή, είπε: “Δε θα υποχωρήσουμε σε πιέσεις που δείχνουν προς συγκεκριμένα πρόσωπα και επιλογές. Θα πράξουμε το καλύτερο για την εθνική όταν έρθει η ώρα. Και η ώρα αυτή θα έρθει γύρω στην άνοιξη. Το ιδανικό για την εθνική θα ήταν να έχουμε προπονητή με αποκλειστική σχέση εργασίας. Ομως κάτι τέτοιο είναι δύσκολο, για δύο λόγους: Πρώτο, δεν έχουμε τη δυνατότητα να του καλύψουμε το απαιτούμενο ετήσιο συμβόλαιο σε περίπτωση αποκλειστικότητας και, δεύτερο, δεν μπορούμε να εμποδίσουμε έναν προπονητή που επιθυμεί να εργαστεί παράλληλα σε σύλλογο και να επωμιστεί το ρίσκο της επιπλέον κούρασης και φόρτισης”.
Κλείνοντας, μίλησε για τη δική του θητεία και παρουσία στην ηγεσία του ελληνικού μπάσκετ: “Βρίσκομαι για τρεις δεκαετίες εδώ που βρίσκομαι. Δεν το εκβιάζω, δεν το απαιτώ. Πρόσφατα εκλέχθηκα για μια φορά ακόμη. Αναπόφευκτα ακούγονται και λέγονται διάφορα για τη διαδοχή μου στην προεδρία της ομοσπονδίας. Η ίδια η ελληνική κοινωνία θα αναδείξει τον κατάλληλο. Ασφαλώς, ένας άνθρωπος που έχει αναλώσει χρόνια από τη ζωή του στο μπάσκετ και διαθέτει αναγνωρισιμότητα από τον κόσμο, ξεκινάει την κούρσα της διαδοχής με πλεονεκτήματα έναντι ενός τεχνοκράτη. Επαναλαμβάνω, όμως, η ίδια η κοινωνία, η ζωή -αν θέλετε- θα αναδείξει τον καταλληλότερο. Οχι εγώ”.