Γιατί πρέπει να επαναλειτουργήσουν οι ακαδημίες;
Η ελληνική κοινωνία, οι επιχειρήσεις, ο ελληνικός αθλητισμός και κατά συνέπεια το ελληνικό μπάσκετ, έχουν δεχθεί ένα ηχηρό “χτύπημα” και ακόμη δεν γνωρίζουμε ποτέ θα επιστρέψουμε στους κανονικούς ρυθμούς της ζωής μας.
Σύμφωνα με τους ειδικούς, ακόμη δεν πρέπει να αισθανόμαστε 100% ασφαλείς, όμως, η κλεψύδρα έχει γυρίσει πλέον ανάποδα. Σχεδόν όλοι έχουν επιστρέψει στις δουλειές τους με διαφορετικά ωστόσο δεδομένα σε σχέση με τις αρχές Μαρτίου.
Στο χώρο μας, τα πράγματα είναι ιδιαίτερα δύσκολα, καθώς σύμφωνα με τους λοιμωξιολόγους, είναι αδύνατο να πραγματοποιηθούν προπονήσεις και αγώνες σε κλειστό γυμναστήριο, έστω κι αν γίνουν κεκλεισμένων των θυρών. Επίσης η αναφορά των ειδικών είναι ότι τα ομαδικά αθλήματα και ειδικά τα αθλήματα επαφών θα μπουν τελευταία στα γήπεδα.
Σίγουρα δεν μπορούμε να πάμε κόντρα στην επιστήμη, τους γιατρούς και τις οδηγίες από τους ειδικούς, όμως αρνούμαστε να δεχτούμε κάποια πράγματα. Όπως όλοι οι άνθρωποι της καλαθοσφαίρισης έτσι και εγώ έχω κάποιες απορίες. Για παράδειγμα, πως είναι δυνατόν να μην διεξάγονται προπονήσεις σε γκρουπ 6-8 ατόμων, όταν θα ανοίξουν τα εμπορικά καταστήματα και θα είναι σε κοντινή επαφή πολύ περισσότερα άτομα και όλων των ηλικιών; Δηλαδή οι εκκλησίες θα έχουν λιγότερο κόσμο; Τα σούπερ μάρκετ; Οι λαϊκές αγορές μπορεί να γίνονται σε ανοιχτούς χώρους, αλλά δεν μπορούν αθληθούν παιδιά των ηλικιών που όπως λένε οι ειδικοί έχουν την χαμηλότερη μεταδοτικότητα; Είναι κι άλλα τα παραδείγματα και νομίζω πρέπει να τα σκεφτούν όλα ξανά οι ειδικοί.
ΟΙ ΑΚΑΔΗΜΙΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΟΙΞΟΥΝ
Τα παιδιά μας έχουν ανάγκη την άθληση.
Να δημιουργήσουμε ένα ασφαλές περιβάλλον για να επιστρέψουν στην κανονικότητα της καλαθοσφαίρισης. Το έχει ανάγκη η ψυχολογία τους. Σταμάτησαν αυτό που αγαπάνε βίαια αλλά τώρα ήρθε η ώρα να ξαναμπουν στα γήπεδα με κανόνες βέβαια. Μην παρουσιάζουμε τον αθλητισμό σαν τον τελευταίο τροχό.
Υπάρχουν πολλές οικογένειες που ζουν από τις ακαδημίες.Περνάνε δύσκολες στιγμές και περιμένουν με ανυπομονησία να ξαναπατήσουν γήπεδο.Προπονητές αυτή την στιγμή είναι έξω από τα επιδόματα καθώς δεν υπάρχει το απαραίτητο πλαίσιο.
Επίσης οι ομάδες πως θα καταφέρουν να επανέλθουν σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο επιβίωσης; Ξέρετε πολύ καλά ότι οι ακαδημίες βοηθάνε πολύ σε αυτό αρκετές ομάδες.
Και φυσικά οι γονείς έχουν ανάγκη να δουν τα παιδιά τους μέσα σε ένα υγιή χώρο με ασφάλεια.
Και φυσικά όλοι εμείς οι μπασκετικοί που θα αποδείξουμε πάλι ότι πειθαρχούμε σε ότι κανόνες μας βάλουν τα καταφέρνουμε.
Για να μην σας κουράζω άλλο θεωρώ πως πρέπει να επαναλειτουργήσουν οι ακαδημίες.
Με κανόνες,με ασφάλεια.Σε ανοιχτά γήπεδα και γκρουπ 6-8 παιδιών.Ατομική προπόνηση αρχικά χωρίς επαφές με το κάθε παιδί την μπάλα του,το νερό του,την πετσέτα του και με μεγάλη υπευθυνότητα από τους συλλόγους και τους προπονητές.
Κατανοήσαμε τη σοβαρότητα της κατάστασης, όμως τώρα που τα πράγματα είναι καλύτερα, δεν γίνεται διαφορετική μεταχείριση. Τους προηγούμενους δύο μήνες, δεν μιλήσαμε καθώς αντιληφθήκαμε τις δυσκολίες αλλά τώρα δεν μπορούμε να δεχτούμε αυτή τη διάκριση. Όλοι ή κανείς!
Και επίσης για να μην παρεξηγηθώ λέω την προσωπική μου άποψη. Δεν είμαι λοιμοξιωλόγος ούτε επιδημιολόγος. Είμαι απλά ένας άνθρωπος της καλαθοσφαίρισης που αυτή την στιγμή αισθάνομαι αδικημένος.
Ευχαριστώ το basketblog.gr για το βήμα που μου έδωσε
ΜΕΤΑ ΤΙΜΗΣ
ΒΟΥΛΓΑΡΗΣ ΝΙΚΟΣ
ASSISTANT COACH ΠΑΝΕΛΕΥΣΙΝΙΑΚΟΣ Α.Ο
COACH ΕΦΗΒΙΚΟΥ ΙΩΝΙΚΟΣ ΝΙΚΑΙΑΣ