Αναλυτικά οι προτάσεις του κόουτς Ζάννου για την επαναλειτουργία των ακαδημιών:
«Από την πρώτη στιγμή της διακοπής των πρωταθλημάτων και την παύση της αθλητικής δραστηριότητας γενικότερα, έχει αρχίσει μια κουβέντα για το αν θα ξαναξεκινήσουν τα πρωταθλήματα, αν και πότε πρέπει να επιστρέψουν τα παιδιά στα γήπεδα, με τι προφυλάξεις και κάτω από ποιες συνθήκες. Υπό το βάρος της υγειονομικής βόμβας που μπορεί να προκαλέσει ο συγχρωτισμός πολλών ατόμων, η λήψη μιας απόφασης φαντάζει εξαιρετικά δύσκολη. Μιλάμε άλλωστε για την καλαθοσφαίριση, ένα άθλημα με πάρα πολλές επαφές, σε κλειστό χώρο, με μία μπάλα που σε κατάσταση αγώνα θα περάσει από 24 ζευγάρια χεριών.
Φτάσαμε λοιπόν στο σήμερα, δύο μήνες μετά την έναρξη του lock down και μια εβδομάδα μετά την μερική άρση αυτού, να περιμένουμε με αγωνία τις υπουργικές αποφάσεις για το τι μέλλει γενέσθαι για τα ομαδικά αθλήματα. Μετά λύπης διαπίστωσα ότι στις πρόσφατες υπουργικές ανακοινώσεις περί επανεκκίνησης του αθλητισμού, απαγορεύεται ουσιαστικά η χρήση μπάλας στο άθλημα μας. Μιλάνε για γκρουπ 5-6 ατόμων, για ατομικές προπονήσεις ενδυνάμωσης και βελτίωσης φυσικής κατάστασης. Μας αφαιρούν ουσιαστικά το βασικό «εργαλείο» του αθλήματος μας. Και αναρωτιέται κανείς αν έχει νόημα όλο αυτό. Δεν είμαι ειδικός λοιμωξιολόγος ούτε φυσικά γιατρός για να προβάλω υγειονομικά επιχειρήματα. Εγείρονται όμως διάφορα ερωτήματα. Μπορούν π.χ. να ανοίξουν τα εμπορικά καταστήματα, να δοκιμάζει για παράδειγμα κάποιος ένα ρούχο που θα δοκιμαστεί πιθανόν και από άλλον αργότερα, αλλά δεν μπορεί να ακουμπήσει μπάλα μπάσκετ; Μπορεί ένα παιδί να πάει στο σχολείο του και να συγχρωτιστεί με άλλους 10-12 συμμαθητές του σε μία τάξη 40-60 τετραγωνικών μέτρων αλλά δεν μπορεί να γυμναστεί ατομικά με μπάλα με άλλους 5-6 συναθλητές του σε ένα κλειστό γυμναστήριο τριακοσίων τετραγωνικών μέτρων;
Αντιλαμβάνομαι την ασφυξία που έχει προκληθεί στην οικονομία και την ανάγκη να ανοίξουν τα εμπορικά καταστήματα μέσα σε ένα πλαίσιο προφυλάξεων και υγειονομικών μέτρων. Όμως, κομμάτι της οικονομίας είναι και ο αθλητισμός. Όταν αναφερόμαστε δε σε αθλητισμό παιδιών και εφήβων, μιλάμε για κοινωνικοποίηση, συναναστροφή, εκπαίδευση και άλλες εξίσου σημαντικές (σημαντικότερες κατά την ταπεινή μου άποψη) με την οικονομία έννοιες. Άρα και εμείς μπορούμε να λειτουργήσουμε σε συνθήκες τέτοιες που θα διασφαλίζουν την υγεία και την προστασία των εμπλεκομένων. Γκρουπ 6-8 ατόμων, ο καθένας/καθεμία με την μπάλα του/της, σε ανοιχτά γήπεδα (αν και όπως είπα παραπάνω το θεωρώ περιττό μέτρο ενώ τα σχολεία είναι ανοιχτά) και για αρχή χωρίς επαφές. Παράλληλα μπορούμε να υποχρεώσουμε τους αθλητές μας να χρησιμοποιούν αντισηπτικό σε κάθε διακοπή και φυσικά μετά το τέλος της προπόνησης.
Τα παιδιά μας έχουν ανάγκη την άθληση. Υπάρχει μια φυσική ροπή που τα σπρώχνει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο προς αυτή την κατεύθυνση. Άλλωστε (για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο μας,) αν αυτή τη στιγμή κάνει κανείς μια βόλτα σε γήπεδα μπάσκετ, θα δει παιδιά να παίζουν. Γιατί όλο αυτό να μην γίνεται υπό την αιγίδα της εκάστοτε Ακαδημίας Μπάσκετ όπου και θα διασφαλίζονται σε πολύ μεγάλο βαθμό οι συνθήκες υγειονομικής προφύλαξης;
Και κάτι τελευταίο. Υπάρχουν άνθρωποι και οικογένειες που βιοπορίζονται από τις Ακαδημίες. Υπάρχουν προπονητές που τους δύο μήνες του lock-down είχαν μηδενικές αποδοχές. Ας μη συνεχίσουμε να τους στερούμε το εισόδημα τους.
Ευχαριστώ το basketblog.gr για το βήμα που μου έδωσε
Δημήτρης Ζάννος
Προπονητής Εφηβικής Ομάδας ΕΣΠΕΡΟΥ Καλλιθέας»
Διαβάστε εδώ τις απόψεις των υπόλοιπων προπονητών για την επαναλειτουργία των ακαδημιών: