Ο Νίκος Βουρνάς θα βρίσκεται και φέτος στον πάγκο της Δόξας Λευκάδας, που μετέχει για δεύτερη σεζόν στο πρωτάθλημα της Α2. Ο Έλληνας τεχνικός μίλησε στην ιστοσελίδα του ΣΕΠΚ για τους στόχους της ομάδας, για την εμπειρία που αποκόμισε από την περσινή σεζόν, αλλά και γενικότερα για το μπάσκετ στα Επτάνησα.
Αναλυτικά:
Για τη δεύτερη σεζόν της Δόξας στην Α2 και την εμπειρία που υπάρχει: “Η εμπειρία είναι πιο πολύ για εμένα γιατί ως ομάδα είναι εντελώς καινούρια. Εκτός από τέσσερα παιδιά όλοι οι άλλοι είναι καινούριοι παίκτες, αρκετοί εκ των οποίων δεν έχουν αγωνιστεί ποτέ στην Α2. Το καλό είναι ότι παρότι πρόκειται για μία άπειρη ομάδα εντούτοις υπάρχει μεγάλος ενθουσιασμός, όρεξη για δουλειά και επιθυμία για διάκριση σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο. Κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας είχαμε κάποιους μικροτραυματισμούς που πιστεύω δεν θα μας δημιουργήσουν πρόβλημα”.
Για τις διαφορές σε σχέση με τη περσινή σεζόν: “Είμαστε μία ομάδα που θα στηριχτεί στην ομαδικότητα και θα παίξουμε διαφορετικό μπάσκετ σε σχέση με πέρυσι. Πέρυσι ήμασταν στατικοί, όμως φέτος θα προσπαθήσουμε να τρέξουμε το γήπεδο και να εκμεταλλευτούμε την ενέργεια και την ορμή που έχουν τα νέα παιδιά”.
Για το πρωτάθλημα της Α2 κι αν υπάρχουν φαβορί: “Χωρίς να έχω σαφή εικόνα όλων των ομάδων η Κηφισιά, τα Τρίκαλα, ο ΟΦΗ και γενικά οι αθηναϊκές ομάδες θα είναι δυνατές αλλά επειδή αυτό το πρωτάθλημα είναι αμφίρροπο κανείς δεν είναι σίγουρος ποιος είναι φαβορί και ποιος όχι. Εμείς θα προσπαθούμε να δουλεύουμε καθημερινά σκληρά κι αν η διοίκηση σταθεί στο ύψος των περιστάσεων πιστεύουμε ότι θα έχουμε μία καλή χρονιά. Οι καιροί είναι υπερβολικά δύσκολοι για όλο τον κόσμο, όμως μία λύση για να ξεφύγουν έστω και για λίγο οι Έλληνες από τα προβλήματα τους είναι να έρχονται στο γήπεδο. Ερχόμενοι στην Α2 θα καταλάβουν ότι πρόκειται για μία ανταγωνιστική κατηγορία που δεν της έχει δοθεί η δημοσιότητα που της αναλογεί”.
Για το μπάσκετ στα Επτάνησα: “Σίγουρα υπάρχουν αρκετές δυσκολίες. Πληθυσμιακά ο κόσμος είναι λίγος, ενώ τα περισσότερα παιδιά μπαίνουν σε κάποιο Πανεπιστήμιο και φεύγουν από το νησί. Γενικά υπάρχει όρεξη στις ομάδες, όμως οι προπονητές είναι δύσκολο να παράγουν παιδιά για να στελεχώσουν τις ομάδες. Συνήθως όσες ομάδες των Επτανήσων θέλησαν να κάνουν το βήμα παραπάνω στηρίχτηκαν στην οικονομική τους δύναμη. Γενικά τα Επτάνησα είναι απομακρυσμένη περιοχή από το μπάσκετ γιατί δεν της έχει δοθεί η απαραίτητη προσοχή. Όλα αυτά φαίνονται και στο τοπικό πρωτάθλημα που το επίπεδο είναι χαμηλό”.