Το φιλόδοξον του σχεδίου του Αιόλου Αστακού, φάνηκε από τις πρώτες δύο σεζόν του στις εθνικές κατηγορίες. Ισάριθμες άνοδοι, που έχουν ήδη «εκτοξεύσει» τα όνειρα των ανθρώπων της ομάδας, θέλοντας να τη δουν να είναι το ίδιο ανταγωνιστική και στην Α2. Πολύ πιο δύσκολο πρωτάθλημα βέβαια, αλλά η τρομερή τους πορεία στο Βόρειο όμιλο της Β’ Εθνικής, με μόλις μία ήττα σε 28 παιχνίδια, έδωσε το δικό της «μήνυμα» για την επόμενη σεζόν, στην οποία μάλλον θα δημιουργηθεί και πάλι ένα «μωσαϊκό» από εξαιρετικά σύνολα. Δεν έχουν παρά να αποδεχθούν την πρόκληση κι ένας από τους φετινούς τους πρωταγωνιστές, γνωρίζει αυτά τα κατατόπια, ανταποκρινόμενος ιδανικά σε μια «εξίσωση», η οποία για πρώτη φορά δεν περιείχε τη «μεταβλητή» της Αθήνας.
Ο Άλκης Παππάς, μιλάει στο Basketblog.gr για την ιστορία που έχει ξεκινήσει στη μαγευτική περιοχή της Αιτωλοακαρνανίας, η οποία προσπαθεί να δώσει στον αθλητισμό της περιοχής ένα «σημείο αναφοράς». Αναφέρεται στους λόγους, που τον έπεισαν να αγωνιστεί για πρώτη φορά εκτός Αθηνών, χωρίς ασφαλώς να λησμονεί τους ιστορικούς συλλόγους, όπου είχε σημειώσει την προϋπηρεσία του. Τέλος, δε δίστασε να δηλώσει με το δικό του τρόπο, πως είναι έτοιμος να οδηγήσει την ομάδα αυτή, προς τις νέες ένδοξες σελίδες που θέλει να γράψει.
Άλκη, μια εξαιρετική σεζόν για εσάς στον Αίολο. Περιμένατε να εξελιχθεί σε «περίπατο», όπως έγινε;
Η ομάδα αυτή φτιάχτηκε το καλοκαίρι με αυτοσκοπό την άνοδο. Γνωρίζαμε από την αρχή, δηλαδή, ότι κάθε άλλη κατάληξη σε αυτή την χρονιά, θα ήταν αποτυχία. Για το λόγο αυτόν, η διοίκηση έφερε παιδιά με ποιότητα και εμπειρία από μεγαλύτερες κατηγορίες, καθώς και προπονητή από την Α1, προκειμένου να επιτευχθεί ο στόχος μας. Το ότι εξελίχθηκε σε «περίπατο», ήταν αποτέλεσμα της καθημερινής μας δουλειάς, η οποία αποδιδόταν στο παρκέ.
Το βάλατε στόχο κάποια στιγμή να τελειώσετε αήττητοι, όσο προχωρούσε η χρονιά;
Όπως ανέφερα και πριν, στόχος μας ήταν καθαρά η άνοδος. Φυσικά, σκεφτήκαμε να κάνουμε το συγκεκριμένο ρεκόρ, όταν τρεις αγωνιστικές πριν το τέλος παραμέναμε αήττητοι. Δεν πετύχαμε την επιδίωξη αυτή, αλλά αυτό σε καμία περίπτωση δεν αναιρεί το γεγονός, ότι η σεζόν για εμάς είναι κάτι παραπάνω από επιτυχημένη.
Είσαι ένας παίκτης που γνωρίζει τα παρκέ της Β’ Εθνικής, αλλά έζησες για πρώτη φορά την εμπειρία του να αγωνίζεσαι σε μια ομάδα εκτός Αθηνών, και δη στον Αστακό. Ποιες ήταν οι εντυπώσεις σου;
Η αλήθεια είναι, ότι όχι μόνο έπαιξα εκτός Αθηνών, αλλά βρέθηκα και για πρώτη φορά στο Βόρειο Όμιλο, ο οποίος έχει τις δικές του ιδιαιτερότητες. Το επίπεδο είναι υψηλό σε αυτόν τον όμιλο, καθώς υπάρχουν ομάδες, στις οποίες περισσεύει ποιότητα, όπως η ΑΕΛ και ο ΓΣΛ. Ο Αίολος, είναι μια ομάδα που σου προσφέρει τα πάντα και κινείται σε επαγγελματικά. Δε θα μπορούσα, παρά να είμαι ευχαριστημένος με αυτή την ομάδα, σε μια σεζόν που κύλησε άκρως επιτυχημένα, καθώς ακόμη και σε στιγμές, όπου εμφανίστηκαν μερικά προβλήματα, έγιναν οι απαραίτητες ενέργειες για να εξαλειφθούν.
Τι προβλήματα ακριβώς ήταν αυτά;
Το μοναδικό που αντιμετωπίσαμε ουσιαστικά, ήταν εκείνο του γηπέδου, αφού παίζαμε στη Βόνιτσα, η οποία απέχει περίπου μία ώρα από τον Αστακό. Είναι ένα θέμα που επίσης λύνεται βέβαια, με την κατασκευή του νέου γηπέδου στον Αστακό κι ευελπιστούμε, πως θα μπορούμε να παίζουμε εκεί την νέα χρονιά.
Πόσο σημαντικό θα είναι το τελευταίο γεγονός για τη δυναμική της ομάδας, την ώρα που θα παίζει σε μια τόσο ανταγωνιστική κατηγορία, όπως είναι η Α2;
Είναι σίγουρα ένα μεγάλο αβαντάζ το να έχεις δικό σου γήπεδο. Πρέπει να φανταστείς, ότι μερικές προπονήσεις έπρεπε να γίνουν στη Βόνιτσα, κάτι που σημαίνει ότι έπρεπε κι εμείς να ξοδέψουμε δύο ώρες, μόνο για να προπονηθούμε. Το ίδιο ισχύει και για τους κατοίκους του Αστακού, οι οποίοι όφειλαν να υποστούν μια οικονομική επιβάρυνση, για να μπορέσουν να βρίσκονται στο πλευρό της ομάδας, ενώ με το νέο Κλειστό θα έρχεται περισσότερος κόσμος. Η Α2 είναι μια πολύ δύσκολη κι απαιτητική κατηγορία και η δυναμική παρουσία του κόσμου σε μια ομάδα, παίζει καθοριστικό ρόλο.
Είχες μόλις περάσει από το Παγκράτι με μια καλή σεζόν, αλλά επέλεξες να αφήσεις την Α2 σε μια σεζόν, όπου έμελλε να γίνει η πιο ανταγωνιστική των τελευταίων ετών, για να επιλέξεις ένα πλάνο που ξεκινούσε από τη Β’ Εθνική. Πώς εξηγείς τη συγκεκριμένη σου επιλογή;
Είχα προτάσεις το καλοκαίρι από ομάδες της Α2, αλλά το πρότζεκτ του Αιόλου και ο τρόπος, με τον οποίο με πλησίασαν, ήταν αρκετός για να με πείσουν να φύγω από την Αθήνα για πρώτη φορά. Σε καμία περίπτωση δε μετανιώνω, απεναντίας νιώθω ότι έκανα μια πολύ καλή επιλογή, καθώς πετύχαμε το στόχο μας, ο οποίος ασφαλώς βρισκόταν μέσα στις βλέψεις του συλλόγου. Οι επιδιώξεις του, συμβαδίζουν απόλυτα με τις δικές μου και είμαι σίγουρος για την επιλογή που έκανα το περασμένο καλοκαίρι.
Η ομάδα είχε ήδη κάνει αρκετές σημαντικές κινήσεις, όπως ανέφερες, με παιδιά που έχουν σπουδαίες παραστάσεις στην καριέρα του και φαίνεται πως θα ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο, στο σχεδιασμό για την Α2. Με αυτό το δεδομένο, όσο πλησίαζε η σεζόν στο τέλος της, κάνατε κάποιες «σκόρπιες» σκέψεις έστω για Α1;
Το όνειρο μιας ομάδας, είναι ασφαλώς να αγωνιστεί στην Α1, πόσο μάλλον για κάποια από ένα «παρθένο» μπασκετικό μέρος, όπως η Αιτωλοακαρνανία. Πρέπει να θυμίσω σε αυτό το σημείο, ότι για πρώτη φορά σύλλογος από τη συγκεκριμένη περιοχή, βρίσκεται στην Α2. Η αλήθεια είναι, όμως, ότι δεν κάναμε τέτοιες σκέψεις, πολύ απλά γιατί για να φτάσεις στην Α1, πρέπει πρώτα να μεσολαβήσει η Α2. Αναγκαστικά, λοιπόν, πρέπει να προσηλωθούμε στην επόμενη πρόκληση που έρχεται μπροστά μας.
Στην Α2, θα βρεις σίγουρα το Παγκράτι και είναι πιθανό να συναντήσεις το Περιστέρι, δύο πρώην ομάδες σου. Πώς θα σου φανεί;
Έκανα καλές σεζόν και στις δύο ομάδες, διατηρώντας παράλληλα αρκετές φιλίες. Είναι ομάδες με τεράστια ιστορία στο ελληνικό μπάσκετ και είναι μεγάλη τιμή για οποιονδήποτε αθλητή, να αγωνίζεται στο Μετς ή στο «Ανδρέας Παπανδρέου». Η πίεση του κόσμου βέβαια, είναι πολύ μεγάλη και είναι δύο σύλλογοι «καταδικασμένοι» να παίρνουν το αποτέλεσμα και να πρωταγωνιστούν. Μόνο κίνητρο σου δίνει, το να παίζεις σε τέτοιες έδρες.
Τι το ξεχωριστό έχεις να θυμηθείς από τις ιστορικές ομάδες, από τις οποίες έχεις περάσει, που δεν περιορίζονται μόνο σε Παγκράτι και Περιστέρι;
Πρέπει να αναφέρω τότε αρχικά την Νήαρ Ηστ, την ομάδα όπου αγωνίστηκα για τρία συνεχόμενα χρόνια, αλλά δυστυχώς τη βλέπω σήμερα να έχει υποβιβαστεί στη Β’ ΕΣΚΑ. Είναι κρίμα, τόσο για την ίδια την ομάδα όσο και για το ελληνικό μπάσκετ, καθώς μιλάμε για μία από τις πιο μπασκετικές γειτονιές. Με το Παγκράτι, φτάσαμε μέχρι και στο σημείο να μπούμε στην πρώτη τετράδα, σε μια εξαιρετική σεζόη της ομάδας με μερικά οικονομικά προβλήματα να μη μας επιτρέπουν να ανελιχθούμε περισσότερο, χωρίς σαφώς αυτό να σημαίνει πως έχω παράπονα από τη θητεία μου εκεί. Το Περιστέρι είναι ένας ιδιαίτερος σύλλογος και ζούσαμε με ιδιαίτερη πίεση, καθώς παλεύαμε για την παραμονή στη Β’ Εθνική. Δε θα ξεχάσω, ασφαλώς, το νικητήριο τρίποντό μου στην Ερυθραία που χάρισε την παραμονή στην ομάδα.
Τα όνειρα του Άλκη Παππά, είναι ίδια με αυτά του Αιόλου;
Εννοείται πως συμβαδίζουν μεταξύ τους, διότι όταν πήγαμε στον Αστακό, ξέραμε ότι αποστολή μας ήταν να κερδίσουμε την άνοδο, αποτελώντας μέρος ενός φιλόδοξου πλάνου. Αυτοί που ορίζουν τους στόχους μας βέβαια, είναι η διοίκηση και ο προπονητής. Από αυτούς εξαρτάται, το τι θα διεκδικήσουμε την επόμενη χρονιά.