Ένα πανέμορφο νησί ολόκληρο «μεθάει» από απανωτές επιτυχίες, βλέποντας τον αθλητισμό του να «ανθίζει». Τελευταίο επίτευγμα, δε θα μπορούσε να είναι άλλο από την άνοδο της ομάδας μπάσκετ στη Γ’ Εθνική. Ένα από τα μεγαλύτερα καμάρια ενός προορισμού, που μπορεί να γίνει και αθλητικός, χάρη στο μεράκι και την προσπάθεια των ανθρώπων του να δουν τη Σαντορίνη να γίνεται ένας ακόμη «φάρος των σπορ», με σπουδαία δράση εντός κι εκτός παρκέ.
Η αρχή έγινε, όταν ανέλαβε πρόεδρος της ομάδας ο Βαλάντης Βλαβιανός. Έχοντας ως «δεξί χέρι» του τον Γιάννη Διαμαντόπουλο, ξεκινούν μία μεγάλη προσπάθεια να αποκτήσει η τοπική ομάδα τη δική της οντότητα και το πρώτο «μπαμ» έρχεται το 2012. Ο Στράτος Παπαδόπουλος, με παραστάσεις από τις εθνικές κατηγορίες, έρχεται στις Κυκλάδες για να γίνει ο ηγέτης. Αποδέχεται αυτόν το ρόλο και επιθυμεί να «σπρώξει» τους υπόλοιπους προς την επιτυχία, αλλά δε γίνεται να τα καταφέρει μόνος του. Η βάση, πάντως, έχει δημιουργηθεί μαζί και με την επιμέλεια που υπάρχει στη δουλειά στις ακαδημίες και η ευκαιρία για το μεγάλο στόχο της ανόδου, έρχεται με την έλευση μιας τριάδας. Αυτή αφορά τον προπονητή Χρήστο Κωνσταντινίδη, με θητεία αγωνιστική ή τεχνική σε συλλόγους, όπως ο ΠΑΟΚ, ο Ηρακλής, ο ΓΣ Λάρισας και ο Απόλλων Πατρών, που φέρνει τους Βαγγέλη Βουρτζούμη και Νίκο Βίλλα. Η ομάδα «απογειώνεται», κατακτά το Final Four Κυκλάδων και έρχεται στο Κλειστό του Εσπέρου για να πάρει τη μία θέση για το δεύτερο όμιλο του Νότου της Γ’ Εθνικής.
Νίκη επί της ΑΕ Δικαίου με 67-63 στον «τελικό» και… αποστολή εξετελέσθη. Η ΑΕ Σαντορίνης είναι στις εθνικές κατηγορίες. Ένα «ταξίδι» τεσσάρων ετών, το οποίο συνεχίζεται. Γιατί αυτή η ομάδα δε σταματά να ζει το όνειρό της. Είναι καλύτερο βέβαια, να μιλήσουν οι πρωτεργάτες αυτού του άθλου. Ο πρόεδρος Βαλάντης Βλαβιανός, ο προπονητής Χρήστος Κωνσταντινίδης και ο αρχηγός, Στράτος Παπαδόπουλος, ανοίγουν την καρδιά τους στο Basketblog.gr και περιγράφουν την κοινή τους περιπέτεια και όσα τους «σημάδεψαν», χωρίς να ξεχάσουν να δηλώσουν δυναμικά το «παρών» για την επόμενη πρόκληση, που δεν είναι άλλη από την καθιέρωση μεταξύ των κορυφαίων ελληνικών συλλόγων.
Πίστεψαν… και πέτυχαν
Μερικά προβλήματα που υπήρχαν στην αρχή της σεζόν, ξεπεράστηκαν για να μπορέσει η ομάδα να προχωρήσει στην υλοποίηση του στόχου της. «Το βασικό πρόβλημα στις Κυκλάδες, είναι πάντα το οικονομικό. Από την αρχή, ο στόχος ήταν να κερδίσουμε το πρωτάθλημα των Κυκλάδων και να ανέβουμε κατηγορία. Μέχρι τον Δεκέμβριο, ο στόχος ήταν ενεργός, απλώς επειδή ξεκινούσε πιο αργά το δικό μας πρωτάθλημα, είχε ήδη γίνει μία προεργασία με τον κόουτς Κωνσταντινίδη από το Σεπτέμβριο και αποφασίσαμε τον Ιανουάριο πως έπρεπε να προχωρήσουμε. Πήραμε τις σωστές αποφάσεις, τόσο για τον ίδιο όσο και τους παίκτες που ήρθαν εν συνεχεία, θεωρώντας ότι ήδη υπήρχε μία πολύ καλή βάση, με πρώτο τον αρχηγό Στράτο Παπαδόπουλο. Μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά, δημιουργήθηκε μία εξαιρετική «χημεία» και κάπως έτσι, φτάσαμε μέχρι αυτό το αποτέλεσμα», επισημαίνει ο Βαλάντης Βλαβιανός, με τον Χρήστο Κωνσταντινίδη να απαριθμεί τους λόγους που οδήγησαν την ομάδα στο σωστό δρόμο: «Ήταν όντως ονειρικό το τελείωμα, όχι όμως και η αρχή. Οι δυσκολίες στο νησί ήταν πολλές, αλλά υπήρχαν στην ομάδα άνθρωποι, όπως ο πρόεδρος, Βαλάντης Βλαβιανός, και ο αντιπρόεδρος, Γιάννης Διαμαντόπουλος, οι οποίοι πίστεψαν σε μένα για το στόχο που είχαν θέσει. Εγώ, άλλωστε, ήμουν στο νησί από τον Σεπτέμβριο, αλλά στην ομάδα πήγα τον Ιανουάριο, γνωρίζοντας πολλές δυσκολίες, καθώς ουσιαστικά δεν υπήρχαν παίκτες. Κάπως έτσι, ειδοποίησα τον Βαγγέλη Βουρτζούμη, ο οποίος είχε ολοκληρώσει την καριέρα του, αλλά για χάρη μου επέστρεψε, καθώς και τον Νίκο Βίλλα, που αγωνιζόταν στον Ηρακλή Κοζάνης και λόγω προβλημάτων του συλλόγου, εκμεταλλευτήκαμε την ευκαιρία να τον φέρουμε στο νησί. Άρχισε, έκτοτε μια μεγάλη προσπάθεια να πειστούν τα υπόλοιπα παιδιά πως ό, τι γινόταν πια, ήταν σε επαγγελματικό πλαίσιο. Με τις υποχρεώσεις να αυξάνονται και τα παιδιά να ανταποκρίνονται, καταφέραμε σιγά-σιγά να δημιουργήσουμε την ομάδα που θέλαμε και να κερδίσουμε στο τέλος, το αποτέλεσμα που επιζητούσαμε».
Η έλευση του κόουτς Κωνσταντινίδη, σε ένα τελικά κερδισμένο «στοίχημα» της διοίκησης, έπαιξε το δικό της ρόλο στο να γίνουν άπαντες ακόμη πιο αποφασιστικοί, για τη διεκδίκηση της ανόδου, λόγω και της απόκτησης ακόμη δύο παικτών εγνωσμένης αξίας. Πώς πείθονται, όμως, τέτοιοι άνθρωποι, να έρθουν σε ένα νησί και ένα πρωτάθλημα, με αρκετές αντικειμενικές δυσκολίες, προτιμώντας το από τα αστικά κέντρα; «Πείθεται, όταν η διοίκηση έχει ένα μεγάλο όραμα, μιας και έχουν θέσει ως στόχο σε βάθος τριετίας, να ανεβαίνει διαρκώς κατηγορίες η ομάδα, χωρίς να σημαίνει ότι θα «πεθάνουμε» αν δεν ανέβουμε. Είδα ανθρώπους με μεράκι για το μπάσκετ, ενώ στην Αθήνα ή τη Θεσσαλονίκη, όπως γνωρίζεις καλά, εκτός από ελάχιστες ομάδες που κινούνται σωστά, οι υπόλοιπες φωτοζωούν. Στη Σαντορίνη, τουλάχιστον, οι εγκαταστάσεις είναι πολύ καλές και το νησί έχει αγκαλιάσει ολόκληρη την αθλητική του δραστηριότητα, καθώς σημειώνονται επιτυχίες εκτός του μπάσκετ, στο ποδόσφαιρο και το βόλεϊ. Με έπεισαν οι δύο άνθρωποι που ανέφερα πριν και ο Γιώργος Συνολάκης, που είναι τρόπον τινά χορηγός της ομάδας, να έρθω στη Σαντορίνη, γιατί ο προπονητής δεν φαίνεται μόνο όταν έρχεται σε μια ομάδα με όνομα, αλλά και όταν μεγαλώνει το μέγεθος μιας μικρής ομάδας. Τουλάχιστον στον πρώτο χρόνο, πέτυχα αυτό το στόχο», εξηγεί ο κόουτς Κωνσταντινίδης, για να παραδεχθεί αμέσως μετά ο πρόεδρος, τη σημασία της πρόσληψής του: «Αρχικά, πρέπει να πω ότι ο κόουτς Κωνσταντινίδης, συνέβαλε καθοριστικά στην έλευση των δύο παικτών, του Βουρτζούμη και του Βίλλα. Έπειτα, σημαντικό στοιχείο κατά τη γνώμη μου, είναι η αγάπη που έχουμε για τον αθλητισμό και το μπάσκετ. Η απόφαση του κόουτς Κωνσταντινίδη να έρθει στη Σαντορίνη, ήταν ένα γεγονός εξίσου σημαντικό, μιας και οι επαφές μας αρχικά ήταν μέσω τηλεφώνου. Θεωρώ, όμως, ότι ακόμη και από εκεί, κατάλαβε πόσο αγαπάμε αυτό που κάνουμε».
«Όνειρο, η Σαντορίνη να βρεθεί στην Α1»
Πριν από τον κόουτς Κωνσταντινίδη, όμως, έχει προηγηθεί η κάθοδος του Στράτου Παπαδόπουλου, ο οποίος με σημαντικές παραστάσεις στις εθνικές κατηγορίες, έμελλε να γίνει ο πρώτος άνθρωπος που θα έδινε την έμπνευση στους Σαντοριναίους. Την αφορμή, δηλαδή, για να ονειρεύονται. «Όταν ήρθα το 2012, τα παιδιά δεν είχαν ιδέα τι σημαίνει το να κυνηγάς ένα πρωτάθλημα, είτε πρόκειται για τοπικό είτε για άνοδο σε εθνική κατηγορία. Δεν είχαν τέτοιες παραστάσεις και προσπαθούσα να τους πείσω, λέγοντάς τους ότι ο αθλητισμός θα τους προσφέρει στιγμές, που δε θα ζήσουν πουθενά αλλού στη ζωή τους. Ξεκινήσαμε μία σημαντική προσπάθεια, το 2014 φτάσαμε στον τελικό του Final Four και πέρυσι δεν κυνηγήσαμε ιδιαίτερα την άνοδο λόγω μερικών τραυματισμών και τιμωριών, αλλά φέτος διψούσαν όλοι τους για την άνοδο. Αυτό είναι κάτι σημαντικό, γιατί η ζωή στις Κυκλάδες είναι δύσκολη, ειδικά τα καλοκαίρια, μιας και αναφορικά με τους παίκτες, μιλάμε για ερασιτέχνες που έχουν δουλειές. Όταν παρατάς την οικογένειά σου το βράδυ, για να έρθεις στην προπόνηση, σημαίνει ότι αγαπάς αυτό που κάνεις. Εγώ απλώς φρόντισα να τους βάλω τη «σπίθα» για να έρθει η «φωτιά» της επιθυμίας να φτάσουμε μέχρι την επιτυχία. Σε αυτό, ασφαλώς, βοήθησαν ο Βαλάντης Βλαβιανός και ο Γιάννης Διαμαντόπουλος, οι οποίοι ξεκίνησαν αυτή την ομάδα από το μηδέν, για να την φέρουν μέχρι αυτό το σημείο», μας αναφέρει ο αρχηγός, ενώ γνωρίζοντας τι σημαίνει να αγωνίζεται κανείς στις εθνικές κατηγορίες, δε διστάζει να πάρει την ευθύνη πάνω του, για να συνεχίσει να οδηγεί τους συμπαίκτες του. Τι θα τους πει, όμως, στη συνέχεια αυτού του ταξιδιού; «Θα τους πω να χαρούν την εμπειρία, γιατί για εμάς όλο αυτό είναι μία καινούργια εμπειρία, αν και τόσο εγώ όσο οι δύο παίκτες που ανέφερα, το έχουμε ξαναζήσει. Θα τους πω να ζήσουν τη στιγμή, κάθε παιχνίδι να το νιώσουν ξεχωριστό στην καρδιά τους, μία εμπειρία που μπορεί να μην ξαναζήσουν», τονίζει, ενώ θα ήθελε να γίνει σίγουρα ο αρχηγός των επιτυχιών της ομάδας: «Αν υπήρχε η δυνατότητα να συνεχίσουμε σε τέτοια ανοδική πορεία, φυσικά θα το ήθελα. Είναι ευτυχία, που είμαι μέλος αυτής της ομάδας».
Ο κόουτς Κωνσταντινίδης, δεν έχει διαφορετική διάθεση πάνω σε αυτό το θέμα, έχοντας τα πιο «τρελά» όνειρα γι’ αυτόν το σύλλογο. «Αυτό είναι το όνειρό μου, να μπορέσω να δω τη Σαντορίνη στην Α1! Αυτό είναι που σε γοητεύει και σε ιντριγκάρει σε αυτές τις ομάδες, να μπορέσεις να γράψεις μαζί τους ιστορία. Δεν πρέπει να υπερβάλλουμε, όμως, γιατί η κατάσταση στην χώρα μας δεν είναι εύκολη και η διοίκηση είναι εκείνη που βάζει τους στόχους. Θέλω, φυσικά, να είμαι μέσα στους ανθρώπους που έχουν βάλει το δικό τους «λιθαράκι» σε μια όμορφη ιστορία».
Η στιγμή που άλλαξαν όλα και η συνέχεια
Η ομάδα, λοιπόν, πέτυχε το στόχο της. Ποια είναι η στιγμή, όμως, που πίστεψαν ότι ο στόχος θα επιτευχθεί, περισσότερο από ποτέ, οι τρεις άνδρες που ρωτήσαμε; «Το «κλικ» ήταν η κατάκτηση του Final Four της Σαντορίνης, κατακτώντας για πρώτη φορά το πρωτάθλημα των Κυκλάδων. Αυτό έπαιξε σπουδαίο ρόλο, στο να αφήσουν τα παιδιά τις δουλειές τους και να ταξιδέψουν μέχρι την Καλλιθέα για το ειδικό πρωτάθλημα, μαζί με το γεγονός ότι επιζητούσαν αυτή την επιτυχία από το ξεκίνημα της σεζόν. Τα παιδιά, λοιπόν, χάρη στο Final Four, πήραν ώθηση και μαζί με τον προπονητή τους, έφτασαν σε αυτό τον άθλο», απαντά ο πρόεδρος, Βαλάντης Βλαβιανός, με τον κόουτς να θεωρεί πως μια ήττα αρκούσε… για να αρχίσουν όλα: «Όσο κι αν σου φανεί περίεργο, ένιωσα το διακόπτη να γυρίζει, όταν χάσαμε το δεύτερο αγώνα μας με την Νάξο. Είπα και στα παιδιά μετά από εκείνο τον αγώνα, αλλά και στους ιθύνοντες, ότι στο τέλος εμείς θα χαμογελάσουμε. Είχαμε, ασφαλώς, και τύχη με το μέρος μας, την οποία χρειάζεσαι για να φτάσεις στην επιτυχία». Μία απώλεια είναι και για τον Στράτο Παπαδόπουλο, το «σήμα κατατεθέν» της μετέπειτα επιτυχίας: «Εμείς ήμασταν επηρεασμένοι από το Final Four των Κυκλάδων το 2014, όταν και είχαμε ηττηθεί στον τελικό από τα Φανάρια. Ήταν ένα γεγονός που μας πείσμωσε πολύ και πιστέψαμε, φέρνοντας τον προπονητή και δύο παίκτες, ότι μπορούσαμε να τα καταφέρουμε. Από τη στιγμή που ήρθαν αυτά τα παιδιά, αποφασίσαμε ότι η άνοδος ήταν μονόδρομος».
Την ίδια ώρα, η διοίκηση δε σκοπεύει να αλλάξει τακτική, αφού θέλει η βάση των παικτών που θα απαρτίζουν το ρόστερ, να είναι από τα «σπλάχνα» της. «Εδώ και 4 χρόνια που έχουμε αναλάβει την ομάδα, ο βασικός στόχος είναι να αναδείξουμε τις ακαδημίες και από εκεί να θέσουμε τις βάσεις για κάτι καλύτερο στο μέλλον. Δεν αλλάζει κάτι, επειδή βρισκόμαστε στη Γ’ Εθνική και αυτό είναι που θέλουμε να περάσουμε στον κόσμο ως μήνυμα. Τώρα που ανεβαίνουν βέβαια, οι υποχρεώσεις μας, έχουμε ξεκινήσει τις προεργασίες μας, για να δούμε κατά πόσο θα ανταποκριθούμε στις νέες προκλήσεις μας, έστω κι αν ακόμη είμαστε στο νησί και πανηγυρίζουμε. Θεωρώ, ότι θα έχουμε τη στήριξη του νησιού και όλα θα κυλήσουν, όπως τα έχουμε σχεδιάσει εδώ και αρκετό καιρό. Αν προχωρήσουν, πάντως, οι ακαδημίες, θα προχωρήσει και η ομάδα μπροστά», ισχυρίζεται ο πρόεδρος και ο προπονητής επαυξάνει: «Μία ομάδα, πρέπει πάντα να στηρίζεται στα παιδιά της. Έχουμε θέσει ως στόχο, να δημιουργήσουμε υποδομές σε σωστές βάσεις, ώστε να τροφοδοτείται ο σύλλογος από αυτές. Δεν είναι μόνο το θέμα επάνδρωσης του ανδρικού με παιδιά από το νησί, αλλά και ζήτημα σωστής λειτουργίας της ομάδας».
Ο Χρήστος Κωνσταντινίδης βέβαια, σημειώνει και τη διαφορά του να παίζει μία ομάδα στις εθνικές κατηγορίες: «Οι διαφορές είναι μεγάλες, δε συγκρίνεται ένα πρωτάθλημα, όπου παίζεις 10 παιχνίδια τον χρόνο, με ένα πρωτάθλημα 26 αγωνιστικών, σε επαγγελματικό πλαίσιο και με τρομερό ανταγωνισμό. Υπάρχουν κι εκεί, φυσικά, δυσκολίες, καθώς δύσκολα μπορούν ομάδες των νησιών να παίξουν φιλικά ματς, ώστε να αρχίσουν να «ρολάρουν». Ακόμη βέβαια, δεν μπορώ να σου πω τι ακριβώς θέλουμε, γιατί δεν έχω μιλήσει ακόμη με τη διοίκηση. Είμαι σίγουρα θετικά διακείμενος στο να συνεχίσω, αλλά πρέπει πρώτα να εξετάσουμε τα δεδομένα, για το τι θέλουμε και τι μπορούμε να υλοποιήσουμε, προκειμένου να πορευτούμε ανάλογα. Αυτή τη στιγμή, το νησί μας γιορτάζει την άνοδο».
Η ικανοποίηση και… ο ΠΑΟΚ
Πώς αισθάνθηκε, όμως, ο διοικητικός ηγέτης της ομάδας αυτή την επιτυχία; «Ικανοποίηση. Δεν υπάρχει καλύτερο συναίσθημα από αυτό, όταν βλέπεις ότι άξιζε να καταβάλλεις όλους αυτούς τους κόπους». Λακωνικός, αλλά ουσιαστικός, όπως και ο αρχηγός για το τι σημαίνει για έναν «ξένο» αυτή η ομάδα: «Είναι η οικογένειά μου. Αυτό είναι το κλίμα που υπάρχει μεταξύ όλων, από τη διοίκηση μέχρι τους παίκτες. Τόσα χρόνια που έχω παίξει σε επαγγελματικό πλαίσιο, τέτοιο «δέσιμο» δεν το έχω ξαναδεί. Είμαστε όλοι φίλοι και αυτό το συναίσθημα δεν είναι διαφορετικό για κανένα», μας λέει ο Στράτος Παπαδόπουλος, που δηλώνει… Σαντοριναίος: «Ίσως (γέλια). Είμαι από τη Θεσσαλονίκη, ζω τέσσερα χρόνια εδώ μόνιμα και έχω δεθεί με το νησί. Υπό μία έννοια, μπορείς να με πεις και Σαντοριναίο. Δε σκοπεύω μάλιστα, να φύγω».
Ο κόουτς Κωνσταντινίδης, πάντως, δε θα μπορούσε να αντιδράσει διαφορετικά σε ερώτησή μας για το αν ήθελε να κερδίσει την ομάδα της καρδιάς του, τον ΠΑΟΚ, ως προπονητής της ΑΕ Σαντορίνης: «Ε καλά, κοίτα πού έφτασες τώρα (γέλια). Ο ΠΑΟΚ είναι, όντως, η μεγάλη μου αγάπη, αλλά είναι διαφορετικό όταν παίζεις αντίπαλος, με μία ομάδα που σε έχει στηρίξει τόσο πολύ. Αν φτάσουμε σε τέτοιο επίπεδο, τότε θα ήταν μια πραγματικά τεράστια επιτυχία. Μακάρι να υλοποιηθεί κάτι τέτοιο».
«Αφιερωμένος ο τίτλος στον πατέρα μου»
Η ξεχωριστή αφιέρωση, πάντως, δεν άργησε να έρθει από τον ίδιο. Ο πατέρας του, τη στιγμή που εκείνος πάλευε για την άνοδο, έχανε τη «μάχη» για τη ζωή του. Όταν κατακτήθηκε ο τίτλος, το μυαλό όλων πήγε εκεί. «Αφιερώνω τον τίτλο αυτό στον πατέρα μου, ο οποίος είχε πεθάνει την ώρα που εγώ προπονούσα στη Σαντορίνη. Ακόμη και τα παιδιά, μου είπαν πως τον τίτλο αυτόν, τον αφιερώνουν επίσης στον πατέρα μου. Ήταν ο άνθρωπος που με έβαλε μέσα στον αθλητισμό και δε θα το ξεχάσω ποτέ».
