Τελευταία φορά που αγωνίστηκε στην Ελλάδα ήταν το 2012, όταν και συνέβαλε στο «θαύμα» του Ολυμπιακού, κατακτώντας την Ευρωλίγκα και το πρωτάθλημα με τους «ερυθρολεύκους». Για περίπου 3.5 χρόνια, περιπλανήθηκε σε Καζακστάν, Λιθουανία, Κύπρο, Τουρκία, Ρουμανία και Ελβετία και πλέον είναι ξανά στην πατρίδα του, έχοντας αποκομίσει ένα σωρό εμπειρίες από τόσο διαφορετικούς πολιτισμούς. Στην χώρα σου, όμως, πάντα… είναι αλλιώς και η νέα του πρόκληση έχει το όνομα της Κηφισιάς.
Ο Ανδρέας Γλυνιαδάκης, μιλάει στο Basketblog.gr για την αίσθηση που του άφησε η επιστροφή του στην Ελλάδα, ενώ μας αναφέρει και τα βιώματά του στις προαναφερθείσες χώρες, μαζί με τις ΗΠΑ και Ιταλία νωρίτερα. Ο 34χρονος διεθνής σέντερ, αναφέρεται παράλληλα στο νέο του περιβάλλον, τονίζοντας πως η ομάδα του Ηλία Παπαθεοδώρου του έδωσε την ευκαιρία που έψαχνε για… ακόμη μία αλλαγή. Απαριθμεί, τέλος, τους παράγοντες που οδήγησαν στο σπουδαίο «διπλό» επί της Καβάλας, όπου συνέβαλε καθοριστικά σημειώνοντας 18 πόντους, πέντε ριμπάουντ και τέσσερα κλεψίματα μεταξύ άλλων και με μόλις μία προπόνηση με την υπόλοιπη ομάδα.
Ανδρέα, πετύχατε άλλο ένα σπουδαίο «διπλό» και αυτή την φορά στην Καβάλα. Ποια πιστεύεις ότι ήταν τα στοιχεία που οδήγησαν στην επικράτησή σας;
Θεωρώ, αρχικά, ως πιο σημαντικό παράγοντα τη συγκέντρωση που δείξαμε για 45 λεπτά απέναντι σε μία πολύ σκληρή ομάδα όπως η Καβάλα. Παράλληλα, ελέγξαμε τα ριμπάουντ, έναν τομέα που αποδείχθηκε σημαντικός μαζί με το τελείωα των φάσεων εκ μέρους μας στα πιο κομβικά μας σημεία. Γνωρίζαμε ότι η Καβάλα είναι μία ομάδα που πάντα έχει μεγάλη διάθεση και πάθος, «κυνηγώντας» κάθε φάση στο παιχνίδι και παίζοντας σε κάθε ματς με πολλή ενέργεια, άρα έπρεπε να αντιδράσουμε αναλόγως.
Καταφέρατε να πάρετε άλλο ένα αποτέλεσμα σε μία σεζόν που μέχρι τώρα για την Κηφισιά ως ένα «τρενάκι του τρόμου», καθώς βλέπεις αρκετές φορές μία ήττα εντός και ύστερα μία νίκη εκτός, πάντα σε αγώνες με αγχωτικό χαρακτήρα.
Δεν νομίζω ότι είναι μία τόσο περίεργη σεζόν η φετινή για την ομάδα. Είχε, απλώς, να κάνει με αρκετές ατυχίες κυρίως στα εντός έδρας παιχνίδια και το ότι πρόκειται για μία ομάδα που δουλεύει με αρκετούς νεαρούς παίκτες. Αυτό είναι κάτι που σε μερικά παιχνίδια βγάζει φοβερά αποτελέσματα και φέρνει σπουδαίες νίκες, ενώ σε άλλα λόγω της απειρίας ίσως να εμφανίζει την εικόνα που ίσως επιθυμεί το τεχνικό επιτελείο. Δε σταματά κανείς, όμως, να παλεύει για να παρουσιάζεται διαρκώς βελτιωμένη ομάδα και να διεκδικεί τα αποτελέσματα.
Στο ματς της Καβάλας, σημειώθηκε ο «επαναπατρισμός» σου ύστερα από σχεδόν 3.5 χρόνια, σε συνδυασμό με μία καλή εμφάνιση και την ταυτόχρονη υποχρέωση να αντικαταστήσεις ένα πολύ σημαντικό στέλεχος του ρόστερ μέχρι πρόσφατα, τον Δημήτρη Μαυροειδή.
Είναι αλήθεια, πως ήταν κάπως ξαφνικό όλο αυτό το σκηνικό. Για να καταλάβεις, την Παρασκευή για πρώτη φορά έκανα προπόνηση με την υπόλοιπη ομάδα και έπρεπε να προετοιμαστώ για ένα πολύ δύσκολο ματς μαζί τους. Προσπάθησα, λοιπόν, με τη σειρά μου να τους βοηθήσω στο να πετύχουν το στόχο τους, πιστεύοντας από την αρχή στην νίκη. Έχω την αίσθηση, πως όλοι είχαμε αυτή την αυτοπεποίθηση, φτάνοντας έτσι στο τελικό αποτέλεσμα.
Μετά από όλο αυτό τον καιρό που βρισκόσουν στο εξωτερικό, πώς προέκυψε για σένα η προοπτική της επιστροφής και της μετακίνησης στην Κηφισιά;
Δε θέλω να πω ότι στη Ελβετία δεν περνούσα καλά. Η οργάνωση που υπήρχε στο εγχώριο πρωτάθλημα, όμως, δεν ήταν ακριβώς αυτή που περίμενα, αν και δεν έχω να εκφράσω κάποιο ιδιαίτερο παράπονο γι’ αυτό το κομμάτι. Ήταν σωστά δομημένο, αλλά ίσως όχι όπως το φανταζόμουν ή όπως το φαντάζεται ένας Έλληνας που πάει να αγωνιστεί σε μία χώρα με την φήμη της Ελβετίας. Περίμενα, επομένως, μία καλή ευκαιρία για να βρεθώ σε κάποιο άλλο σύλλογο και η Κηφισιά μου την έδωσε. Κάπως έτσι είμαι ξανά στην Ελλάδα.
Έχεις βρεθεί σε πολλές χώρες, όπως οι ΗΠΑ, η Κύπρος, η Ιταλία, η Λιθουανία, η Ρουμανία, το Καζακστάν, η Τουρκία και η Ελβετία. Πώς είναι να επισκέπτεται ένας παίκτης όλες αυτές τις χώρες στη διάρκεια της καριέρας του;
Είναι πραγματικά ευλογία να σου δίνεται αυτή τη δυνατότητα και είμαι ευγνώμων στο επάγγελμά μου ως μπασκετμπολίστα, που με βοήθησε να περάσω από όλες αυτές τις χώρες. Σε καθεμία από αυτές αποκομίζεις διαφορετικές εμπειρίες, δημιουργείς τις δικές σου εντυπώσεις για τα πρωταθλήματα όπου αγωνίζεσαι και σίγουρα αφού επηρεάζεσαι από την κουλτούρα όλων αυτών των κρατών, παρουσιάζεσαι συνέχεια βελτιωμένος. Πραγματικά, νιώθω εκπληκτικά που το μπάσκετ μου επέτρεψε να πραγματοποιήσω όλα αυτά τα ταξίδια.
Ποια είναι η χώρα που σου έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση και για ποιο λόγο;
Θα έλεγα πως είναι η Ελβετία. Το επίπεδο ζωής είναι πραγματικά πολύ διαφορετικό από οποιαδήποτε άλλη χώρα όπου έχω ζήσει. Μπορεί κάποιος να με ρωτήσει και για τις ΗΠΑ, αλλά δεν νομίζω πως έχει τόσο υψηλό βιοτικό επίπεδο όσο η Ελβετία, ούτε έχει κάθε τομέα της τόσο οργανωμένο, ώστε να σε διευκολύνει σε κάθε πτυχή της ζωής σου. Νομίζω πως η Ελβετία ήταν κάτι πραγματικά ξεχωριστό.
Και βρέθηκες ξανά στην Ελλάδα, σε μία πολύ δύσκολη συγκυρία.
Η αλήθεια είναι πως η Ελλάδα δε βρίσκεται στον καλύτερο δυνατό δρόμο, αλλά είναι διαφορετικό το συναίσθημα του να επιστρέφεις στο σπίτι σου. Βλέπω ξανά οικεία πρόσωπα, τους φίλους μου, τους δικούς μου ανθρώπους και σίγουρα όλο αυτό σε κάνεις να νιώθεις ότι ζεις ξεχωριστές στιγμές. Έστω κι αν φαίνεται περίεργο, λοιπόν, είμαι χαρούμενος που βρίσκομαι ξανά στην Ελλάδα.
Η ομάδα από την οποία ξεκίνησες, ο Κύδων Χανίων, είναι εκ νέου στις εθνικές κατηγορίες με τη συμμετοχή του στη Γ’ Εθνική. Πώς βλέπεις την νέα προσπάθεια που ξεκινά ο σύλλογος;
Πρέπει να σου πω ότι παρακολουθώ αρκετά στενά την προσπάθεια που πραγματοποιείται στην ομάδα, ώστε να σταθεροποιηθεί στις εθνικές κατηγορίες και να βρεθεί στο «αφρό» του ελληνικού μπάσκετ. Είναι πραγματικά αξιέπαινη και αξίζει ο κόσμος να την αγκαλιάσει, ώστε η ομάδα να μείνει και να κρατήσει τη θέση της στα μεγάλα πρωταθλήματα της χώρας.
Ένας άνθρωπος με την εμπειρία σου, περνώντας από τόσο μέρη και συλλόγους, τι είναι αυτό που κρατά και θέλει να περάσει στους επόμενους;
Τη σκληρή δουλειά που πρέπει να κάνεις και τις στιγμές που βιώνεις όταν ανταμείβονται οι κόποι σου. Οι τίτλοι, οι διακρίσεις, ατομικές ή ομαδικές, οι μεγάλες νίκες έστω κι αν δεν προσφέρουν τίτλο, οι διαφορετικές εμπειρίες που διατηρείς από κάθε ομάδα όπου έχεις βρεθεί και η διαφορετικότητα κάθε μέρους.