Είναι αλήθεια, πως όσο ταλέντο και να διαθέτει ένας άνθρωπος, αν δε δουλέψει σκληρά πάνω σε αυτό, τότε δεν πρόκειται να φτάσει ποτέ στις προοπτικές που έχει. Ή όπως το έχει πει ο Τιμ Νότκε, «η σκληρή δουλειά νικά το ταλέντο, αν το ταλέντο δε δουλεύει σκληρά». Και ο Βασίλης Τολιόπουλος, φαίνεται να είναι ένα από τα άτομα που έχουν κατανοήσει τη σημασία αυτής της φράσης.

Οι φωνές του Θανάση Κωνσταντώνη στις ακαδημίες του Πανιωνίου, τον πείσμωσαν… για τα καλά. Η μη επιτυχημένη περιπέτεια στην Χαλκίδα με τον Ίκαρο, κάθε άλλο παρά τον πτόησε. Στη Ρόδο, όμως, κατάλαβε πως είχε τα εχέγγυα να επιχειρήσει την «απογείωσή» του. Αρχικά με τον Κολοσσό και υπό τις οδηγίες ενός ανθρώπου με πίστη όσο ελαχίστων στις δυνατότητές του, του Άρη Λυκογιάννη κι έπειτα με τα χρώματα της Ελλάδας, κατάφερε να την ξεκινήσει. Το Μουντομπάσκετ U19 της Κρήτης, ήταν μαζί με την καλή του σεζόν στην Α1, το «διαβατήριο» για τη μετακόμιση στον Πειραιά. Εκεί, ο 19χρονος γκαρντ αντιμετωπίζει ένα νέο προσωπικό «στοίχημα», αυτό της προσπάθειας για σταδιακή καθιέρωση στον Ολυμπιακό. Και το «εμπόδιο» πλέον είναι μεγάλο.

Η «απογείωση» που αναφέραμε, δηλαδή, δεν έχει ολοκληρωθεί. Ούτε καν έχει αποφύγει τα «ταρακουνήματά» της, για να συνεχίσει μετά ήρεμα την πορεία του. Αν δε συνεχίσει να δουλεύει σκληρά ένας παίκτης σε αυτή την ηλικία, η προσγείωση είναι άμεση και… απότομη και κάτι τέτοιο δείχνει να μην είναι διατεθειμένος ο νεαρός «άσσος» να το αφήσει να συμβεί. Τα όνειρα και οι φιλοδοξίες του, άλλωστε, φτάνουν ακόμη πιο μακριά, με την επιδίωξη της συμμετοχής στην Εθνική Ανδρών. Σε κάθε περίπτωση, βρίσκει ένα κίνητρο για να συνεχίσει και να επιβεβαιώσει τον… μπασκετικό του εγωισμό.

Ο Βασίλης Τολιόπουλος, μιλάει στο Basketblog.gr, σε μία συζήτηση εκ βάθους, η οποία πάντως είχε εντελώς διαφορετική αρχή. Εκεί, μοιράστηκε την χαρά του για την επιτυχία των φίλων του στις μικρές Εθνικές, για την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου στο Ευρωμπάσκετ U18 του Βόλου, με τη συνέχεια να φέρνει την προσέγγισή του… εφ’ όλης της ύλης των θεμάτων που τον αφορούν.

Βασίλη, είμαι σίγουρος ότι παρακολούθησες όλη την πορεία της Εθνικής Εφήβων μέχρι την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου. Μπορεί λόγω ηλικίας να μην μπορούσες να παίξεις, αλλά έχω την εντύπωση ότι ο συναισθηματισμός σου δε θα διέφερε ιδιαίτερα.

Είναι αλήθεια, πως δεν πρόκειται για μεγάλη διαφορά στα συναισθήματά μου. Ήταν μία φανταστική στιγμή και ειδικά όταν έχεις τόσο καλές σχέσεις με αυτά τα παιδιά, νιώθεις κάτι το φοβερό. Αισθάνθηκα σαν να είμαι κι εγώ μέσα στο παρκέ, οπότε καταλαβαίνεις με τι πάθος ζούσα κι εγώ τα παιχνίδια του Ευρωμπάσκετ. Είναι πολύ καλοί φίλοι μου τα παιδιά αυτά και οπωσδήποτε χαίρομαι κι εγώ σε μεγάλο βαθμό με την επιτυχία τους.

Τι θεωρείς ως πιο σημαντικά στοιχεία που οδήγησαν στην επιτυχία τους;

Νομίζω πως είναι αρχικά το δέσιμο που υπάρχει μεταξύ των παικτών, καθώς παίζουν πολλά χρόνια πια μαζί στις εθνικές ομάδες. Είναι μεγάλο πλεονέκτημα, δηλαδή, για μία εθνική ομάδα σε οποιαδήποτε ηλικία, να γνωρίζονται καλά οι συμπαίκτες μεταξύ τους και φυσικά σημαντική ήταν και η συμβολή του κόουτς στο να παρουσιάσουν ένα σύνολο με αυτή την ομοιογένεια.

Για όσα παιδιά έρχονταν από το Ηράκλειο και το Μουντομπάσκετ U19, υπήρξε σημαντική ώθηση η επιτυχία τους στην Κρήτη;

Χωρίς αμφισβήτηση, ήταν ένα πολύ σημαντικό σημείο η επιτυχία αυτή. Νομίζω, πως αν δεν φτάναμε στις τέσσερις καλύτερες ομάδες τότε, δε θα υπήρχε ύστερα η ίδια ψυχολογία και ο ενθουσιασμός στο Ευρωμπάσκετ του Βόλου. Την ίδια στιγμή, ο Βασίλης (Χαραλαμπόπουλος), είχε λίγο χρόνο να επανέλθει πιο δυναμικά μετά τον τραυματισμό του και τη θεραπεία που ακολούθησε, ενώ τα υπόλοιπα παιδιά χρησιμοποίησαν τη διοργάνωση στην Κρήτη, προκειμένου να εμφανιστούν καλύτεροι στο Βόλο.

Ποια ήταν τα πιο σημαντικά παιχνίδια στο τουρνουά, αν και όλα τα ματς μετά την πρώτη φάση ήταν «τελικοί»;

Έχω την εντύπωση, πως το πιο κομβικό σημείο της διοργάνωσης, ήταν οι τρεις νίκες που έγιναν στο δεύτερο όμιλο με Ιταλία, Τουρκία και Ρωσία. Αυτά τα αποτελέσματα, τους έδωσαν την απαραίτητη ψυχολογική ανάταση, ώστε να αντιμετωπίσουν μετά μία εξαιρετική ομάδα, όπως η Γαλλία.. Θεωρώ, όμως, το ίδιο σημαντική και τη συμβολή του κοινού του Βόλου, το οποίο όπως είδα από την τηλεόραση τουλάχιστον, δημιούργησε μία συγκλονιστική ατμόσφαιρα για τα παιδιά.

Μου μίλησες για όσα ουσιαστικά αποκόμισαν οι παίκτες που έπαιξαν και στις δύο διοργανώσεις, από το Παγκόσμιο της Κρήτης. Ποια είναι η δική σου αποτίμηση από εκείνο το τουρνουά;

Θεωρώ την πορεία μας, όπως ανέφερα, άκρως επιτυχημένη. Πιστεύω πως, αν τύχαινε να παίξουμε με την Τουρκία ή την Κροατία στον ημιτελικό, τότε θα φτάναμε και στον τελικό. Μπροστά μας, όμως, βρέθηκαν οι ΗΠΑ και είδαμε όλοι την ποιότητα αυτής της ομάδας, αν και το παλέψαμε. Αυτό που κρατήσαμε, παράλληλα ήταν η αγάπη του κόσμου που μας συμπαραστάθηκε φοβερά σε όλη τη διάρκεια του τουρνουά.

Περιμένατε τέτοια ανταπόκριση από το κοινό και πώς την εκλάβατε; Ίσως ως μία προσπάθεια για τους ανθρώπους αυτούς να βρουν κάτι να χαρούν, μέσα στις τρομακτικές εξελίξεις που ζουν ειδικά τον τελευταίο καιρό;

Για να είμαι ειλικρινής, δεν περιμέναμε τόσο μεγάλη προσέλευση του κόσμου στην Κρήτη. Σε αυτό το γεγονός, βέβαια, θα έλεγα ότι παίξαμε ρόλο κι εμείς. Αν δεν παίζαμε, δηλαδή, με τέτοιο πάθος και καλό μπάσκετ για να παίρνουμε τα αποτελέσματα τελικά, δεν νομίζω ότι θα είχαμε στο πλευρό μας τόσο κόσμο. Πιστεύω, ότι άρεσε στο κοινό να βλέπει παιδιά που αγαπούσαν αυτό που έκαναν και έπαιζαν και γι’ αυτούς, επειδή πολύ απλά θέλαμε να τους δώσουμε χαρά.

Παίζοντας απέναντι σε ενδεχόμενους αυριανούς πρωταγωνιστές στο ΝΒΑ, τι είναι αυτό που αποκομίσατε από τον ημιτελικό με τους Αμερικανούς;

Κοίταξε, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι Αμερικανοί είναι σε σχεδόμ όλους τους τομείς, πολύ προηγμένοι σε σύγκριση με τις υπόλοιπες χώρες. Ειδικά όταν τους βλέπεις να είναι τόσο αθλητικοί, καταλαβαίνεις πως υπάρχει σημαντική διαφορά με τις άλλες ομάδες, αν και έχω την εντύπωση ότι «μπασκετικά» ήμασταν ανώτεροι. Παράλληλα, παίκτες όπως ο Μπράνσον και ο Τέιτουμ, μπορούν να κάνουν τη διαφορά στο ΝΒΑ και είναι πολύ σημαντικό να βρίσκεις απέναντί σου τέτοιους αντιπάλους.

Η καλή σου απόδοση κατά τη διάρκεια της περασμένης σεζόν, αλλά και στο Παγκόσμιο της Κρήτης, σου άνοιξε το δρόμο για ένα πολυετές συμβόλαιο στον Ολυμπιακό και μία νέα προοπτική στην καριέρα σου. Ποιες είναι οι σκέψεις σου γι’ αυτό;

Ήταν, όντως, πολύ καλή για εμένα η εξέλιξη της περασμένης σεζόν, αν και δεν περίμενα να φτάσω σε αυτό το σημείο. Τώρα πια ανήκω στον Ολυμπιακό και είναι σίγουρα μία μεγάλη ευκαιρία για εμένα, να αποδείξω ότι μπορώ να σταθώ στο υψηλότερο επίπεδο. Από εδώ και στο εξής, θα αγωνίζομαι μαζί με τους κορυφαίους και θα προσπαθήσω να κάνω σωστά αυτό που θα μου ζητηθεί.

Ένα όνειρο που πραγματοποιήθηκε, λοιπόν.

Εννοείται. Πάντα ήταν όνειρό μου να παίξω στον Ολυμπιακό και φυσικά αυτό είναι που δεν έχει πραγματοποιηθεί εξ ολοκλήρου. Πρέπει να συνεχίσω να δουλεύω πάνω σε αυτό το κομμάτι, για να μην είναι κάτι προσωρινό. Από τη στιγμή που έρχεσαι σε έναν τέτοιο σύλλογο, είσαι εκεί… για να μείνεις.

Τι εντυπώσεις σου άφησε η πορεία της ομάδας την περασμένη αγωνιστική περίοδο;

Χωρίς ιδιαίτερα μεγάλο μπάτζετ, αλλά γερές βάσεις και κυρίως αυτή την φορά στην άμυνα, όπως άλλωστε επιτάσσει η νοοτροπία του κόουτς Σφαιρόπουλου, καθώς και το γνωστό πάθος που χαρακτηρίζει τον Ολυμπιακό, η ομάδα κατάφερε για άλλη μία φορά να είναι στις κορυφαίες. Νομίζω, πως αυτά είναι τα στοιχεία που την φέρνουν μόνιμα τα τελευταία χρόνια ανάμεσα στους καλύτερους και σε καμία περίπτωση κάτι τέτοιο δεν είναι τυχαίο.

Από τον κόουτς Λυκογιάννη, θα είσαι πλέον υπό τις οδηγίες του κόουτς Σφαιρόπουλου. Ποια είναι η φυσιογνωμία καθενός;

Είναι και οι δύο πολύ καλοί προπονητές και προσωπικά γνωρίζω τον κόουτς Σφαιρόπουλο από τη θητεία μου στον Πανιώνιο. Πρόκειται για δύο τεχνικούς που, όπως συμβαίνει συνήθως με τους Έλληνες, δίνουν μεγάλη βάση στο αμυντικό κομμάτι, ενώ για κάθε παίκτη αποτελούν ένα σημαντικό δάσκαλο. Ο Γιάννης Σφαιρόπουλος, είναι φυσικά σε πολύ υψηλό επίπεδο, αλλά και ο Άρης Λυκογιάννης είναι κατά τη γνώμη μου ανάμεσα στους κορυφαίους Έλληνες προπονητές.

Ο κόουτς Λυκογιάννης, είναι μάλλον ένας από τους ανθρώπους που βοήθησαν σε μεγάλο βαθμό στην ανέλιξή σου μέχρι το επίπεδο αυτό. Υπάρχει κάποιο άλλο πρόσωπο που έχεις ξεχωρίσει, στα χρόνια που παίζεις μπάσκετ;

Πρώτα απ’ όλα, δε θα μπορούσα να ξεχάσω να ευχαριστήσω τον Θανάση Κωνσταντώνη για όσα μου έχει προσφέρει. Μου έμαθε πολλά πράγματα σχετικά με το άθλημα, τον τρόπο που… παίζεται το παιχνίδι, πώς να συμπεριφέρομαι στο γήπεδο και πολλά ακόμη πράγματα. Ειλικρινά, του χρωστάω πολλά από όσα έχω καταφέρει μέχρι σήμερα.

Τι πρέπει να κάνει ένας παίκτης για να κερδίσει οποιαδήποτε ευκαιρία του δίνεται, και δη σε αυτό το επίπεδο;

Είναι ανάγκη, πριν από οτιδήποτε, να ακολουθείς πιστά αυτά που σου ζητά ο κόουτς και να δουλεύεις πάνω σε κάθε του παρατήρηση. Με αυτόν τον τρόπο, θα καταφέρεις με τον καιρό να κερδίσεις περισσότερο χρόνο συμμετοχής και την εμπιστοσύνη του.

Εκπλήρωσες ένα όνειρο με τη μεταγραφή σου στον Ολυμπιακό. Ποια είναι τα επόμενα όνειρα που θες να πραγματοποιήσεις;

Σε κάθε περίπτωση, η συμμετοχή στην Εθνική Ανδρών. Είναι ανέκαθεν ένα μεγάλο μου όνειρο και θα είμαι πολύ ευτυχισμένος αν το πραγματοποιήσω. Δε συζητάω, βέβαια, ότι θα χρειαστεί σκληρή δουλειά και υπομονή, μέχρι να φτάσω στο σημείο να αγωνιστώ για την χώρα μου από την ομάδα των Ανδρών.

Προέρχεσαι από μία ομάδα που έχει ως «πολιτική» της, την ανάδειξη νεαρών παικτών με προοπτική. Μίλησέ μου για το πλάνο αυτό του Κολοσσού και φυσικά την απροσδόκητα καλή πορεία που έκανε την περασμένη σεζόν.

Ο Κολοσσός Ρόδου, είναι ένα ιδανικό περιβάλλον για οποιονδήποτε αθλητή. Η διοίκηση είναι εξαιρετική, πάντα κοντά στον παίκτη και σωστή στις υποχρεώσεις της προς αυτόν. Αυτό είναι, πιστεύω, και το στοιχείο που ωθεί κάθε παίκτη της ομάδας να δίνει τον καλύτερο εαυτό του στο παρκέ, παίζοντας και για την φανέλα. Αποτελεί ένα σύλλογο που αξίζει να επιλέξεις για να βρεθείς.

Επειδή βρισκόμαστε σε περίεργες εποχές, πόσο σημαντικό θεωρείς το να είναι ακριβής και να επιδεικνύει πάντα επαγγελματισμό, μία νησιώτικη ομάδα;

Αυτό είναι κάτι που εισέπραξα με τον καλύτερο τρόπο, όπως ανέφερα νωρίτερα. Οι άνθρωπου του Κολοσσού είναι επαγγελματίες… με όλα τα γράμματα κεφαλαία. Η στάση τους, κατά τη γνώμη μου, θα έπρεπε να είναι παράδειγμα για κάθε σύλλογο που μπορεί να αντιμετωπίζει οποιαδήποτε προβλήματα. Για να κάνει «βήματα» προς τα εμπρός καθένας, ούτως ή άλλως, οφείλει σε κάθε κίνησή του να αποπνέει επαγγελματισμό.

Πώς κρίνεις τις επιτυχίες που έφερε η Εθνική Εφήβων, αν και πρόσκαιρες όπως παραδέχθηκε ο κόουτς Παπαθεοδώρου, οι οποίες γίνονται πια για ένα λαό που έχει ανάγκη να… νιώσει επιτυχημένος σε κάτι τα τελευταία χρόνια;

Είναι αλήθεια πως η χώρα έχει μπει σε πολύ δύσκολα μονοπάτια και σήμερα δεν έχουμε πολλούς λόγους να χαιρόμαστε. Το μπάσκετ, ωστόσο, φροντίζει πάντοτε να είναι στην παγκόσμια ελίτ και να αποτελεί έναν από αυτούς τους έστω και λίγους λόγους. Είναι, επομένως, και μία μεγαλύτερη υποχρέωση για εμάς να το διατηρήσουμε στο ίδιο επίπεδο. Πιστεύω, όμως, ότι ακόμη κι αν η χώρα βίωνε εποχή χαράς, θα υπήρχε η ίδια υπερηφάνεια, από τη στιγμή που βλέπουν ότι αγαπάμε αυτό που κάνουμε και παλεύουμε και γι’ αυτούς.

Σας βοήθησε στο να δείξετε αυτή τη μαχητικότητα που αναφέρεις ο Ηλίας Παπαθεοδώρου; Πώς κρίνεις επίσης το ρόλο του, ως παιδαγωγού, στοιχείο απαραίτητο για έναν προπονητή στις ηλικίες σας;

Το να μπορείς να καταλαβαίνεις πώς νιώθουν τα παιδιά που προπονείς και να μπορέσεις βάσει αυτού να τα καθοδηγήσεις, είναι ασφαλώς ένα από τα πιο σημαντικά σημεία. Ο κόουτς, ήξερε πιστεύω πολύ καλά ποια ήταν η ψυχολογία μας σε κάθε στιγμή, ώστε αναλόγως να μας πιέσει λίγο παραπάνω ή να μας «αποφορτίσει». Νομίζω, πως κάτι τέτοιο φάνηκε και στο Βόλο, όταν και τα παιδιά ήταν «με την πλάτη στον τοίχο», ύστερα από τις ήττες με Λιθουανία και Βοσνία.

Τι κέρδισες από τον ίδιο;

Κέρδισα την υπομονή που μου δίδαξε να έχω, μέχρι να έρθει η ευκαιρία μου και να την εκμεταλλευτώ. Ακολούθησα, λοιπόν, αυτό που μου έμαθε και μπορώ να πω ότι ήταν ένα στοιχείο που αποκτώντας το, με βοήθησε πάρα πολύ μέχρι σήμερα.

Σε γενικές γραμμές, βλέπεις το μέλλον σου να μπαίνει σε διαφορετικά δεδομένα. Πώς το αντιμετωπίζεις;

Ανήκω, όπως ανέφερα νωρίτερα, σε μία μεγάλη ομάδα πλέον και πρέπει να κάνω τα πάντα για να αποκτήσω τη δική μου θέση σε αυτή. Ξέρω πως είναι ακόμη πιο δύσκολη η προσωπική μου αποστολή, γι’ αυτό και οφείλω να δουλέψω ακόμη περισσότερο, ακολουθώντας όσα μου ζητήσει ο κόουτς. Από εκεί και πέρα, δεν μπορώ να κάνω προβλέψεις, πρέπει να φροντίσω ο ίδιος για το μέλλον μου.