Ότι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό… αυτή η φράση ταιριάζει απόλυτα στο Παναγιώτη Βασιλόπουλο, καθώς οι σοβαροί τραυματισμοί αντί να τον “ρίξουν”, τον ωρίμασαν και πλέον επιστρέφει πιο δυνατός και πιο διψασμένος για να αγωνιστεί με τα γαλονόλευκα. Σήμερα στα 34 του και ύστερα απο 9 χρόνια απουσίας απο την “επίσημη αγαπημένη”, έχει περισσότερη ενέργεια και διάθεση που πραγματικά νιώθει οτι τώρα ξεκινάει, όπως δήλωσε ο ίδιος.
Ποιές ήταν οι πρώτες σου σκέψεις όταν σε ενημέρωσαν για τη κλήση σου στην Εθνική?
Δεν το περίμενα, ήταν κάτι εντελώς ανέλπιστο, ήταν ένας μεγάλος μου κρυφός διακαής πόθος αλλά αυτομάτως μπήκε το άγχος μην τραυματιστώ και χάσω τη κλήση. Χάρηκα πάρα πολύ και αγχώθηκα στη σκέψη του να μην τραυματιστώ.
Δημιουργήθηκε το αγχος γιατί πιστέυεις οτι έχεις να δώσεις απαντήσεις σε όσους θεώρησαν οτι δεν θα επιστρέψεις στο υψηλότερο επίπεδο?
Σίγουρα είναι πολλοί αυτοί που το είχαν δεδομένο οτι δεν θα επιστρέψω ξανά και πολλοί που δεν μπορούν να το πιστέψουν οτι αυτή τη στιγμή μπορώ και παίζω, αλλά δόξα το θεό είμαι πολύ καλά. Δεν έχω να δώσω απαντήσεις γιατί ποτέ δεν με ενδιέφερε τι έλεγαν οι άλλοι, διότι ο κόσμος είναι κακοπροαίρετος. Γενικά μου αρέσει να με αμφισβητούν, να μου βάζουν έξτρα κίνητρο και χαίρομαι που υπάρχουν και αυτοί (οι κακοπροαίρετοι) γιατί πεισμώνω ακόμα περισσότερο.
Επιστέφεις στην Εθνική ανδρών ύστερα απο 9 χρόνια. Πόσο έχει αλλάξει ο Παναγιώτης του τότε με τον Παναγιώτη του σήμερα?
Πάρα πολύ… είχα μαλλιά τότε (γέλια). Καμία σχέση το τότε με το τώρα, αλλά δεν σου κρύβω οτι ενώ έχω αλλάξει τόσες παραστάσεις ακόμα νιώθω 22 ετών, έχω τόσο πολύ ενέργεια μέσα μου, πολύ διάθεση να δώσω πράγματα που αισθάνομαι πραγματικά οτι τώρα ξεκινάω.
Είναι περισσότερη η “δίψα” που έχεις τώρα, παρά εκέινη την εποχή?
Ναι, πολύ πολύ μεγαλύτερη γιατί τότε υπήρχε ένας κορεσμός με τις Εθνικές ομάδες, βέβαια πάντα θές να αγωνίζεσαι γι αυτή την ομάδα και νιώθω ευλογημένος που το έχω καταφέρει, αλλά ύστερα απο 9 χρόνια απουσίας λόγω των τραυματισμών, καταφέρνοντας μέσα σε 4 χρόνια να επιστρέψω σε υψηλό επίπεδο, τώρα ναι θεωρώ οτι έχω πολύ μεγαλύτερη δίψα απο ποτέ.
Νιώθεις μια επιπλέον ευθύνη σαν παλαιότερος, απέναντι στους νέους πάιχτες?
Η ευθύνη που έχουμε εμείς, είναι να δώσουμε στα παιδιά να καταλάβουν το πόσο σημαντικό και πόσο δύσκολο είναι αυτό που πάμε να κάνουμε τώρα. Πρέπει να γίνουμε ομάδα πολύ γρήγορα, να βγάλουν τα παιδιά το καλύτερό τους εαυτό μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα και να μην έχουν το άγχος του “παίζουμε γαι την Εθνική” γιατί κακά τα ψέματα, όλοι είναι αγχωμένοι και πρέπει να καταλάβουν οτι έχουν κληθεί, διότι έχουν κάποια χαρακτηριστικά σαν πάιχτες που πρέπει να τα δείξουν στο γήπεδο όσο πιο γρήγορα γίνεται.
Καλείστε μέσα σε τέσσερις μέρες να “δεθείτε” ως ομάδα και να φανείτε ανταγωνιστικοί, πόσο δύσκολο είναι?
Είναι πάρα πολύ δύσκολο αλλά δεν έχουμε άλλη επιλογή, είναι μονόδρομος το γνωρίζουν όλοι, οπότε το να είμαστε συγκεντρωμένοι και να βάλουμε βάσεις οι οποίες ξεκινούν απο την άμυνα και απο την ομαδικότητα, θα είναι αυτό που θα μας κάνει να έχουμε ένα καλό αποτέλεσμα.
Πώς ονειρεύεσαι το μέλλον?Που θα ήθελες να κλείσεις τη καριέρα σου?
Πραγματικά δεν ξέρω… είμαι απο τους ανθρώπους που παλαιότερα έκανα συνεχώς όνειρα αλλά είναι τελείως διαφορετικό να βάζεις στόχους απο το να ονειρεύεσαι. Μετά απο όλα όσα έχω περάσει με τους τραυματισμούς, το μότο μου είναι να απολαμβάνω τη κάθε μέρα όσο πιο πολύ γίνεται και νώθω ευλογημένος που παίζω ακόμα μπάσκετ. Που θα κλείσω τη καριέρα μου δεν ξέρω, θέλω να είμαι σε μια ομάδα που εγώ το απολαμβάνω αλλά και η οικογένεια μου να είναι καλά με αυτή την επιλογή μου.