Πολλοί είναι οι εκπρόσωποι του ελληνικού μπάσκετ στο φετινό SummerLeague, που αποτελεί μία πολύ μεγάλη ευκαιρία για αρκετούς παίκτες να βρουν συμβόλαια σε ομάδες του NBA. Χαρακτηριστικά παραδείγματα τόσο ο Γιώργος Παπαγιάννης που έμεινε στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού για να δουλέψει και να έχει μεγαλύτερο χρόνο συμμετοχής τη νέα σεζόν στους Σακραμέντο Κινγκς, όσο και ο Ζακ Όγκαστ, ο οποίος ναι μεν έχει υπογράψει συμβόλαιο συνεργασίας με τον Παναθηναϊκό, όμως περιμένει μήπως βρεθεί κάποια ομάδα να ενδιαφερθεί για τον ίδιο και να του προσφέρει συμβόλαιο συνεργασίας.
Το φετινό καλοκαίρι είναι ιδιαίτερο, όμως, για το ελληνικό μπάσκετ και για έναν ακόμα λόγο. Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού έχουν πάει σαν… άλλοι Κολόμβοι και αρκετοί Έλληνες προπονητές, προσπαθώντας να ανακαλύψουν, όχι την Αμερική και τον υπόλοιπο κόσμο, αλλά τα μυστικά του μπάσκετ στο υπέρτατο επίπεδο. Εις εξ αυτών είναι και ο Γιώργος Βόβορας, ο άμεσος συνεργάτης του Τσάβι Πασκουάλ στον Παναθηναϊκό, ο οποίος κατάφερε για έναν αγώνα Ευρωλίγκας (την περσινή 2η αγωνιστική κόντρα στην ΤΣΣΚΑ Μόσχας) να κοουτσάρει τους «πράσινους» με ιδιαίτερη επιτυχία.
Ο νεαρός ανερχόμενος προπονητής μίλησε αποκλειστικά στο basketblog.gr τόσο για τα όσα έχει συναντήσει στο φετινό SummerLeague, όσο και για τον τρόπο δουλειάς αλλά και αντίληψης του μπάσκετ στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.
– Ποια είναι τα συναισθήματα σας για την παρουσία σας στο φετινό SummerLeague στο επιτελείο των Τίμπεργουλβς;
«Είναι μία πολύ σημαντική ευκαιρία για κάθε προπονητή να βρίσκεται στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού και να προσεγγίζει ένα διαφορετικό κόσμο, όπως είναι αυτός του SummerLeague. Είναι μία πολύ ιδιαίτερη βοήθεια για τους Ευρωπαίους προπονητές γιατί παίρνουμε εμπειρίες, οι οποίες θα μας χρειαστούν τόσο στο άμεσο, αλλά και στο πιο μακρινό μέλλον με τη συνεχή εξέλιξη που έχει πλέον το μπάσκετ στην Ευρώπη».
– Ποιες είναι οι διαφορές που συναντάτε ανάμεσα στην Ευρώπη, το SummerLeague και συνακόλουθα το NBA;
«Είναι πολύ διαφορετικό το SummerLeague σε σχέση με το NBA. Στο SummerLeagueμπορεί να δημιουργηθεί μία ομάδα μέσα σε 3 ημέρες και να κατέβει να παίξει μπάσκετ. Η εκάστοτε ομάδα έχει δημιουργηθεί από παιδιά που παίζουν καθαρά για το ατομικό τους κίνητρο και προσπαθούν να αγωνιστούν με τρόπο τέτοιο, ώστε να φανούν αυτοί και να αποκτήσουν ένα συμβόλαιο στο NBA. Όσον αφορά όμως τη διαφορά ανάμεσα στο ευρωπαϊκό μπάσκετ και το NBA, όλοι νομίζουν ότι δεν υπάρχουν συστήματα και οι παίκτες παίζουν ένα πιο ελεύθερο μπάσκετ με βάση το ένστικτο. Στην πραγματικότητα όμως το τακτικό επίπεδο στο NBA είναι πάρα πολύ υψηλό. Σαφώς εστιάζουν πολύ στο ίδιο το προϊόν και πώς θα το «πουλήσουν» καλύτερα, οπότε δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στο θέαμα και αυτή είναι η διαφορετική προσέγγιση του μπάσκετ ανάμεσα στην Ευρώπη και την Αμερική. Όσον αφορά όμως το τακτικό κομμάτι του SummerLeague, δίνεται έμφαση στο ατομικό ταλέντο και λιγότερο στην τακτική. Παρόλα αυτά, τα τεχνικά επιτελεία δουλεύουν περισσότερο από όσο φαντάζεται ο κόσμος».
– Πόσο εύκολο είναι για έναν Ευρωπαίο προπονητή να μπει σε ένα τεχνικό επιτελείο ομάδας NBA;
«Ακόμα οι Ευρωπαίοι προπονητές δεν μπορούν να μπουν με ευκολία στην αμερικανική λογική, είναι ένας τελείως διαφορετικός κόσμος το NBA από το ευρωπαϊκό μπάσκετ. Γίνεται όμως τα τελευταία χρόνια μία εξελιγμένη δουλειά στην Ευρώπη από όλους τους προπονητές, η οποία επηρεάζεται άμεσα και από τους Αμερικανούς που έρχονται στις ομάδες και εμφανίζουν περισσότερο το ατομικό ταλέντο με αποτέλεσμα οι τακτικές να οδηγούνται σιγά σιγά στα πρότυπα του NBA, κάτι που είναι πολύ σημαντικό για τους Ευρωπαίους προπονητές».
– Ποιες είναι οι μέχρι τώρα εμπειρίες σας από το τεχνικό επιτελείο των Τίμπεργουλβς και τον τρόπο δουλειάς τους;
«Η οργάνωση των ομάδων και των τεχνικών επιτελείων είναι σε εξαιρετικό επίπεδο. Στους Τίμπεργουλβς υπάρχουν 8 προπονητές, οι οποίοι έχουν ξεχωριστό ρόλο ο καθένας και δεν επεμβαίνει ο ένας στη δουλειά του άλλου. Οι εγκαταστάσεις είναι σημαντικό κομμάτι επίσης, μιας και καλύπτουν όλες τις πιθανές ανάγκη του αθλητή, από την ξεκούραση, μέχρι τον τρόπο αποκατάστασης, την εκγύμναση και την βελτίωση σωματικά και σε ταλέντο. Είναι δύο βασικά κομμάτια στα οποία διαφέρει φανερά το ευρωπαϊκό μπάσκετ από το NBA».
– Πιστεύετε ότι μπορεί ποτέ το Ευρωπαϊκό μπάσκετ να φτάσει το NBA με βάση αυτά που έχετε δει μέχρι στιγμής;
«Οποιαδήποτε σύγκριση αυτή τη στιγμή είναι πολύ δύσκολα μιας και μιλάμε για τελείως διαφορετικά οικονομικά δεδομένα. Στο NBA μία μέση ομάδα έχει ένα salarycap που φτάνει τα 100-150 εκατομμύρια δολάρια, όταν στην Ευρώπη το μέσο μπάτζετ μιας ομάδας επιπέδου Ευρωλίγκας είναι σχεδόν το 1/10. Είναι πολύ διαφορετικές οι συνθήκες και οι καταστάσεις ώστε να φτάσει το ευρωπαϊκό μπάσκετ στα ίδια πρότυπα με το NBA».
– Πολλοί προπονητές βρίσκονται στο SummerLeague προκειμένου να «τσεκάρουν» περιπτώσεις παικτών για πιθανές μετεγγραφές. Πόσο εύκολο είναι αυτοί οι παίκτες να μετακινηθούν στην Ευρώπη;
«Είναι πολύ δύσκολο γιατί όλα αυτά τα παιδιά βρίσκονται για έναν συγκεκριμένο λόγο στο SummerLeague, που δεν είναι άλλος από το να βρουν συμβόλαιο στο NBA. Το 50% των παιδιών που αγωνίζονται στο SummerLeague είναι από κολλέγια και θέλουν να δείξουν τις δυνατότητες τους για να βρουν ένα συμβόλαιο. Ένα 25% είναι παίκτες του NBA που θέλουν να παραμείνουν στο κορυφαίο επίπεδο και προσπαθούν να δείξουν τις ικανότητες τους, ενώ το υπόλοιπο 25% αποτελείται από παίκτες που έχουν έρθει από την Ευρώπη και θέλουν να κάνουν το βήμα παραπάνω στην καριέρα τους. Όλους αυτούς τους παίκτες δεν μπορούν να τους προσεγγίσουν οι ομάδες του επιπέδου της Ευρωλίγκας, παρά μόνο ελάχιστες με μεγάλα συμβόλαια».
– Το ελληνικό στοιχείο στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού γίνεται όλο και πιο έντονο τα τελευταία χρόνια στο μπάσκετ. Πιστεύετε ότι θα μπορέσουν και οι Έλληνες προπονητές να βρεθούν στο NBA στο προσεχές μέλλον;
«Εντάξει δεν νομίζω ότι είναι απαραίτητο να το προσδιορίζουμε μόνο για το ελληνικό μπάσκετ. Τα τελευταία χρόνια και λόγω του salarycap έχει γίνει ένα μεγάλο άνοιγμα στην ευρωπαϊκή αγορά από την Αμερική με αποτέλεσμα το ευρωπαϊκό στοιχείο να είναι πιο έντονο από ποτέ στις ομάδες του NBA. Παράλληλα όμως γίνεται προσέγγιση και στους Ευρωπαίους προπονητές. Υπάρχει ένας αμοιβαίος σεβασμός γιατί βλέπουν ότι δουλεύουν σκληρά και προσπαθούν να προσαρμοστούν στις ανάγκες και στις συνθήκες που επικρατούν, όμως γνωρίζουν παράλληλα ότι υπάρχει μία τελείως διαφορετική φιλοσοφία πάνω στο μπάσκετ».