Όταν ήταν μικρός, ξεκίνησε ως αθλητής κολύμβησης, αλλά μετά από ένα σοβαρό τραυματισμό, αντιλήφθηκε πως δεν είχε και τόσο μεγάλο ζήλο. Οι τραυματισμοί δεν τον άφησαν ποτέ σχεδόν, για κακή του τύχη, αλλά στο μπάσκετ βρήκε αληθινό κίνητρο, ώστε να συνεχίσει να παλεύει, έστω κι αν του στέρησαν τη δυνατότητα να παραμείνει στην κορυφαία κατηγορία, όταν αγωνιζόταν στο Μαρούσι του Βαγγέλη Αλεξανδρή. Σήμερα, βρίσκεται στη Γ’ Εθνική και παίζοντας με την φανέλα της Πεντέλης, ελπίζει στην «αναγέννησή» του, με την ομάδα του να έχει την ευκαιρία να πάρει μια καλύτερη θέση για ενδεχόμενη άνοδο στη Β’ Εθνική, μέσω του μπαράζ με την ΚΑΠ. Χρόνο άλλωστε έχει, μόλις 24 ετών. Και στη συνάντησή μας στην πόλη καταγωγής του, την Καλαμάτα, φαινόταν ξεκάθαρα πως έχει τη «σπίθα» στα μάτια του, καθώς όπως παραδέχεται, έχει έρθει η ώρα να αποδείξει ποιος είναι.
Ο Δημήτρης Καλογερόπουλος, σε ένα άνοιγμα ψυχής στο Basketblog.gr, μιλάει για την πρόκληση που έχει ήδη προβάλει μπροστά του, ώστε να επανέλθει σε υψηλό επίπεδο. Εκφράζει την ευγνομωσύνη του για το γεγονός, ότι βρίσκεται σε μια ομάδα όπως η Πεντέλη, αναφέροντας το τι πήγε «στραβά» και δεν ξεκίνησε η σεζόν του αυτή στο Αγρίνιο του Χρήστου Μυριούνη, παρότι ουσιαστικά είχε «κλείσει» στο σύλλογο της Αιτωλοακαρνανίας. Παράλληλα, αφηγείται τα πρώτα χρόνια της καριέρας του και τις εμπειρίες που αποκόμισε από Φιλαθλητικό, Μαρούσι και Ιωνικό, ενώ δείχνει ιδιαίτερη ευαισθησία στα του μεσσηνιακού μπάσκετ, μην κρύβοντας την αγάπη του για την… μπασκετική «Μαύρη Θύελλα» και ελπίζοντας σε επιτυχία του νέου εγχειρήματος.
Δημήτρη, ένας Καλαματιανός στην Πεντέλη. Πώς σου φαίνεται αυτή η συγκυρία;
Είναι αλήθεια, ότι η κατάσταση στο μεσσηνιακό μπάσκετ, δεν είναι τόσο καλή όσο θα ήθελε ένας αθλητής της περιοχής. Έχουν γίνει ασφαλώς προσπάθειες κατά καιρούς, όπως τώρα με την Καλαμάτα, όπου διοίκηση, τεχνικό επιτελείο και παίκτες δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους, για να δημιουργηθεί επιτέλους κάτι καλό στην περιοχή. Η Πεντέλη προέκυψε για μένα εντελώς ξαφνικά. Είχα κλείσει ουσιαστικά στο Αγρίνιο, αλλά ένας τραυματισμός στη διάρκεια της προετοιμασίας, ουσιαστικά δε μου επέτρεψε να συνεχίσω εκεί, καθώς η ομάδα μπήκε σε δεύτερες σκέψεις για την ετοιμότητά μου. Κάπως έτσι, μου δόθηκε τελευταία στιγμή από την Πεντέλη η ευκαιρία και, ευτυχώς, όλα έχουν εξελιχθεί ομαλά.
Πώς ήταν η προετοιμασία δίπλα στον Χρήστο Μυριούνη;
Είχαμε πολύ καλή σχέση μεταξύ μας, όπως συνέβη και με όλα τα παιδιά στην ομάδα. Υπάρχει πραγματικά όμορφο «κλίμα», κάτι που μου αρέσει σε μια ομάδα. Το τι έγινε και δε συνέχισα εκεί, δεν έχει να κάνει με κάποιο προσωπικό πρόβλημα. Δεν κρατάω ποτέ, άλλωστε, σε κανέναν κακία.
Κάπως έτσι περιγράφεται και το «κλίμα» στην Πεντέλη;
Ακριβώς και ακόμη καλύτερα. Αυτό που βρήκα στην Πεντέλη, το έχω συναντήσει μόνο στο Μαρούσι, όταν παίζαμε στην Α1. Από όποια πλευρά κι αν το δεις, η ομάδα εκπέμπει υγεία.
Ένας παίκτης, ο οποίος ξεκίνησε με φιλοδοξίες στην Α1, βρίσκεται στη Γ’ Εθνική πλέον και παλεύει να επανέλθει σε πιο υψηλά «στρώματα». Πώς εξηγείς αυτό το γεγονός στον εαυτό σου;
Είναι σίγουρα θέμα προσωπικών επιλογών. Έχω κάνει πολλά λάθη και θα ήταν ακόμη ένα μεγάλο μου λάθος, να μην καταλογίσω ευθύνες στον εαυτό μου. Είχα ασφαλώς και ατυχίες λόγω τραυματισμών, αλλά δεν ήταν ο κύριος παράγοντας, για τον οποίο έμεινα λίγο πίσω. Το σημαντικό, είναι ότι φέτος με έχουν στηρίξει όλοι στην Πεντέλη, για να κάνω τη δουλειά μου στο παρκέ όσο καλύτερα γνωρίζω και να βοηθώ την ομάδα μου στο να πετυχαίνει. Θέλω βέβαια, να ευχαριστήσω σε αυτό το σημείο το γραφείο SV Sportsgroup που με εκπροσωπεί και ιδιαίτερα τον Δημήτρη Κόρβινγκτον, τον Νίκο Νούση και τον Σωτήρη Βούκια.
Έχετε στα μπαράζ κατάταξης, ένα ακόμη παιχνίδι με την ΚΑΠ.
Είναι όλη η χρονιά μέσα σε 40 λεπτά. Αν ρωτούσες, θεωρώ ότι η ομάδα διεκδικεί το λιγότερο που της άξιζε φέτος σε αυτόν τον αγώνα, γιατί παίξαμε εκπληκτικό μπάσκετ, για το οποίο έχουν μιλήσει αρκετές ομάδες που μας έχουν αντιμετωπίσει. Θα κερδίσουμε, γιατί αξίζουμε έστω αυτή την κατάταξη.
Πιστεύεις, ότι μπορούσατε όντως να κερδίσετε κάτι καλύτερο;
Εγώ πιστεύω, ότι άνετα θα μπορούσαμε να βρισκόμαστε στην τριάδα, βάσει δυνατοτήτων. Δε θα σου μιλήσω για απευθείας άνοδο, αλλά τουλάχιστον αξίζαμε την τρίτη θέση. Κι εμείς, στερήσαμε από τους εαυτούς μας, κάτι που θα μπορούσε να μας ανήκει δικαιωματικά.
Υπήρξε ένα διάστημα τεσσάρων εβδομάδων, όπου δεν μπορούσες να βοηθήσεις την ομάδα σου σε ένα κρίσιμο σημείο της σεζόν, όπου κρινόταν η τελική κατάταξη και επανήλθες την τελευταία αγωνιστική, κόντρα στον ΚΑΟΚ. Πώς ένιωθες όλο αυτόν τον καιρό;
Ήμουν «θηρίο στο κλουβί»! Αυτό που μου συνέβη, είναι κάτι που καταλαβαίνει κανείς εύκολα, αν έχει παίξει μπάσκετ. Παίζεις σε πλήρη πίεση, δε σκέφτεσαι καθαρά και κάπως έτσι έκανα ένα λάθος που μου κόστισε, αλλά ευτυχώς δε στοίχισε στην ομάδα μου. Δε συγχωρώ τον εαυτό μου και πιστεύω, ότι είναι η τελευταία φορά που κάνω κάτι τέτοιο. Το να μιλήσεις σε διαιτητή και μάλιστα τόσο άσχημα, δε βοηθά κανέναν και κάνει κακό στην ομάδα σου.
Έχεις, πάντως, την φήμη ενός οξύθυμου χαρακτήρα.
Σε γενικές γραμμές είμαι όντως οξύθυμος, αλλά σε αρκετές στιγμές είμαι και καλό παιδί. Πολλές φορές χάνω τον έλεγχο, όταν η συμπεριφορά κάποιου άλλου είναι τόσο προκλητική, ώστε να με οδηγήσει στα άκρα.
Αναφέρθηκες νωρίτερα, στη θητεία σου στο Μαρούσι. Τι έχεις να θυμάσαι από εκεί;
Δεν ξέρω τώρα, από πού να ξεκινήσω, γιατί και μόνο το γεγονός, ότι βρέθηκα στον πάγκο αυτής της ομάδας – δεν προχωράω καν στο παρκέ όταν έπαιξα – ήταν μεγάλη μου τιμή. Είχαμε προπονητή τον κύριο Βαγγέλη Αλεξανδρή, στον οποίο χρωστάω πολλά, γιατί εκτός από το μπάσκετ, είχαμε πολλές ώρες κουβέντας σε προσωπικό επίπεδο. Είχα ως συμπαίκτες, τον Γιάννη Γκαγκαλούδη, τον Νέστορα Κόμματο, τον Βογιαντίνοβιτς, τον Μπάγκαριτς, τον Πέτρο Νοέα και τον Δημήτρη Χαριτόπουλο, οι οποίοι μου έδωσαν την ευκαιρία να ζήσω μια τεράστια εμπειρία, ως παίκτης 17 ετών. Χρειάζεσαι κάποια καθοδήγηση σε τέτοια ηλικία.
Ανέφερες μόλις τόσα άτομα, που έχουν καταγράψει τη δική τους ξεχωριστή πορεία. Θεωρείς, ότι χάρη σε όλα αυτά τα πρόσωπα, το Μαρούσι έχει γίνει ένα ιστορικό σημείο αναφοράς στο ελληνικό μπάσκετ.
Αναμφίβολα. Μόνο και μόνο η κατάκτηση του Κυπέλλου Σαπόρτα, είναι μια ξεχωριστή υπόθεση για το ελληνικό μπάσκετ, καθώς δεν ήταν μια πρωτοκλασάτη ομάδα, σε σχέση με τα μεγάλα ονόματα. Είναι μεγάλο κεφάλαιο του ελληνικού μπάσκετ και νομίζω, ότι το Μαρούσι θα πάρει πίσω, όλα όσα του αξίζουν και θα ξαναβρεθεί στα μεγάλα σαλόνια.
Πώς σου φάνηκε η νέα προσπάθεια που ξεκίνησε στη Γ’ Εθνική;
Δημιουργήθηκε ένα τρομερό ρόστερ, το οποίο είχα την τύχη να γνωρίσω χάρη σε μερικές μεταβατικές μου προπονήσεις με την ομάδα. Ο κόουτς Κεραμιδάς, προσπάθησε να επικεντρωθεί στον τομέα της συμπεριφοράς κάθε παίκτη και στη δημιουργία ψυχολογίας, μέσα από τα «διπλά» στο φετινό πρωτάθλημα. Στόχος ξεκάθαρος ήταν η άνοδος και αξίζουν συγχαρητήρια που τον πέτυχαν.
Από τότε που έφυγες από το Μαρούσι, είχες έναν «κακοτράχαλο» δρόμο. Τι έχεις να κρατήσεις;
Το μόνο που θα κρατήσω, είναι ότι έγινα πιο σκληρός σε σχέση με το τι μπορώ να ζητήσω από τον εαυτό μου και πώς μπορώ να τον υπερασπιστώ. Το τι έχει γίνει μέσα στα χρόνια, για να φτάσω σε σημείο να σκέφτομαι με αυτόν τον τρόπο, μου είναι πλέον αδιάφορο, γιατί τα έχω αφήσει όλα πίσω. Στον κόσμο του μπάσκετ και ιδιαίτερα σε αυτές τις κατηγορίες, χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή, κυρίως με τις διοικήσεις των ομάδων.
Ποια ήταν η πιο ευχάριστη εμπειρία σου και ποια η πιο «τραυματική»;
Η πιο «τραυματική» μου ήταν σε κάθε περίπτωση στον Ιωνικό Νικαίας. Αποχώρησα τραυματίας με κομμένο χιαστό, απλήρωτος και σε πολύ άσχημη ψυχολογία, βλέποντας τα πάντα να «γκρεμίζονται». Καλύτερη σεζόν μου, είναι ξεκάθαρα η φετινή.
Θεωρείς, ότι ο Δημήτρης Καλογερόπουλος μπορεί να επιστρέψει σταδιακά σε πιο υψηλές κατηγορίες;
Δε με έχουν πάρει και τα χρόνια (γέλια). Δε σκέφτομαι καθόλου, πάντως, αυτό το ζήτημα, γιατί είμαι ευχαριστημένος στην Πεντέλη και θέλω να παραμείνω, άσχετα αν μείνουμε ή όχι σε αυτή την κατηγορία, γιατί εισπράττω πραγματική αγάπη από αυτό το σωματείο.
Είσαι έτοιμος για την άνοδο σε ένα ακόμη πιο ανταγωνιστικό πρωτάθλημα, όπως αυτό της Β’ Εθνικής;
Πιστεύω πως ναι. Με σκληρή δουλειά και χωρίς πολλές αλλαγές, είμαι πεπεισμένος ότι το σύνολο της ομάδας θα είναι απόλυτα έτοιμο για μια τέτοια πρόκληση.
Από την φετινή Γ’ Εθνική στον όμιλό σας, ποιες ομάδες σου άρεσαν περισσότερο;
Ο Μανδραϊκός είναι μια εξαιρετική ομάδα και πραγματικά θαύμασα τον τρόπο παιχνιδιού της, με γρήγορο και πιο ελεύθερο μπάσκετ, το οποίο βέβαια κάποιες φορές γυρίζει μπούμερανγκ. Ο Χαρίλαος Τρικούπης, είναι επίσης μια ομάδα που με εντυπωσίασε. Έχει νεαρά και αθλητικά παιδιά, με «βαριά» 5άρια, γρήγορα πόδια στην περιφέρεια και καλούς αμυντικούς, ενώ απέδιδε ένα μπάσκετ κοντά σε αυτό του Μανδραϊκού.
Ο πρωταθλητής Απόλλων Σμύρνης, δε σου άρεσε;
Για να σου πω την αλήθεια, θα ήθελα να δω περισσότερα πράγματα από μια ομάδα που κέρδισε την πρώτη θέση. Για να ανέβηκαν βέβαια, σίγουρα κάτι έκαναν καλά.
Μίλησες για θέματα του μεσσηνιακού μπάσκετ, ενώ ήσουν σε ομάδες της περιοχής για δύο χρόνια (ΓΣ Μεσσήνης, Ακάδημος). Πώς εισπράττεις το γεγονός, ότι το μεσσηνιακό μπάσκετ δεν έχει ασχοληθεί ενεργά με τη συμμετοχή των ομάδων του στις εθνικές κατηγορίες;
Είναι κάτι πραγματικά στενάχωρο, να παλεύεις στο τοπικό για να ανέβεις στη Γ’ Εθνική κι εκεί η κατάσταση να είναι ακόμη χειρότερη. Υπάρχουν πολλοί Καλαματιανοί, που θα μπορούσαν να κάνουν μια καλή πορεία στις εθνικές κατηγορίες. Όπως και σε αρκετές επαρχιακές πόλεις, πρέπει κάποιοι εγωισμοί να «πέσουν» για το καλό του μεσσηνιακού μπάσκετ. Κατά τη γνώμη μου, αυτή είναι και η «πηγή του κακού».
Ποιοι είναι αυτοί, που πρέπει να ρίξουν τους εγωισμούς τους;
Οι διοικήσεις των ομάδων σε πρώτη βάση. Υπάρχουν χορηγοί, που θα μπορούσαν να στηρίξουν προσπάθειες, αρκεί να βλέπουν ότι επενδύουν σε κάτι αξιόλογο, ώστε να είναι σίγουροι πως τα χρήματά τους θα πιάσουν τόπο. Κι εγώ κι εσύ, το ίδιο θα κάναμε. Δεν είναι δυνατό, να μη δίνουν τέτοιο περιθώριο οι σύλλογοι.
Επειδή βλέπω, ότι έχεις κάποιες προσωπικές σχέσεις στην Καλαμάτα και γνωρίζεις την ομάδα αυτή έστω κι αν δεν έπαιζες, θεωρείς ότι θα μπορούσε να αποκτήσει τη «λάμψη» που είχε κάποτε το ποδόσφαιρό της;
Αν δε γίνει ούτε φέτος αυτό που περιμένουμε, δηλαδή να διακριθεί μια μεσσηνιακή ομάδα στις εθνικές κατηγορίες, τότε δε θα γίνει ποτέ. Όλα είναι ιδανικά, για να φτάσει σε ένα τέτοιο επίπεδο η «Μαύρη Θύελλα», γιατί έχει τον κόσμο και το όνομα να φτάσει ψηλά.
Είχες βρεθεί μέχρι και στο πάρτι που είχε διοργανώσει η ομάδα. Θα μπορούσε κάποιος να το εξηγήσει ως «σημάδι» επιστροφής;
Όχι, δε θεωρώ ότι υπάρχει τέτοια πιθανότητα. Έχω ήδη ξεκινήσει συζητήσεις με τη διοίκηση της Πεντέλης και θέλω σαν «τρελός» να συνεχίσω εκεί. Ελπίζω, ότι θα πραγματοποιηθεί η επιθυμία μου, γιατί έχω εκλάβει παρόμοια αντιμετώπιση από την άλλη πλευρά.
Ποιες είναι οι επόμενες επιδιώξεις σου, μετά το μπαράζ;
Λίγη ξεκούραση θέλω για κάποιο χρονικό διάστημα, για να ακολουθήσουν μεταβατικές προπονήσεις με την Πεντέλη. Έχω συζητήσει, πάντως, και με τους ανθρώπους της Καλαμάτας για μερικές προπονήσεις το καλοκαίρι.
Το έχεις «παράπονο» από τον εαυτό σου, να κάνεις μια πλήρη σεζόν;
Έχω να κάνω πλήρη σεζόν από τα εφηβικά, κάτι συμβαίνει πάντα και χάνω αγωνιστικές. Για μια χρονιά δεν είχα τραυματισμούς κι έγινε το ατυχές περιστατικό στο Αίγιο. Είναι πραγματικά στόχος μου, να μη λείψω σε κανένα ματς.
Ξεκίνησες την καριέρα σου στον Φιλαθλητικό. Πόσο σε βοήθησε η θητεία αυτή, στη μετέπειτα πορεία σου;
Όταν πρωτοέπιασα μπάλα μπάσκετ, δεν είχα ιδέα του τι έκανα. Ο κόουτς Ζήβας και οι προπονητές που είχα στις ακαδημίες, όπως ο Γρηγόρης Μελάς και ο Δημήτρης Δανιήλ, με βοήθησαν πολύ στα πρώτα μου «βήματα». Από τον κόουτς Ζήβα, όμως, δεν πήρα την εμπιστοσύνη που θα μπορούσα να έχω, για να αναδειχθώ. Δεν τον κατηγορώ με την τελευταία μου φράση, ήταν απλά μια δική του εκτίμηση. Θα ήταν αχαριστία, άλλωστε, να μιλήσω με απαξιωτικό τρόπο, για όσους ουσιαστικά μου έμαθαν μπάσκετ.
Υπάρχει το σενάριο, να βρεις απέναντί σου στην νέα Β’ Εθνική, τον Φιλαθλητικό, τον Ιωνικό Νικαίας και το Μαρούσι, ομάδες όπου έχεις αγωνιστεί. Πώς σου φαίνεται αυτή η συνθήκη;
Θα είναι πραγματικά κάτι απίστευτο και θέλω να γίνει κάτι τέτοιο, γιατί θα μιλάμε για ματς γοήτρου. Έχεις πάντα σε τέτοια παιχνίδια, να αποδείξεις μερικά πράγματα, αν και δεν πρόκειται να παίξω διαφορετικά, απ’ ότι κόντρα σε οποιαδήποτε άλλη ομάδα. Είναι τα συναισθήματα φορτισμένα σε τέτοια ματς και ζεις για τέτοια παιχνίδια.
Στον Φιλαθλητικό είχες γνωρίσει τους αδελφούς Αντετοκούνμπο. Τι έχεις να σχολιάσεις για τον Γιάννη και τον Θανάση;
Περισσότερη παρέα έκανα με τον Θανάση, γιατί ο Γιάννης είναι πιο μικρός και δεν έπαιζε μαζί μας. Όταν, δηλαδή, εμείς βρισκόμασταν στο εφηβικό, εκείνος αγωνιζόταν στο παιδικό και είχε μόλις αρχίσει να παίζει μπάσκετ. Τώρα βέβαια, είναι στο ΝΒΑ και χαίρομαι ιδιαίτερα για τους δύο. Τους αξίζουν όσα πέτυχαν και αυτό είναι κάτι που λέω και ανατριχιάζω, γιατί ξέρω από πρώτο χέρι, ότι έζησαν πολύ δύσκολα χρόνια. Οι γονείς τους είναι αξιοθαύμαστοι, καθώς όντας σε έναν άγνωστο τρόπο, κατάφεραν να μεγαλώσουν με αξίες τα παιδιά τους και τους αξίζουν πολλά συγχαρητήρια. Για τον Θανάση, έχω να πω ότι δουλεύει παραπάνω απ’ όσο πρέπει για να παίξει στο ΝΒΑ και σίγουρα θα τα καταφέρει. Για τον Γιάννη, τι να σχολιάσω; Ελπίζω να τον ξαναδούμε με την Εθνική ομάδα και χαίρομαι να τον βλέπω εκεί, γιατί δίνει άλλον «αέρα».
Ανέφερες την παρουσία των Αντετοκούνμπο στην χώρα μας και τη μετάβαση από την ελληνική πραγματικότητα στο ΝΒΑ. Θεωρείς, ότι έχει γίνει σωστή δουλειά στην ανάδειξη παικτών στο ελληνικό μπάσκετ;
Σίγουρα έχει γίνει. Οι μικρές εθνικές μας έχουν οδηγήσει σε σπουδαίες επιτυχίες, ενώ Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός είναι μόνιμα στην κορυφή της Ευρώπης. Δεν είμαι αυτός, που αποτελεί τον πλέον αρμόδιο να σχολιάσει την ανάπτυξη του ελληνικού μπάσκετ, αλλά είμαι σίγουρος, ότι αυτό που είδαμε με τον Γιάννη και τον Θανάση, δεν έχει ξαναγίνει.
Τι θα μπορούσε να γίνει στο ελληνικό μπάσκετ, ώστε να αναπτυχθούν οι μικρές κατηγορίες;
Δεν ξέρω, αν μπορούν να κάνουν κάτι οι ομάδες, αλλά θεωρώ ότι οι παίκτες κυρίως δεν πρέπει να αδικούν τους εαυτούς τους. Υπάρχουν τόσα ταλέντα στο ελληνικό μπάσκετ, τα οποία πρέπει να προσπαθήσουν για να πετύχουν, δεν πρέπει να έχουν στο μυαλό τους, ότι κάποιος τους «κυνηγά». Η επιτυχία, έχει σχέση με το κατά πόσο οι παίκτες «κυνηγούν» τα όνειρά τους.
Ποια είναι τα όνειρα του Δημήτρη Καλογερόπουλου;
Για να σου πω την αλήθεια, δεν είναι κάτι που έχω σκεφτεί και προτιμώ να προχωρώ βήμα-βήμα. Πιστεύω βέβαια, ότι του χρόνου θα είναι μια καθοριστική σεζόν, αν και δε θέλω να κάνω μεγάλα σχέδια, γιατί ο θεός «γελάει». Θέλω να ανέβω σε ακόμη υψηλότερο επίπεδο, γιατί δε θεωρώ ότι έχω φτάσει στο ταβάνι μου. Ελπίζω να το μάθω του χρόνου.
Εννοείς, ότι η επόμενη σεζόν θα είναι καθοριστική για ολόκληρη την καριέρα σου.
Φυσικά. Και η φετινή, άλλωστε, τον ίδιο χαρακτήρα είχε.