Άλλοι στην θέση του θα τα είχαν παρατήσει. Στα 21 του χρόνια έχει ήδη υποστεί τρεις φορές ρήξη χιαστών. Έχει αντιμετωπίσει στην μικρή καριέρα του παραπάνω δυσκολίες από όσες αντιμετωπίζει συνήθως ένας παίκτης σε όλη του την (αθλητική) ζωή.
Ο λόγος για τον Χρήστο Ιορδάνου, ο οποίος επέστρεψε στα παρκέ με επιβλητικό τρόπο. Συγκεκριμένα ο περιφερειακός του Ψυχικού στην αναμέτρηση του Σαββάτου με το Ανατόλια (75-68), στο πλαίσιο της 18ης αγωνιστικής της Α2, πέτυχε 9 πόντους σε 17 περίπου λεπτά συμμετοχής.
Η αρχή είχε γίνει μια εβδομάδα νωρίτερα όταν στη συντριβή των “σκίουρων” στην Καρδίτσα από την τοπική ομάδα ο ταλαντούχος γκαρντ είχε αγωνιστεί 8 λεπτά. Όμως, το πρώτο του καλάθι στην τρίτη του επιστροφή από ρήξη χιαστού ήρθε το Σάββατο κόντρα στο Ανατολία.
Δείτε εδώ την ιστορική φάση:
Στα 18 του και ενώ είχε βγάλει… μάτια με το Εφηβικό του Παναθηναϊκού, ήρθε η πρώτη ατυχία στον τελικό του πρωταθλήματος νέων της ΕΣΚΑ (U21).
Το Ψυχικό τον εμπιστεύτηκε παρότι ακόμα δεν ήταν έτοιμος να αγωνιστεί και του προσέφερε συμβόλαιο. Η επάνοδος του δύσκολη αλλά και πάλι η τύχη δεν ήταν με το μέρος του. Στα 19 του χρόνια στο παιχνίδι της ομάδας του κόουτς Ρεμεντέλα με τον Ηρακλή ο δεύτερος τραυματισμός έρχεται.
Η αποκατάσταση ακόμα πιο δύσκολη, αλλά και πάλι ο ίδιος όπως μας είπε δεν σκέφτηκε να τα παρατήσει ποτέ. Η κακοδαιμονία όμως δεν είχε σταματημό. Την περσινή σεζόν στην αναμέτρηση του Ψυχικού με την Καρδίτσα το κακό… τρίτωσε.
Ο 21χρόνος πλέον Χρήστος Ιορδάνου ατενίζει το μέλλον με αισιοδοξία και μίλησε στο basketblog.gr όπου μεταξύ άλλων παρέδωσε… μάθημα ζωής:
Πως αντιμετώπισες όλη αυτή την ατυχία συνολικά που σου έτυχε; Σκέφτηκες ποτέ μετά από κάποιον τραυματισμό να τα παρατήσεις;
«Δεν μπορούσα να σκύψω το κεφάλι και να πω τα παρατάω. Δεν το σκέφτηκα ποτέ αυτό. Σκέφτηκα μέσα μου ότι από την στιγμή που είναι αυτό που αγαπάω και θέλω να κάνω θα το παλέψω έως το τέλος ότι και αν γίνει. Οι οικογένεια μου με βοήθησε πάρα πολύ σε αυτό αλλά και οι άνθρωποι της ομάδας. Κανείς δεν έφυγε ποτέ από δίπλα μου ή μου είπε να τα παρατήσω. Όλοι μου έλεγαν να το κυνηγήσω και ότι δεν έπρεπε να με πάρει από κάτω όλο αυτό.»
Τι σημαίνει Ψυχικό για σένα;
«Όταν πήγα στο Ψυχικό, προερχόμενος από τον πρώτο μου τραυματισμό, ήξερα ότι θα με βοηθήσουν πάρα πολύ. Είναι από τις πιο σωστές ομάδες που υπάρχουν γενικά στην Ελλάδα και όχι μόνο στην Α2. Αυτός ήταν ένας από τους βασικότερους λόγους που επέλεξα το Ψυχικό παρότι είχα προτάσεις και από άλλες ομάδες.»
Το μέλλον σου εσύ πως το βλέπεις;
«Δεν έχω σκεφτεί τίποτα. Κάθε χρόνο δεν ξέρω πως θα είμαι. Δεν μπορώ να σκέφτομαι τώρα τι θα κάνω σε δύο χρόνια ή του χρόνου. Κοιτάω την σεζόν αυτή, να πάμε καλά με την ομάδα να επιτύχουμε τους στόχους μας και το πιο βασικό σε προσωπικό επίπεδο να είμαι υγιής και όλα τα υπόλοιπα θα έρθουν με τον καιρό και με υπομονή.»
Για τον κόουτς Ρεμεντέλα;
«Είναι 17 χρόνια στην ομάδα, ξέρει καλύτερα από τον καθένα την πραγματικότητα. Γνωρίζει ότι τον εκτιμώ πάρα πολύ. Γενικά βοηθάει πολύ τους νέους παίκτες και τους δείχνει εμπιστοσύνη. Είναι κάτι που μας βοηθάει πάρα πολύ εμάς να μην είμαστε πιεσμένοι, σε σχέση με άλλες ομάδες που η κατάσταση είναι διαφορετική. Το Ψυχικό στηρίζεται και επενδύει στα νέα παιδιά, εμείς νιώθουμε απελευθερωμένοι γιατί άλλο είναι να παίζεις εσύ και τέσσερις έμπειροι παίκτες και άλλο να έχεις δίπλα σου και παίκτες σαν εσένα που τώρα ξεκινάνε.»
Χρήστο, όπως και να το κάνουμε είσαι πλέον παράδειγμα για τα (πιο) νέα παιδιά καθώς παρότι έπαθες τρεις τόσους σοβαρούς τραυματισμούς δεν σκέφτηκες ποτέ να τα παρατήσεις. Θα ήθελες να στείλεις ένα μήνυμα;
«Αν αγαπάς αυτό που κάνεις, οτιδήποτε και να σου τύχει δεν πρέπει να σταθεί εμπόδιο. Θα το ξεπεράσεις. Έτσι κατάφερα και εγώ να κάνω ότι κάνω, δηλαδή αν ήταν για κάτι άλλο ίσως να μην το είχα καταφέρει αλλά ήταν για αυτό που αγαπώ και δεν υπήρχε άλλος δρόμος. Βοηθάει πάρα πολύ να έχεις άτομα δίπλα σου που σε στηρίζουν.»
Τέλος, τον ρωτήσαμε για την μεταπήδηση από το εφηβικό στο ανδρικό. Δηλαδή από την Α’ ΕΣΚΑ Εφήβων στην Α2 Ανδρών.
«Είναι πάρα πολύ δύσκολο. Στην αρχή πιστεύεις ότι θα είναι κάτι παρόμοιο αφού έχεις παίξει σε επίπεδο πρωταθλητισμού. Νομίζεις ότι θα είναι κάτι βατό για εσένα αλλά τελικά η μετάβαση είναι πολύ δύσκολη και απαιτεί υπομονή. Είναι απίστευτη εμπειρία, οπουδήποτε και να πας στα πρώτα σου ανδρικά χρόνια, είναι τρομερό. Το επίπεδο δεν έχει καμία σχέση και κερδίζεις πάρα πολλά πράγματα.»