Αναμφίβολα, ένα από τα πρόσωπα της 9ης αγωνιστικής της Α2 ήταν ο Κώστας Κατωπόδης, ο οποίος μετά την απομάκρυνση Χατζηκυριακίδη κλήθηκε ως υπηρεσιακός προπονητής να κατεβάσει την Δόξα Λευκάδας στο παιχνίδι με τον Ηρακλή. Κι όχι απλώς την κατέβασε, αλλά την οδήγησε σ’ ένα μεγάλο “διπλό” μέσα στο κατάμεστο Ιβανώφειο, επαναφέροντας το καλό κλίμα εντός της ομάδας.
Στο πλαίσιο αυτό, ο Κώστας Κατωπόδης μίλησε αποκλειστικά στο basketblog.gr, σχολιάζοντας αυτή την σπουδαία νίκη της Δόξας κόντρα στον “Γηραιό”. Παράλληλα, αναφέρθηκε στο τι μέλλει γενέσθαι τόσο γι’ αυτόν, όσο και για την ομάδα, στις φιλοδοξίες του, στους στόχους των νησιωτών, αλλά και γενικότερα για το επίπεδο της Α2. Τέλος, αναφέρθηκε στον προπονητή του Κοροίβου και “alter ego” του, Ντίνο Καλαμπάκο, ενώ κλείνοντας έβγαλε το καπέλο σε Τσαλδάρη και Λιακόπουλο, θεωρώντας εαυτόν περισσότερο… διαχειριστή, παρά προπονητή.
Καταρχήν, συγχαρητήρια για τη μεγάλη σας νίκη επί του Ηρακλή.
«Είναι αυτό που είπα μετά το τέλος του αγώνα. Οι πρωταγωνιστές είναι οι παίκτες. Εμείς το μόνο που κάνουμε είναι να προσπαθούμε να δώσουμε μέσα στη βδομάδα κάποιες κατευθύνσεις. Αλλά τα παιδιά είναι αυτά που παίζουν, όχι εμείς.».
Θεωρείτε ότι είναι η μεγαλύτερή σας νίκη στη μέχρι τώρα καριέρα σας ως πρώτος προπονητής;
«Ως πρώτος προπονητής ναι. Να κερδίζεις τον Ηρακλή, μέσα στο Ιβανώφειο, με αυτόν τον κόσμο και τον γήπεδο να είναι γεμάτο, αλλά και απέναντι από τον Βαγγέλη Αλεξανδρή που είναι σίγουρα ένας πάρα πολύ έμπειρος προπονητής, με ευρωπαϊκά πρωταθλήματα, με πρωταθλήματα, με κύπελλα… Σίγουρα, ναι. Αυτή είναι η μεγαλύτερη νίκη στην καριέρα μου ως πρώτος προπονητής.».
Πώς θα πορευτεί η ομάδα από εδώ και στο εξής; Με εσάς στο τιμόνι ή θα έρθει κάποιος άλλος;
«Αυτό είναι καθαρά θέμα της διοίκησης. Μέχρι στιγμής, δεν έχουμε κάνει καμία απολύτως συζήτηση γι’ αυτό το κομμάτι. Εγώ ήμουν στο τεχνικό τιμ της ομάδος, έγινε η αποχώρηση του προπονητή και μού ζητήθηκε να κατεβάσω την ομάδα με τον Ηρακλή. Από εκεί και πέρα, δεν έχει γίνει καμία απολύτως συζήτηση και προχωράμε έτσι και για το παιχνίδι με το Μαρούσι. Και φαντάζομαι και για το παιχνίδι με την ΑΕΛ.».
Άρα, θα παραμείνετε σίγουρα μέχρι και το τέλος του έτους…
«Είναι καθαρά θέμα της διοίκησης. Πραγματικά, δεν υπάρχει καμία απολύτως συζήτηση. Εγώ, παραμένω υπηρεσιακός μέχρι νεωτέρας.».
Ποια είναι η φιλοσοφία σας; Έχετε “πατήσει” στα βήματα του προκατόχου σας ή προσπαθείτε να εισάγετε νέα στοιχεία με το… καλημέρα;
«Επειδή στο παιχνίδι με τον Ηρακλή μάς βγήκε κι ένα ένστικτο αυτοσυντήρησης, διότι προερχόμασταν από μια σκληρή ήττα και παίζαμε και με τον Ηρακλή, όλο αυτό δημιουργεί ένα αίσθημα αυτοσυντήρησης και επιβίωσης στα παιδιά. Όταν μπαίνουν παιδιά μέσα, όπως ο Τσαλδάρης ή ο Λιακόπουλος, και λέω γι’ αυτά τα δύο τα παιδιά, γιατί είναι οι κολώνες της ομάδας. Και δεν είναι οι κολώνες της ομάδας, μόνο αγωνιστικά. Λειτουργούν ως φυσικοί ηγέτες της ομάδας σε όλες τις λειτουργίες της. Στα αποδυτήρια, έξω από το γήπεδο, στις συμβουλές που δίνουν στους άλλους για τη ζωή τους κλπ. Εκεί, λοιπόν, βγαίνει ένα αίσθημα επιβίωσης. Δεν προσπαθήσαμε να αλλάξουμε πολλά πράγματα κι εγώ, αλλά κι ο Θεοδώσης ο Βαφιάς, με τον οποίο δουλεύουμε μαζί από την πρώτη στιγμή στην ομάδα. Εμείς, λοιπόν, προσπαθήσαμε μέσα από τις 3-4 μέρες που είχαμε από την απόλυση του προπονητή μέχρι το παιχνίδι, γιατί είχαμε και ταξίδι, να παίξουμε πιο ελεύθερα, με 2-3 βασικές αρχές που ταίριαζαν στην ομάδα, να τρέξουμε, να πάμε σε up-τέμπο ρυθμό, κάτι το οποίο μας βολεύει. Έχουμε ένα παιδί, το οποίο για μένα προσωπικά, είναι από τους καλύτερους pick ‘n’ roll παίκτες. Δεν νομίζω ότι ο Λιακόπουλος μπορεί πολύ εύκολα να αντιμετωπιστεί. Κι είπαμε να στηρίξουμε το παιχνίδι μας, πάνω στο pick ‘n’ roll, ν’ ανοίξουμε λίγο το γήπεδο, να φτιάξουμε τις αποστάσεις μας και να χτυπήσουμε σε up τέμπο.».
Αυτή τη στιγμή βρίσκετε μαζί με το Ψυχικό κι άλλες 2-3 ομάδες στα πλέι οφ. Ποιος είναι ο στόχος σας φέτος;
«Ο στόχος της ομάδας από την πρώτη στιγμή, είναι η ομάδα να παίξει ένα ελκυστικό, όμορφο μπάσκετ κι από εκεί και πέρα να πρωταγωνιστήσουμε. Κι όταν λέω να πρωταγωνιστήσουμε, εννοώ να μπούμε στην 5άδα. Να μπούμε αρχικά στα πλέι οφ, κι από εκεί και πέρα, χωρίς άγχος, ό,τι καλύτερο μπορούμε.».
Συνολικά, τι σχόλιο θα κάνατε για το επίπεδο της Α2; Από τη μία βλέπουμε το αήττητο Περιστέρι και τον Χολαργό να πηγαίνουν από νίκη σε νίκη και από την άλλη, ομάδες όπως Δούκας, ΑΕΛ, Αρκαδικός να πασχίζουν να κερδίσουν…
«Κοίταξε, το τελευταία 3-4 χρόνια το επίπεδο της Α2 έχει ανέβει κατακόρυφα. Βλέπουμε ότι πολλά παιδιά, έχουν κατέβει από παραπάνω κατηγορίες, για να παίξουν στην Α2. Οι ομάδες που έχουν τερματίσει 1η-2η θέση, με την προσθήκη έξι ξένων, πιστεύω ότι θα μπορούσαν να τερματίσουν στην Α1 από την 5η μέχρι την 8η θέση. Πιστεύω, δηλαδή, ότι ο Φάρος της περασμένης σεζόν δεν είναι ομάδα της κατηγορίας. Τέτοιες ομάδες, είναι ομάδες Α1. Φέτος, το Περιστέρι έχει κάνει μια μεγάλη επένδυση, είναι ομάδες που πρωταγωνιστούν (σ.σ. εννοεί τον Χολαργό) και θα πρωταγωνιστήσουν, άλλωστε το έχουν αποδείξει ήδη. Και πιστεύω ότι όπως είναι αυτές οι ομάδες με την προσθήκη ξένων, είναι ομάδες που σταθούν αξιοπρεπέστατα στην Α1. Κι επειδή είναι δύσκολοι οι καιροί, ναι, μπορούμε να πούμε ότι είναι ένα πρωτάθλημα δύο ταχυτήτων.».
Αναφερθήκατε προηγουμένως στον Λιακόπουλος. Πιστεύετε ότι τα όσα ακούστηκαν τον τελευταίο καιρό γύρω απ’ αυτόν, λειτούργησαν ως έξτρα κίνητρο για τον ίδιο, ώστε να βγεί μπροστά; Μήπως αυτό δείχνει την ποιότητα του παίκτη;
«Αυτό είναι ανθρώπινο. Διότι όταν κάποια στιγμή μπορεί να ακουστεί κάτι για σένα που να μην ισχύει αποδεικνύεις κάποια πράγματα μέσα στο γήπεδο. Το μπάσκετ είναι όλη η ζωή του Νίκου. Άρα, ο Νίκος το μόνο που έχει να αποδείξει είναι το τι κάνει μέσα στο γήπεδο. Διότι, πραγματικά, αν γνωρίσεις τον Νίκο τον Λιακόπουλο έξω απ’ το γήπεδο, θα δεις έναν άλλον άνθρωπο. Ο Νίκος ο Λιακόπουλος θα βγάλει το βρακί του να στο δώσει. Όπως στο λέω, θα το βγάλει. Και μες στο γήπεδο, θα προσπαθήσει να κάνει τη δουλειά του. Και κάνει κάθε Σάββατο, όχι μόνο κάθε Σάββατο, αλλά 365 μέρες το χρόνο κάνει αυτή τη δουλειά. Είναι 100% στο γήπεδο. Μπορεί μες στην προπόνηση, οι άλλοι να θέλουν να τον “σκοτώσουν”, είτε γιατί είναι αρχηγός, είτε γιατί δεν μπορούν να τον παίξουν άμυνα, είτε οτιδήποτε, όμως αυτά τα παιδιά εάν κάποιο Σάββατο, πάει κάποιος να τον πειράξει, θα έχει δίπλα του 11… πίτμπουλ, να φάνε τον άλλον. Διότι αυτός είναι ο Λιακόπουλος.».
Έχετε μπροστά σας το ματς με το Μαρούσι στη Λευκάδα και στη συνέχεια θεωρητικά βατά παιχνίδια, όπως αυτό με την ΑΕΛ και τον Αρκαδικό. Ασπάζεστε την άποψη αυτή ή το γεγονός ότι αυτές οι ομάδες “καίγονται” για τη νίκη καθιστά δυσκολότερη την αποστολή σας;
«Σ’ αυτή τη φάση που βρισκόμαστε τώρα, στη 10η αγωνιστική, υπάρχουν παιχνίδια που είναι τελικοί για κάποιες ομάδες. Κάθε ομάδα θέλει να κάνει μια μεγάλη νίκη, για να πάρει την ψυχολογία και σιγά-σιγά να βάλει ένα λιθαράκι για να βγάλει το κεφάλι της από τα… σκατά. Δεν υπάρχει εύκολο παιχνίδι. Είναι όλα επικίνδυνα παιχνίδια. Το Μαρούσι είναι μια ομάδα πολύ επικίνδυνη. Αν την υποτιμήσεις, θα σου βάλει μεγάλο βαθμό δυσκολίας. Η ΑΕΛ θα παίξει τώρα εντός έδρας ένα από τα τελευταία της χαρτιά. Θέλουν όλοι να κάνουν μια μεγάλη νίκη. Και σίγουρα θα θέλουν όλοι να κερδίσουν τη Λευκάδα, που πήγε και κέρδισε μες στον Ηρακλή. Να αποδείξουν ότι ήταν μια τυχαία νίκη κλπ. Εμείς θέλουμε να παραμείνουμε συγκεντρωμένοι, να είμαστε 100% για 40 λεπτά μες στο γήπεδο και προς Θεού δεν θα υποτιμήσουμε κανέναν αντίπαλο. Θα σεβαστούμε στο βαθμό που πρέπει κάθε αντίπαλο, είτε αυτός λέγεται Μαρούσι, είτε Λάρισα, είτε Περιστέρι. Μπαίνουμε στο γήπεδο και κάνουμε το καλύτερο που μπουρούμε. Και πάνω απ’ όλα είναι ένα παιχνίδι, να το ευχαριστηθούμε. Να παίξουμε ελεύθερα, χωρίς άγχος, χωρίς πίεση, και θα μας βγει. Αυτό συνήθως σού βγαίνει.».
Προσωπικά ποιες είναι οι φιλοδοξίες σας;
«Αυτή τη στιγμή τίποτα. Καθημερινά προπόνηση, δουλειά και κοιτάζουμε κάθε παιχνίδι ξεχωριστά. Από εκεί και πέρα, σίγουρα ο καθένας έχει φιλοδοξίες και θέλει να ανέβει ένα σκαλί παραπάνω. Δεν βιάζομαι. Δεν θέλω να μού χαρίσει κανένας τίποτα. Εάν είναι κάποιος που με πιστέψει και μού δώσει την ευκαιρία, σίγουρα θα προσπαθήσω να την αρπάξω. Τη συγκεκριμένη συγκυρία, δεν την βλέπω ως ευκαιρία να την αρπάξω. Στη συγκεκριμένη φάση, έχω έρθει να κάνω μια δουλειά. Εγώ θέλω να βοηθήσω τα παιδιά και την ομάδα. Εάν η ομάδα κρίνει ότι πρέπει να μείνω, καλώς. Εάν η ομάδα κρίνει ότι πρέπει να μείνω πίσω, θα μείνω πίσω. Εγώ θέλω όσο το δυνατόν να κάνω καλύτερα, αυτό για το οποίο με διαλέγουν.».
Το ρωτάω αυτό γιατί στο παρελθόν είχατε δηλώσει ότι θέλατε να ανεβάσετε το Παγκράτι στην Α1 κάτι που δεν έγινε και οι δρόμοι σας με τον κόουτς Καλαμπάκο χώρισαν. Θα θέλατε να βρεθείτε στο πλευρό του ή να δοκιμάσετε κάτι μόνος σας;
«Ο Ντίνος Καλαμπάκος δεν ήταν απλά ένας συνεργάτης μου. Δεν ήμουν απλά ο βοηθός του. Ο Ντίνος ο Καλαμπάκος είναι αδερφός μου. Εάν αύριο το πρωί μου πεις να πάμε με τον Καλαμπάκο να κάτσουμε σ’ έναν καναπέ να βλέπουμε μπάσκετ, θα είμαι δίπλα του. Εάν χρειαστεί να είμαι πάλι δίπλα του, θα είμαι δίπλα του. Ο Ντίνος ο Καλαμπάκος είναι αδερφός μου. Σίγουρα με επηρεάζει σε μεγάλο βαθμό σε κάποια πράγματα. Εγώ, προσπαθώ να προσπαρμόσω κάποια πράγματα στη δικιά μου φιλοσοφία, αλλά σίγουρα ήταν ένας δάσκαλος για μένα. Εάν μου πει, “ρε Κωστάρα πάμε εκεί”, θα πάω μαζί του. Όπου μου πει, θα πάω μαζί του. Με τον Ντίνο Καλαμπάκο δεν χωρίσαμε, λέμε εις το επανιδείν.».
Αντί επιλόγου, θα θέλατε να κάνετε κάποιο τελευταίο σχόλιο;
«Ναι. Καλά, για τον Λιακόπουλο δεν λέω τίποτα. Είναι οικογένεια. Είναι τεράστια τιμή για μένα που συνεργάζομαι μ’ έναν τεράστιο τύπο που λέγεται Μητσάρας (σ.σ. Δημήτρης) Τσαλδάρης. Το είπα και στον ίδιο. Είναι τεράστιο κεφάλαιο για τη Λευκάδα και τεράστιο κεφάλαιο για το ελληνικό μπάσκετ και πραγματικά ό,τι μπορώ να στραγγίξω από αυτόν, θα το κάνω. Ό,τι μπορώ. Τού είπα ό,τι μου δώσει, θα το κάνω. Διότι το να συνεργάζεσαι με ανθρώπους που έχουν παίξει Ευρώπη, έχουν παίξει στο υψηλότερο επίπεδο, και είναι μεγάλες προσωπικότητες, το μόνο πράγμα που έχεις, είναι να κερδίσεις. Και το καλύτερο πράγμα που έχεις να κάνεις όταν είσαι στο γήπεδο μαζί τους -και με τον Τσαλδάρη και με τον Λιακόπουλο- είναι να τούς ρωτάς. Μπορεί να ακούγεται ότι είμαστε προπονητές κλπ. Όχι. Είμαστε διαχειριστές. Διαχειρίζεσαι δύο τεράστιες προσωπικότητες και για μένα προσωπικά είναι τιμή.».