“Στον Ολυμπιακό φέτος, ο κάθε ένας από εμάς είχε το δικό του ρόλο στο παρκέ, αλλά, κυρίως, είχαμε χημεία, ήμασταν ομάδα και αυτό φάνηκε! Και τις παλαιότερες σεζόν, ο Ολυμπιακός είχε και μεγάλους παίκτες και μεγάλες προσωπικότητες, αλλά οι τίτλοι δεν ήρθαν γιατί δεν υπήρχε η κατάλληλη χημεία“.
Αυτά ήταν τα πρώτα λόγια του Βαγγέλη Μάντζαρη, ο οποίος επισκέφτηκε τους σπουδαστές του τμήματος αθλητικής δημοσιογραφίας του ΙΕΚ ΔΟΜΗ σήμερα το πρωί. Ο νεαρός και ταλαντούχος παίκτης του Ολυμπιακού, ένιωσε σαν… το σπίτι του, αφού βρέθηκε με συνομήλικούς του όντας ανοιχτός στο να απαντήσει οποιαδήποτε ερώτηση των “εκκολαπτόμενων” δημοσιογράφων.
Ο Βαγγέλης αποτελεί, αναμφισβήτητα, παράδειγμα προς όλους, ανεξαρτήτως των επαγγελματικών προτιμήσεων – κατευθύνσεων, καθώς μέσω του ταλέντου αλλά και της σκληρής, προσωπικής δουλειάς, έχει καταφέρει να κατακτήσει -μόλις στην ηλικία των 22 ετών- τον τίτλο του Πρωταθλητή Ελλάδος αλλά και Ευρώπης για το 2012.
Αναλυτικά όσα είπε:
Για τον φετινό Ολυμπιακό:
“Στον Ολυμπιακό φέτος, ο κάθε ένας από εμάς είχε το δικό του ρόλο στο παρκέ, αλλά, κυρίως, είχαμε χημεία, ήμασταν ομάδα και αυτό φάνηκε! Και τις παλαιότερες σεζόν, ο Ολυμπιακός είχε και μεγάλους παίκτες και μεγάλες προσωπικότητες, αλλά τίτλοι δεν ήρθαν γιατί δεν υπήρχε η κατάλληλη χημεία.
Ο ελληνικός κορμός σε μία ομάδα είναι πολύ σημαντικός. Ο Έλληνας θα “ματώσει” τη φανέλα και θα νιώσει μεγαλύτερη πίεση. Ένας Έλληνας ξέρει τι σημαίνει το ντέρμπι ανάμεσα σε Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό. Οι ξένοι, απλά νιώθουν πιο ωραία την ατμόσφαιρα στο γήπεδο”.
Για τους τελικούς με τον “αιώνιο” αντίπαλο:
Ο νεαρός παίκτης, πιστεύει, πως κατέκτησαν τον εγχώριο τίτλο λόγω 3 βασικών στοιχείων που είχαν στο τρόπο παιχνιδιού τους: αιφνιδιασμοί, ριμπάουντ και γρήγορο παιχνίδι. Τα δύο από αυτά βασίζονται στο γεγονός πως η ομάδα αποτελείται από νέα άτομα και έχει αντοχές, ειδικά σε σχέση με τον Παναθηναϊκό, που ναι μεν έχει πιο έμπειρους παίκτες, αλλά αναπόφευκτα είναι και περισσότερο κουρασμένοι. Είναι χαρακτηριστικό πως η εντολή του κόουτς είναι να έχουν οι παίκτες του όσες περισσότερες επιθέσεις μπορούν.
Και επειδή, ντέρμπι χωρίς γκρίνια για τη διαιτησία – εκατέρωθεν – δεν υπάρχει, η άποψη του Βαγγέλη Μάντζαρη είναι χαρακτηριστική: “Δεν μου αρέσει να ασχολούμαι με τη διαιτησία γιατί θεωρώ πως υποβαθμίζουμε το άθλημά μας. Πολλές φορές μπορεί να αισθανθώ αδικημένος κατά τη διάρκεια του αγώνα, αλλά σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να στεκόμαστε εκεί”.
Κατά τη διάρκεια των φετινών τελικών, ο Μάντζαρης κλήθηκε να αντιμετωπίσει τον Δημήτρη Διαμαντίδη, έργο σε καμία περίπτωση εύκολο, όμως, σύμφωνα με τον ίδιο, δεν είναι αυτός ο παίκτης που τον δυσκόλεψε περισσότερο:
“Ο Διαμαντίδης δεν είναι ο πιο δύσκολος παίκτης που αντιμετώπισα. Είναι εγκεφαλικός παίκτης, κοιτάει να βοηθήσει την ομάδα του και αυτό με διευκόλυνε στο να τον αντιμετωπίσω. Οι πιο δύσκολοι για μένα, ήταν ο Ναβάρο και ο Μακάλεμπ. Όταν έχεις ένα τόσο καλό προσωπικό αντίπαλο στο ματς, το “κλειδί” είναι να τον αναγκάσεις να κάνει πράγματα μέσα στο παιχνίδι που δεν του αρέσουν ή που δεν είναι πολύ καλός σε αυτά”.
Ο νεαρός γκαρντ δεν έκρυψε πως όλοι στην ομάδα ήθελαν αυτόν τον τίτλο πολύ. Ήταν μετά από πολλά χρόνια το φαβορί και η κατάκτηση του Ευρωπαϊκού τροπαίου ήταν σίγουρα μια καλή ψυχολογική “ντόπα”:
“Στην προπόνηση πέφτανε κορμιά! Μέχρι που μας είπαν από το προπονητικό τιμ να ηρεμήσουμε για να μην έχουμε τραυματισμούς μέσα στους τελικούς με τον Παναθηναϊκό. Θέλαμε πολύ τον τίτλο και το πιστεύαμε. Ο Παναθηναϊκός από την άλλη έδειχνε πολύ κουρασμένος, το βλέπαμε και το καταλαβαίναμε. Ήταν σαν να ήθελε, αλλά να μην μπορούσε…“
Για τον τελικό της Euroleague:
Ο τελικός της Κωνσταντινούπολης αποτελεί τη μεγαλύτερη βραδιά στην καριέρα του. Όχι μόνο για το “μέγεθος” του τίτλου, αλλά και για τον τρόπο με τον οποίο τον κατέκτησαν, απέναντι στην ισχυρή και πολυδιαφημισμένη ΤΣΣΚΑ. Όπως μας μετέφερε ο ίδιος για την εμπειρία του από εκείνο το βράδυ:
“Δεν το πίστευα ότι θα κερδίζαμε το ματς του τελικού, όταν πια βρισκόμασταν στο -19. Στο time out που πήρε ο κόουτς, ήταν ήρεμος. Τα είχε βάλει λίγο με τους μεγαλύτερους, αλλά το μόνο που μας είπε ήταν: “Θα παίξουμε μπάσκετ;” Πάντα όσα λέει ο Ίβκοβιτς είναι απλά και σωστά! Ήμουν στον πάγκο μέχρι εκείνη την ώρα και μπήκα στη συνέχεια. Όλοι, λίγο – πολύ, σκεφτόμασταν “χαμένο παιχνίδι”.
Την στιγμή που έβαλα το τρίποντο και πήγαμε στους -13, σκέφτηκα ότι μπορούμε να το “πάρουμε” αφού είχαμε χρόνο μπροστά μας. Στα 7 λεπτά πριν το τέλος το θέλαμε πολύ. Στο τρίποντο του Πρίντεζη, κοιταζόμασταν γιατί δεν πιστεύαμε ότι μέτρησε! Δεν θα είχα κανένα πρόβλημα να ήταν ο τελικός της Euroleague απέναντι στον Παναθηναϊκό. Είμαι σίγουρος πως θα ήταν ένα πολύ ωραίο παιχνίδι και με πολύ πιο ανεβασμένους τους παλμούς μας”.
Για την καριέρα του και τη δουλειά του στον Ολυμπιακό:
“Η βελτίωση έρχεται μέσα από την προπόνηση 100%. Αλλά κυρίως από την προπόνηση που κάνεις μόνος σου. Με την υπόλοιπη ομάδα δουλεύεται κυρίως η τακτική. Δεν είναι εύκολο, ο κόουτς να είναι πάνω από τον καθένα και τον βοηθά. Ο κάθε ένας, ανάλογα με τις συμβουλές του προπονητή του, μπορεί να βρει τις αδυναμίες του και να τις δουλέψει προσωπικά, σε ατομικές προπονήσεις. Η δουλειά στις προπονήσεις που κάναμε στο Περιστέρι ήταν πολύ καλή.
Αλλά δεν μπορεί να συγκριθεί με τις προπονήσεις μιας ομάδας που συμμετέχει στην Ευρωλίγκα. Η κούραση και η πίεση είναι πολύ μεγάλη και πρέπει να ανταπεξέλθεις. Κουράστηκα πολύ (ψυχικά και σωματικά) αυτή τη χρονιά και ήθελα αρκετό χρόνο για να προσαρμοστώ στο νέο μου πρόγραμμα. Με κούρασαν οι συνεχείς μετακινήσεις, οι πολλές προπονήσεις, ειδικά προς το τέλος της χρονιάς. Είχαμε μόνο μία φορά ρεπό μέσα στο μήνα.
Γενικά, ο Ντούσαν Ίβκοβιτς είναι της γνώμης πως πρέπει να κάνουμε όσο το δυνατόν περισσότερες προπονήσεις μπορούμε. Είχαμε προπόνηση το πρωί, ακόμα και τις ημέρες που το απόγευμα αγωνιζόμασταν! Συνήθως, μέσα στην εβδομάδα είχαμε δύο διπλές προπονήσεις και 3 φορές την εβδομάδα, τα πρωινά μου, ήταν με βάρη. Επίσης, για την προσωπική μου βελτίωση στα τρίποντα, σε κάθε προπόνηση έπρεπε να έχω 200 εύστοχα”.
Για τον Ντούσαν Ίβκοβιτς:
“Δουλειά, δουλειά, θέλω δουλειά! Είσαι νέος, θέλω να έχεις την μπάλα σε όλο το γήπεδο και πάντα θα σουτάρεις όταν είσαι μόνος σου“. “Αυτά είναι τα πρώτα λόγια του Ντούσαν Ίβκοβιτς προς εμένα. Και είναι αλήθεια πως επιμένει να σουτάρουμε όταν βρισκόμαστε μόνοι με την μπάλα. Ποτέ δεν θα σου φωνάξει, ακόμα και αν δεν μπει το καλάθι. Ίσα – ίσα που πάντα χειροκροτεί την προσπάθεια σου και ότι ακολούθησες την εντολή του”.
Πολλοί ήταν εκείνοι που φέτος, κατηγόρησαν τον “Ντούντα” ότι… κουράστηκε. Ο Μάντζαρης όμως τους απαντά: “Ο Ίβκοβιτς ξεφεύγει με το μπάσκετ. Το ευχαριστιέται όσο λίγοι. Ήταν αρκετές οι φορές που εκείνος φαινόταν να είχε περισσότερο όρεξη από εμάς στην προπόνηση! Του αρέσει να δουλεύει με νέα παιδιά και φέτος είχε αυτή τη δυνατότητα. Ξέρει να μεταδίδει τις γνώσεις του και αυτό μας κάνει καλό. Ο κόουτς μας πίστεψε και πήρε μεγάλο ρίσκο που μας χρησιμοποίησε, ακριβώς επειδή πίστευε σε εμάς κα τις δυνατότητες μας. Υπό άλλες συνθήκες ίσως να μην είχαμε την ευκαιρία”.
Για το Περιστέρι:
“Είμαι της άποψης πως ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάς από πού προέρχεσαι. Έτσι και εγώ δεν μπορώ να ξεχάσω το Περιστέρι και τον προπονητή μου, Αργύρη Πεδουλάκη. Αυτή είναι η προέλευση μου. Το γήπεδο του Περιστερίου είναι σαν το σπίτι μου” και συνέχισε:
“Ο κόουτς Πεδουλάκης μου έδειξε τεράστια εμπιστοσύνη. Ήξερε να με διαχειρίζεται και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Ήξερε πότε πρέπει να με “μπριζώσει” και πότε να με ηρεμήσει. Είναι πολύ καλός προπονητής και ξέρει πολύ μπάσκετ. Η δουλειά που κάναμε ήταν πολύ καλή”.
H καλή και η… κακή φετινή στιγμή:
“Η πιο άσχημη στιγμή μου φέτος ήταν στον χαμένο μας τίτλο, στον τελικό Κυπέλλου απέναντι στον Παναθηναϊκό. Είχα την μπάλα, μάλιστα, στα χέρια μου στην τελευταία φάση, αλλά δεν μπορούσα να σουτάρω. Χαίρομαι πάρα πολύ που κάναμε τον κόσμο του Ολυμπιακού να έρθει και πάλι στο Σ.Ε.Φ., να το γεμίσει. Στην αρχή της σεζόν η εικόνα του γηπέδου ήταν απογοητευτική. Θεωρώ πως είναι μεγάλη μας μαγκιά και δικαίωση που φέραμε τον κόσμο στο γήπεδο“.
Για τα μελλοντικά του σχέδια:
“Δύσκολα θα έφευγα αυτή τη στιγμή για εξωτερικό, ακόμα και για το ΝΒΑ. Στο εξωτερικό σε αντιμετωπίζουν διαφορετικά. Έχεις πιο έντονη κριτική. Είσαι ξένος για αυτούς και ενώ μπορεί αρχικά να σου έχουν προσφέρει ένα πολύ καλό συμβόλαιο, ξαφνικά, αν δεν κάνεις κάποια τόσο καλά παιχνίδια, είναι δυνατό να βγεις εκτός ομάδας μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Είμαι στον Ολυμπιακό και αυτό με νοιάζει τώρα“.
Για το… πολύ μακρινό μέλλον σκέφτεται την προπονητική: “Από τώρα έχω μπει στο “τρυπάκι”, να σκέφτομαι την προπονητική. Με έχει επηρεάσει ο αδερφός μου, βέβαια, σε αυτό. Ελπίζω να αργήσει πολύ η μέρα που θα τελειώσω την μπασκετική μου καριέρα ως παίκτης, και ναι, μάλλον θα προσπαθήσω να γίνω προπονητής”.
Για την Εθνική Ελλάδος και το ελληνικό μπάσκετ:
“Η Εθνική Ελλάδος έχει αποδείξει ότι είναι από τις καλύτερες στον κόσμο. Έχει πολύ καλό υλικό. Από τη μεριά μου, ελπίζω να καταφέρω να μπω στη 12αδα και να είμαι εκεί ώστε να προσφέρω ό, τι καλύτερο μπορώ για την Ελλάδα. Η οικονομική κρίση κάνει καλό στο ελληνικό μπάσκετ, αφού δίνει την ευκαιρία σε Έλληνες παίκτες και μικρούς σε ηλικία να αναδειχτούν.
Κάτω από άλλες συνθήκες αυτό δεν θα συνέβαινε και είναι εν μέρει λογικό: Οι προπονητές και οι διοικήσεις των ομάδων θέλουν παίκτες οι οποίοι είναι έτοιμοι και “φτασμένοι” ώστε να προσφέρουν άμεσα στην ομάδα, αλλά πρέπει να υπάρχει η οικονομική δυνατότητα για να κάνεις τέτοιου είδους προσθήκες στο δυναμικό της ομάδας. Αυτό όμως, τη δεδομένη χρονική στιγμή δεν γίνεται. Κατά συνέπεια μπορούμε να έχουμε πιο “έτοιμους” παίκτες στην Εθνική μας”.
Επί προσωπικού:
“Το μικρόβιο του μπάσκετ ήρθε από τον μεγάλο μου αδερφό, ο οποίος δεν είναι πια στον χώρο του αθλητισμού. Όταν ήταν πιτσιρικάς, έπαιζε στο Αιγάλεω. Έτσι, είπαμε και εγώ και ο άλλος μου ο αδερφός, ο Αντώνης, να πάμε και εμείς να παίξουμε. Με τον Αντώνη ήμασταν μαζί στο Περιστέρι. Με βοήθησε να ανδρωθώ μπασκετικά. Τι καλύτερο από το να έχεις τον ίδιο σου τον αδερφό συμπαίκτη και αρχηγό της ομάδας σου; Είναι δώρο Θεού. Είμαστε πάρα πολύ αγαπημένοι γιατί πολλά πράγματα τα κάναμε παρέα, μέχρι πρόσφατα ήμασταν όλη την ημέρα μαζί. Χαίρεται πολύ για μένα. Πρότυπο μου ήταν ο Μποντιρόγκα και αργότερα ο Σπανούλης με τον Διαμαντίδη“.
Ο Βαγγέλης Μάντζαρης αναφέρθηκε και στην… κριτική που ασκείται στους επαγγελματίες μπασκετμπολίστες: “Η κακή κριτική που μπορεί να δεχθούμε από δημοσιογράφους είναι ένα πολύ σοβαρό θέμα. Για μένα είναι ό, τι χειρότερο για έναν παίκτη να μπει σε αυτό το “τρυπάκι”, να έχει άγχος για το τι έγραψαν και τί δεν έγραψαν για αυτόν. Δεν διαβάζω ούτε τα θετικά, ούτε τα αρνητικά. Είναι πολύ σημαντικό να έχεις έναν άνθρωπο δίπλα σου που να σε στηρίζει. Έτσι είναι και για μένα η σύντροφος μου, μοιράζομαι τα πάντα μαζί της” και έκλεισε αναφερόμενος στην οικονομική κρίση:
“Φυσικά και νιώθω την οικονομική κρίση! Δεν πλούτισα επειδή παίζω έναν χρόνο στον Ολυμπιακό. Στο Περιστέρι έχω μεγαλώσει! Είμαι τυχερός που μπορώ και βοηθάω την οικογένεια μου μέσα από το μπάσκετ“.
Δέσποινα Κισκήρα
Σπουδάστρια του τμήματος Αθλητικής Δημοσιογραφίας στο ΙΕΚ ΔΟΜΗ