Λίγοι είναι οι Έλληνες που έπαιξαν στο κολεγιακό πρωτάθλημα και ακόμα λιγότεροι εκείνοι που ήταν μόνιμα στην αρχική πεντάδα. Ένας από αυτούς είναι ο Πάρης Μαραγκός. Μεγαλωμένος στην Αθήνα και γιος του παλαίμαχου διεθνή μπασκετμπολίστα Νίκου Μαραγκού, ο Πάρης «μεγάλωσε» στον Παναθηναϊκό ξεκινώντας από τις ακαδημίες του και φτάνοντας μέχρι και το αντρικό, φόρεσε το εθνόσημο από πολύ μικρή ηλικία και εδώ και 4 χρόνια βρίσκεται στην ΗΠΑ ζώντας το «αμερικάνικο όνειρο»,με μερικές δυσκολίες όμως καθώς η επιλογή του να ξεκινήσει την κολεγιακή του καριέρα στο George Washington ίσως και να μην ήταν η καλύτερη δυνατή. Γι αυτό άλλωστε και πήρε μεταγραφή.
Ο 22χρονος πάουερ φόργουορντ των «αετών» του American University, άνοιξε την καρδιά του στο basketblog και μίλησε για τη ζωή του στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, ενώ ακόμα μας εκμυστηρεύτηκε το πόσο όμορφα χρόνια πέρασε στον Παναθηναϊκό, την φανέλα του οποίου θα ήθελε να ξαναφορέσει και στο μέλλον, αν του δωθεί η ευκαιρία, παραμένοντας βέβαια ανοιχτός και σε άλλες προτάσεις από την στιγμή που τον Μάιο τελειώσει με τις σπουδές του.
-Πως είναι τα πράγματα στην Αμερική;
«Τώρα ξεκινήσαμε να κ΄ναουμε κάποιες νίκες. Δεν ξεκινήσαμε καλά είναι η αλήθεια. Είχαμε πολλούς πρωτοετείς στην ομάδα, και αυτό μας έκανε αυτόματα να είμαστε ομάδα χωρίς πολύ εμπειρία. Θα δείξει βέβαια, μέχρι τα πλέι-οφ έχουμε ακόμα 9 παιχνίδια (8 πλέον καθώς ο Πάρης μας μίλησε λίγο πριν ξεκινήσει το ζέσταμα του) και λογικά πιστεύω πως θα περάσουμε. Από εκεί και πέρα βλέπουμε…»
-Κατά μέσο όρο έχεις γύρω στους 8 πόντους σωστά;
«Ναι ακριβώς. Η αλήθεια είναι πως είχα ξεκινήσει πολύ καλύτερα, όμως εδώ στην ομάδα μου το παιχνίδι «καθορίζεται» από τους γκαρντ. Το σύστημα μας είναι το «Princeton offence», το οποίο βασίζεται κυρίως στα σουτ από την περιφέρεια και στα «ντράιβ», οπότε όπως καταλαβαίνεις δεν με «βοηθάει» σαν ψηλό να αναδειχθώ. Και αν σκεφτείς ότι σκοράρουμε γύρω στους 50 πόντους, είναι καλά τα στατιστικά μου».
-Πόσο δύσκολη ήταν η περσινή χρονιά που λόγο της μεταγραφής σου δεν μπορούσες να αγωνιστείς;
«Δεν θα την χαρακτήριζα δύσκολη. Μέσα σε αυτή τη χρονιά βρήκα χρόνο για να δουλέψω τις αδυναμίες μου, είχα την ευκαιρία να κατανοήσω την επίθεση πολύ καλύτερα καθώς δεν έχει καμία σχέση με αυτό που παίζουμε στην Ευρώπη. Οπότε δεν θα μπορούσα να πω πως είναι χαμένη χρονιά. Σίγουρα θα ήταν καλύτερα αν μπορούσα να αγωνιστώ, αλλά είναι οι κανόνες του NCAA στη μέση».
-Τι σε έκανε να επιλέξεις το American University;
«Καταρχάς ήταν στην ίδια πόλη που ήμουνα. Έδειξαν μεγάλο ενδιαφέρον όταν ήρθα να μιλήσω και γενικά μου έκανε αυτό το «κλικ» που λέμε. Και σαν σχολείο είναι καλό. Ρόλο έπαιξε και ο προπονητής μου και μου ήταν κοντά μου και μου είπε πως με υπολογίζει. Δεν μου την χάρισε βέβαια την θέση στην αρχική πεντάδα, μόνος μου την κέρδισα. Βέβαια μου είπε από την αρχή ότι έχω πιθανότητες για βασικός».
-Τι δεν πήγε καλά στο George Washington;
«Αυτή είναι δύσκολη ερώτηση. Κυρίως πιστεύω πως ήταν ο προπονητής. Όχι ότι έχω κάτι προσωπικό μαζί του, απλά όλοι οι παίκτες κάποια στιγμή στην καριέρα τους θα συναντήσουν ένα προπονητή που δεν θα τους πιστεύει τόσο. Ίσως να μην ταίριαζα στο στυλ παιχνιδιού της ομάδας. Ίσως να μην ταίριαζε το στυλ σε μένα. Όπως και να έχει δεν πίστευα ότι θα βελτιωθώ από τον πάγκο και γι αυτό έφυγα. Αποφάσισα να έρθω στην Αμερική όχι μόνο για να πάρω το πτυχίο μου, αλλά και για να βελτιωθώ στο μπάσκετ. Αυτό δεν πίστευα ότι θα γινόταν σε αυτό το κολέγιο και αποφάσισα να φύγω».
-Είχες κάποια πρόταση από Ελλάδα ή από Ευρώπη;
«Με είχαν κοιτάξει κάποιες ομάδες, χωρίς όμως να υπάρχει κάποια πρόταση επίσημη. Είχα δηλώσει βέβαια ότι θα τελείωνα πρώτα της σπουδές μου και μετά θα έφευγα από την Αμερική. Τον Μάιο που θα γυρίσω όμως θα δω τι θα έχω στα χέρια μου και θα πάρω την καλύτερη επιλογή».
-Ξεκίνησες από τον Παναθηναϊκό. Πως θα σου φαινόταν μια πιθανή επιστροφή στους «πράσινους»;
«Η αλήθεια είναι πως έχω μια αγάπη για τον Παναθηναϊκό. Εκεί έκανα τα πρώτα μου βήματα και έχω της καλύτερες αναμνήσεις από την ομάδα. Ουσιαστικά εκεί «μεγάλωσα» και έχω πολύ καλές αναμνήσεις από την ομάδα και την αντρική αλλά και την παιδοεφηβική. Σίγουρα θα ήμουν πολύ χαρούμενος με ενδεχόμενη πρόταση του Παναθηναϊκού και θα το σκεφτόμουν πολύ σοβαρά να γυρίσω. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει σε καμία περίπτωση ότι θα απορρίψω κάποια άλλη ενδεχόμενη πρόταση».
-Πλέον τελειώνεις τις σπουδές σου. Κοιτώντας στο παρελθόν μετανιώνεις καθόλου που άφησες τον Παναθηναϊκό και πήγες στην Αμερική;
«Δεν μπορώ να πω ότι το μετάνιωσα. Σίγουρα αν είχα κάνει κάποια καλύτερη επιλογή ίσως η καριέρα μου να είχε πάρει καλύτερη πορεία εδώ στην Αμερική. Η τύχη παίζει πολύ σημαντικό ρόλο και η αρχική μου επιλογή δεν ήταν η καλύτερη δυνατή, μέσα από αυτήν την ας την πούμε ατυχία θεωρώ πως έμαθα πολλά πράγματα και βελτιώθηκα και σαν παίκτης και σαν άνθρωπος. Βέβαια μου έχουν λείψει αυτά που πέρασα με τον Παναθηναϊκό. Είναι διαφορετικό να παίζεις για ένα κολέγιο και διαφορετικό το να παίζεις για έναν από τους μεγαλύτερους συλλόγους στην Ευρώπη».
-Ήσουν στην άτυχη φουρνιά που δεν έφερε κάποιο μετάλλιο στην χώρα μας με τις μικρές εθνικές. Η Εθνική των ανδρών πλέον υπάρχει στο μυαλό σου;
«Πράγματι ήμασταν άτυχοι καθώς λίγο οι τραυματισμοί, λίγο κάποια άλλα πράγματα δεν μας επέτρεψαν να πάρουμε μετάλλιο. Αυτό δεν αναιρεί όμως το γεγονός ότι το να είσαι και μόνο στην Εθνική ομάδα είναι από τις μεγαλύτερες επιτυχίες που μπορεί να έχει κάποιος αθλητής και σαφώς θα ήθελα πάρα πολύ να φορέσω και πάλι το εθνόσημο στο στήθος».
-Αλήθεια έχει περάσει καθόλου από το μυαλό σου το Draft;
«Σίγουρα το έχω σκεφτεί αλλά θεωρώ πως είναι καλύτερα να παίξω πρώτα στην Ευρώπη και μετά να δηλώσω συμμετοχή. Ερχόμενος από την Ευρώπη θα έχω πολύ μεγαλύτερη «έκθεση» προς τα έξω καθώς από το κολέγιο κάθε χρόνο δηλώνουν συμμετοχή πάρα πολλοί παίκτες, ενώ από την Ευρώπη όχι τόσοι πολλοί».
-Μιλάς καθόλου με άλλους Έλληνες που παίζουν στην Αμερική; Είτε στο κολεγιακό, είτε στο NBA;
«Για να είμαι ειλικρινής δεν προλαβαίνω να μιλήσω με πολλούς γιατί οι υποχρεώσεις είναι πολλές. Ούτε με τους γονείς μου δεν έχω προλάβει καλά καλά να μιλήσω. Με τον Αγγέλου έχει τύχει να μιλήσουμε, μάλιστα παίξαμε και αντίπαλοι πριν λίγο καιρό και με τον Δημακόπουλο που ήμασταν και συμπαίκτες στον Παναθηναϊκό»