Jonathan Paul Braeger. Ένα όνομα που σίγουρα δεν είχατε ξανακούσει, μέχρι πριν μερικές ημέρες. Ο Braeger «τράβηξε όλα τα βλέμματα» στη συντριπτική νίκη της ομάδας του, της Baskets Vilsbiburg, επί της s. Oliver Baskets Würzburg Academy με 209-39 (!!!), αφού σκόραρε 100 πόντους (22/34 τρίποντα!!), μετρώντας επίσης 12 ριμπάουντ, 16 ασίστ και 12 κλεψίματα σε 37′ συμμετοχής.
Το basketblog έψαξε και βρήκε τον Aμερικανό γκαρντ, απόφοιτο του Wrightstown, Jonathan Paul Braeger, ο οποίος μίλησε τόσο για το επίτευγμά του αυτό, όσο και για τη ζωή και τους μελλοντικούς του στόχους.
– Είχες 22/34 τρίποντα. Σκεφτόταν η ομάδα σου κάτι τέτοιο πριν το ματς; Δηλαδή, ξέρατε από πριν το πλάνο των αντιπάλων σας και το εφαρμόσατε στο δικό σας playstyle; Ήταν στόχος για εσένα να σκοράρεις τόσους πόντους;
«Εγώ και η ομάδα μου ήρθαμε έτοιμοι να αγωνιστούμε και να διατηρήσουμε το σερί νικών μας «ζωντανό». Δεν υπήρχε πλάνο να σκοράρουμε όσους περισσότερους πόντους μπορούσαμε ή να σουτάρουμε όσο περισσότερο μπορούσαμε. Το πλάνο μας ήταν να μπούμε στο παρκέ, να το ευχαριστηθούμε και να απολαύσουμε το παιχνίδι. Ο στόχος μου σε αυτό το ματς ήταν απλά να νικήσουμε. Δε σκέφτηκα καν να σκοράρω έναν εξωφρενικό αριθμό πόντων όπως τελικά έκανα. Πάντα θέλω να παίζω και να κερδίζω!».
– Σκόραρες 100 πόντους σε σχεδόν 37 λεπτά συμμετοχής. Πιστεύεις ότι αυτή σου η εμφάνιση θα σε βοηθήσει να βρεις έναν μεγαλύτερο σύλλογο από τη Vilsbiburg; Το έχεις αυτό στο μυαλό σου ή απλά παίζεις για τη διασκέδαση;
«Καθώς αυτή είναι η rookie χρονιά μου ως επαγγελματίας στο εξωτερικό, αφού προέρχομαι από την Αμερική, ο στόχος μου όταν μετακόμισα εδώ ήταν να αγωνιστώ όσο καλύτερα μπορώ, ώστε να μπορέσω να παίξω σε πιο ψηλό επίπεδο εδώ στη Γερμανία ή στην Ευρώπη. Θέλω οπωσδήποτε να παίξω στο υψηλότερο επίπεδο. Πολύς κόσμος δε γνωρίζει πόσο δουλεύω καθημερινά. Δούλεψα πάρα πολύ μόνο και μόνο για να καταφέρω να γίνω επαγγελματίας και αυτό δε θα σταματήσει ποτέ».
– Τι συμβαίνει εκτός σπιτιού και γηπέδου; Όταν σε βλέπει κάποιος στο δρόμο, τι σου λέει για αυτό το επίτευγμα που έκανες;
«Το να σκοράρω 100 πόντους σε ένα παιχνίδι είναι απίθανο επίτευγμα. Έχω πολλούς υποστηρικτές που μου μιλάνε και μου δίνουν συγχαρητήρια, αλλά όπως ξέρεις όπου υπάρχει αγάπη υπάρχει και μίσος. Αν με ξέρεις σαν άτομο, γνωρίζεις το πόσο πολύ αγαπώ αυτό που κάνω και πόσο πολύ δουλεύω για να καταφέρω πράγματα. Πάντα θα προσπαθώ να κάνω το καλύτερο σε κάθε παιχνίδι, χωρίς να με ενδιαφέρουν ποιες είναι οι περιστάσεις».
– Συμφωνείς με την άποψη ότι οπιο δυνατός πρέπει να «συντρίβει» τον πιο αδύναμο;
«Δεν είχα ποτέ αυτήν τη νοοτροπία. Θέλω οι αντίπαλοι να δίνουν πάντα τον καλύτερό τους εαυτό όπως εγώ. Σαν επαγγελματίας πληρώνεσαι για να παίζεις όσο καλύτερα μπορείς, αλλά και για να «διασκεδάζεις» τους οπαδούς και τους χορηγούς της ομάδας. Ήταν άσχημο το ότι η αντίπαλη ομάδα αγωνίστηκε στο παρκέ σα να κάνει αγγαρεία και ήταν άδικο για τους φιλάθλους και τους χορηγούς που ήρθανε στο γήπεδο και θέλανε να δουν ένα όμορφο παιχνίδι. Άρα αφού η αντίπαλη ομάδα δεν ήθελε να προσπαθήσει να είναι ανταγωνιστική, εγώ ήθελα να «διασκεδάσω» του φιλάθλους και τους χορηγούς που ήρθαν να μας δουν».
– Πες μας για την καριέρα σου. Πότε και από πού ξεκίνησες το μπάσκετ, σε ποιες ομάδες έχεις αγωνιστεί και τι σκέφτεσαι για το μέλλον σου;
«Ξεκίνησα να παίζω μπάσκετ στην 5η τάξη στη γενέτειρά μου, το Wrightstown του Wisconsin, μέχρι το τέλος του γυμνασίου. Το Wrightstown είναι μια μικρή πόλη με λίγο περισσότερους από 3.000 ανθρώπους και το ότι προέρχομαι από μια μικρή πόλη, με κρατούσε πάντα ταπεινό και με έκανε να γίνω ο αθλητής που είμαι σήμερα εντός και εκτός παρκέ. Μετά από εκεί έπαιξα ένα χρόνο στο πρωτάθλημα JUCO στην πολιτεία του Wisconsin, με την ομάδα των University Wisconsin Fox-Valley Cyclones. Σε αυτόν τον έναν χρόνο, η ομάδα μου κέρδισε το κρατικό τουρνουά JUCO. Είχα την τύχη να πάρω το βραβείο του Παίκτη της Χρονιάς, όπως και τα βραβεία του All-Star game MVP, καθώς του διαγωνισμού τριπόντων. Έπειτα από αυτόν το χρόνο, σταμάτησα να πηγαίνω στο κολέγιο και έπιασα αμέσως δουλειά. Εξακολουθούσα όμως να αγωνίζομαι σε μερικά ημι-επαγγελματικά πρωταθλήματα (ABA) με το Chicago Fury. Ξεκίνησα επίσης να παίζω στο Wisconsin Basketball League (WBL) τον περασμένο χρόνο και κατάφερα να κερδίσω το βραβείο MVP του πρωταθλήματος. Στόχος μου ήταν πάντα να καταφέρω να γίνω επαγγελματίας. Χωρίς να προέρχομαι από σπουδαίο κολεγιακό υπόβαθρο, έπρεπε να δουλέψω ακόμα πιο σκληρά για να τα καταφέρω ως επαγγελματίας. Πέρασα πολλά μερόνυχτα στο γυμναστήριο δουλεύοντας το σώμα μου. Όποιος με γνωρίζει προσωπικά, ξέρει πόση αθόρυβη δουλειά έχω κάνει για να φτάσω μέχρι εδώ. Όνειρό μου είναι να φτάσω στην Euroleague, είτε εδώ στη Γερμανία, είτε σε οποιαδήποτε χώρα της Ευρώπης. Δεν θα σταματήσω να δουλεύω μέχρι να πραγματοποιήσω αυτό το όνειρο».
– Πες μας για την ομάδα σου. Πού αγωνίζεται, σε ποια θέση βρίσκεται και τι στόχους έχει;
«Η ομάδα μου αγωνίζεται στην 1η κατηγορία της Regionalliga. Αυτήν τη στιγμή, έχουμε ρεκόρ 6-7. Ο στόχος μας ήταν να μπούμε στα play-offs, αλλά για 1 νίκη δε μπήκαμε και τώρα μόλις ξεκινήσαμε τα play-out το περασμένο Σαββατοκύριακο. Στόχος μας για το υπόλοιπο της χρονιάς είναι το να νικάμε. Κάθε ήττα που κάναμε φέτος, εκτός από μία, ήταν με μονοψήφια διαφορά. Ο κύριος στόχος μας σε κάθε παιχνίδι ως σύλλογος είναι να αγωνιζόμαστε καλά και να δίνουμε το 100% μας, ανεξάρτητα από τις συνθήκες. Αναβλήθηκαν περισσότεροι από τους μισούς αγώνες της κανονικής σεζόν λόγω του COVID, οπότε το να μπορούμε να παίζουμε είναι ευλογία».