Πολύ μεγάλη συνέντευξη του Στέφανου Δέδα στο basketblog.gr. Ο 31χρονος τεχνικός, ο οποίος παρά το νεαρό της ηλικίας του έχει συνεργαστεί με ουκ ολίγους προπονητές (Πρέλεβιτς, Σφαιρόπουλος, Κατσικάρης, Μπλατ, Ζντοβτς, Σουμποτιτς, Ντρόυκερ, Κουφός, Ζαφειρουδης, Πρίφτης, Παπαχατζης) και συλλόγους, έχοντας πετύχει ήδη αρκετά πράγματα (έχει φτάσει σε ημιτελικούς ελληνικού πρωταθλήματος, κυπέλλου, Eurocup και Ευρωμπάσκετ με την Εθνική Σλοβενίας), σχολιάζει το Φάιναλ Φορ της Ευρωλίγκα, το ελληνικό πρωτάθλημα και την κόντρα Ολυμπιακού – Παναθηναϊκού, την ανάπτυξη του ρώσικου μπάσκετ, τον Λουκά Μαυροκεφαλίδη στη Μπαρτσελόνα, τη σχέση του με τον Γιούρι Ζντοβτς, την Εθνική μας ομάδα κι άλλα πολλά ενδιαφέροντα θέματα. Δείτε αναλυτικά τη συνέντευξη:
Φάιναλ Φορ της Ευρωλίγκα
Για την προετοιμασία μία ομάδας πριν από μεγάλα παιχνίδια και το Φάιναλ Φορ: “Μέσα από την συμμετοχή μου σε αρκετούς ημιτελικούς με όλες τις ομάδες μου, αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι χρειάζεται να είσαι έτοιμος στη φυσική κατάσταση, ψύχραιμος, να μην υπερεκτιμάς τις δυνατότητες του αντιπάλου, να έχεις ετοιμοπόλεμους όλους τους παίκτες, να βουτάς στο παρκέ για κάθε κατοχή, να έχεις κερδίσει το σεβασμό των διαιτητών (αυτό χτίζεται σε όλη τη χρονιά), να βάζεις τα ελεύθερα δουλεμένα σουτ (όχι όλα) και να ξέρει ο καθένας το ρόλο του.
Η υπεύθυνη άμυνα, το καλό κλίμα μεταξύ των παικτών η τύχη και ο καλός προπονητής είναι αυτονόητα για να φτάσεις σε αυτό το επίπεδο. Αυτός είναι ο Ολυμπιακός του Λονδίνου που έκανε πραγματική επίδειξη ισχύος, όχι ρόστερ, αλλά όλων των παραπάνω. Για να κατακτήσεις ένα τρόπαιο, αν λείπει κάτι από αυτά που είχε ο Ολυμπιακός, τότε οι πιθανότητες λιγοστεύουν και μόνο η τύχη μπορεί να τα ισορροπήσει”.
Για τις εντυπώσεις του από το Φάιναλ Φορ: “Αυτό που μου έκανε αρνητική εντύπωση ήταν η αντίδραση της ΤΣΣΚΑ στον ημιτελικό. Δεν θυμάμαι όλα αυτά τα χρόνια σε παιχνίδι νοκ άουτ το φαβορί να μην έχει ούτε μια αντίδραση μπροστά στο φάσμα του αποκλεισμού. Δεν εννοώ να γυρίσει το ματς, αλλά τουλάχιστον να αγχώσει τον Ολυμπιακό στους 6-7 πόντους. Πρωτοφανές ότι δεν χρειάστηκε να πάρει τάιμ άουτ ο Μπαρτζώκας.
Στα θετικά για μένα ήταν η χρησιμοποίηση του Κατσίβελη στον τελικό στο -15. Ήταν μάθημα ψυχραιμίας και προσήλωσης στο πλάνο, για εμάς τους νέους προπονητές από τον κόουτς Μπαρτζώκα“.
Για τον τελικό της Ευρωλίγκα: “Σαν φάσεις κλειδιά του τελικού θα ξεχωρίσω 3. Στο συν 17 η Ρεάλ έχει άστοχο ελεύθερο σουτ του Κάρολ κι η αίσθηση μου ήταν ότι αν ευστοχούσε θα ήταν σχεδόν αδύνατο ψυχολογικά να αντιδράσει ο Ολυμπιακός από το – 20, ενώ αμέσως μετά πετυχαίνει πολύ δύσκολο τρίποντο ο Άντιτς.
Η τρίτη φάση κλειδί είναι η διπλή τάπα των Παπανικολάου, Χάινς και το λέι απ του Λο στην άλλη πλευρά. Νομίζω αν κάτι από αυτά δε γινόταν το ματς θα ήταν ίσως διαφορετικό, αλλά αυτό είναι υπόθεση. Το νόημα είναι ότι ο Ολυμπιακός έκανε κάτι που στατιστικά είναι πολύ δύσκολο, να κάνει ριπιτ με 2 διαφορετικούς προπονητές”.
Εθνική ομάδα, Λουκάς Μαυροκεφαλίδης και… Λοκομοτίβ Κούμπαν
Για την Εθνική ομάδα και το νέο τεχνικό επιτελείο: “Η στελέχωση της νέας Εθνικής ομάδας, σε πρώτο βαθμό, φαίνεται ασύνδετη από τη στιγμή που κανείς από το τεχνικό τιμ δεν έχει δουλέψει με κάποιον στο παρελθόν, για να ξέρει πως θα λειτουργήσει ο καθένας σε καταστάσεις κρίσης μέσα στην πορεία της Εθνικής. Προσωπικά πιστεύω ότι οι Παπανικολάου και Λημνιάτης έχουν μεγάλη εμπειρία και μπασκετικό ένστικτο για να βοηθήσουν τον Τρινκιέρι.
Το γεγονός ότι όλοι είναι ρούκι προπονητικά, σε μια τέτοια απαιτητική διοργάνωση, θα τους συσπειρώσει και νομίζω θα βγάλουν καλό ομαδικό αποτέλεσμα. Τόσο ο Τρινκιέρι όσο και ο Κατζούρης γνωρίζουν τη διαδικασία του να είσαι βοηθός προπονητή και νομίζω ότι το τεχνικό τιμ τελικά θα αποκτήσει μια καλή λειτουργία. Είμαι πολύ θετικός με τη συγκεκριμένη σύνθεση παρά τα σχόλια που ακούω δεξιά και αριστερά”.
Για τη μεταγραφή του Μαυροκεφαλίδη στη Μπαρτσελόνα και την αμυντική του βελτίωση φέτος: “Με τον Λουκά έχουμε συνεργαστεί 3 φορές σε 3 διαφορετικές καταστάσεις για τους δυο μας, πρώτα ως παίκτης του παιδικού του Κιλκίς αυτός το 1999, απ όπου ξεκίνησα εγώ ως προπονητής σε ηλικία 17 ετών, έπειτα στα πρώτα μας επαγγελματικά βήματα στον ΠΑΟΚ όντας εγώ βοηθός προπονητή των κ. Πρέλεβιτς και κ. Σφαιρόπουλου την περίοδο 2002-2004 και τώρα την τελευταία διετία στη Σπαρτάκ Αγ. Πετρούπολης υπό τις οδηγίες του Γιούρι Ζντοβτς. Το κοινό χαρακτηριστικό και στις 3 περιόδους, που συνεργάστηκα μαζί του είναι το αυθεντικό του ταλέντο και η αγάπη του για το μπάσκετ, που έμειναν αναλλοίωτα.
Με το πέρασμα των χρόνων διόρθωνε τις αδυναμίες του και έφτιαχνε το σώμα του με αποκορύφωμα τη φετινή του απόδοση με τη Σπαρτάκ, που εξελίχθηκε πρωταγωνιστής σε ένα πολύ αξιόλογο επίπεδο με αντιπάλους με πολύ μεγάλη ποιότητα. Η κορύφωση της απόδοσης του έχει να κάνει κυρίως με το αμυντικό κομμάτι που το βελτίωσε σε μεγάλο βαθμό, με αποτέλεσμα να προτιμηθεί ως επιλογή της Μπαρτσελόνα στην κρίσιμη αυτή φάση των ισπανικών πλει οφ.
Ο Γιούρι σίγουρα δούλεψε πάνω στις αδυναμίες του και αξιοποίησε τις ικανότητες του, χρησιμοποιώντας το μυαλό του και τα μεγάλα του χέρια του. Τη βελτίωση αυτή θα τη διαπιστώσει και το ελληνικό κοινό από τα πρώτα κιόλας φιλικά της Εθνικής. Δεν είναι τυχαίο πως όλοι οι προπονητές του Λουκά μιλάν με τα καλύτερα λόγια για τον άνθρωπο και αθλητή Μαυροκεφαλίδη“.
Για την εξαιρετική πορεία της Λοκομοτί Κούμπαν φέτος κι αν μπορεί να σπάσει την κυριαρχία της ΤΣΣΚΑ: “Μιλώντας για τη VTB λίγκα ίσως μιλάμε για την πιο ανταγωνιστική λίγκα μαζί με την ισπανική. Πολλές καλές ομάδες, καλοί αμερικάνοι παίκτες, πολλά συνεχόμενα παιχνίδια με κάλυψη τεράστιων αποστάσεων. Σίγουρα η Λοκομοτίβ πραγματοποιεί μια πολύ καλή χρονιά με αποκορύφωμα την κατάκτηση του Eurocup, όμως στο ρώσικο πρωτάθλημα και στα παιχνίδια της VTB απέναντι σε ρώσικες ομάδες, όπου βάσει κανονισμού πρέπει να χρησιμοποιεί 2 Ρώσους στο παρκέ έκανε αρκετές ήττες, που τις στέρησαν το βάθρο στην ρώσικη λίγκα και το πλεονέκτημα έδρας στη VTB (το οποίο ανέκτησε εναντίον της Ούνικς).
Με λίγα λόγια η ομάδα στηρίζεται στους ξένους παίκτες μόνο, καθώς ο προπονητής της δεν πιστεύει στους Ρώσους (αν και Ρώσος ο ίδιος). Υπήρχαν ματς στην Ευρώπη, όπου οι Ρώσοι αθλητές δεν πάτησαν δευτερόλεπτο στο παρκέ, όπου είναι και η αδυναμία του προπονητή που κατά τα άλλα πέτυχε το βασικό στόχο, την πρόκριση στην Ευρωλίγκα. Πέρσι όντας προπονητής της Ούνικς Καζάν, ομοίως, πέτυχε μια πολύ καλή πορεία στην Ευρωλίγκα αλλά στο ρώσικο πρωτάθλημα όπου έπρεπε να χρησιμοποιήσει 2 Ρώσους στο παρκέ τερμάτισε 6η στην κανονική περίοδο πίσω από ομάδες με πολύ μικρότερο μπατζετ (Τριούμφ, Σπαρτάκ).
Στη Ρωσία θεωρείται πολύ καλός προπονητής όμως μόνο εντός συνόρων με τεράστιο budget. Για να καταλάβει ο κόσμος για τι μεγθη μιλάμε στην Λοκομοτιίβ, έγινε προσθήκη στο ροτέισον της ομάδας μέσα στη χρονιά, του Καλνιέτις και του Χέντριξ (παίκτες πεντάδας Ευρωλίγκας) εκτός των άλλων βασικών συμβολαίων. Όσον αφορά τη μάχη με την ΤΣΣΚΑ η λογική λέει ΤΣΣΚΑ, καθώς η παρουσία των 2 ίσως καλύτερων Ρώσων (Κριάπα και Κάουν) καθιστούν τους Μοσχοβίτες φαβορί”.
Η ανάπτυξη του ρώσικου μπάσκετ, η ζωή εκεί για έναν Έλληνα και… διαιτησία
Για τη ζωή στη Ρωσία και τη νοοτροπία τους: “Η ζωή στη Ρωσία έχει θετικά και αρνητικά στοιχεία αλλά γενικά μέσα από τη δική μου οπτική γωνία έχει κυρίως θετικά. Το επίπεδο ζωής, ειδικά στη Αγ. Πετρούπολη είναι εξαιρετικά υψηλό, είναι μια πόλη με θεαματική αύξηση του βιοτικού επιπέδου της μεσαίας τάξης. Η ζωή στη Ρωσία θυμίζει την Ελλάδα της δεκαετίας του 1990, με μεγάλη κίνηση του πλούτου, με καταστήματα και εστιατόρια να είναι ασφυκτικά γεμάτα.
Οι πληρωμές είναι κάτι παραπάνω από ικανοποιητικές, δεν υπάρχει κανένα άγχος και δεν ασκείται καμία πίεση από κανέναν, και αν συγκρίνεις την ένταση που υπάρχει στα ελληνικά παιχνίδια, τα ματς της Ρωσίας μοιάζουν φιλικά παιχνίδια. Χαρακτηριστικό νομίζω είναι το παράδειγμα του πρόσφατου ημιτελικού της ΤΣΣΚΑ με τον Ολυμπιακό, όπου η ένταση και η θέληση των παικτών του Ολυμπιακού, που αποτυπώνονταν στο πρόσωπο τους, δεν είχαν καμία σχέση με τη νωθρότητα και την έλλειψη συναισθημάτων που χαρακτηρίζει τους Ρώσους, πράγμα που παρασύρει και τους ξένους που αγωνίζονται εκεί.
Δε θα ξεχάσω τα παιχνίδια με την Λοκομοτίβ Κουμπάν οπου ανάμεσα σε 5.000 κόσμο οι φωνές μας, εμού και του Θανάση Παπαχατζή υπερκάλυπταν τους υπολοίπους, σε σημείο να νομίζουν ότι είμαστε τρελοί. Ένα άλλο χαρακτηριστικό της ρώσικης νοοτροπίας είναι ότι ποτέ δεν συναντήσαμε τον ιδιοκτήτη να συζητήσουμε τη καθημερινότητα της ομάδας. Όλα γίνονται μέσω τρίτων και μέσω μέιλ”.
Για το επίπεδο του ρώσικου μπάσκετ και τη VTB λίγκα: “Οπωσδήποτε το επίπεδο των παικτών στη Ρωσία είναι υψηλότατο, συμβαδίζοντας με τα χρήματα που δαπανούνται. Πλην της ΤΣΣΚΑ το επίπεδο οργάνωσης των ομάδων είναι πολύ χαμηλό, όχι γιατί δεν ξέρουν τι να κάνουν αλλά γιατί η ρώσικη γραφειοκρατία και η βασισμένη στην σοβιετική νοοτροπία καθιστούν κάθε πράξη χρονοβόρα και επίπονη. Για τα πάντα πρέπει να μαζεύεις και να υπογράφεις έγγραφα, όλο τον χρόνο. Είναι το αρνητικό κομμάτι που επηρεάζει την καθημερινότητα των ξένων αλλά και των οικογενειών τους.
Για να καταλάβουν οι αναγνώστες, για να πάρω αυτοκίνητο την πρώτη μου χρονιά έπρεπε να περιμένω 2 μήνες να ολοκληρωθεί η διαδικασία και 2 φορές έπρεπε να ταξιδέψω μόνος μου στη Φιλανδία για να ανανεωθεί η βίζα μου. Μόλις όμως προσαρμοστείς είναι πολύ ενδιαφέρουσα χώρα, ειδικά αν συνηθίσεις το κρύο”.
Ρώσικο πρωτάθλημα ή VTB λίγκα: “Πιο σημαντική για μας είναι η ρώσικη λίγκα. Νομίζω και για τους ιδιοκτήτες των υπολοίπων ισχύει το ίδιο. Η VTB από του χρόνου θα απορροφήσει τελείως τη ρώσικη λίγκα οπότε δεν τίθεται αυτό το ερώτημα στο μέλλον. Σίγουρα η Ούλεμπ βλέπει με καλύτερο μάτι τη VTB, καθώς είναι πιο δίκαιη διαδικασία σε σχέση με τη ρώσικη λίγκα όπου τα τελευταία χρόνια παρατηρήθηκαν διαιτησίες κάτι παραπάνω από ύποπτες, από ρώσους διαιτητές”.
Ο Γιούρι Ζντοβτς, η αποχώρηση από την Σπαρτάκ Αγίας Πετρούπολης και το μέλλον του
Για τη σχέση του με τον Γιούρι Ζντοβτς: “Με τον Γιούρι γνωριζόμαστε περίπου 8 χρόνια, έχουμε συνεργαστεί σε 3 ομάδες με αρχή τον Ηρακλή τη σεζόν 2005/06. Σε μια δύσκολη χρονιά για τον Ηρακλή ο Γιούρι μαζί με μένα και τον Δημήτρη τον Γαλάνη ανέλαβε μια αποστολή αυτοκτονίας να σώσει τον Ηρακλή μετά από έναν κακό απολογισμό με 2-12 ρεκόρ του προκατόχου του. Κάναμε 7 νίκες στο 2ο γύρο αλλά δεν μπορέσαμε να σώσουμε την ομάδα, όμως σε αυτό το διάστημα βρήκα καλή χημεία με τον Γιούρι και στην επόμενη μεγάλη δουλειά του, την εθνική της χώρας του, τη Σλοβενία, είχαμε μια πολύ πετυχημένη συνεργασία φτάνοντας στα ημιτελικά του Ευρωμπάσκετ της Πολωνίας το 2009″.
Για την Σπαρτάκ Αγία Πετρούπολης και την αποχώρηση: “Στη συνέχεια στη πρώτη μεγάλη δουλειά εκτός Σλοβενίας (προηγήθηκε τριετία στην Ολύμπια Λιουμπλιάνας) συνεργαστήκαμε για τρίτη φορά με τον Γιούρι, αυτή τη φορά στην Σπαρτάκ Αγ. Πετρούπολης τις 2 τελευταίες χρονιές. Σε αυτή τη διετία καταφέραμε να βάλουμε τη Σπαρτάκ στον ευρωπαικό χάρτη με την πρόκριση μας στο Φάιναλ Φορ του Γιουροκαπ, την ανάδειξη του Γιούρι ως προπονητή της χρονιάς στο Γιούροκαπ 2011/12, την πρόκριση στους προημιτελικούς της VTB 2 φορές αλλά και την κατάκτηση της 3ης θέσης στο πρωτάθλημα, μεγαλύτερο επίτευγμα της ιστορίας της Σπαρτάκ, αφήνοντας πίσω την Λοκομοτίβ Κουμπάν και την Ούνικς Καζαν τις οποίες νικήσαμε φέτος μέσα-έξω, αλλά και της Κράσνε Κρύλια η οποία κατέκτησε αήττητη το Eurochallenge.
Στην ομάδα μας υπήρχε διαφωνία μεταξύ του αθλητικού διευθυντή και του ιδιοκτήτη της ομάδας μας για την επόμενη χρονιά με αποτέλεσμα να απομακρυνθεί ο ίδιος και το τεχνικό τιμ το οποίο είχε επιλέξει, έτσι έλειξε η συνεργασία μας με τη Σπαρτάκ, η οποία μας αποζημειωσε και για τον τρίτο χρόνο του συμβολαίου μας.Τα μελλοντικά του σχέδια κι αν σκέφτεται να γίνει πρώτος προπονητής: Τα σχέδια μου για το άμεσο μέλλον είναι συγκεκριμένα. Θα συνεργαστούμε με τον Γιούρι και την επόμενη διετία (καλώς εχόντων των πραγμάτων) στην επόμενη του ομάδα”.
Για το μέλλον του και το αν είναι έτοιμος να αναλάβει ως πρώτος: “Εξετάζει κάποιες προτάσεις από την Ευρώπη, θα δούμε τις επόμενες εβδομάδες. Σίγουρα ο στόχος μου είναι να γίνω πρώτος προπονητής στο μέλλον, είμαι φιλόδοξος και δουλεύω προς αυτήν την κατεύθυνση. Νιώθω έτοιμος να βγω μπροστά αλλά οι συνθήκες δεν είναι κατάλληλες. Το μπάσκετ για μένα είναι εκτός από τρόπος ζωής και το επάγγελμα μου, ζω αποκλειστικά από αυτό και κάθε κίνηση μου πρέπει να είναι προσεκτική. Θεωρώ πως η πραγματική ευκαιρία θα μου δοθεί όταν μια ομάδα θα θελήσει πραγματικά να την αναλάβω και όχι απλώς να επιδιώξω να πάρω μια δουλειά με πίεση από μέρους μου. Είναι τελείως διαφορετικό.
Το αίσθημα το φόβου έχει φύγει από την ηλικία των 21, όταν ανέλαβα πρώτος προπονητής στην Α2 στη ΜΕΝΤ κι η κατηγορία ήταν πραγματικά ανταγωνιστική, ίσως ανώτερη από τη σημερινή Α1 αν εξαιρέσεις κάποιους Αμερικάνους. Τότε, έφυγα τον Ιανουάριο στη δεύτερη θέση επειδή μου ζήτησε ο σύλλογος να συνεχίσω βοηθός στην ομάδα, που ο ίδιος δημιούργησα το καλοκαίρι. Ακολούθησαν και 2 επιτυχημένες χρονιές στον ΟΦΗ με δυο διαδοχικές ανόδους.Για το αν θα δούλευε στο ελληνικό πρωτάθλημα και την Εθνική: Φυσικά και θα δούλευα στην Ελλάδα αν οι συνθήκες ήταν κατάλληλες, αλλά δυστυχώς αυτή τη στιγμή υπάρχουν ελάχιστες θέσεις στην Ελλάδα που μπορεί ένας επαγγελματίας προπονητής να δουλέψει. Σίγουρα το εξωτερικό μοιάζει με μονόδρομο για όσους έχουν αυτή την επιλογή.
Νομίζω θα συνεχίσω στο εξωτερικό εκτός απρόοπτου.Το κεφάλαιο Εθνική ομάδα σίγουρα είναι πολύ σημαντικό για όλους μας. Όπως κάθε αθλητής όνειρό του είναι η συμμετοχή του στην Εθνική ομάδα, ομοίως και ο προπονητής. Έχω από τα 19 μου χρόνια την τύχη να συνάψω πολύ σημαντικές συνεργασίες με προπονητές εγνωσμένης ευρωπαϊκής αξίας, αλλά και άλλους αξιόλογους από την Ελλάδα, δυστυχώς όμως δεν κατάφερα να εργαστώ στην Εθνική μας μέχρι τώρα. Ελπίζω στο μέλλον η όλη προσπάθεια μου να αναγνωριστεί από την ελληνική ομοσπονδία. Μέχρι στιγμής έχω εμπειρία από τη συνεργασία μου μόνο από τη σλοβένικη ομοσπονδία, όπου πιστεύω στέφθηκε με επιτυχία”.
Ελληνικό πρωτάθλημα κι η κόντρα Ολυμπιακού – Παναθηναϊκού
“Νομίζω ότι το πρωτάθλημα ήταν σαφώς πιο ανταγωνιστικό στην ουρά σε σχέση με τα τελευταία χρονιά, η Καβάλα αποτέλεσε αρνητική έκπληξη καθώς δεν ενισχύθηκε το καλοκαίρι και δεν είχε προπονητική ηρεμία μέσα στη χρονιά. Αρκετά ενδιαφέρον σε όλα τα επίπεδα κατά τα άλλα. Σχηματίζεται πια ο νέος χάρτης της Α1 όπου μετά τους δυο μεγάλους, ο Πανιώνιος με το Ρέθυμνο είναι μόνοι στο δεύτερο επίπεδο με τον ΠΑΟΚ να πλησιάζει, όχι βαθμολογικά, αλλά ως προοπτική και διοικητική σταθερότητα.
Από εκεί και πέρα πολύ κοντά είναι Δράμα και ο Ίκαρος αλλά ο ΚΑΟΔ δείχνει να πατά πιο γερά ως πλάνο και ως σταθερότητα διοικητική. Άρης και Πάτρα δίνουν ξεχωριστό χρώμα παράδοσης στην Α1 καθένας στο επίπεδο του όμως με τον Απόλλων να είναι πιο αβέβαιος για το μέλλον καθώς είναι δύσκολο να κρατηθεί σε αυτό το επίπεδο που έπαιξε φέτος με καλές επιλογές ξένων και καλή προπονητική οργάνωση από τον Βετούλα. Γενικά διαφαίνεται μια διετία με πρωταγωνιστές τους παραπάνω.
Όσον αφορά τους τελικούς η λογική και η στατιστική λέει Ολυμπιακός λόγω πλεονεκτήματος έδρας που τις περισσότερες φορές βγάζει πρωταθλητή, όμως ο Παναθηναϊκός έχει σφυρηλατηθεί αρκετά μέσα στη χρονιά για να διεκδικήσει. Ελπίζω να δούμε 5 ματς διαφήμιση του μπάσκετ. Τη στιγμή που μιλάω για τους τελικούς νιώθω πολύ άσχημα που προδικάζω ότι ο Πανιώνιος (λογικά) θα αποκλειστεί από τον Παναθηναϊκό αλλά υπάρχει μεγάλη διάφορα ποιότητας των ομάδων για σειρά αγώνων. Σε ένα ματς (όπως έγινε) ο Πανιώνιος μπορεί να απειλήσει αλλά δε ξέρω αν υπάρχει η δυνατότητα να νικήσει στο ΟΑΚΑ. Με τη σειρά του ο Πανιώνιος είναι το απόλυτο φαβορί της πρώτης φάσης των πλέι οφ”.