Ο Σπύρος Διαμαντόπουλος επέστρεψε στο πρωτάθλημα της Α2 με τον Αμύντα, αποτελώντας τον πρώτο σκόρερ της ομάδας του Υμηττού, και ένα παίκτη πάνω στην εμπειρία του οποίου μπορεί να στηριχθεί ο Αλέξης Ζαβός.
Ο 34χρονος φόργουορντ μίλησε στο basketblog.gr και την Γιώτα Μπρέκη αναφορικά με τους στόχους της νέας του ομάδας, ενώ στάθηκε και στον εθελούσιο υποβιβασμό της Κηφισιάς στην Β’ Εθνική, τονίζοντας ότι αρχικά θύμωσε με την απόφαση των διοικούντων, έχοντας σημαντικό λόγο σε μια ομάδα που υπηρέτησε για επτά συνεχόμενα χρόνια, ανεβαίνοντας μαζί της από την Α’ ΕΣΚΑ στην Α1 Ανδρών.
– Περίπου ένα μήνα πριν η ΑΕΝΚ ανακοίνωσε την απόφασή της να συμμετάσχει την σεζόν 2016-2017 στη Β’ Εθνική κατηγορία. Ποια είναι τα συναισθήματά σου για αυτή την δύσκολη απόφαση της πρώην ομάδας σου:
«Προσωπικά με στενοχώρησε και με θύμωσε παρά πολύ η απόφαση αυτή… Γιατί όλη η Ελλάδα γνώριζε ότι η ΑΕΝΚ ήταν μία νοικοκυρημένη ομάδα που δεν χρωστούσε ποτέ σε κανέναν και λόγω της αγάπης και οικονομικής στήριξης κάποιων ανθρώπων δεν είχε τα προβλήματα που κάποιες άλλες ομάδες αντιμετώπιζαν στο παρελθόν και “έσβηναν” σε ένα βράδυ.
Αυτό που δυστυχώς αποδείχθηκε με αυτή την εθελούσια πτώση στη Β’ εθνική είναι ότι και η ΑΕΝΚ μπήκε στην αρνητική λίστα μίας σειράς ομάδων που όντας μικρές και νοικοκυρέμενες όταν ανέβηκαν στήν Α1 γρήγορα έσβησαν. Αν και ευτυχώς φαίνεται ότι υπάρχει ακόμα ζωή, καθώς οι άνθρωποι του ερασιτέχνη ήδη έχουν ξεκινήσει την επιχείρηση ανασύνταξης με τον κόουτς Λιόγα στο τιμόνι για το πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής».
-Παρέμεινες 7 συνεχόμενα χρόνια σε ένα σύλλογο που έκανε γρήγορα, αλλά σταθερά βήματα στην πορεία του. Τι αποκόμισες;
«Επτά χρόνια στην ΑΕΝΚ κέρδισα τα πάντα. Και δεν εννοώ απαραίτητα από πλευράς τίτλων. Κέρδισα παρά πολλές εμπειρίες στην πορεία μου που ονειρευόμουν ότι ήθελα να ζήσω, αλλά ποτέ δεν ήξερα αν θα τα καταφέρω. Επίσης κέρδισα ανθρώπους και φίλους που, παρότι έχω φύγει απ την Κηφισιά εδώ και τρία χρόνια, ακόμα υπάρχει επαφή κι αγάπη ανάμεσα μας».
-Ο Σάββας Νικητάκης ήταν εκείνος που ουσιαστικά σου πήρε την μπάλα από τα χέρια για να σημειωθεί εκείνο το “επεισοδιακό – νικητήριο” τρίποντο στο παιχνίδι της Κηφισιάς με την Λιβαδειά για το πρωτάθλημα της Β’ Εθνικής και εκείνος που σου την “επέστρεψε” για τις βολές ανόδου με τον Φιλαθλητικό. Τι ένιωσες τότε και τώρα;
«Συγκεκριμένα με τον Σάββα (όπως και με τον Δημήτρη,τον Μενουδακο και με τον κόουτς Ηλία Παπαθεοδώρου) πάντα είχα ειδική σχέση. Ήταν για μένα τα στηρίγματα μου όλα αυτά τα χρόνια στην ομάδα της ΑΕΝΚ, ο καθένας με τον δικό του τρόπο. Ο Σάββας όντως έβαλε εκείνο το τρίποντο που άλλαξε την ιστορία της ομάδας με την Λιβαδειά στις Αδάμες και στις βολές που σούταρα εγώ στην παράταση με τον Φιλαθλητικό στο παιχνίδι ανόδου προς την Basket League ο Σάββας υπέδειξε εμένα για να αντικαταστήσω τον τραυματία Πετροδημόπουλο. Πάντως για να το γνωρίζει κι ο Σάββας τώρα μετά από 3 χρόνια. Είτε με υποδείκνυε είτε όχι, εκείνες τις βολές δεν θα τις άφηνα σε κανέναν άλλον»
-Επί 7 έτη την ομάδα προπονούσε ο Ηλίας Παπαθεοδώρου. Η θητεία σου με ένα προπονητή χαμηλών τόνων, αλλά συνάμα και σκληρό με στόχους ανόδου ήταν εύκολη ή υπήρξαν στιγμές απογοήτευσης;
«Να μιλήσω εγώ για τον κόουτς είναι παντελώς μη αντικειμενικό γιατί όπως σού προείπα έχουμε πολύ ειδική σχέση. Μην νομίζεις όμως ότι αυτή η σχέση είχε μόνο ωραίες στιγμές. Ίσα ίσα για να φτάσουμε να έχουμε τη σχέση και την εκτίμηση που έχουμε, περάσαμε μέσα από κόντρες ήττες στεναχώριες και…πάγκο!
Αυτό που δεν θα ξεχάσω ποτέ όμως είναι ένα περιστατικό, που ούτε ο κόουτς θα θυμάται, τη χρονιά της Γ’ εθνικής όταν η ομάδα άρχισε να “μεγαλώνει” και οικονομικά…,όπου ήρθε ένας παίχτης στην ομάδα μας με αρκετά λεφτά… Ήρθε στην πρώτη προπόνηση λοιπόν ο Ηλίας και μου είπε: “Δεν με νοιάζει αν αυτός παίρνει 5 κι εσύ 1 ή αυτός 100 κι εσύ 5, για να παίξει κάποιος μπροστά σου πρέπει να ματώσει.. δεν θα του δώσω τη θέση σου λευκή επιταγή”. Νομίζω ότι από εκείνη την κουβέντα και μετά κέρδισα δύναμη για 2-3 χρόνια ακόμα».
–Πως αποφάσισες μετά από μια αγωνιστική σεζόν στην Α1 να αποχωρήσεις από την ΑΕΝΚ;
«Σοφία λένε είναι να γνωρίζεις ποτέ πρέπει να αποχωρείς από κάπου.. όχι να τα παρατάς. Απλά εγώ μετά την πρώτη σεζόν της ομάδας στην Α1, που έζησα το όνειρο μου να πατήσω τα πάρκε της Α1, θεώρησα ότι η ομάδα θέλει να κινηθεί αλλιώς, να γεμίσει το ρόστερ της με ξένους παίχτες αλλά και παιδιά που είχαν την εμπειρία της Α1 και σκέφτηκα ότι ο κύκλος μου τελείωσε. Συζήτησα με τον κόουτς και αποφασίσαμε να λύσουμε τη συνεργασία μας»
-Αγωνίζεσαι τα τελευταία 3 χρόνια στον Αμύντα. Φέτος για πρώτη φορά θα βρίσκεται σε υψηλότερη θέση από την ΑΕΝΚ. Είναι παράξενο όλο αυτό;
«Όντως φέτος είναι η πρώτη χρονιά πού θα βρίσκομαι σε υψηλότερη κατηγορία από την ΑΕΝΚ! Νομίζω όμως ότι κάποια στιγμή θα γινόταν κι αυτό. Μακάρι κιόλας να ήταν το κύπελλο Ελλάδος όπως παλιά και να λάμβαναν μέρος και οι ομάδες της Β’ Εθνικής για να υπήρχε η πιθανότητα να βρεθούμε και αντίπαλοι και να δω παλιούς φίλους από τη διοίκηση και τους φίλους της πρώην μου ομάδας»
-Πρώτες προπονήσεις, νέα σεζόν με επιστροφή στην Α2 θεωρείς σωστή την επιλογή σου να παραμείνεις στον Αμύντα;
«Πάντα κρινόμαστε στο τέλος της σεζόν και ποτέ κανένας δεν σε θυμάται ούτε σ’ αγαπάει για ότι κατάφερες πέρυσι. Έτσι και φέτος θα ξεκινήσουμε για να πετύχουμε το καλύτερο. Είμαι πολύ ευχαριστημένος που είμαι μέλος της ομάδας τα τελευταία δύο χρόνια γιατί είναι ομάδα πού ταιριάζει και στη δική μου μπασκετική τρέλα κι εγώ στη δική τους».
-Γενικά το ιστορικό σου δείχνει ότι επιλέγεις “οικογενειακές” ομάδες. Τις δημιουργείς ή τις επιλέγεις;
«Τις περισσότερες κάνεις τις επιλογές σου, αλλά μερικές φορές οι επιλογές σου διαλέγουν εσένα. Κάπως έτσι συμβαίνει και με εμένα τα τελευταία 10 χρόνια στις ομάδες που αγωνίζομαι ( ΑΕΝΚ & ΑΜΥΝΤΑ), όπως και στην ομάδα που ξεκίνησα να παίζω μπάσκετ τον ΑΡΙΩΝΑ»
–Ποιο οι στόχοι του Αμύντα για τη νέα σεζόν;
΅«Οι στόχοι για μένα προσωπικά είναι να κερδίζω την κάθε προπόνηση κάθε μέρα. Το να βάλεις όλα τα λει απ π.χ. σε ένα ζέσταμα 10 λεπτών και όλες τις βολές στο τέλος της προπόνησης είναι δύο στόχοι. Μικροί μεν, αλλά αν μαζέψεις πολλούς μικρούς στόχους μαζί σου δημιουργούν έναν μεγάλο. Έτσι βλέπω την κάθε μέρα στο γήπεδο.
Όσον αφορά την ομάδα, εννοείται ότι θα προσπαθήσει όσο γίνεται γρηγορότερα να σωθεί και μετά ότι καλύτερο καταφέρουμε θα είναι θετικό»
-Πως βλέπεις το φετινό πρωτάθλημα της Α2;
«Ενώ πολλοί ίσως πίστευαν ότι η αίγλη και τα φώτα πού είχε πέρυσι η Α2 ίσως φέτος καταλαγιάσουν, αποδεικνύεται το αντίθετο. Βλέπουμε και φέτος ότι οι ομάδες ενισχύονται παρά πολύ με εξαιρετικούς παίχτες ρίχνοντας και πάλι πολλά λεφτά και φαίνεται πια εμφανώς ότι για το σύνολο των παιχτών δεν αποτελεί η Α2 νεκροταφείο ελεφάντων ή εναλλακτική λύση αλλά προτεραιότητα! Δεν σου κρύβω ότι ανυπομονώ κιόλας να παίξω αντίπαλος με τον Παπαμακάριο, τον Μπάρλο, τον Πελεκάνο, τον κόουτς Αλεξανδρή και όλους τους άλλους παίχτες και ομάδες που θα βρούμε φέτος αντιπάλους».
-Ποιοι είναι οι προσωπικοί σου στόχοι στα 34 σου έτη;
«Αυτό που με κρατάει δυνατό όσα χρόνια παίζω είναι η δίψα που έχω για να καταφέρνω στόχους που οι άλλοι δεν πιστεύουν ότι μπορώ να καταφέρω. Όπως οι 9/10 γελούσαν όταν επέλεξα την ΑΕΝΚ της Α’ ΕΣΚΑ τότε και επίσης και άλλοι μου είπαν ότι έπρεπε να “εξαργυρώσω” την παρουσία μου στην BASKET LEAGUE και να μην πήγαινα στον Αμύντα της Β’ Εθνικής πριν δύο καλοκαίρια, όμως τους διέψευσα και κατάφερνα μαζί με τους συμπαίκτες μου να τα καταφέρνουμε και να κατακτάμε κορυφές. Ο στόχος μου πάντα θα είναι η κορυφή όσα χρόνια κι αν συνεχίσω να παίζω».
-Κάποτε ανέβασες την ΑΕΝΚ στην Α1, πέρυσι τον Αμύντα στην Α2. Είναι η ψυχραιμία σου που σε οδηγεί στις επιτυχίες ή η εμπειρία μετά από τόσο χρόνια αγωνιστικής δραστηριότητας;
«Φυσικά δεν νιώθω ότι εγώ έχω ανεβάσει όπως λες την ΑΕΝΚ και τον Αμύντα. Είχα τη συμβολή μου κι εγώ όπως όλα τα παιδιά στις ανόδους αυτές. Είναι λοιπόν κράμα και ψυχραιμίας στις δύσκολες στιγμές και εμπειρίας για τον μαραθώνιο της σεζόν. Το πιο σημαντικό είναι για όλα τα παιδιά πού παίζουμε να μπαίνουμε και να βγαίνουμε από το γήπεδο υγιείς. Οι επιτυχημένοι στόχοι μεγαλύτεροι ή μικρότεροι στο τέλος των πρωταθλημάτων άλλωστε πάνε πάντα σε εκείνους που έχουν παλέψει περισσότερο».
Οι φωτογραφίες προέρχονται από το προσωπικό αρχείο του Γιώργου Σαμαρά