Ο περσινός υποβιβασμός από τη Β’ Εθνική, ουδόλως πτόησε τους ανθρώπους της Ένωσης Ιλίου. Απεναντίας, ξεκίνησαν με την ίδια διάθεση, μία νέα προσπάθεια, προκειμένου ο σύλλογος να αποτελέσει ξανά κομμάτι της τρίτης τη τάξει κατηγορίας. Με τον Τάκη Πανούλια στο τιμόνι και τη δημιουργία δυνατού ρόστερ, το ξεκίνημα ήταν ιδανικό με τέσσερις νίκες σε ισάριθμα ματς. Αμέσως μετά, όμως, η πρώτη ήττα από τη Ζάκυνθο βάζει σε προβληματισμό την ομάδα του Ιλίου, για να τελειώσει τον πρώτο γύρο με τέσσερα συνολικά ανεπιτυχή αποτελέσματα. Οι δύο κιόλας, από άμεσες ανταγωνίστριες της ανόδου, τον Έσπερο Πατρών και τον Προμηθέα Χαλανδρίου, με την ομάδα των Βορείων Προαστίων να φέρνει την Ένωση στην τρίτη θέση.
Η αντεπίθεση, όμως… δεν άργησε. Ο δεύτερος γύρος ήταν συγκλονιστικός, και σε αυτόν έμελλε να μείνουν… αήττητοι! Και αυτό το «13 στα 13», με νίκες-ρεβάνς επί του Εσπέρου και του Προμηθέα στο τέλος, τους χαρίζουν την επίτευξη του πολυπόθητου στόχου.
Η Ένωση Ιλίου επιστρέφει στη Β’ Εθνική, και ο τεχνικός της νέας της επιτυχίας αναλύει στο Basketblog.gr τις διαστάσεις της και τον τρόπο με τον οποίο η αποστολή… εξετελέσθη, ενώ αναφέρεται στον τελείως διαφορετικό κόσμο που έχει να συναντήσει η ομάδα του. Παράλληλα, καταθέτει την άποψή του για την φετινή Γ’ Εθνική, ενώ δεν παραλείπει να πλέξει το εγκώμιο των παικτών του.
Συνέντευξη στον Ραφαήλ Αλαγά
Κόουτς, επιστροφή για την Ένωση Ιλίου στη Β’ Εθνική, ύστερα από την απουσία ενός χρόνου.
Είναι η δεύτερη φορά, μάλιστα, που βρίσκεται στην κατηγορία αυτή. Πιστεύω, πάντως, ότι όταν ένα σωματείο υποβιβάζεται από μία κατηγορία, είναι πολύ δύσκολο όχι απλά να καταστεί ξανά ανταγωνιστική για την άνοδο, αλλά και να ορθοποδήσει στην κατηγορία, στην οποία έχει υποβιβαστεί. Θεωρώ, ότι το να ανέβεις αμέσως συνιστά ένα μικρό κατόρθωμα, καθώς όταν υποβιβάζεται μία ομάδα επικρατεί απογοήτευση, με αποτέλεσμα αρκετοί παίκτες να αποχωρήσουν. Η Ένωση δεν αποτέλεσε εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα, αλλά επέδειξε σωστά αντανακλαστικά. Η διοίκηση κατάφερε να διατηρήσει έναν καλό κορμό παικτών, πάνω στον οποίο θα στηριζόταν η νέα προσπάθεια, ενώ δόθηκε και αρκετός χρόνος, προκειμένου να πραγματοποιήσουμε ήρεμοι το σχεδιασμό για την νέα σεζόν. Αυτό είναι και το πιο σημαντικό γεγονός, για μία ομάδα που στηρίζεται από την τοπική κοινωνία, με τον κόσμο να ανταποκρίνεται κάθε φορά στην προσπάθειά μας. Όλα αυτά τα δεδομένα, μαζί με τους παίκτες που ήρθαν, για να επανδρώσουν το νέο ρόστερ, έφεραν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Πρόκειται, κατά τη γνώμη μου, για έναν άθλο, ακριβώς επειδή είναι πολύ δύσκολη η άμεση επαναφορά στην κατηγορία από την οποία είχε προηγουμένως υποβιβαστεί.
Και η επιτυχία αυτή πραγματοποιείται, μετά από ένα δεύτερο γύρο στον οποίο είστε αήττητοι. Πώς εξηγείται αυτό;
Είναι σίγουρα κάτι πολύ δύσκολο, και το αντιλαμβάνεσαι μόνο αφού το έχεις καταφέρει. Ήμασταν, όμως, υποχρεωμένοι και στο μυαλό των παικτών έπρεπε να περάσει η λογική ότι το κάθε παιχνίδι θα το βλέπαμε ξεχωριστά. Μετά το ξεκίνημα της σεζόν, που περιείχε σχετικά εύκολα ματς, είχαμε ένα πολύ δύσκολο πρόγραμμα. Εκεί, έπρεπε λοιπόν να έχουμε μία διαφορετική προσέγγιση για κάθε αγώνα, καθώς κάθε αποτέλεσμα, ειδικά στο δεύτερο γύρο, «έχτιζε» για την ομάδα την απαραίτητη αυτοπεποίθηση για το επόμενα παιχνίδι. Δεν μπορείς, δηλαδή, να βλέπεις 6-7 αγώνες μαζί. Υπήρχε κάθε φορά η ανάγκη για να κερδίζουμε, καθώς κάθε μεγάλος στόχος, εμπεριέχει μερικούς επιμέρους στόχους. Κάπως έτσι βλέπαμε κάθε παιχνίδι, υπό τις κριτικές μάλιστα ότι δε θα μπορούσαμε εν τέλει να φέρουμε εις πέρας την αποστολή μας. Αυτό ήταν κι ένα επιπλέον κίνητρο, για να παλέψουμε σε κάθε παιχνίδι.
Να σημειώσω σε αυτό το σημείο, ότι καθοριστικότερο ματς ήταν εκείνο στο Αίγιο κόντρα στον Κεραυνό, όπου κερδίσαμε με buzzer-beater του Άρη Φουντά. Είχαμε και τον τραυματισμό του Άκη Μητρόπουλου, κάτι που καθιστούσε ακόμη πιο δύσκολη την αποστολή μας, σε ένα παιχνίδι, όπου αν χάναμε θα μας κόστιζε ιδιαίτερα. Ήταν η πιο σημαντική ψυχολογική «ένεση» εκείνο το «διπλό», καθώς ύστερα από αυτό πήραμε όλα τα υπόλοιπα ματς έχοντας τον πλήρη έλεγχο στη μεγαλύτερη διάρκεια των αναμετρήσεων.
Τέλος, ήταν ουσιώδες ότι τα παιδιά αφομοίωσαν το δικό μου τρόπο σκέψης, γύρω από το μπάσκετ. Στην προπόνηση, για παράδειγμα, προτιμώ οι παίκτες μου να κουράζονται πνευματικά, παρά σωματικά, μπαίνοντας στη διαδικασία να σκεφτούν. Όταν καταφέραμε και αυτό, νομίζω ότι είχαμε τις πιθανότητες υπέρ μας, για να κάνουμε αυτόν τον καταπληκτικό δεύτερο γύρο που μας εξασφάλισε την άνοδο.
Και όλη αυτή η αντίδραση, έρχεται ύστερα από δύο σερί ήττες στο τέλος του πρώτου γύρου από Έσπερο Πατρών και Προμηθέα Χαλανδρίου, δύο ανταγωνίστριες ομάδες για την άνοδο. Πώς καταφέρνετε να αντιδράσετε στο δεύτερο γύρο;
Ήταν ένα κακό διάστημα για εμάς, αυτό που ακολούθησε αμέσως μετά τη διακοπή των Χριστουγέννων, εξ ου και οι όχι τόσο καλές εμφανίσεις μας, με τα ανάλογα αποτελέσματα. Πριν τις γιορτές, βρισκόμασταν ήδη σε ένα καλό επίπεδο, αλλά ενδιάμεσα μας «πλήγωσε» ο τραυματισμός του Γιάννη Τσολάκη, ενός παιδιού που μπορεί να προσφέρει πολλά πράγματα μέσα στο παρκέ. Τον χάσαμε για 6-7 παιχνίδια, τα οποία ήταν πάρα πολλά. Προσπαθώντας, λοιπόν, να εντάξουμε ξανά στο σύνολο τον Γιάννη και ενδεχομένως να ενισχύσουμε το ρόστερ στο διάστημα απουσίας του, χάσαμε προσωρινά τη συνοχή μας. Ξαναβρήκαμε αμέσως, όμως, το ρυθμό μας και βρεθήκαμε ξανά στην τροχιά που θέλαμε.
Η επαναφορά μας, οφείλεται αρχικά στο γεγονός ότι είχαμε ένα αρχικά εύκολο πρόγραμμα στο δεύτερο γύρο. Συζητήσαμε με τους παίκτες, όσα έπρεπε να κάνουμε για να εκμεταλλευτούμε αυτήν την νέα κατάσταση. Θα ήθελα να τονίσω σε αυτό το σημείο, ότι η ομάδα δεν είχε ποτέ υπερβολικές αντιδράσεις. Δεν ενθουσιαζόταν παραπάνω από όσο έπρεπε στην νίκη, ούτε και απογοητευόταν στην ήττα. Περνούσαμε, απλώς το παιχνίδι που μόλις τελείωνε και προχωρούσαμε στο επόμενο. Ήταν, λοιπόν, καλή η «χημεία» μας και αυτό μας βοηθούσε στην αντίδρασή μας σε κάθε αποτέλεσμα.
Ποια είναι τα στοιχεία που σας βοηθούν να επικρατήσετε στα δύο τελευταία κρίσιμα ματς με Έσπερο και Προμηθέα, έχοντας και τον έλεγχο στη μεγαλύτερη διάρκεια τους;
Το βασικότερο στοιχείο είναι σε κάθε περίπτωση, να έχεις παίκτες που να μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις δύο τόσο μεγάλων παιχνιδιών. Τα παιδιά έχουν υψηλό μπασκετικό IQ, μιας και μπορούσαν να διαβάζουν σωστά το παιχνίδι, τα επιμέρους κομμάτια που αναδεικνύαμε στο σκάουτινγκ, καθώς και στη δουλειά που γινόταν σε κάθε προπόνηση, πάνω στα ατού και τα μειονεκτήματα κάθε αντιπάλου. Το διάβασμα των αντιπάλων, δηλαδή, με βάση αυτά που είχαμε συναντήσει και στον πρώτο γύρο, ήταν ένα ακόμη στοιχείο που μας βοήθησε πάρα πολύ στη μετέπειτα πορεία. Γι’ αυτό και τελειώσαμε σε καλύτερη κατάσταση από κάθε ομάδα, κάνοντας πορεία πρωταθλητισμού και ισοφαρίζοντας τον πρωτοπόρο Έσπερο.
Το θετικό, δηλαδή, με εμάς ήταν ότι μπορούσαμε να προσαρμοστούμε στα δεδομένα που παρουσίαζε κάθε αγώνας, άρα και σε διαφορετικά στυλ παιχνιδιού. Δε γίνεται, δηλαδή, να παίζουμε μόνο γρήγορα ή μόνο με αμυντικούς προσανατολισμούς. Μαζί με τις επαναφορές και τις ειδικές καταστάσεις, είχαμε ακριβώς 65 plays, μερικά εκ των οποίων βέβαια χρησιμοποιούνται μόνο για ένα ματς, για να αντιμετωπίσουμε με συγκεκριμένο τρόπο μία ομάδα. Γνωρίζω, ότι κάτι τέτοιο είναι απαιτητικό, αλλά ευτυχώς οι παίκτες μου κατάφεραν να ανταποκριθούν. Ειδικά στο επιθετικό κομμάτι, μπορούσαμε να διαφοροποιήσουμε το στυλ μας 2-3 φορές.
Αυτό μπορούσε να συμβαίνει, γιατί αντίθετα με το τι μπορεί να πιστεύει καθένας, τα plays δεν είναι αυτά που δυσκολεύουν τον αθλητή, αλλά οι βασικές αρχές του αθλήματος, όπως όταν κάνεις μία διείσδυση και οι κινήσεις των υπολοίπων παικτών, ή ποιοι μηχανισμοί πρέπει να δουλέψουν όταν η μπάλα πηγαίνει στο ποστ. Αυτό είναι πιο δύσκολο, λοιπόν. Το μπάσκετ είναι μόνιμο, τα plays ή οποιαδήποτε τακτική απέναντι στον εκάστοτε αντίπαλο, είναι κάτι εφήμερο. Ένα ακόμη δεδομένο μας, ήταν η ταχύτητα στο πασάρισμα. Άμα παρακολουθήσει κανείς το πώς ακολουθούμε το συγκεκριμένο στυλ, φυσικά δεν είναι επίσης κάτι εύκολο. Χρειάστηκε, επομένως, ένα σημαντικό διάστημα προσαρμογής από την πλευρά των παικτών, αλλά από ένα σημείο κι έπειτα όλα πήγαιναν χωρίς προβλήματα.
Η Β’ Εθνική, όμως, είναι ένας εντελώς διαφορετικός κόσμος…
Κάθε κατηγορία, στην οποία προβιβάζεσαι, αποτελεί ένα διαφορετικό κόσμο, με το επίπεδο να είναι αυξημένο. Το σημαντικότερο για εμάς, είναι να διατηρήσουμε τον κορμό μας, να κάνουμε όσες προσθήκες χρειάζονται πραγματικά και να συνεχίσουμε στην ίδια φιλοσοφία. Σίγουρα πρέπει να εμπλουτίσουμε όσα ήδη κάνουμε, αλλά τα καλά συστατικά, πάνω στα οποία έχουμε ήδη «χτίσει» την προσπάθειά μας, είναι ανάγκη να τα διατηρήσουμε.
Ποιες είναι, δηλαδή, οι ιδιαιτερότητες αυτής της κατηγορίας;
Η Β’ Εθνική είναι πιο δύσκολη, υπό την έννοια ότι υπάρχουν εκεί αρκετά σωματεία με σημαντική παράδοση στον χώρο. Δεν πρέπει να ξεχνάμε, βέβαια, ότι δε θα ξέρουμε μέχρι την έναρξη του πρωταθλήματος ποιοι θα είναι επακριβώς οι αντίπαλοί μας, λόγω των προβιβασμών, των υποβιβασμών, ή των διαλύσεων μερικών ομάδων. Όσο ανεβαίνεις, βέβαια, βρίσκεις περισσότερα μεγάλα σωματεία, και ως «νέο παιδί στη γειτονιά» πρέπει να εμφανιστείς υποψιασμένος για κάθε ενδεχόμενο, μιας και οι περισσότεροι αντίπαλοί σου γνωρίζουν καλά τα μονοπάτια. Θέλω να πιστεύω, ότι η εμπειρία της προηγούμενης παρουσίας της ομάδας στην κατηγορία, θα λειτουργήσει ως γνώμονας για τους παράγοντες, στην επιστροφή της. Προσωπικά, γνωρίζω καλά τη Β’ Εθνική, κι ελπίζω όλη αυτή η συσσωρευμένη γνώση να λειτουργήσει ως εχέγγυο για τη σταθεροποίησή μας στην κατηγορία, και εν συνεχεία το σχεδιασμό των επόμενων «βημάτων».
Επομένως, κόουτς Πανούλιας στην προσπάθεια της Ένωσης Ιλίου στη Β’ Εθνική;
Δε θέλω να αφήνω υποσχέσεις. Πάντα πρέπει να γίνεται πρώτα μία συζήτηση, καθώς κάθε απρόοπτο μπορεί να συμβεί σε οποιαδήποτε ομάδα. Δεν μπορείς, λοιπόν, να προεξοφλείς το μέλλον, αλλά προς το παρόν δεν νομίζω να υπάρχει κάποιος λόγος να μη συνεχιστεί η συνεργασία μας.
Μιας και αναφέρθηκες στα ιστορικά σωματεία της Β’ Εθνικής, ποια είναι η δική σου οπτική γωνία στην πτώση πολλών τέτοιων ομάδων τα τελευταία χρόνια;
Πρόκειται, κατά τη γνώμη μου, για μειονέκτημα του αθλήματος. Όταν έχεις να κάνεις με ένα σωματείο με ιστορία και κόσμο που το υποστηρίζει, και τα βλέπεις να «βυθίζονται» ή να «διαλύονται», τότε σίγουρα πρόκειται για ένα αρνητικό σημείο του ελληνικού μπάσκετ. Από την άλλη πλευρά, όμως, όλα τα σωματεία πρέπει να αναλογιστούν τα λάθη που τους οδήγησαν σε αυτή την πτώση, ενώ καλούνται να κατανοήσουν ότι μόνο η ιστορία τους, δε θα τα σώσει. Μία αποτυχία, βέβαια, μπορεί να λειτουργήσει ευεργετικά, αν μία ομάδα ανθρώπων έχει όρεξη να ξεκινήσει μία καινούργια προσπάθεια, αφαιρώντας αρχικά το οικονομικό βάρος, λόγω του οποίου κυρίως οι ομάδες αυτές αντιμετωπίζουν προβλήματα. Υπάρχουν, λοιπόν, νέα δεδομένα που αφορούν το οικονομικό κομμάτι πρωτίστως και αυτό των υποδομών, δευτερευόντως, τα οποία πρέπει να λαμβάνονται πολύ σοβαρά υπόψη.
Ποιος είναι ο δικός σου απολογισμός πάνω στην φετινή Γ’ Εθνική, και δη το δικό σας όμιλο;
Έχοντας εικόνα κυρίως από το δικό μας όμιλο, διαπιστώνω ότι το επίπεδο ήταν υψηλό. Αν εξαιρέσουμε τις ομάδες που έδειχναν από την αρχή πως δε θα άντεχαν στην κούρσα, υπήρχε ένας μεγάλος συναγωνισμός κι ένα πρωτάθλημα που κινήθηκε σε υψηλά στάνταρ. Οι τρεις ομάδες που διεκδίκησαν τα δύο εισιτήρια της ανόδου, άξιζαν όντως να την κατακτήσουν, με τη βαθμολογία πάντως να αποτυπώνει πιστά την εικόνα του πρωταθλήματος. Η τελική κατάταξη είναι δίκαιη, κατά τη γνώμη μου. Ο Έσπερος Πατρών, με το νεανικό του σύνολο και μία σωστή προσέγγιση του παιχνιδιού, κατάφερε να είναι μπροστά στη μεγαλύτερη διάρκεια του πρωταθλήματος και να βρίσκεται δίκαια στην κορυφή τελικά. Ο Προμηθέας, έκανε με τη σειρά του τη δική του υπέρβαση, λόγω των προβλημάτων που αντιμετώπισε. Έδειξε, όμως, «πυγμή» και «κυνήγησε» μέχρι το τέλος την άνοδο. Υπήρχαν κι άλλες καλές ομάδες και δυσκολοκατάβλητες, όπως η Νίκη Αμαρουσίου, η Ζάκυνθος, ο Κεραυνός Αιγίου, ο Απόλλων Αρχαίας Κορίνθου και η Πεντέλη. Θα μπορούσαν, ίσως, να είχαν παλέψει παραπάνω για μία υψηλότερη θέση και να μην απογοητευτούν.
Στο δεύτερο όμιλο, σίγουρα η έκπληξη ήταν ο Κρόνος, ειδικά με τον τρόπο που κατέκτησε τον τίτλο. Στη δεύτερη θέση, το Κορωπί δε συνάντησε στο τέλος ιδιαίτερα προβλήματα, καθώς οι υπόλοιποι επίδοξοι αντίπαλοί του αναλώθηκαν στο να «αλληλοεξοντωθούν». Κατάφερε, έχοντας ένα δυνατό ρόστερ, να επωφεληθεί και να βρεθεί δίκαια στη δεύτερη θέση. Η φετινή Γ’ Εθνική, λοιπόν, έδωσε συγκινήσεις, με το επίπεδο να είναι υψηλό για τα δεδομένα της.
Ένα γενικό σχόλιο για την ομάδα και την νέα πρόκλησή της.
Αυτό που θέλω κυρίως να πω, είναι ένα μεγάλο ευχαριστώ και στους συνεργάτες και στους παίκτες μου που κατάφεραν και ανταποκρίθηκαν σε όσα προβλήματα προέκυψαν μέσα στην χρονιά, κυρίως με το κομμάτι των τραυματισμών (Μητρόπουλος δύο φορές, Τσολάκης, Βαϊδάκης). Επίσης, θέλω να δηλώσω την χαρά που με εξέφραζε σε κάθε προπόνηση, γιατί έβλεπα τα παιδιά να είναι αποφασισμένα να δουλέψουν και να μάθουν μέσω της διαδικασίας που είχαμε θεσπίσει. Πέτυχαν, πραγματικά, κάτι δύσκολο με τα πολλά «εμπόδια» που παρουσιάστηκαν. Ήμασταν μία ομάδα, με όλα τα μέλη να είναι πολύ δεμένα μεταξύ τους, πράγμα που μας δικαίωσε στο φινάλε.