Όταν ήμασταν ακόμη… πιτσιρικάδες και πιάσαμε για πρώτη φορά τη λεγόμενη ευρέως ως πορτοκαλί μπάλα, τα όνειρά μας ήταν πολλά, λόγω και των ουκ ολίγων «μεγαθηρίων» που είχαμε ως παράδειγμα. Οι επιδιώξεις, με τις οποίες κοιμόμασταν για την πρώτη ομάδα που ασχοληθήκαμε ενεργά, θέλαμε να αποκτήσουν «σάρκα και οστά» στο δικό μας τόπο, έχοντας βάλει το «λιθαράκι» μας από οποιοδήποτε πιθανό πόστο. Αυτή είναι, στην ουσία, η ιστορία του Χρυσοβαλάντη Βλαβιανού και της δικής του παρέας, οι οποίοι έβαλαν τις βάσεις, για να είναι έτοιμη πια η Σαντορίνη να εκπροσωπείται στις εθνικές κατηγορίες, μέσω της τοπικής Α.Ε.Σ. Ο ίδιος, παρέα με επίσης πρώην παίκτες της ομάδας, δείχνει να έχει δημιουργήσει ένα άρτια δομημένο «οικοδόμημα», καθώς εκτός του πρωταθλήματος των Κυκλάδων στο Ανδρικό τμήμα, είδε να υπάρχει η ίδια κατάληξη στο τμήμα των Παίδων, με τους Εφήβους να φτάνουν στην τρίτη θέση για το ίδιο πρωτάθλημα και τις Κορασίδες να συμμετέχουν επίσης στο Final Four των Κυκλάδων.
Φώτο: Οι Άνδρες της ΑΕ Σαντορίνης, πρωταθλητές των Κυκλάδων
Την ίδια ώρα, πρόκειται φυσικά για ένα σύλλογομε πολλαπλή δράση. Το κοινωνικό του έργο δεν μπορεί να θεωρηθεί αμελητέο, έχοντας συμμετάσχει τελευταία μάλιστα, σε διαδικασία εθελοντικής αιμοδοσίας, ενώ ξέρει να τιμά και την ιστορία του ελληνικού μπάσκετ, με τον πρόεδρο της ομάδας να βραβεύει τον Γιάννη Ιωαννίδη.
Φώτο: Εθελοντική Αιμοδοσία
Ο πρόεδρος της ομάδας των Κυκλάδων, παρουσιάζει το σύλλογο μέσω του Basketblog.gr και μας μιλά για την επιτυχία της κατάκτησης του πρωταθλήματος των Κυκλάδων και της συμμετοχής στο ειδικό πρωτάθλημα για της ανόδου στη Γ’ Εθνική στο Κλειστό του Εσπέρου, κερδίζοντας στον τελικό με 73-39 τον Α.Ο. Μυκόνου, όντας έτοιμος να ακολουθήσει τον Πανναξιακό και κάνοντας δύο τις ομάδες του εν λόγω νησιωτικού συμπλέγματος στις εθνικές κατηγορίες. Αναφέρεται στην ιστορία του και το πώς την έχει βιώσει ο ίδιος, είτε ως αθλητής είτε ως ο ισχυρός άνδρας του, καθώς και την ανάπτυξη που γνωρίζουν εσχάτως οι Κυκλάδες, ελπίζοντας πως παρά τις αντικειμενικές δυσκολίες που υφίστανται, ιδίως με το ακτοπλοϊκό ζήτημα, μπορούν να γίνουν άλλο ένα κέντρο του μπάσκετ.
Ποια είναι η ιστορία του συλλόγου και πώς ξεκίνησε το εγχείρημα για να φτάσει μέχρι τη Γ’ Εθνική, κερδίζοντας τον Α.Ο. Μυκόνου;
Η ομάδα ιδρύθηκε το 1990, όταν και στο νησί δεν υπήρχε κλειστό γήπεδο. Αναγκαζόμασταν να παίζουμε τα εντός έδρας παιχνίδια μας στη Σύρο, καθώς εκεί υπήρχε το μοναδικό γήπεδο, όπου μπορούσαν να πραγματοποιηθούν αγώνες. Εκεί, δηλαδή, πραγματοποιούνταν όλοι οι αγώνες του πρωταθλήματος. Με την πορεία των χρόνων, χτίστηκε το κλειστό στη Σαντορίνη και χάρη σε αυτό το γεγονός, καταφέραμε να αναπτύξουμε τις ακαδημίες μας, έχοντας δουλέψει ιδιαίτερα σε αυτό το κομμάτι τα τελευταία τέσσερα χρόνια. Επιδίωξή μας στο ανδρικό τμήμα, ήταν να κερδίσουμε το πρωτάθλημα. Ήταν ένας στόχος, όπου είχαμε φτάσει κοντά και πριν από δύο χρόνια.
Ήταν, λοιπόν, στόχος της ομάδας εξαρχής να βρεθεί στις εθνικές κατηγορίες, έχοντας κάνει νωρίτερα αρκετή υπομονή.
Αυτή είναι μία αλήθεια. Φέτος, κάναμε κι εμείς σαν διοίκηση τις πιο δυνατές κινήσεις που θα μπορούσαμε για το στόχο αυτόν, πραγματοποιώντας τις μεταγραφές δύο έμπειρων παιδιών, όπως ο Βαγγέλης Βουρτζούμης και ο Νίκος Βίδας. Επιλέξαμε και σαν προπονητή τον Χρήστο Κωνσταντινίδη, για να μπουν πιο σωστά οι βάσεις.
Η επιτυχία σας αυτή, αποτελεί και αποτέλεσμα για ανάπτυξη του κυκλαδικού μπάσκετ, και συγκεκριμένα του μπάσκετ της Σαντορίνης;
Πρέπει να σου πω, ότι η διοίκηση των τελευταίων τεσσάρων χρόνων, αποτελείται από άτομα που παλιότερα ήταν αθλητές της ομάδας, με τον πρόεδρο να μας δίνει τη δυνατότητα να πάρουμε τα ηνία. Το μεράκι μας για το μπάσκετ είναι αυτό που προβάλλεται πριν από καθετί άλλο και θεωρώ, ότι όλοι οι φορείς του κυκλαδικού μπάσκετ επιθυμούν διακαώς την ανάπτυξη του αθλήματος. Υπάρχουν, ασφαλώς, συνεχείς δυσκολίες όπως η εξάρτησή μας από τα ακτοπλοϊκά δεδομένα, αλλά ο στόχος δε θα πάψει να υφίσταται.
Θεωρείτε, ότι έχουν γίνει τουλάχιστον «βήματα» προόδου, αν σκεφτεί κανείς ότι την επόμενη σεζόν, οι Κυκλάδες θα έχουν δύο εκπροσώπους στις εθνικές κατηγορίες, με τον Πανναξιακό να είναι ήδη στη Γ’ Εθνική;
Η αλήθεια είναι, ότι πριν από την άνοδο του Πανναξιακού χρειάστηκαν πολλά χρόνια για να βρεθεί ομάδα των Κυκλάδων στη Γ’ Εθνική, μετά τη συμμετοχή του Άρη Σύρου. Ο Πανναξιακός, θα μπορούσα να πω ότι ήταν οδηγός για το «ταξίδι» μας προς τη Γ’ Εθνική και θα συνεχίσει να παίζει αυτό το ρόλο στην πορεία μας σε αυτή την κατηγορία.
Φώτο: Η βράβευση του Βαγγέλη Βουρτζούμη από τον πρόεδρο του ΔΑΠΠΟΣ, Ελευθέριο Τζούρο
Φώτο: Προπόνηση υπό τις οδηγίες του Γιάννη Ιωαννίδη
Πώς βιώσατε την προσπάθεια της ομάδας;
Η προσπάθεια αυτή, έχοντας συμφωνήσει εξαρχής σε υψηλούς στόχους, μας γέμισε στο τέλος με ιδιαίτερη χαρά. Τη μεγαλύτερη χαρά, ωστόσο, θα ήθελα να πω ότι τη λάβαμε από το παιδικό τμήμα της ομάδας, το οποίο για πρώτη φορά στην ιστορία του μπάσκετ της Σαντορίνης, κέρδισε το πρωτάθλημα των Κυκλάδων. Ήταν πραγματικά κάτι απρόβλεπτο, το οποίο ακολουθήθηκε από το πρωτάθλημα των Ανδρών, για να συνδυαστούν σε μια πολύ όμορφη σεζόν για εμάς, έτσι όπως εξελίχθηκε.
Φώτο: Οι «χρυσοί» Παίδες
Πόσο μεγάλη ήταν η ανταπόκριση που υπήρξε από το τοπικό κοινό;
Ο κόσμος των Κυκλάδων, και ιδιαίτερα της Σαντορίνης, «διψάει» και ζητάει το μπάσκετ. Πρέπει να αναφέρω, βέβαια, ότι η «τρέλα» για τον αθλητισμό ξεκίνησε από το βόλεϊ, τόσο στο νησί μας όσο και στην Νάξο, ενώ και το ποδόσφαιρο αναπτύσσεται με ταχείς ρυθμούς, με τον Πανθηραϊκό να προβιβάζεται στη Γ’ Εθνική. Το μπάσκετ, φυσικά διεκδικεί «δάφνες», με τον κόσμο να έχει αγκαλιάσει την προσπάθεια όλων των ομάδων σε κάθε άθλημα και να αποτελεί μια σημαντική βοήθεια για όλους.
Φώτο: Αγώνας των Παίδων σε κατάμεστο γήπεδο
Θεωρείτε, δηλαδή, ότι σε μια κατηγορία διαφορετική από τα υπόλοιπα αθλήματα, με δεδομένο ότι είναι διαθέσιμη να φέρει παίκτες εγνωσμένης αξίας, ενώ διαθέτει ανεπτυγμένες ακαδημίες και κόσμο να την ακολουθεί σε κλειστό που υπάρχει πλέον στο νησί, έχει τα εχέγγυα να παραμείνει στις εθνικές κατηγορίες;
Είμαι σίγουρος, ότι μπορούμε να μείνουμε στις εθνικές κατηγορίες. Πρέπει να σκεφτείς, ότι πριν από 4 χρόνια που αναλαμβάναμε την ομάδα, δεν υπήρχαν ουσιαστικά ακαδημίες, ενώ τώρα έχουμε στις τάξεις μας 140-150 παιδιά. Φτάσαμε σε αυτό το επίτευγμα, κυριολεκτικά από το «μηδέν». Την ίδια ώρα, ένας παρόμοιος αριθμός παιδιών ασχολείται με το βόλεϊ και το συνολικό νούμερο πολύ δύσκολα θα το βρεις σε πολλές περιοχές της χώρας. Ο κόσμος, με τη σειρά του, είναι πάντα κοντά στην ομάδα μας. Δεν ξέρω αν έχεις παρακολουθήσει ποτέ αγώνα της Σαντορίνης, αλλά σε καθέναν θα δεις ένα γήπεδο γεμάτο με 800 άτομα, είτε για το βόλεϊ είτε για το μπάσκετ. Ο αθλητισμός της περιοχής, γενικότερα, έχει γνωρίσει κατακόρυφη ανάπτυξη.
Φώτο: Οι «Χάλκινοι» Έφηβοι
Πιστεύετε ότι, όπως υπάρχουν αρκετές περιοχές, οι οποίες δεν ήταν δημοφιλείς λόγω του μπάσκετ, αλλά σήμερα μας απασχολούν έντονα, μπορούν οι Κυκλάδες και η Σαντορίνη να κάνουν το ίδιο, αν και υπάρχουν αρκετές αντικειμενικές δυσκολίες;
Μπορούμε να τα καταταφέρουμε, αλλά για την επίτευξη ενός τέτοιου στόχου θα χρειαστεί αρκετή θέληση. Οφείλουμε να βρούμε υποστηρικτές, να έχουμε το ίδιο μεράκι και να αγαπάμε αυτό που κάνουμε. Εκτός από το ακτοπλοϊκό ζήτημα, το οποίο επηρεάζει σε σημαντικό βαθμό τις μετακινήσεις μας, δεν έχουμε να ζηλέψουμε κάτι άλλο από τις υπόλοιπες ομάδες, όχι μόνο εντός αλλά και εκτός Κυκλάδων.
Τι σημαίνει για εσάς η Α.Ε. Σαντορίνης;
Με αυτή την ομάδα μεγάλωσα. Πρέπει να πω βέβαια, ότι μέχρι πέρυσι ονομαζόμασταν Πανιώνιος Γυμναστικός Σύλλογος Σαντορίνης. Με αυτή την ομάδα ξεκινήσαμε, λοιπόν, μια παρέα από… πιτσιρίκια, μαζευόμασταν και κάναμε ανοικτά γήπεδα στο νησί. Είναι πολλά τα βιώματά μας με αυτή την ομάδα, όπως τα ταξίδια στη Σύρο ή και σε άλλα μέρη, καθώς και οι πολλοί φίλοι που κάναμε με τον καιρό. Αυτό είναι, φυσικά, το μήνυμα που περνά ο αθλητισμός. Αυτό πιστεύουμε κι εμείς και θα το υπηρετούμε πάντοτε.
Φώτο: Το Κλειστό της Θήρας