Το μπαράζ ανόδου είχε περάσει, άπαντες από την αποστολή του Αμύντα είχαν επιστρέψει από την Αταλάντη, και ενώ οι περισσότεροι μετά το βραδινό γλέντι είχαν βυθιστεί στην ραστώνη της ξεκούρασης, ο Χρήστος Μπάρμπας ήταν και πάλι στις επάλξεις, στο τιμόνι και στην πρωινή δουλειά, αποτελώντας έναν από τους σύγχρονους ήρωες της καθημερινότητας, και ένας από τους παίκτες που κατάφεραν να επαναφέρουν τον Αμύντα στην Α2, με τον ίδιο να έχει σκοράρει 27 πόντους στο παιχνίδι με την ΑΕ Λάρισας, οδηγώντας τους «πορτοκαλί».
Ο 34χρονος πολύπειρος γκαρντ, κατάφερε να πανηγυρίσει την άνοδο για 4η φορά στην καριέρα του, με την ομάδα τον ανέδειξε, και μιλώντας στο basketblog.gr, μίλησε για δικαίωση, για το πως ένιωσαν άπαντες μετά την ψυχρολουσία στον Κρόνο, για την οικογένεια του Αμύντα, και ότι θέλει να συνεχίσει να προσφέρει και στην Α2.
Χρήστο ήσουν καθοριστικός στο μπαράζ με 27 πόντους. Πώς νιώθετε μετά την άνοδο και πόσο πολύ την θέλατε;
«Η αλήθεια είναι πως εκτός από χαρούμενοι νιώθουμε δικαιωμένοι και ανακουφισμένοι. Πιστεύω ότι δικαιούμασταν την άνοδο επειδή παίξαμε πολύ ωραίο μπάσκετ και αυτό το αποδείξαμε με όλη την πορεία μας μέσα στην χρονιά. Θέλαμε παρά πολύ την άνοδο για να ανταμείψουμε τους εαυτούς μας για την σκληρή δουλειά που κάναμε αυτά τα δυο χρόνια και για να δικαιώσουμε τους προπονητές και την διοίκηση μας που μας εμπιστεύτηκα!»
Πόσο δύσκολες ήταν η ώρες μετά το παιχνίδι με τον Κρόνο, και πως καταφέρατε να βρείτε το μυαλό σας;
«Ήταν πραγματικά πολύ δύσκολες ώρες με άσχημα συναισθήματα. Το ότι έχασε ο Πανιώνιος μας έβαλε να σκεφτούμε ότι χάσαμε την ευκαιρία για το πρωτάθλημα και στεναχωρηθήκαμε πολύ για αυτό. Ήτανε και η κούραση από τους συνεχείς αγώνες που δώσαμε μέχρι εκείνη την μέρα και νιώσαμε ότι είχαμε αδειάσει από σωματικές και ψυχικές δυνάμεις. Και βέβαια ο καθένας έχει τον δικό του τρόπο για να ξεπερνάει το κάθε εμπόδιο. Αλλά δεν υπήρχε και χρόνος . Όποτε για μια μέρα ο καθένας σκέφτηκε και από την Τρίτη παίχτες και προπονητές συζητήσαμε ό,τι έγινε λάθος. Τις υπόλοιπες μέρες το είχαμε αφήσει πίσω το παιχνίδι με τον Κρόνο και προετοιμαστήκαμε για το παιχνίδι με την ΑΕΛ.»
Είστε η μοναδική ομάδα που δεν άλλαξε κανένα παίκτη από το περσινό ρόστερ, και την ώρα που οι αντίπαλοι σας έψαχναν παίκτες, εσείς κάνατε προετοιμασία. Ήταν καθοριστικό πιστεύεις;
«Αυτό που έγινε πέρσι ήταν για εμάς αλλά για για τις άλλες ομάδες κάτι πολύ σπάνιο . Εγώ προσωπικά δεν θυμάμαι κάτι παρόμοιο. Έτσι την ώρα που άλλες ομάδες προσπαθούσαν να στελεχώσουν το ρόστερ του εμείς δουλεύαμε και προετοιμαζόμασταν για την επόμενη χρόνια. Το πιο σημαντικό όμως για εμάς ήτανε ότι αυτή η επιλογή των προπονητών και της διοίκησης μας γέμισε αυτοπεποίθηση και εμπιστοσύνη».
Ο Αμύντας επέστρεψε στην Α2 μετά από πέντε χρόνια, ενώ εσύ μετράς τέσσερις ανόδους στην καριέρα σου, Ήταν η πιο γλυκιά αυτή με την ομάδα που σε ανέδειξε;
«Η κάθε άνοδος έχει την δικιά της ξεχωριστή σημασία . Όμως συγκεκριμένα οι δικές μου ( 4 με βασική συμμετοχή , 2 Αμύντας , 1 ψυχικό, 1 Κένταυρος Δάφνης και 1 με μικρή συμμετοχή στα 17 με την Δάφνη στην Α1 ) έχουνε ένα κοινό σημείο. Ότι σε όλες οι παίχτες μεταξύ μας ήμασταν παρέα έξω από το γήπεδο πρώτα και μετά μέσα σε αυτό. Η φετινή βέβαια έχει κάτι κάτι επιπλέον, την έχω ξαναζήσει με το ίδιο σωματείο με πολλά κοινά σημεία τις δυο χρονιές που καταφέραμε να ξανά κερδίσουμε την άνοδο».
Το μυστικό σας είναι ότι είστε οικογένεια;
«Ο Αμύντας πάντα ήτανε γνωστός για το οικογενειακό του κλίμα. Για αυτό ξεχώριζε και έτσι και φέτος δεν ήτανε κάτι καινούργιο για την ομάδα. Το μυστικό κατά την γνώμη μου φέτος είναι ότι υπήρχε μεγάλη εμπιστοσύνη από τους προπονητές στους παίκτες και αντιστρόφως και όλοι βάζανε την ομάδα πάνω από όλα. Όλοι ήμασταν επιεικείς μεταξύ μας , έτσι αποφύγαμε τις εντάσεις και σε ένα μεγάλο πρωτάθλημα όπως το φετινό της Β’ εθνικής αυτό ήτανε πολύ σημαντικό».
Στα 34 σου, και έχοντας και άλλη επαγγελματική απασχόληση, πώς βλέπεις το μέλλον σου, και θέλεις να συνεχίσεις στην Α2:
«Προσωπικά έχω συνηθίσει να παίζω μπάσκετ και παράλληλα να δουλεύω . Έχω ακόμα να δώσω και το βασικό για μένα είναι να περνάω καλά με αυτό που κάνω ώστε να μπορώ να δίνω τον καλύτερο μου εαυτό στην ομάδα μου , σε οποία κατηγορία και αν ει ναι αυτή. Έχοντας την στήριξη της οικογένειας μου νιώθω δυνατός και ικανός , εφόσον το σώμα μου το επιτρέπει ,να αντεπεξέλθω στο ακόμα και στο δύσκολο πρωτάθλημα της Α2» .