Μια ευχάριστη έκπληξη περίμενε τους ανθρώπους του Παγκρατίου το περσινό καλοκαίρι στην είδηση ότι την εκγύμναση και προετοιμασία των αθλητών ανέλαβε ο Νίκος Σισμανίδης, μια ενέργεια που ουσιαστικά έκανε την μεγάλη διαφορά στους «ροσονέρι» οι οποίοι ολοκλήρωσαν την χρονιά στην 5η θέση, και κατά τον ίδιο θα μπορούσαν να τερματίσουν και ψηλότερα.
Ο Νίκος Σισμανίδης μόνο άγνωστος δεν είναι στο Παγκράτι καθώς αποτελεί γέννημα θρέμμα του συλλόγου καθώς σε ηλικία 15 ετών πρώτο γράφτηκε στον σύλλογο με τον οποίο διέπρεψε, αποτελώντας το πιο ψηλό πλέι μέικερ στην Ευρώπη εκείνη την εποχή με ύψος 1.93. Ο Σισμανίδης αγωνίστηκε 87 φορές στην Εθνική ομάδα με την οποία διέπρεψε εκτός από το μπάσκετ….και στο βόλεϊ αποτελώντας αθλητή πρότυπο. Το 1974 πήρε την μεγάλη μεταγραφή στον Ολυμπιακό, αλλά το μεγάλο του παράσημο αποτελεί η εκγύμναση και προετοιμασία των αθλητών της Εθνικής μπάσκετ το 1987, ομάδα η οποία ως γνωστόν κατέκτησε το Πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα της Αθήνας.
Με αυτόν τον άνθρωπο θέλησε να πορευτεί το Παγκράτι το περασμένο καλοκαίρι, με την επιλογή να ανήκει προσωπικά στον Ντίνο Καλαμπάκο ο οποίος τον κάλεσε να βοηθήσει, με τον ίδιο να βοηθάει αμισθί. Ο Νίκος Σισμανίδης μίλησε στο basketblog.gr για το περσινό επίτευγμα, για τους λόγους που το Παγκράτι ξεχώριζε σε φυσική κατάσταση, και βέβαια για την κατακόρυφη άνοδο του Φώτη Βασιλόπουλου.
Αρχικά μας μίλησε για το πως ήρθε σε επαφή με το Παγκράτι καθώς ο ίδιος είχε χαθεί από τα δρώμενα του Ελληνικού μπάκσετ: «Η αλήθεια είναι ότι είχα καιρό να ασχοληθώ με τον Ελληνικό μπάσκετ και ο Ντίνος (Καλαμπάκος) ήταν αυτός που με κάλεσε να βοηθήσω την ομάδα, γεγονός που δέχθηκα να κάνω με χαρά και χωρίς να αμείβομαι. Έτσι, ξεκίνησα και εγώ να παρακολουθώ την ομάδα χωρίς να γνωρίζω παίκτες, ονόματα, ικανότητες, απλά έβλεπα τους αθλητές στο μεταβατικό στάδιο προετοιμασίας. Από την στιγμή που ξεκίνησε αυτή η διαδικασία ο προπονητής της ομάδας μου ανέθεσε εν λευκώ την εκγύμναση και προετοιμασία των αθλητών στους οποίους έδωσα καθημερινό πρόγραμμα, το όποιο εξασκούσε ευλαβικά όταν δεν ήμουν παρών ο άμεσος συνεργάτης του Ντίνου Καλαμπάκου, ο Κώστας Κατωπόδης. Προσωπικά ασκώ το επάγγελμα του γυμναστή και τα τελευταία χρόνια ασχολούμαι εντατικά με τον Λεύτερη Θεοδώρου ο οποίος είναι πρωταθλητής στους juniors στο τένις» για συνεχίσει αναφερόμενος στην δεκαετή του πορεία στην Εθνική ομάδα, αλλά και τις μεθόδους που εφαρμόζει: «Έχοντας αγωνιστεί για μια δεκαετία στην Εθνική ομάδα γνώριζα τι ακριβώς μου έλειπε ως παίκτης και μπορούσα όταν ανέλαβα γυμναστής να το εφαρμόσω, και ουσιαστικά αναζητούσα λύσεις. Πολλοί ήταν αυτοί που λέγανε χαρακτηριστικά ότι ο Σισμανίδης «τρελάθηκε» όταν εφάρμοζε προγράμματα από τις 6 το πρωί, αλλά θεωρώ ότι ο αθλητής και ο ανθρώπινος οργανισμός πρέπει να προετοιμάζεται κατάλληλα, και σίγουρα αυτή η ώρα δεν είναι 6-8 το απόγευμα όπου οι περισσότεροι προπονητές βολεύονται λόγω ωραρίου Ενδεικτικό είναι ότι στην εφαρμογή των προπονήσεων της Εθνικής ομάδας κατά την διάρκεια των αγώνων,οι προπονήσεις γινόντουσαν στις 21.00 στις 23.30 με 24.00 δείπνο και μετά βόλτα στην Γλυφάδα. Στις 06.00 το πρωί έτρεχαν όσοι έπαιζαν λιγότερο από τους άλλους».
Η συζήτηση μας ξανά επέστρεψε στο Παγκράτι και στο πρόγραμμα που ακολούθησε: «Θεωρώ ότι το επίπεδο σε ταλέντο και σε ποιότητα έχει πέσει σε σχέση με το παρελθόν. Εμείς ξεκινήσαμε βάζοντας ένα πρόγραμμα το οποίο τηρήθηκε με σεβασμό, ευλάβεια και έγινε πράξη από όλους. Αυτό το πρόγραμμα δεν διέρκησε πάνω από 15 ημέρες αλλά ήταν ικανό να μας πάει ως τον Νοέμβριο, όπου με την δική μας τακτική την ίδια στιγμή που οι άλλες ομάδες έπεφταν εμείς να ανεβαίνουμε, με χαρακτηριστικό παράδειγμα ο δεύτερος γύρος όπου εμείς τρέχαμε για 40 λεπτά και οι υπόλοιπες ομάδες μετά το 30 είχαν πτωτική απόδοση. Αυτό ήταν το μυστικό μας, και αν δεν ερχόταν τα πρώτα άτυχα αποτελέσματα όπου η ομάδα είχε 1 νίκη σε 5 αγώνες θεωρώ θα τερματίζαμε πιο ψηλά στην βαθμολογία».
Στην συνέχεια τον ρωτήσαμε για την κατακόρυφη άνοδο του Φώτη Βασιλόπουλου, ο οποίος με τον Νίκο Σισμανίδη στην καθοδήγηση του παρουσιάστηκε καλύτερος από ποτέ, με τον ίδιο να αναφέρει: «Θα ήθελα να αναφέρω ότι η πόρτα του Φώτη είναι πάντα ανοιχτή για εμένα. Ο Φώτης δεν έχασε καμία προπόνηση μέσα στην χρονιά ενώ του έλεγες να κάνει δυο πράγματα και αυτός έκανε πέντε. Πραγματοποίησε μια καταπληκτική χρονιά καθώς ήταν φτιαγμένος να αντέχει στον ίδιο ρυθμό για 40 αγωνιστικά λεπτά χωρίς να πέφτει η απόδοση του. Προσωπικά δεν έχω ξανά συναντήσει τέτοιο πλέι μέικερ ο οποίος να σκοράρει, να οργανώνει άριστα, να παίζει άμυνα, ουσιαστικά να τα κάνει όλα. Η θέση του είναι σίγουρα στην Α1 όπου μπορεί να κάνει την διαφορά. Το ξαναλέω, εμείς φτιάξαμε ένα πρόγραμμα το οποίο τηρήθηκε απόλυτα, μια το Παγκράτι να μην έχει κανένα μυικό τραυματισμό. Θα ήταν ευχής έργο η ομάδα να κρατήσει τον βασικό της κορμό ώστε να μπορεί να συνεχίσει έχοντας να βασικό κορμό, με τον οποίο θα μπορούσε πλέον να κάνει το παραπάνω βήμα, καθώς αν αναγκαστεί από την αρχή να φέρει 10 νέους παίκτες θα χαθεί πολύς χρόνος μέχρι όλοι αυτοί να δέσουν και να ξανά γίνουν ομάδα. Δυστυχώς όπως είδα δεν υπάρχει πλέον ρομαντισμός, εμείς τότε παίζαμε για την φανέλα. Στην σημερινή εποχή, για ένα πολύ μικρό πόσο ο κάθε παίκτης αλλάζει εύκολα ομάδα. Πάντως, για να επανέλθω στον Βασιλόπουλο, τέτοιο πλέι μέικερ δύσκολα μπορεί να συναντήσει κανείς».
Έχοντας το Νίκο Σισμανίδη ως συνομιλητή μας δεν ήταν δυνατόν να μην τον ρωτήσουμε για το αν θα συνεχίσει να προσφέρει τις υπηρεσίες του στο Παγκράτι, αλλά και για το επίπεδο του μπάσκετ, αλλά και για το πως είδε τις ομάδας μέσα από το πρίσμα του γυμναστή: «Με το Παγκράτι έχουμε κάνει μια πρώτη συζήτηση. Εκτιμώ και την διοίκηση η οποία μου παρείχε ότι χρειάστηκα την περίοδο που μας πέρασε και φυσικά τον Ντίνο (Καλαμπάκο). Αναφορικά με το επίπεδο των παικτών, είδα ομάδες οργανωμένες, καλά γυμνασμένες με επιτελεία με γνώση κάτι που δείχνει ότι οι ομάδες έχουν οργάνωση και αυτό φάνηκε και στον πάγκους και τους ανθρώπους που τους στελέχωναν. Αναφορικά με το επίπεδο, αυτό φαίνεται ότι έχει πέσει, και δεν υπάρχει όραμα, ούτε βάσεις για την συνέχεια. Βλέπουμε ότι και στην Εθνική ομάδα, με τους Σπανούλη, Πρίντεζη, Διαμαντίδη δεν φαίνεται να υπάρχει η ανάλογη συνέχεια. Βέβαια όλα αυτά ξεκινούν από τις ακαδημίες των ομάδων, όπου οι προπονητές δεν δείχνουν να ασχολούνται όσο θα έπρεπε, κάνοντας ατομικές προπονήσεις στα παιδιά, και αυτό μπορεί κάλλιστα να το συναντήσει κάποιος όταν βλέποντας παίκτες που στελεχώνουν τις αντρικές ομάδες να μην γνωρίζουν πολλές φορές καλά καλά τα βασικά του αθλήματος».
Τέλος, τον ρωτήσαμε για το πως μπόρεσε ταυτόχρονα να είναι διεθνής στην Εθνική μπάσκετ και στην Εθνική Βόλεϊ, με τον ίδιο να μας εξιστορεί μια εντυπωσιακή ιστορία, δείγμα για το πόσο αγαπούσαν τότε οι αθλητές τις ομάδες τους και την φανέλα: «Εμείς ζήσαμε σε άλλες εποχές. Στην τότε εποχή, στην εποχή της γειτονιάς έβγαινε από το σπίτι σου και χαιρετούσες όλο τον κόσμο, ήσουνα ο ήρωας της περιοχής σου. Εμείς τότε δεν παίζαμε μόνο μπάσκετ και βόλεϊ αλλά κάναμε όλα τα αθλήματα. Έχω κάνει στίβο, σφύρα, ακόντιο, και όλα αυτά ώστε ο σύλλογος να δηλώνει αυτά τα τμήματα και να εισπράττει κάποια επιδόματα για την βιωσιμότητα του» για να συνεχίσει μιλώντας για την ταυτόχρονη παρουσία του στις δυο Εθνικές, ενώ είχε το χαρακτηριστικό ως το πιο “δυνατό καρφί”: «Θυμάμαι χαρακτηριστικά όταν είχαμε ταξιδέψει στο Λίβανο με το Πανεπιστήμιο Αθηνών έχοντας φιλικά παιχνίδια σε μπάσκετ και βόλεϊ, τα οποία κερδίσαμε και τα δυο. Τα παιχνίδια γινόταν το ένα δίπλα στο άλλο, και ο προπονητής μου με έβγαζε αλλαγή στο μπάσκετ και ταυτόχρονα έμπαινε στο παρκέ να παίζω βόλει»για να ολοκληρώσει την συζήτηση μας τονίζοντας: «Ένας αγωνιστικός σχεδιασμός θα πρέπει τηρείται ευλαβικά από όλους τους εμπλεκόμενους με την ομάδα ώστε να επιτευχθεί ο στόχος που έχουν βάλλει. Η φυσικήκατασταση, κατα την γνωμη μου,ειναι το Α και το Ω»