Το Αγρίνιο κατάφερε να παραμείνει στην Α2, με αποτέλεσμα να ανανεώσει το ραντεβού της με τη δεύτερη τη τάξει κατηγορία για την τέταρτη σερί σεζόν. Βέβαια ο ΑΟΑ “γεύτηκε για πρώτη φορά της παραμονής φέτος”, καθώς την πρώτη σεζόν η χρονιά δεν ολοκληρώθηκε εξαιτίας της πανδημίας, ενώ και πέρυσι μετά την επανέναρξη του Πρωταθλήματος αποφασίστηκε να μην υποβιβαστεί καμία ομάδα. Οι Αιτωλοακαρνάνες είχαν δείξει από την πρώτη τους σεζόν στο εν λόγω πρωτάθλημα ότι δεν θα αποτελέσουν εύκολη λεία για κανέναν, καθότι σε 21 αγώνες που διεξήχθησαν είχαν ρεκόρ 9-12 και με την εικόνα που έδειχναν στα περισσότερα παιχνίδια φαίνοταν ότι όχι μόνο θα σώσουν την παρτίδα, αλλά θα το έκάναν κι εύκολα.
Το στοιχείο της αυταπάρνησης και της μαχητικότητας οδήγησε και φέτος τους Αγρινιώτες, που μετά το 4-10 του πρώτου γύρου “απάντησαν”με 7-7 στο δεύτερο μισό του Πρωταθλήματος και πήραν το πλεονέκτημα έδρας στα playout, ενώ πριν τον αγώνα με την Καβάλα είχαν την ευκαιρία να πάρουν ακόμη και την 10η θέση που θα τους έφερνε πάνω στο Παγκράτι, με το οποίο θα είχαν 2-0 νίκες και το πλεονέκτημα έδρας. Τελικά η ήττα κι η απώλεια της διαφοράς στην πόλη της Δυτικής Μακεδονίας τους έφερε στην 11η θέση πάνω στον 12ο Φίλιππο, τον οποίο και λύγισαν, ολοκληρώνοντας έτσι θριαμβευτικά μιά σεζόν που δεν ξεκίνησε όπως θα ήθελαν και κατά τη διάρκεια της οποίας υπήρξαν πολλές αλλαγές, ατυχίες και τραυματισμοί.
Μιας και που ανοίξαμε την συζήτηση για τις ατυχίες του ΑΟΑ αυτές ήταν πολλές και συνέβησαν από την έναρξη της σεζόν. Συγκεκριμένα στο ξεκίνημα της προετοιμασίας αρκετά μέλη της ομάδας προσβλήθηκαν απο κορωνοϊό, με αποτέλεσμα ο οργανισμός της Δυτικής Ελλάδας να παραταχθεί στο παιχνίδι του Κυπέλλου απέναντι στο γειτονικό Μεσολόγγι με μόλις εννιά παίκτες και τελικά να ηττηθεί με 58-86, εξαιτίας της “κατάρρευσης” στο δεύτερο μέρος (επιμέρους 22-46). Στην συνέχεια το Αγρίνο έχασε για περίπου τέσσερις μήνες με σοβαρότατο τραυματισμό τον βασικό του σέντερ Περικλή Κουρουπάκη, με τον 20χρονο ψηλό να μένει “off” λίγο πριν την έναρξη των υποχρεώσεων για την Α2 απέναντι στον μετέπειτα πρωταθλητή ΑΣ Καρδίτσας.
Λίγα παιχνίδια αφότου άρχισε η σεζόν οι Αιτωλοακαρνάνες είδαν την ατυχία να χτυπά και τον έτερο σέντερ τους Γιώργο Κόκκιο, ο οποίος έμεινε κι αυτός για πολλούς μήνες εκτός αγωνιστικών υποχρεώσεων, με αποτέλεσμα ο ΑΟΑ να μην έχει κλασικό πεντάρι για αρκετά μεγάλο διάστημα. Ακόμη ο πρωταγωνιστής των Αγρινιωτών μέχρι εκέινο το σημείο της σεζόν Radek Farsky αποχώρησε λίγο πριν τα Χριστούγεννα για προσωπικούς λόγους για την πατρίδα του, με τον 23χρονο Τσέχο να αντικαθίσταται από τον Jovan Crnic. Τα προβλήματα δεν σταμάτησαν εκεί για το Αγρίνιο, που είδε έναν χρήσιμο πάικτη του ροτέισον τον Φίλιππο Βακουφτσή να αποχωρεί, καθότι ήταν στρατεύσιμος. Λίγες εβδομάδες αργότερα, ενώ η ομάδα άρχισε να ρολάρει “χτυπήθηκε” εκ νέου από τον κορωνοϊό, με αποτέλεσμα να αναβληθεί το πολύ κρίσμο ματς απέναντι στον Φίλιππο Βέροιας.
Δύο 24ωρα έπειτα από την μεγάλη νίκη απέναντι στο Μαρούσι, οι Αγρινιώτες ανακοίνωσαν την λύση της συνεργασίας με τον Γιάννη Διαμαντάκο, του οποίου το όνομα ήταν συνυφασμένο με τις μεγαλύτερες επιτυχίες ΑΟΑ και μάλιστα στο δεύτερο γύρο είχε παρουσιάσει ένα πολύ αποτελεσματικό σύνολο, καθώς το 4-10 είχε μετατραπεί σε 8-12. Παρόλα αυτά και με τον κόουτς Παπαδόπουλο οι Αγρινιώτες εξακολουθούσαν να παίρνουν θετικά αποτελέσματα, αλλά οι “κακοτοπιές” δεν έλεγαν να σταματήσουν,αφού ένας από τους ποιοτικότερους παίκτες της ομάδας ο Περικλής Μπαζίνας υπέστη ρήξη χιαστού στον αγώνα με την Καβάλα, κάτι που σήμαινε πως οι Αιτωλοακαρνάνες θα έχαναν ένα σημαντικό γρανάζι ενόψει των playout και παράλληλα θα είχαν μόλις εννιά διαθέσιμους παίκτες για την σειρά με τον Φίλιππο.
Έτσι ένας εκ των πρωταγωνιστων της φετινής πορείας του Αγρινίου ο Ρένος Μπαλός (9,2 πόντοι και 5,4 ριμπάουντ) μίλησε στο basketblog.gr για όλες αυτές τις ατυχίες που χτύπησαν τους Αγρινιώτες, αλλά και την επίτευξη της παραμονής που πανηγυρίστηκε έξαλλα από τους ανθρώπους της ομάδας.
Για την παραμονή στην κατηγορία:
«Ο στόχος επετεύχθη αν και είχαμε πάρα πολλές ατυχίες. Για παράδειγμα ακόμη και στην αρχή της προετοιμασίας και το παιχνίδι Κυπέλλου με το Μεσολόγγι είχαμε χτυπηθεί από τον κόβιντ. Μετά ήρθαν κι οι τραυματισμοί κι άλλων παικτών, με αποτέλεσμα να μην μπορούμε να παίξουμε ούτε εύκολα διπλό στην προπόνηση. Χαρακτηριστικό είναι ότι μόλις 2-3 εβδομάδες μπορούσαμε να προπονηθούμε υπό καλές συνθήκες, όμως πιστεύω ότι όλες αυτές οι ατυχίες έκαναν ακόμη πιο γλυκό το αποτέλεσμα στο τέλος».
Ένα σχόλιο για τον κόσμο που γέμισε το ΔΑΚ Αγρινίου στον τελευταίο αγώνα:
«Ένα μεγάλο ευχαριστώ στον κόσμο που πραγματικά ήταν ο έκτος παίκτης μας, ιδιαίτερα στον δεύτερο γύρο που κάναμε μεγάλες νίκες εντός έδρας και δείξαμε ότι μπορούμε να κοντράρουμε τον οποιονδήποτε. Ελπίζουμε η χαρά που δώσαμε στον κόσμο του Αγρινίου με την παραμονή στην Α2 να ήταν το λιθαράκι για να κλείσει καλά μία δύσκολη αλλά επιτυχημένη χρονιά».
Για τα παιχνίδια με την Βέροια και για το αν πιστεύατε ότι είστε φαβορί πριν την έναρξη της σειράς:
«Νιώθαμε ότι έχουμε το πάνω χέρι, διότι είχαμε το αβαντάζ έδρας, ενώ πιστεύαμε πως και σαν ομάδα ήμασταν πιο ποιοτική από τον Φίλιππο. Ακόμη και στην Βέροια στο δεύτερο ημίχρονο παίξαμε καλά και στην έδρα μας κερδίσαμε στο τελευταίο παιχνίδι κερδίσαμε δίκαια, οπότε αξίζαμε την παραμονή. Ο κάθενας από έμας βοήθησε πολύ την ομάδα για να κερδίσουμε την σειρά με τον Φίλιππο και να μείνουμε στην Α2».
Ποιο ήταν το turning point της σεζόν που σας έκανε να πιστέψετε στην επίτευξη του στόχου;
«Θεωρώ ότι γύρω στις διακοπές των Χριστουγέννων ήταν το σημείο που μας βοήθησε αρκετά. Συγκεκριμένα σε εκέινο το διάστημα της σεζόν έγιαν αρκετές προσθαφαιρέσεις που μας βελτίωσαν, ενώ επέστρεψαν και κομβικοί παίκτες που ήταν εκτός με τραυματισμούς, Έτσι μπορέσαμε να προπονηθούμε καλύτερα και να δείξουμε ένα πολύ καλό πρόσωπο. Άλλωστε πιστεύαμε πολύ στους εαυτούς μας και σε συνδυασμό με την ποιότητα που είχαμε ως ομάδα, από εκεί κι ύστερα μπορέσαμε να πάρουμε αρκετά θετικά αποτελέσματα».
Αλλάξατε προπονητή σε ένα σημείο, στο οποίο πατάγατε πολύ καλά. Πόσο σας επηρέασε αυτό;
«Η αλήθεια είναι ότι δεν περιμέναμε την αποχώρηση του κ. Διαμαντάκου, διότι σε εκείνο το σημείο της χρονιάς παίζαμε πολύ καλό μπάσκετ και φέρναμε πολλά θετικά αποτελέσματα. Δεν ξέρω γιατί αποχώρησε και δεν είμαι αρμόδιος να μιλήσω γι’ αυτό, αλλά δεν επηρεάστηκαμε, διότι και με τον κόουτς Παπαδόπουλο παίξαμε πολύ καλά και πίστευω γίναμε ακόμη καλύτεροι, με συνέπεια να φτάσουμε στο τέλος στην παραμονή στην κατηγορία που ήταν κι ο αρχικός μας στόχος».
Σε κάποια φάση στο πρωτάθλημα ο ΑΟΑ ήταν αρκετά πίσω βαθμολογικά, ενώ οι ανταγωνιστές του είχαν αρκετές περισσότερες νίκες. Αισθανθήκατε τότε ότι ο στόχος της σωτηρίας άρχισε να απομακρύνεται;
«Από την αρχή βλέπαμε και πιστεύαμε ότι μπορούμε να τα κατφέρουμε, καθώς αν κι ήμασταν μία ομάδα με χαμηλό μέσο όρο ηλικίας διαθέταμε πολύ ταλέντο. Σε πολλά ματς μάλιστα είχαμε πολλές ελλείψεις, αφού κατεβαίναμε με επτά κι οκτώ παίκτες, αλλά όλοι ξεπερνούσαμε τους εαυτούς μας κι ήμασταν ευθεώς ανταγωνιστικοί. Επομένως ποτέ δεν μας πέρασε από το μυαλό ότι είμαστε μακριά από την παραμονή, ενώ προς στο τέλος της σεζόν μπορούσαμε με κάποιες νίκες είτε να αποφύγουμε τα playout είτε να βγούμε δέκατοι. Τελικά το έφερε έτσι η μοίρα και πάιξαμε με τον Φίλιππο για να σώσουμε την κατηγορία».
Είδαμε ότι φέτος ανέβασες πολύ τα στατιστικά κι είχες μεγάλο χρόνο συμμετοχής. Η ωριμότητα ή η σκληρή δουλειά σε βόηθησαν στο να έχει τόσο μεγάλη βελτίωση σε σχέση με τις προηγούμενες δύο σεζόν στην Α2;
«Αρχικά θα ήθελα να ευχαριστήσω την ομάδα του Αγρινίου για το πόσο με πίστεψε και τον πρωταγωνιστικό ρόλο που μου έδωσε. Χαίρομαι πολύ που ήμουν μέλος του ΑΟΑ, καθώς η συνεργασία μας ήταν σε πολύ καλό επίπεδο. Από εκεί και πέρα βοήθησε σίγουρα το πόσο δουλεύω κάθε καλοκαίρι, αλλά πιστεύω πως κι η ωριμότητα έκανε την διαφορά, διότι φέτος είχα περισσότερες παραστάσεις κι εμπειρίες».
Τέλος σε είδαμε να παίζεις φέτος πολύ και στο 5, αν κι αγωνίζεσαι κατά κύριο λόγο στο 4. Τελικά ποια θέση από τις δύο σου ταιριάζει περισσότερο;
«Είναι αλήθεια ότι φέτος «αναγκάστηκα» να αγωνιστώ πολύ στο 5, εξαιτίας των τραυματισμών των παικτών που αγωνίζοντας στη θέση του σέντερ. Γενικότερα όπως είπα είχαμε πολλές ατυχίες και τραυματισμούς, άρα πολλοί από εμάς έπαιξαν σε διαφορετική θέση. Αφού μου το ζήτησε ο προπονητής έπαιξα και στο 5, αλλά προτιμώ να αγωνίζομαι σαν PF που ούτως ή άλλως είναι η θέση μου».