Κατάθεση ψυχής και σώματος από τον Παναθηναϊκό ο οποίος άφησε τα κόκαλα του και ότι είχε μέσα του στο παρκέ του ΟΑΚΑ για να φέρει τη σειρά στο 2-2. Βλέποντας αυτό που κατέθεσαν ο Μπατίστ με τον Γιασικεβίτσιους στο γήπεδο και την υπερπροσπάθεια τους εμπνευστήκαμε τον τίτλο του κομματιού..
Πάθος, θέληση, κανένα αύριο… Με μάτι που γυαλίζει ο Παναθηναϊκός μπήκε στο παρκέ να σκοτώσει ή να σκοτωθεί και αυτό φάνηκε από τα πρώτα δευτερόλεπτα, με πιο αποφασισμένο όλων τον Καϊμακόγλου. Διέκρινα θυμό στους πράσινους. Αυτό το συναίσθημα δεν είναι καλός σύντροφος σε τέτοιας σημασίας παιχνίδια.
Μπορεί να αποτελέσει σημαντικό κομμάτι του ηλεκτροσόκ που χρειάζεται η ομάδα μετά τα όσα έχουν εξελιχτεί στα 3 ματς αλλά πολύ εύκολα μπορεί να σε καταστρέψει εάν ο αγώνας δε σου πάει καλά από την αρχή. Ο Παναθηναϊκός είχε τέτοια δείγματα, για μεγάλο μάλιστα διάστημα. Πολλά χαμένα εξ επαφής καλάθια, περιπτώσεις αιφνιδιασμού που αντί για εύκολο σκορ δεχόταν κόντρα αιφνιδιασμό, καλάθια του αντιπάλου πάνω σε πραγματικά καλή άμυνα, μερικά από αυτά.
Ο Ομπράντοβιτς σιγουρεύτηκε μετά από 6’30” ότι ο Σάτο είναι “νεκρός”. Τον πάρκαρε στον πάγκο και δεν τον ξαναπέρασε μέσα. Προτίμησε να καλύψει το “3” με τον Περπέρογλου και εναλλακτική τα 3 γκαρντ (στο τέλος) ακόμα και τον Καϊμακόγλου, με τον Τσαρτσαρή στο “4” και τον Περπέρογλου στο “2”, σχήμα που παρ’ ολίγο να του κοστίσει. Ο Παναθηναϊκός είχε τεράστιο πρόβλημα με τον Λο λόγω της τακτικής του Ζοτς να στέλνει το τριάρι στην κορυφή της άμυνας πάνω στον αντίπαλο πόιντ γκαρντ. Ο Περπέρογλου προσπαθεί πολύ αλλά είναι φύση αδύνατο να ανταγωνιστεί το πρώτο βήμα του Λο. Και ο Μάντζαρης τον είχε χτυπήσει στο 2ο ματς, πόσο μάλλον ο Λο.
Ριμπάουντ επιβίωσης
Βλέπω τη διαφορά στα ριμπάουντ που έκρινε το ματς. Όχι οι “πράσινοι” δεν έκαναν καλύτερα μπλοκ άουτ, ούτε πήραν καλύτερες θέσεις ή ντόπα για να πηδούν ψηλότερα. Φιλτράροντας αυτό που μας άφησε ο 4ος τελικός καταλήγουμε ότι αυτά ήταν ριμπάουντ επιβίωσης για τον Παναθηναϊκό. Όρμαγε στη μπάλα γιατί έπρεπε να ζήσει. Η ομάδα του Ομπράντοβιτς “έδειρε” χθες τον Ολυμπιακό. Έτσι ακριβώς. Και στην άμυνα και στις διεκδικήσεις, παντού.
Ο Παναθηναϊκός ξεμπλόκαρε με τον εκπληκτικό Σαρούνας Γιασικεβίτσιους στο παρκέ. Είναι στιγμές που νιώθω ότι ακόμα και οι 12 του αντιπάλου να μαρκάρουν μαζί τον εκάστοτε ψηλό των πρασίνων ο Λιθουανός θα βρει τρόπο να περάσει τη μπάλα, κομμάτι στο οποίο είναι απλά αξεπέραστος. Όσο κλειστά να έπαιζε ο Ολυμπιακός η μπάλα πέρναγε στη καρδιά της ρακέτας σε χρόνο για άμεση εκτέλεση. Το ψυχρό σουτ απέναντι στον Χάινς (έγραψε το 78-73) στο 1’29” πριν το τέλος δείχνει το τι περιέχει (εκτός από απίστευτη φαντασία) το DNA αυτού του παίκτη… Αξία ανεκτίμητη!
Οι “πράσινοι” βλέποντας τον αντίπαλο να ξεφεύγει σιγά σιγά και τη νευρικότητα διάχυτη στο ΟΑΚΑ στηρίχτηκαν στα κυβικά του Μάικ Μπατίστ. Ο Αμερικανός είχε “σκυλιάσει” για ένα καλάθι με τη μπάλα να του παίζει άσχημα παιχνίδια στο ξεκίνημα δείγμα της ψυχολογίας του παίκτη. Τον βοήθησε σημαντικά ότι φορτώθηκαν με φάουλ (υπεύθυνος ο ίδιος) οι δύο Αμερικανοί σέντερ των “ερυθρόλευκων” και έτσι βρήκε μεγαλύτερη ελευθερία. Ο Μπατίστ πέταξε στο παρκέ ότι είχε και δεν είχε και το παιχνίδι του αντιπροσωπεύει το physical attitude των “πρασίνων” απέναντι στον Ολυμπιακό, που εν τέλει έκρινε το αποτέλεσμα. Αξία ανεκτίμητη!
Ο Ολυμπιακός είχε τη ζωή του αντιπάλου στα χέρια του. Απλά έπρεπε να πατήσει το κουμπί και δεν το έκανε. Έχει μεγάλη διαφορά να είσαι καλύτερος και από πάνω στη σειρά από το να την τελειώνεις. Χθες ο πρωταθλητής Ευρώπης απέτυχε στο πρώτο τεστ “φονικού ενστίκτου” απέναντι στον αιώνιο. Ο Ίβκοβιτς έβλεπε πολύ καλά τι γινόταν και ήξερε τι χρειαζόταν. Ο Παναθηναϊκός “του θυμού” κρατιόταν με το ζόρι στην επιφάνεια. Ένα-δύο καλά μακρινά σουτ στην τρίτη περίοδο που θα βοηθούσαν τον Ολυμπιακό να ξεφύγει ήταν σε θέση να βουλιάξουν τους πράσινους. Γι’ αυτό το λόγο στο συγκεκριμένο σημείο ο προπονητής των ερυθρολεύκων πέρασε μέσα τον Γκετσεβίτσιους με συγκεκριμένη εντολή δολοφονίας.
Ο Ίβκοβιτς για πρώτη φορά στη σειρά δοκίμασε -για λίγο- άμυνα ζώνης αλλά δε τον βοήθησε μιας και φάνηκε ότι ο Παναθηναϊκός ανέπνευσε και βρήκε λύσεις με λιγότερη πίεση. Ο Ολυμπιακός είχε έναν εκπληκτικό Έισι Λο (τον οποίο είχαμε ξεχωρίσει και στο τρίτο ματς εν μέσω πολλών διακριθέντων) ο οποίος έχει την ικανότητα όχι μόνο να διαβάζει κάθε κατάσταση στην αντίπαλη άμυνα αλλά και να χτυπά ακαριαία πηγαίνοντας (πολύ σημαντικό) με μεγάλη αποφασιστικότητα μέχρι μέσα. Αυτή τη στιγμή ο Λο είναι ίσως ο πιο δηλητηριώδης για τον αντίπαλο παίκτης του Ολυμπιακού (μαζί με τον Πρίντεζη). Οι “ερυθρόλευκοι” χτύπησαν πολύ με έξτρα πάσα στην αδύνατη πλευρά με τους Παπανικολάου και Άντιτς στην εκτέλεση.
Ακόμα και στο τέλος είχαν την ευκαιρία τους χάνοντας όμως σε ένα πολύ κρίσιμο σημείο ένα ριμπάουντ στην άμυνα (το είχε τονίσει λίγο πριν ο Ίβκοβιτς) από τον Σμιθ που τελείωσε τη φάση. Ο Αμερικανός του Παναθηναϊκού έχει αφήσει πίσω τον Τσαρτσαρή στο ροτέισον καθώς ο Ομπράντοβιτς εκτιμά τη δύναμη και την ενέργεια που μπορεί να προσφέρει στο ριμπάουντ, πολύτιμη σε αυτή τη σειρά όπως κυλάει. Το ότι τον εμπιστεύτηκε αντί του Καϊμακόγλου μάλιστα στη 4η περίοδο λέει πολλά…
Είναι λίγο μυστήρια η τακτική του Ίβκοβιτς με τον Σλούκα, βάζοντας τον νεαρό για πρώτη φορά στη 4η περίοδο. Ναι ο Σλούκας είναι “clutch”, για εμένα μπορεί να σηκωθεί από το κρεβάτι του στις 5 τα χαράματα και να σου βάλει μεγάλο σουτ αλλά δε ξέρω πώς νιώθει το ίδιο το παιδί ψυχολογικά. Πιθανόν οι ερυθρόλευκοι να χρειαζόντουσαν Λο στο παρκέ εκείνη την ώρα, με το σκεπτικό ότι μπορεί να βάλει το δύσκολο και ας του’ χει γίνει φάουλ που δε θα σφυριχτεί( θεωρώ ότι το σκέφτονται και το αποδέχονται και οι δύο προπονητές στα εκτός ματς).
Ο Βασίλης Σπανούλης ακολουθεί σε όλη τη σειρά την ίδια τακτική. Ειδικά στα εκτός έδρας παιχνίδια περιμένει υπομονετικά να έρθει παιχνίδι σε αυτόν μοιράζοντας τη μπάλα και αξιοποιώντας τους συμπαίκτες του και μόνο στα τελευταία λεπτά βλέπει καθαρά το σουτ ως πρώτη επιλογή. Χθες είχε 8 πόντους-5 ριμπ.-8ασ. αξιοποιώντας πολύ τον Ντόρσεϊ. Δε μπόρεσε να βοηθήσει στο διάστημα που ο Παναθηναϊκός γύρισε από το -8 στη 3η περίοδο, σημείο που έπαιξε σημαντικό ρόλο και η απουσία εκ των Χάινς ή Ντόρσεϊ από το παρκέ.
Το πέμπτο ματς είναι η μητέρα των μαχών. Όλη η Ευρώπη θα βλέπει ΣΕΦ το Σάββατο. Προγνωστικά δεν υπάρχουν. Ο Ολυμπιακός δίνει το δεύτερο τεστ φονικού ενστίκτου απέναντι στην ομάδα που διδάσκει την έννοια. Έχει μεγαλύτερη πίεση μη γελιόμαστε. Το ότι έχει παίξει καλύτερα στη σειρά αυξάνει την πίεση και άλλο για τους “ερυθρολεύκους”. Αν ο Ομπράντοβιτς πατήσει σε αυτό τότε μπορεί να δει τον αντίπαλο να αυτοκαταστρέφεται καθώς θα φεύγει το μαγικό φίλτρο της σούπερ – ψυχολογίας με το οποίο είναι ποτισμένος ο πρωταθλητής Ευρώπης τους τελευταίους δύο μήνες.
Φυσικά και ο Παναθηναϊκός έχει επίσης πίεση. Δεν είναι φαβορί κακά τα ψέματα και το ξέρει, ούτε τα ποσοστά είναι 50-50 όπως όλοι λένε. Όμως στη διάρκεια ενός αγώνα αλλάζουν πολλά και η ομάδα του Ομπράντοβιτς το έχει ζήσει και το έχει διαχειριστεί πολλάκις στο παρελθόν. Μια φάση, μια λεπτομέρεια μπορεί να αλλάξει όλο το μομέντουμ. Πέρα από το πάθος θα χρειαστεί λοιπόν και μεγάλη καρδιά. Αλλά κυρίως να μην αφήσεις το κακό κάρμα που θα συναντήσεις στιγμιαία να σε καταβάλλει…
Πηγή: Hoopfellas