Το Hoopfellas δίνει τη δική του ψήφο για το κλείσιμο του ρόστερ στον Ολυμπιακό, τσεκάροντας τον Μίρζα Μπέγκιτς και τις επιλογές στη θέση “3”.
Μετά την πώληση Παπανικολάου στη Μπαρτσελόνα, οι ερυθρόλευκοι συνεχίζουν στο δρόμο για το κλείσιμο του φετινού ρόστερ με την υπογραφή του Σλοβένου Μίρζα Μπέγκιτς και την …κρίσιμη επιλογή του αντικαταστάτη του νεαρού Έλληνα άσσου στη θέση “3”.
Κρίσιμη γιατί ο παίκτης αυτός θα αποτελέσει τον συνεκτικό ιστό της φροντλάιν με το μπακόρτ και θα το performance του θα είναι σημαντικό για την συνολική λειτουργία της ομάδας και στις δύο πλευρές του παρκέ..
ΥΠΟΘΕΣΗ ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ
Ο Παπ αποχαιρέτησε το λιμάνι και τα συναισθήματα είναι ανάμεικτα στον Πειραιά. Χωρίς πολλές κουβέντες, σαν επιχειρηματική απόφαση η πώληση του παίκτη ήταν πέρα για πέρα σωστή.
Τα λεφτά ήταν πολλά και το μπάσκετ είναι …μπίζνα πάνω από όλα. Υπάρχουν όμως πάντα κάποιες ιδιαιτερότητες. Οι ερυθρόλευκοι χάνουν ένα βασικότατο μέλος του ελληνικού κορμού τους (την ίδια στιγμή που ο αντίπαλος ενισχύει το εγχώριο στοιχείο), έναν από τους ικανότερους νέους παίκτες στην Ευρώπη αυτή τη στιγμή με σπουδαίο background, την επιτομή ίσως του energy forward που ηλέκτριζε την κερκίδα.
Η αλήθεια όμως περιλαμβάνει και άλλα δύο σκέλη
1) ο παίκτης δύσκολα θα έμενε πάνω από ένα χρόνο στους ερυθρόλευκους, δεδομένης της επιθυμίας του να δοκιμάσεις τις δυνάμεις του στο ΝΒΑ και
2) σαφέστατα υπάρχει το περιθώριο να καλυφθεί το αγωνιστικό κενό του με πιθανόν ακόμα καλύτερο παίκτη που θα βελτιώσει το συνολικό performance της ομάδας.
Για αυτό και η επιλογή αυτή είναι σημαντική…
Ο ΜΠΕΓΚΙΤΣ
Είναι ξεκάθαρο το σκεπτικό του Γιώργου Μπαρτζώκα στο κομμάτι της φροντκόρτ. Οι ερυθρόλευκοι έριξαν όλο το βάρος τους στο να βελτιώσουν το above the rim παιχνίδι της ομάδας φέτος, σχεδιάζοντας έναν Ολυμπιακό που θα παίζει ..μισό μέτρο πάνω από τη στεφάνη, στοιχείο που οι πρωταθλητές Ευρώπης θα προσπαθήσουν να παντρέψουν με την ικανότητα τον γκαρντ τους να συνεργαστούν με την φροντκόρτ. Ο Μπέγκιτς είναι μια επιλογή προς αυτή την κατεύθυνση.
Πρόκειται για ένα πολύ ψηλό και μακρύ κορμί (2.20μ.) με τεράστιο άνοιγμα χεριών και εξαιρετικό shot blocking ability. Ο Ολυμπιακός θα κερδίσει πράγματα από τον Μπέγκιτς κυρίως στη base line, σε άμυνα και επίθεση. Ενώ λοιπόν στην καθαρά προσωπική άμυνα ο 28χρονος πρώην σέντερ της Ρεάλ είναι μάλλον αδύνατος για το τοπ επίπεδο της Ευρωλίγκας (έχει αδύναμο κορμί, χάνει εύκολα στην “άμυνα θέσης”), μπορεί να αποτελέσει σημαντική βοήθεια ερχόμενος σαν help defender από την τελική και να κόψει προσπάθειες.
Αναλόγως και στην επίθεση όπου είναι κλασσική περίπτωση “παίρνω – βάζω” ψηλού, στηρίζοντας την παραγωγή του κυρίως στις μπάλες που πάρει ή θα μαζέψει ο ίδιος γύρω από το καλάθι, δεδομένου ότι ξέρει να τελειώσει έχοντας μάλιστα το πλεονέκτημα ότι μπορεί να τελειώσει χωρίς να κατεβάσει χαμηλά τη μπάλα (μεγάλο συν για ψηλό).
Το footwork του δεν άσχημο για παίκτη του ύψους του όσον αφορά την επίδοση του στο ζωγραφιστό, καθώς έξω από αυτό θα έχει πρόβλημα και στις δύο πλευρές του παρκέ. Αμυντικά θα δυσκολευτεί να ακολουθήσει ταχύτερους παίκτες ενώ στην επίθεση παρά τον καλό μηχανισμό σουτ που διαθέτει, δεν έχει γίνει ποτέ η αξιόπιστη απειλή.
Έχοντας υπόψη την αρχική προτίμηση του Μπαρτζώκα για τη γραμμή των ψηλών, την οποία και γνωστοποίησε στη διοίκηση (και περιλάμβανε τους Χάινς, Μαυροκεφαλίδη, Σερμαντίνι για τη θέση “5” και την απόκτηση του Πέτγουεϊ στο “4”) νομίζω ότι λόγω του τρόπου που κινήθηκε η αγορά, η ομάδα κάπου άλλαξε πλεύση.
Είχα πει ότι ο Ολυμπιακός χρειαζόταν έναν πιο fundamental post ψηλό, θα δώσει μια άλλη διάσταση στο επιθετικό παιχνίδι της ομάδας, δεδομένου ότι δίπλα του υπήρχε η γραμμή υποστήριξης στον… αέρα από την τριάδα Ντάνστον – Σίμονς – Πέτγουεϊ.
Καταλαβαίνω επίσης ότι η περίπτωση Ντέιβις παρουσίαζε αντικειμενικές δυσκολίες. Ο Μπέγκιτς δεν είναι σε καμία περίπτωση ο κλασσικός post player με τις καθαρές κινήσεις με πλάτη στο καλάθι, ο τύπος του ψηλού που θα ακουμπήσεις τη μπάλα για να φθείρεις τον αντίπαλο και να ξεκουράσεις τα γκαρντ σου.
Έχει κινήσεις παρόλα αυτά και μπορεί να τελειώσει φάσεις, αλλά όχι αξιόπιστα, όχι κάθε βράδυ ανεξαρτήτως αντιπάλου. Συνηθίζει να παίρνει τη μπάλα στα 3-4 μέτρα με πλάτη σε καταστάσεις έναν με ένα και γυρίζει από τη base line ένα βαθύ κάθισμα (αναλογικά με το ύψος του) που τον φέρνει κοντά στο καλάθι όταν πια απλώσει τα πολύ μακριά του χέρια.
Τελειώνει με το δεξί χρησιμοποιώντας κίνηση hook, ενώ όταν βρίσκεται πλάτη με τη μπάλα στην αριστερή πλευρά της επίθεσης θα γυρίσει πάλι προς τη base line στοχεύοντας το ταμπλό για να σκοράρει. Χρησιμοποιεί και προσποιήση πολλές φορές. Το κακό είναι ότι αυτό συμβαίνει ακόμα και όταν βρίσκεται φάτσα με το καλάθι, όχι τόσο τιμητικό για το ύψος του.
Έχει αφήσει καιρό στο ντουλάπι των αποδυτηρίων την ικανότητα που παρουσίαζε στο να πασάρει σηκώνοντας τη μπάλα ψηλά και διαβάζοντας. Αξιόπιστος από τις προσωπικές, τον βοηθά ο καλός μηχανισμός που γράψαμε πιο πριν. Δεν φημίζεται ως worke-horse, ποτέ δεν ήταν ο “ποντικός των γυμναστηρίων”. Πολλές φορές τον διακατέχει μεγάλη δόση νωθρότητας μέσα στο παρκέ. Έχει εμπειρία από το υψηλό επίπεδο όμως και πραστάσεις. Οι ερυθρόλευκοι του έδωσαν το συμβόλαιο που προοριζόταν για τον Μαυροκεφαλίδη (600-650χιλ. ευρώ).
Overall, θεωρώ ότι ο Ολυμπιακός μπορούσε να πάρει “καλύτερο για αυτόν” παίκτη από τον Μπέγκιτς. Κάποιον ίσως που θα του έδινε μια διαφορετική διάσταση στην επίθεση, πιο aggressive και παραγωγικό στο ποστ. Βέβαια η ομάδα έχει φτάσει στην κορυφή της Ευρώπης χωρίς ουσιαστικό ποστ παιχνίδι από το “5”, δύο συνεχόμενες χρονιές.
Ο Μπέγκιτς φέρνει καλά στοιχεία σε συγκεκριμένα κομμάτια του παιχνιδιού αλλά προσωπικά στο δίλλημα που τέθηκε τις τελευταίες ημέρες, θα προτιμούσα τον υγιή (προσέξτε) Τζαγουάι που είναι πραγματικό μέγεθος στο ζωγραφιστό (όχι ότι θα αποδώσει στο περιβάλλον της Γαλατά), εφόσον η ομάδα κοιτούσε σε τέτοιο τύπο παίκτη.
Ουσιαστικά βέβαια, η (δική μου πάντα) επιλογή δεν θα αφορούσε κανέναν από τους δύο, αλλά έναν παίκτη με τα χαρακτηριστικά που σας περιέγραψα (Πολ Ντέιβις π.χ.). Από την άλλη η ερυθρόλευκη γραμμή ψηλών φέτος δείχνει σίγουρα πιο γεμάτη, πιο “βαθιά” από πέρυσι ποντάροντας εκεί ώστε να ματσάρει την απώλεια ενός παίκτη σαν τον Χάινς. Ίδωμεν…
ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΣΤΗ ΘΕΣΗ “3”
ΝΤΕΙΒΙΝΤ ΜΟΣ
Για τον φόργουορντ της Μοντεπάσκι θα γίνω κουραστικός εάν αρχίσω να γράφω αναλυτικά. Ξέρετε τη γνώμη μου. Είναι ο παίκτης τον οποίον θα διάλεγα (ανεξαρτήτου μπάτζετ) για την ομάδα μου σε κορυφαίο επίπεδο της Ευρωλίγκας, hands down.
Προϊόν της φάμπρικα της Τζέσι, έκανε αίσθηση στο Τέραμο όταν αναδείχτηκε “καλύτερος φόργουορντ στην ιταλική λίγκα” και ώθησε την Σιένα να τον υπογράψει στέλνοντας τον στη Μπολόνια δανεικό. Από τον παίκτη έχω δεί απίστευτα πράγματα (μιλώντας πάντα στη βάση του “εργαλείου” σε τοπ επίπεδο και όχι του σούπερ σταρ.
Κατ’ αρχήν δεν είναι περισσότερο “2” όπως γράφτηκε κατά κόρον αλλά περισσότερο “3” (φυσικά παίζει και στις δύο θέσεις). Το φωνάζει το στυλ του και ο τρόπος που κινείται και ενεργεί στο παρκέ σε συνδυασμό με τις επιταγές του σύγχρονου μπάσκετ, ανεξαρτήτου ύψους ή κορμιού.
Ο πιο πλήρης περιφερειακός αμυντικός στο σύγχρονο ευρωπαϊκό μπάσκετ, μαρκάρει “πραγματικά” από το 1 έως το 4. Έχει δουλέψει πολύ τα τελευταία χρόνια. Όταν η Σιένα κάποια στιγμή έχασε τον ΜακΚάλεμπ στην πιο κρίσιμη καμπή της σεζόν μένοντας με μόνο πόιντ τον Ζήση, ανέβηκε στο “1” για 10 λεπτά κάθε βράδυ (δουλεύοντας στο να χαμηλώνει με τη μπάλα και να διαβάζει)σε συνθήκες τοπ-ανταγωνισμού ώστε να διευκολυνθεί το around the screens παιχνίδι των Ιταλών με τον Καουκένας. Εξαιρετικός σποτ σούτερ κυρίως από τις γωνίες.
Στα χρόνια της Μοντεπάσκι βελτίωσε το παιχνίδι του με τη μπάλα κάτω ώστε να βρίσκει τα δικά του σουτ από μέση απόσταση. Εξαιρετικός στο ποστ, με πλάτη, έχει αυτοματοποιημένες κινήσεις.
Υπήρξαν μαζί με τον Πιτ Μάικλ οι δύο ίσως πιο δυνατοί top-level σμολ φοργουορντ. Πολύ σκληρός και aggressive παίκτης, παίζει δυνατή και έξυπνη άμυνα. Κορυφαίος στο να παίζει ως πρώτος κεντρικός σε άμυνα 3-2 (ρωτήστε τον Σπανούλη, θα εκφραστεί κολακευτικά για αυτόν). Πολύ δυνατά χέρια – τανάλιες στη μπάλα (ανάλογα με του Χάινς).
Η επιτομή του team player. Φέτος με εξέπληξε η ετοιμότητα του να ανταποκριθεί σε μια επίθεση, πιο up tempo από ποτέ, σουτάροντας πολύ αξιόπιστα σε καταστάσεις τρανζίσιον (ποσοστά της τάξεως του 45-40-88% σε 2π.-3π.-1π. στην Ευρωλίγκα). Με starters τους Μάντζαρη – Σπανούλη – Μος, η περιφερειακή γραμμή των ερυθρολεύκων θα έχει επιτύχει έναν από τα καλύτερα αρχικά σχήματα στην Ευρώπη. Με κλειστά τα μάτια και τώρα!…
Σίγουρα στο μυαλό πολλών βρίσκεται ο σκόπελος Μινούτσι, για τον οποίο έχουμε γράψει από …αρχαιοτάτων χρόνων ότι πρόκειται για τον ίσως πιο σκληρό διαπραγματευτή στην Ευρώπη. Το θετικό είναι ότι η περίπτωση Μος μπορεί να ενταχθεί σε ένα διαφορετικό πλαίσιο (ανάλογο με τον Πιανιτζιάνι – Άντερσεν πέρυσι, όπου βέβαια υπήρξε και η συμφωνία από κάτω από το τραπέζι για την πώληση ΜακΚάλεμπ όπως είχαμε γράψει) μιας και η κατάσταση στη Σιένα είναι πολύ άσχημη και ..μαγκιές σε αγοροπωλησίες δεν περνάνε μπροστά στον κίνδυνο να μείνει ο παίκτης στην ομάδα χωρίς αυτή να μπορεί να τον πληρώσει.
Ο κίνδυνος αυτή τη στιγμή έρχεται από το Μιλάνο του Μπάνκι ενώ και ο Μαχμούτι θέλει τον παίκτη και εχθές έμαθα ότι ετοιμάζει πρόταση. Κανείς βέβαια δε θέλει να μπει σε συζητήσεις “αγοράς” και όλοι αναμένουν να ξεκαθαρίσει το τοπίο στην καστρούπολη.
ΤΖΟΕ ΙΝΓΚΛΙΣ
Εδώ θα διαφωνήσω. Ο Ίνγκλις έχει ποιότητα, δεν το αμφισβητώ. Είναι ένα περιφερειακό εργαλείο με καλό midrange game, μέγεθος που τον βοηθά στο αμυντικό κομμάτι, ικανότητα στο να δημιουργήσει αλλά και να χρησιμοποιηθεί ως μπαλαντέρ σε διάφορα σχήματα αλλά είναι λίγο “γλυκανάλατος”, soft με αμφισβητούμενο mentality. Αυτό είναι το τελευταίο που χρειάζονται οι ερυθρόλευκοι αυτή τη στιγμή που έχουν μάλιστα χάσει έναν παίκτη με το πολεμικό DNA του Παπανικολάου.
Ειδικά αυτό το μείον έχει τραβήξει προς τα κάτω την καριέρα του Αυστραλού γκαρντ-φόργουορντ, καθώς αποτελεί χαρακτηριστικό που έχει άμεσο αντίκτυπο στην εικόνα του στο γήπεδο. Ο Ολυμπιακός θέλει έναν “θερμόαιμο” defensive stopper στο “3” με πολύ πράμα μέσα στο βρακάκι του, οπότε για εμένα η περίπτωση του Ινγκλις απορρίπτεται. Καλός παίκτης αλλά δε θα πάρω.
Αντίθετα ο Αυστραλός μπορεί να αποτελέσει καλή προσθήκη για την Μακάμπι, η οποία έχει ήδη ένα στόπερ στο “3” (Σμιθ) και μια μοντέρνα περιφερειακή γραμμή με τους Χίκμαν – Οχαγιόν – Ράις ώστε να παίξει τον ρόλο του μπαλαντέρ σε διάφορα σχήματα βάζοντας ποιότητα στο παιχνίδι των Ισραηλινών από τον πάγκο (ή όχι). Νομίζω ότι για τον ίδιο θα είναι καλύτερη κατάσταση εκεί.
ΤΖΕΙΜΣ ΟΥΑΪΤ
Τζόγος. Ο γνωστός μας high-flyer μετά από δύο εντυπωσιακές σεζόν στην Ιταλία, μετακόμισε στο ΝΒΑ και τους Νικς, όπου φαινομενικά βρήκε μια σούπερ ευκαιρία σε μια ομάδα όπου -στη μετάβαση στο σχήμα με τα δύο πόιντ και τον Μέλο στο “4”) έψαχνε έναν γκαρντ-φόργουορντ με αμυντικές ικανότητες, να ανέβει μπροστά και να καλύψει το κενό του τραυματία Σάμπερτ στο “3”. Ο Ουάιτ δεν εκμεταλλεύτηκε ποτέ την ευκαιρία αυτή, μάλλον απογοήτευσε και τις προσδοκίες των οπαδών στο Γκάρντεν που τον έβλεπαν ως sleeper.
Ταλέντο και ικανότητες υπάρχουν βέβαια γαρνιρισμένα με ένα σούπερ αθλητικό πακέτο. Το θέμα είναι εάν θα μπορέσει να υποτάξει ή μάλλον να χρησιμοποιήσει προς όφελος της ομάδας ο Ολυμπιακός το αγωνιστικό attitude του παίκτη. Σούπερ φίνισερ με βελτιωμένο midrange παιχνίδι, ντράιβ – δηλητήριο, με τους προπονητές στην Ιταλία να τον αντιμετωπίζουν με άμυνες αλά Μορίς Έβανς στην Α1 (“καρφώστε του τα πόδια στο πάτωμα, μην σηκωθεί”) αλλά δυστυχώς οι Ιταλοί δεν είναι μάστορες όπως οι δικοί μας σε αυτά τα κομμάτια.
Οι Νικς δεν έκαναν χρήση της οψιόν για το συμβόλαιο αξίας 1εκ. δολαρίων για τον “Flight75” (ναι, μπορούσε να καρφώσει πατώντας από τη γραμμή του φάουλ και περνώντας τη μπάλα ανάμεσα από τα πόδια), ο οποίος έχει δεχθεί ενδιαφέρον από την Κίνα με πολύ καλά χρήματα. Ρίσκο η περίπτωση του για τον Ολυμπιακό.
Υ.Γ: Ίσως επανέλθουμε στο θέμα. Μπορεί ο Μαλίκ Χαίρστον να γίνει το “μαύρο άλογο” στην κούρσα των υποψηφίων;
Υ.Γ1: Kαλή περίπτωση ο Τρέμελ Ντάρντεν (πραγματικά καλή) όμως η Ρεάλ τον έχει καπαρώσει (είχε την οψιόν).
Πηγή: Hoopfellas