Ο Χίλτον Άρμστρονγκ μετράει μέρες, όπως φαίνεται, στο ΟΑΚΑ και το Hoopfellas παρουσιάζει μερικούς από τους “εν δυνάμει” αντικαταστάτες του. Οι “καταζητούμενοι” της λίστας μας… Η ήττα από τον Ίκαρο και η κακή εμφάνιση έβγαλε για τα καλά στην επιφάνεια το θέμα “ενίσχυση” των πρασίνων. Η περίοδος σίγουρα δεν είναι η καλύτερη αλλά η κατάσταση στον όμιλο της Ευρωλίγκας κυρίως, κάνει την ανάγκη αυτή επιβεβλημένη.
Το Hoopfellas εδώ και καιρό τοποθετήθηκε επί του θέματος. Ο Παναθηναϊκός χρειάζεται “4” με αθλητικά προσόντα και καλό σουτ, το οποίο θα βάλει όλη τη φροντλάιν σε μια σειρά. Είναι φανερό ότι η συγκεκριμένη θέση αποτελεί βαρόμετρο, ειδικά στην επίθεση, για την απόδοση της ομάδας του Πεδουλάκη, όπως επίσης ότι και οι Τσαρτσαρής – Πάνκο δύσκολα θα βγάλουν τη σεζόν χωρίς απώλειες.
Εμείς ξεχωρίσαμε 6 περιπτώσεις που θα μπορούσαν να βοηθήσουν -άλλος λιγότερο άλλος περισσότερο- τους πράσινους σε αυτό το σημείο της χρονιάς. Μη ξεχνάτε βέβαια μια σημαντική παράμετρο, το οικονομικό… Όταν μπαίνεις στη διαδικασία κόψε – ράψε, αλλάζοντας παίκτες μέσα στη σεζόν, γνωρίζεις ότι μπορεί τελικά να σου αποβεί ζημιογόνα. Γι’ αυτό η κίνηση αυτή θα πρέπει να γίνει με πολύ προσοχή…
Ryan Gomes (30, 2.01):
Ίσως ο πιο κομπλέ παίκτης αυτής της λίστας. Το πακέτο έχει σχεδόν τα πάντα. Κόμπο – φόργουορντ (στην Ευρώπη παίζει και τις 3 θέσεις της φροντκόρτ) με “πραγματικά” μέσα – έξω παιχνίδι. Πολύ καλό σουτ από μέση απόσταση, “απειλή” από το τρίποντο. Αξιόπιστο παιχνίδι στο ποστ, μπορεί να παίξει και με πλάτη.
Fundamental player, δυνατός στα βασικά. Καλός ballhandler, βάζει συχνά τη μπάλα κάτω και πάει μέχρι τέλους. Αυτό που με ιντριγκάρει περισσότερο στη σκέψη ένταξής του στον Παναθηναϊκό είναι η ικανότητα του στην πάσα, η οποία μπορεί να αποτελέσει το λάδι για τα γρανάζια της πράσινης επίθεσης ανοίγοντας πόρτες και δημιουργώντας ευκαιρίες για όλους.
Υψηλό μπασκετικό IQ, ξέρει να διαβάζει κάθε φάση. Αποτελεσματικός σε καταστάσεις roll ή pop, ξέρει να τελειώνει στο τρανζίσιον. Σκεφτείτε με πόσους διαφορετικούς τρόπους μπορεί να επιτεθούν οι πράσινοι με τον Γκόμεζ στην πεντάδα τους. Καλός ριμπάουντερ ιδιαίτερα στο επιθετικό κομμάτι. Καλός σκρίνερ επίσης, χρησιμοποιεί σωστά το κορμί του.
Συνεπής στο αμυντικό κομμάτι, παίζει συγκεντρωμένα κάθε βράδυ. Το μόνο μείον του είναι το ότι δεν έχει τα σπουδαία αθλητικά προσόντα, να προσφέρει την μεγάλη δόση ενέργειας στο παρκέ. Θα το χρειαζόταν αυτό ο Παναθηναϊκός, γιατί δεν έχει στο “4” τον παίκτη που μαζί με τον Λάσμε θα σπείρουν τον πανικό στο γήπεδο. Πιθανόν να δυσκολευτεί με τα πολύ ελαφρά “4” στην Ευρώπη, όσον αφορά το αμυντικό κομμάτι. Όπως και να έχει, πρόκειται για versatile forward που μπορεί να κάνει άμεσα τη διαφορά..
Mike Hall (28, 2.04):
H πιο κοντινή και προσιτή πρόταση αυτή τη στιγμή για τον Παναθηναϊκό. Οι περισσότεροι πιθανόν να τον θυμάστε από τη διετή θητεία του στο Μιλάνο (2008-’10). Χωρίς να είναι ιδιαίτερα ψηλός, έχει ένα τεράστιο άνοιγμα χεριών που τον κάνει να ξεχωρίζει. “Μπόμπερ” από τους λίγους. Σουτάρει από το τρίποντο με κλειστά μάτια, ασχέτως άμυνας και απόστασης.
Έξυπνος παίκτης. Πάει τον αντίπαλο στα σημεία που ξέρει ότι είναι δυνατός ο ίδιος. Παίζει για την ομάδα και το νιώθει. Φιλότιμος. Το σουτ είναι η σημαία του παιχνιδιού του που επίσης περιλαμβάνει “τίμιο” ποστ παιχνίδι (συνήθως τελειώνει με turnaround σουτ το οποίο είναι η σπεσιαλιτέ του ) στο οποίο δε μπορείς να βασιστείς όμως και ικανότητα στη πάσα, που προέρχεται όχι από έμφυτο ταλέντο αλλά από τη θέληση του να δουλέψει σωστά η επίθεση.
Πολύ καλός ριμπάουντερ και στις δύο πλευρές του γηπέδου. Συνεπής στην άμυνα, τον βοηθούν τα μακριά του χέρια και τα καλά αθλητικά του προσόντα. Αδύνατος σωματικά. Υστερεί στο κομμάτι ντρίμπλα, για αυτό και δεν πήρε ποτέ την ευκαιρία που ήθελε στο ΝΒΑ ως “3”. Έχει καρδιά πάντως και ξέρει να παίζει το παιχνίδι. Θα έρθει ως ίσος δίπλα στους Τσαρτσαρή – Πάνκο και μπορεί να αποτελέσει στη πορεία σημαντική βοήθεια. Οικονομική λύση, ότι πρέπει για τα σημερινά δεδομένα των πρασίνων.
Damion James (25, 2.01):
Είναι αυτός που βρίσκεται πιο κοντά στα στοιχεία που θεωρούμε ότι χρειάζεται ο Παναθηναϊκός αυτή τη στιγμή. Ενέργεια, δύναμη, αθλητικά προσόντα, αξιόλογο σουτ. Ο Τζέιμς είναι δυναμίτης που μπορεί να ζωντανέψει όλη την ομάδα και να την ανεβάσει και άλλο στο κομμάτι του ριμπάουντ, μιας και η ικανότητα του είναι παροιμιώδης. Καλό σουτ από μέση απόσταση. Μπορεί να σουτάρει από το τρίποντο και να κρατήσει τον αντίπαλο αμυντικό μαζί του ψηλά. Παρότι στο ΝΒΑ δε το δοκίμαζε συχνά έχει αυτή την ικανότητα.
“Ένταση” είναι η λέξη κλειδί για περιγράψεις το παιχνίδι του. Γρήγορος, ξέρει να τελειώνει στο τρανζίσιον ή μετά από επιθετικό ριμπάουντ. Φίζικαλ παίκτης. Αξιόλογος στο αμυντικό κομμάτι, μπορεί να αμυνθεί διαφόρων ειδών και σωματότυπων αντιπάλους. Πλεονέκτημα τα μακριά δυνατά του χέρια. Υστερεί σε κομμάτια του παιχνιδιού που έχουν να κάνουν με τη δημιουργία και γενικά με “τη μπάλα στα χέρια”.
Μέτριος ντριμπλέρ – πασέρ, στις κλειστές ευρωπαϊκές άμυνες θα έχει θέμα. Χρειάζεται να κοντρολάρει λίγο το παιχνίδι του. Όλο το θέμα σε μια ενδεχόμενη μετακίνηση του Τζέιμς στην Ευρώπη για μια ομάδα στο τοπ – επίπεδο όπως ο Παναθηναϊκός είναι η σκέψη. Αν μπορέσει να μπεί σε αυτό το τρυπάκι, “θα πατήσει” πολύ κόσμο. Σε διαφορετική περίπτωση θα μοιάζει εγκλωβισμένος.
Justin Harper (23, 2.08):
Καλή περίπτωση, σε μικρή ηλικία. Προϊόν του Ρίτσμοντ, τον είδαμε πέρυσι στην Ευρώπη με τη Στρασμπούργκ μέχρι να τον τσιμπήσει το Ορλάντο. Εξαιρετικός σουτέρ τριών πόντων, εντυπωσιακή η ικανότητα και ο μηχανισμός του για παίκτη αυτού του ύψους. Ιδανικός για pick’ n pop. Παίζει κυρίως με πρόσωπο. Δαντελένιος φόργουορντ, με καλό ντρίμπλινγκ και τελειώματα κοντά στο καλάθι. Μπορεί να βάλει τη μπάλα στο παρκέ.
Πρέπει να “σκληρύνει” λίγο. Αυτό το στοιχείο με φοβίζει περισσότερο. Είναι από τους παίκτες που δε τους αρέσει η επαφή, του λείπει το aggressiveness, για αυτό ότι κάνει το κάνει απ’ έξω. Άσχημο για τέτοιο κορμί.. Καλός ριμπάουντερ παρ’ όλα αυτά. Τα πόδια του τον βοηθούν στο αμυντικό κομμάτι. Μπορεί να αποδειχθεί χρήσιμο εργαλείο, έχει ποιότητα αλλά εάν δεν αγριέψει λίγο θα τον καταπιούν. Εδώ είναι ο τζόγος της υπόθεσης.
Renaldo Balkman (28. 1.99):
Είναι ο παίκτης που σκεφτόμουν πρώτο, όταν μιλάγαμε για ενέργεια – δύναμη στο “4” του Παναθηναϊκού. Δυστυχώς δεν έχει το σουτ. Ο Μπάλκμαν δε χρειάζεται πολλές κουβέντες! Ο τύπος θα κάνει πάταγο στο παρκέ. Θα τον νιώσει ο αντίπαλος μέχρι το κόκκαλο. “Σκύλος”.
Η σκέψη αμυντικής σύμπραξης με τον Λάσμε τρομάζει. Μπορεί να μαρκάρει από το “1” μέχρι και το “5”. Καθαρά, όχι θεωρητικά. Πολύ καλός ριμπάουντερ, ο ορισμός του hustle. Θα βουτήξει για μπάλες, θα κερδίσει χαμένες φάσεις, θα βάλει τα χέρια του παντού. Υπάρχει όμως και η άλλη όψη του νομίσματος.
Επιθετικά υστερεί. Ναι μεν μπορεί να σκοράρει από επιθετικό ριμπάουντ ή γενικά γύρω από το καλάθι (και με ντράιβ ξεκινώντας από τα 4-5μ. αν και το ballhandling δεν είναι το στοιχείο του) αλλά δεν έχει το σουτ. Παρουσία του Σχορτσανίτη στο “5” θα είναι απαραίτητο. Το έχει προσπαθήσει τα τελευταία χρόνια βελτιώνοντας το αλλά όχι σε σταθερή βάση. Ο Μπάλκμαν μαζί με τον Λάσμε θα αποτελούσαν κατά τη γνώμη μου, την ιδανική πανοπλία για τον Σοφοκλή.
Shawne Williams (26, 2.06):
Η έκπληξη της Seven Seconds Offense του Ντ’ Αντόνι στους Νικς, ο Ουίλιαμς είναι ξεχωριστή περίπτωση παίκτη, που κέρδισε κόσμο στο “Μεγάλο Μήλο” γιατί έδινε αυτό που μπορούσε. Φοβερός σουτέρ τριών πόντων. Αν και οι μηχανισμός του δεν είναι ακριβώς για “textbook” (που λένε και στο USA) είναι πολύ αποτελεσματικός και από μέση και από μακρινή απόσταση.
Αρέσκεται να παίζει transition offense όμως θεωρώ ότι στην Ευρώπη έχει τα προσόντα να παίξει στο μισό γήπεδο. Ειδικά σε μια ομάδα με ξεκάθαρους ρόλους και κατευθύνσεις στην επίθεση μπορεί να σκοτώσει (με τη συγκεκριμένη ικανότητα του στο σουτ).
Κλασσική περίπτωση παίκτη που παίζει αυστηρά με πρόσωπο. Μέτριος με τη μπάλα στο παρκέ, παίζει με κάτω το κεφάλι. Η άμυνα δεν ήταν το φόρτε του αν και τα τελευταία χρόνια έχει κάνει πρόοδο. Πάει στα ριμπάουντ, στα συν τα μακριά του χέρια. Δεν είναι αργά να βελτιώσει κάποια κομμάτια του παιχνιδιού του. Νομίζω πως η θητεία σε μια ομάδα απαιτήσεων στην Ευρώπη μπορεί να του κάνει καλό. Και στην ομάδα την ίδια επίσης…
Υ.Γ.1: Eπειδή στην παρέα έχει τεθεί πολλές το σχετικό ερώτημα, θα πω ότι “στα γκαρντ, θα άλλαζα τον Ούκιτς”. Δεν είναι όμως τόσο απλό. Το μπάσκετ είναι και business… Σαν οικονομική απόφαση λοιπόν, μπορεί να αποδειχθεί ζημιογόνα..
Υ.Γ.2: Γουστάρω να βλέπω Νικς.. Αυτή η “ευρωπαϊκή” undersized lineup με τα δύο πόιντ, Φέλτον – Κιντ, τον G/F defensive stopper Μπριούερ στο “3” και τον Μέλο στο “4” δίπλα στον Τσάντλερ με εξιτάρει. Μπράβο στον Γούντσον, κυρίως για την μέχρι τώρα αμυντική προσήλωση των παικτών του.
Πηγή: Hoopfellas