Συμπληρώθηκε το πρώτο τέταρτο της σεζόν και πλέον κάθε συμπέρασμα έχει μεγαλύτερη βαρύτητα απ’ ότι τις προηγούμενες εβδομάδες. Στο σημερινό κείμενο θα δούμε οκτώ παρατηρήσεις σχετικά με διάφορες τάσεις που λαμβάνουν χώρα αυτή τη στιγμή στο ΝΒΑ. Γιατί οκτώ και όχι δέκα; …απλά έτυχε!
1. Τα προβλήματα των Heat
Είναι σύνηθες φαινόμενο οι πρωταθλήτριες ομάδες να δυσκολεύονται την αμέσως επόμενη χρονιά και το Μαϊάμι δεν αποτελεί εξαίρεση. Η ομάδα του Spoelstra έχει εμφανίσει αρκετές αμυντικές αδυναμίες με αποτέλεσμα να βρίσκεται στην 20η θέση σε πόντους ανά κατοχή, μια ομάδα που την περσινή σεζόν είχε την τέταρτη καλύτερη άμυνα στη λίγκα.
Ο Spoelstra πειραματίζεται ψάχνοντας τα σχήματα που θα του δώσουν ισορροπία και θα του επιτρέψουν να διατηρήσει την επιθετική του φιλοσοφία (pace & space), και την ίδια στιγμή, να δει την ομάδα του να επανέρχεται στα γνώριμα αμυντικά της επίπεδα. Μέχρι τώρα δεν το έχει καταφέρει με επιτυχία, ο Joel Antony ήταν στα πρώτα παιχνίδια εκτός rotation (φαίνεται ότι σταδιακά επιστρέφει), ο Allen ακόμα προσπαθεί να ενταχθεί στο σύνολο και να μάθει τις υποχρεώσεις του (ποτέ δεν ήταν κάτι παραπάνω από υποφερτός αμυντικός), ενώ πολλές φορές οι περιστροφές του είναι στην καλύτερη περίπτωση καθυστερημένες.
Μια top άμυνα εκτός από αμυντικούς κανόνες, πλάνο και fundamentals, για να είναι σε top επίπεδο χρειάζεται διάθεση και προσπάθεια. Αυτό μέχρι τώρα λείπει από τους Heat, απουσιάζει η δίψα για την επικράτηση σε καθημερινό επίπεδο. Την ίδια στιγμή όλες οι ομάδες όταν αντιμετωπίζουν το Μαϊάμι βγάζουν έξτρα διάθεση, κάτι απολύτως λογικό από τη στιγμή που έχουν απέναντι τους πρωταθλητές.
Όλα αυτά είναι πράγματα που θα λυθούν στους επόμενους αγώνες, αφενός οι παίκτες όσο η χρονιά εξελίσσεται θα αντιλαμβάνονται ότι δεν υπάρχουν περιθώρια για περαιτέρω χαλάρωση, αφετέρου μέσα από την προπόνηση θα διορθωθούν τα αγωνιστικά λάθη και οι παραλείψεις (rotations, close outs, helping) που παρατηρούμε αυτή τη στιγμή.
2. Η άμυνα των Raptors
O Dwane Casey όταν ανέλαβε την περσινή χρονιά τους Raptors ανέλαβε και το δύσκολο έργο να βγάλει το Τορόντο από την τελευταία θέση σε πόντους ανά κατοχή (τη χρονιά 10-11 οι Raptors δέχονταν σχεδόν 110 πόντους στις 100 κατοχές). Τα κατάφερε εξαιρετικά ανεβάζοντας την ομάδα του στη 12η θέση (και μάλιστα σε χρονιά lock-out με ελάχιστες προπονήσεις και μικρό training camp) αποδεικνύοντας παράλληλα ότι μια ομάδα μπορεί να είναι καλή αμυντικά ακόμα και χωρίς top αμυντικούς ή παίκτες με σούπερ αθλητικά προσόντα.
Αρκεί ο προπονητής της να έχει αμυντική φιλοσοφία, να έχει ξεκάθαρους κανόνες, και οι παίκτες μέσα από την προπόνηση να αντιλαμβάνονται τις υποχρεώσεις τους στο παρκέ. Αυτό που κάνει εντύπωση είναι ότι φέτος οι Raptors επανήλθαν στα επίπεδα του 2011 χωρίς να αλλάξει ο προπονητής και χωρίς να γίνουν κοσμογονικές αλλαγές.
Η φιλοσοφία του Casey δεν άλλαξε, ούτε βέβαια σταμάτησε να δείχνει την ίδια βαρύτητα στο αμυντικό κομμάτι. Το μεγαλύτερο πρόβλημα εντοπίζεται στο δίδυμο των ψηλών. Ο Bargani που πέρσι έπαιξε καλή άμυνα, με βάση τα δικά του standards φυσικά (έλειψε σε αρκετά παιχνίδια αλλά και όταν επέστρεψε η άμυνα των Raptors παρέμενε καλή), φέτος δείχνει χειρότερος από ποτέ, ενώ ο Jonas Valanciunas είναι εξαιρετικά ταλαντούχος αλλά ακόμα άγουρος αμυντικά και δεν δείχνει να έχει κατανοήσει ακόμα τις αρχές της ομαδικής άμυνας.
Το συγκεκριμένο δίδυμο είναι ένα από τα χειρότερα στο ΝΒΑ σε άμυνα και ριμπάουντ, και η μόνη λύση φαίνεται να είναι η ταυτόχρονη χρησιμοποίηση των Ed Davis και Amir Johnson. Ο Casey θα πειραματιστεί περισσότερο με τα σχήματα των ψηλών και νομίζω, αργά ή γρήγορα, θα αναγκαστεί να μειώσει το χρόνο συμμετοχής του Ιταλού και ίσως να κάνει το ίδιο με τον Valanciunas φέρνοντας τον από τον πάγκο.
3. Η βελτίωση του Klay Thompson
Πριν την έναρξη της σεζόν είχα τοποθετήσει τον Thompson στους “5 SGs to watch” περιμένοντας από αυτόν breakout season. Η μέχρι τώρα παρουσία του φυσικά ξεπερνά τις δικές μου προσδοκίες. Έγραφα στο συγκεκριμένο κείμενο: “Στην επίθεση πρέπει να δουλέψει στη δημιουργία του δικού του σουτ, να βάζει τη μπάλα περισσότερο στο παρκέ και να χρησιμοποιεί συχνότερα fakes”.
Αυτή είναι και η μεγάλη βελτίωση στο παιχνίδι του μέχρι στιγμής. Ότι είναι σπουδαίος σουτέρ και ότι έχει απίστευτη αυτοπεποίθηση στο σουτ είναι πράγματα που είδαμε από την πρώτη στιγμή. Το ταχύτατο catch, τα πόδια του που ήταν πάντα έτοιμα για να σηκωθεί γρήγορα και να εκτελέσει, και τρόπος που χρησιμοποιούσε τα screens τον τοποθετούσαν ήδη στην ελίτ των shooting guards ακόμα και στην περίπτωση που έμενε στάσιμος. Το πρόβλημα ήταν ότι οι άμυνες προσπαθούσαν να τον αναγκάσουν να βάλει τη μπάλα στο παρκέ, και ο ίδιος δυσκολευόταν να το κάνει με επιτυχία.
Φέτος δεν άλλαξε ο τρόπος που τον αντιμετωπίζουν οι άμυνες, ο ίδιος όμως βελτίωσε το χειρισμό της μπάλας, δούλεψε στα shot fakes αλλά και στη ντρίμπλα είτε με το δεξί είτε με το αριστερό χέρι. Όταν καταφέρει να τελειοποιήσει το συγκεκριμένο κομμάτι θα γίνει ασταμάτητος.
4. Ο Lin οφείλει να προσαρμοστεί
O Lin δεν είναι και δεν πρόκειται ποτέ να γίνει σταρ. Είναι ένας ταλαντούχος guard που με το ταλέντο του και τη δουλειά του έφτασε να γίνει πρωταγωνιστής και να βρει ένα καλό συμβόλαιο. Ο ερχομός του Harden τον ανάγκασε να παίζει περισσότερο χωρίς τη μπάλα, είτε περιμένοντας για σουτ στα spots είτε με κοψίματα στο καλάθι.
Ο συγκεκριμένος τρόπος παιχνιδιού δεν είναι αυτός που του ταιριάζει, ο Lin είναι καλός στο P&R και στη δημιουργία του δικού του σουτ, όχι όμως και στο να σουτάρει εν στάση. Ο Harden όμως είναι πολύ καλύτερος και αποδοτικότερος στους ίδιους τομείς και είναι φυσικό να μονοπωλεί τη μπάλα κάθε φορά που βρίσκεται στο παρκέ. Στη συγκεκριμένη περίπτωση ο Lin είναι αυτός που πρέπει να προσαρμοστεί.
Ένας καλός παίκτης οφείλει να προσαρμόζει το παιχνίδι του ανάλογα με τις καταστάσεις, προς όφελος της ομάδας αλλά και της δικής του πληθωρικότητας. Ο Lin θα κερδίσει την εκτίμηση του συνόλου του κόσμου αν καταφέρει να “πλάσει” το παιχνίδι του κατά τέτοιο τρόπο ώστε να ταιριάξει απόλυτα δίπλα στον James Harden.
Πρέπει να δουλέψει περισσότερο στο σουτ, να διαβάζει τις άμυνες και είτε να κόβει δυναμικά είτε να κινείται περιμετρικά περιμένοντας την πάσα, και να συμβιβαστεί σε secondary P&Rs μέσα από τα οποία μπορεί να γίνει πολύ επικίνδυνος αφού θα δέχεται τη μπάλα όταν η άμυνα θα έχει μετακινηθεί.
Στο παιχνίδι με το Σαν Αντόνιο έδειξε απελευθερωμένος παίζοντας χωρίς τον Harden και προσωπικά αυτό με στεναχώρησε, περιμένω από τον Lin να κάνει το μεγάλο βήμα ώστε να αποδείξει σε όλους ότι μόνο τυχαίο δεν ήταν το ξεπέταγμα του. Από εκεί και πέρα είναι και στο χέρι του Kevin McHale να αλλάξει λίγο τους χρόνους ώστε να επιτρέψει στον Lin να είναι για περισσότερα λεπτά “μόνος” του στο παρκέ.
5. Η χημεία μεταξύ Horford και Smith
Είναι ευχάριστο να παρακολουθείς τους φετινούς Hawks. Καλό μπάσκετ, προσήλωση στην άμυνα αλλά και προσανατολισμός στην επίθεση. Η Ατλάντα υπό τις οδηγίες του Larry Drew είναι σε πολύ καλό επίπεδο παρά τις αποχωρήσεις των Joe Johnson και Marvin Williams.
Μεγάλο μερίδιο στη μέχρι τώρα καλή της παρουσία έχει παίξει το δίδυμο των Jos Smith και Al Horford, δύο παίκτες που παίζουν χρόνια μαζί αλλά φέτος έχουν περάσει το παιχνίδι τους σε άλλο επίπεδο. Η εξαιρετική τους χημεία φαίνεται και στις δύο πλευρές του παρκέ, στην επίθεση συνεργάζονται καλά είτε με high-low παιχνίδι, είτε με screening και cutting.
Στην άμυνα ο ένας καλύπτει σωστά τα νώτα του άλλου κάθε φορά που ο ένας από τους δύο βρίσκεται σε φάση βοήθειας. Καλοί αμυντικοί και οι δύο επιτρέπουν στην ομάδα του Drew να αντιμετωπίζει με μεγάλη ασφάλεια τα P&Rs, το transition και τα screens μακριά από τη μπάλα αφού οι δυο τους έχουν αναπτύξει πολλή καλή επικοινωνία. Η παρουσία του Smith και του Horford είναι ένας από τους σημαντικότερους λόγους που η Ατλάντα διαθέτει αυτή τη στιγμή την πέμπτη καλύτερη άμυνα στο ΝΒΑ.
6. Η δουλειά του Mark Jackson
O Marc Jackson είναι ένας ακόμα προπονητής που έχει καταφέρει να βελτιώσει την ομάδα του σημαντικά σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα. Οι Warriors διαθέτουν την 12η καλύτερη άμυνα στο NBA, μια ομάδα που τα τέσσερα τελευταία χρόνια βρίσκονταν σταθερά τελευταίες θέσεις σε πόντους ανά κατοχή. Η άμυνα δεν είναι το μοναδικό κομμάτι που βελτιώθηκαν οι Warriors, σημαντική βελτίωση έχει καταφέρει ο Jackson και στον τομέα των ριμπάουντ -αμυντικό και επιθετικό (δύο τελείως διαφορετικά skills).
Μέχρι τώρα το Γκόλντεν Στέιτ είναι πρώτο σε defensive rebound rate ενώ η περσινή χρονιά τους βρήκε στην τελευταία θέση στο συγκεκριμένο τομέα. Προσωπικά δεν θυμάμαι τα τελευταία χρόνια τέτοια άνοδο από μία ομάδα, σε οποιοδήποτε τομέα. Για όσους δεν κατάλαβαν, οι Warriors φέτος είναι πρώτοι στο αμυντικό ριμπάουντ ενώ πέρσι ήταν τελευταίοι!
Για την άμυνα ισχύει ότι ίσχυε πέρσι για τους Raptors, οι παίκτες γνωρίζουν τους ρόλους τους στο παρκέ ενώ μέσα από την προπόνηση δίνουν έμφαση καθημερινά σε αμυντικούς τομείς ώστε να περάσει η φιλοσοφία του προπονητή στο υποσυνείδητο των παικτών και όλα πλέον να βγαίνουν αυτοματοποιημένα. Έτσι χτίζονται οι καλές αμυντικές ομάδες.
7. Η αναγέννηση του Andray Blatche
Όπως πολλές φορές έχουμε αναφέρει, το περιβάλλον παίζει πολύ σημαντικό ρόλο για την εξέλιξη ή την αγωνιστική συμπεριφορά ενός παίκτη. Ο Blatche είχε την τύχη να αμνηστευθεί από τους Wizards και έτσι να λάβει τέλος η άσχημη τροπή που είχε πάρει η καριέρα του.
Στους Nets βρήκε αυτό που του έλειπε τόσα χρόνια ώστε να ανεβάσει το αγωνιστικό του επίπεδο, ένα club με σοβαρό προπονητή που θα δουλέψει μαζί του και θα του δείξει το σωστό δρόμο, μια ομάδα με καλούς συμπαίκτες ώστε να βοηθηθεί από τον εσωτερικό ανταγωνισμό, αλλά και αναρίθμητα κίνητρα ώστε να μπορεί να διατηρήσει το σώμα και το πνεύμα του σε υψηλό επίπεδο. Ο Blatche είναι περίεργος χαρακτήρας και ευάλωτος ψυχολογικά, και οι Nets του έδωσαν την ευκαιρία να τα αφήσει όλα πίσω και να ψάξει για μια νέα αρχή.
Στο αγωνιστικό κομμάτι έγινε ο παίκτης που πάντα φαινόταν ότι μπορούσε να γίνει, σταμάτησε τα πολλά σουτ από μέση και μακρινή απόσταση και άρχισε να παίζει κοντά στο καλάθι, άρχισε να επιτίθεται στο επιθετικό ριμπάουντ και βελτίωσε την άμυνα του. Ο Andray Blatche αποτελεί μια από τις ευχάριστες εκπλήξεις της σεζόν.
8. Ο Jordan Hill ως trade asset
Ένα από τα λίγα καλά ανταλλάγματα που διαθέτουν οι Lakers είναι ο Jordan Hill (είναι διαθέσιμος για trade από τις 15 Ιανουαρίου και μετά). Ταλαντούχος, σε καλή ηλικία και με μεγάλη ενέργεια στο παιχνίδι του, θα μπορούσε να εξελιχθεί σε έναν πολύ καλό starter μέσα στα επόμενα χρόνια.
Οι Lakers όμως δεν έχουν την δυνατότητα να κοιτάξουν το αύριο και την εξέλιξη του (δεν είναι αυτός ο τρόπος που λειτουργεί το συγκεκριμένο franchise άλλωστε) και πολλές ομάδες είναι σίγουρο ότι θα επιθυμούσαν να τον εντάξουν στο δυναμικό τους. Ο Hill θα μπορούσε να είναι πολύτιμο μέλος των Lakers τα επόμενα χρόνια αλλά είναι αμφίβολο αν μπορεί να ταιριάξει στην ίδια πεντάδα με τον Howard (αν παραμείνει).
Δε νομίζω ο Mitch Kupchak να έλεγε όχι σε ένα trade που θα έφερνε στο L.A έναν καλό σουτέρ, που να μπορεί να παίξει άμυνα και να τρέξει το γήπεδο. Η δική μου πρόταση είναι ο Courtney Lee, δεν έχει καταφέρει να βρει το ρόλο του στους Celtics ενώ σε λίγο καιρό ο Avery Bradley επιστρέφει.
Η ομάδα του Doc Rivers έχει ανάγκη από έναν δυναμικό ψηλό που θα αφαιρέσει το μεγάλο βάρος από τις πλάτες του Garnett, και ο Jordan Hill είναι ο κατάλληλος για τον συγκεκριμένο ρόλο. Ο Lee ταιριάζει στο μπάσκετ του D’ Antoni και θα αποτελούσε εξαιρετική επιλογή για την ομάδα του. Με έναν ακόμα filler (Clark /Ebanks) η συγκεκριμένη ανταλλαγή θα είναι εύκολο να εξισορροπηθεί.
Πηγή: Theweakside