Η περσινή σεζόν των Hawks ήταν περίπου ίδια με τις προηγούμενες. Παρουσία για πέμπτη συνεχόμενη φορά σε playoffs και αποκλεισμός στον πρώτη ή τον δεύτερο γύρο.
Τo front office της ομάδας κατανόησε ότι δεν έχει να ελπίζει σε κάτι καλύτερο τα επόμενα χρόνια και προσέλαβε τον Danny Ferry, όχι μόνο ως general manager αλλά και ως president of basketball operations. O Ferry επιχείρησε να αναμορφώσει την Ατλάντα καταφέρνοντας σημαντικά deals που, μέχρι τότε, ελάχιστοι πίστευαν ότι μπορούσαν να πραγματοποιηθούν.
Πόνταρε στην επιθυμία των Brooklyn Nets να ενισχύσουν την ομάδα τους και κατάφερε να απαλλάξει τους Hawks από ένα πολύ κακό συμβόλαιο, αυτό του Joe Johnson (90 εκατομμύρια δολάρια).
Η πρώτη του κίνηση λοιπόν ήταν να αποχωριστεί τον franchise παίκτη της ομάδας και να της δώσει παράλληλα ευελιξία στο salary cap για τα επόμενα χρόνια. Τα ανταλλάγματα ήταν παίκτες με συμβόλαια μικρής διάρκειας ώστε να υπάρχει αρκετός χώρος στο cap για απόκτηση καλών παικτών μέσω trades ή της free agency.
Σε συνδυασμό με την ανταλλαγή που έστειλε τον Marvin Williams στη Γιούτα κατάφερε να έχει μόλις 18.5 $ εκατομμύρια δεσμευμένα για την επόμενη σεζόν. Η απουσία του Johnson είναι σημαντικότατη για την Ατλάντα αφού μιλάμε για τον επί επτά σεζόν πρώτο σκόρερ της ομάδας, έναν αρκετά καλό αμυντικό και ταυτόχρονα παίκτη με προσωπικότητα εντός και εκτός παρκέ.
Ο Williams πρόσφερε αρκετά όσα χρόνια ήταν κάτοικος Ατλάντα είτε ως βασικός είτε ερχόμενος από τον πάγκο, ποτέ όμως δεν κατάφερε να φθάσει στο επίπεδο που πίστεψαν οι Hawks όταν τον επέλεγαν πάνω από τον Chris Paul και τον Deron Williams στο draft του 2005.
Ο Ferry προσπάθησε να τους αντικαταστήσει με παίκτες που θα υπηρετούσαν δύο βασικούς άξονες, συμβόλαια μικρής διάρκειας και άμεση προσφορά στην ομάδα. Οι επιλογές του ήταν έξυπνες και οι παίκτες που αποκτήθηκαν δείχνουν ότι μπορούν να διατηρήσουν την Ατλάντα για μία ακόμα χρονιά σε ανταγωνιστικό επίπεδο.
The Newcomers
Ως ανταλλάγματα από το trade του Johnson ήρθαν οι Johan Petro, Jordan Farmar (waived), Jordan Williams (waived), DeShawn Stevenson και Anthony Morrow. Ο Morrow είναι ικανότατος σουτέρ είτε από σταθερή θέση είτε δημιουργώντας το δικό του σουτ.
Θυμίζει σε αρκετούς τομείς τον Joe κυρίως επειδή αρέσκεται να επιτίθεται μέσα από isolation ή να ποστάρει κοντύτερους αντιπάλους. Η ικανότητα του στο σουτ θα δώσει αρκετό space στους ψηλούς της ομάδας (Horford/Smith).
Ο Petro δεν είναι άσχημη επιλογή για τρίτος ψηλός, θα βοηθήσει με τις αμυντικές του ικανότητες στα λίγα λεπτά που θα αγωνίζεται αλλά σίγουρα δεν μπορεί να εξελιχθεί σε κάτι περισσότερο αφού δεν έχει επιθετικό ταλέντο ούτε ιδιαίτερη έφεση στο ριμπάουντ.
Ο Stevenson αποτελεί έναν αξιόπιστο role player που θα έρχεται από τον πάγκο αναλαμβάνοντας κάποιες αμυντικές αποστολές. Είναι ακόμα από τους καλύτερους wing defenders της λίγκας, παρότι έχει χάσει μέρος της εκρηκτικότητας του, και πολύ physical στο παιχνίδι του.
Ο Devin Harris (απ’ το trade του Marvin Williams) θα δώσει στον Larry Drew μία ακόμα καλή επιλογή στην backcourt, έναν point guard που θα μπορεί να παίξει P&R και να “σπάσει” τις αντίπαλες άμυνες με την ικανότητα του στο drive δημιουργώντας καλά σουτ με kick out πάσες. Πιθανό να κερδίσει τη θέση του starter από τον Jeff Teague.
Εξαιρετική επιλογή ήταν και η απόκτηση του Lou Williams μέσω της free agency, ενός εκ των καλύτερων 6th men της λίγκας. Ο Lou είναι shoot-first guard που έρχεται από τον πάγκο και είναι ικανός να αλλάξει τις ισορροπίες. Είναι γρήγορος και διαθέτει άριστα επιθετικά ένστικτα, μπορεί να δημιουργήσει το δικό του σουτ με άνεση, να πάει στο καλάθι και να αναγκάσει την άμυνα να προσαρμοστεί πάνω του.
Είναι πιθανό να διατηρήσει τον ίδιο ρόλο και στην Ατλάντα αφού γνωρίζει τι ζητούν οι ομάδες από τους έκτους παίκτες και τι πρέπει οι ίδιοι να δώσουν κάθε φορά που εισέρχονται στο παρκέ.
Μια από τις πιο έξυπνες κινήσεις του Ferry ήταν η απόκτηση του Kyle Korver από το Σικάγο, το οποίο επιθυμούσε να αδειάσει χώρο στο cap για να αποφύγει τους φόρους πολυτελείας. Έτσι η Ατλάντα πρόσθεσε έναν εξαιρετικό σουτέρ και ταυτόχρονα έναν παίκτη που φέρνει ενέργεια στο παρκέ σε καθημερινή βάση (μόλις $500.000 είναι εγγυημένα στο συμβόλαιο του οπότε μην πέσουμε από τα σύννεφα αν γίνει τελικά waive).
Στα συν του ότι δεν είναι απλός spot-up shooter αλλά μπορεί να φτιάξει και το δικό του σουτ, όπως και να χρησιμοποιεί καλά τα screens μακριά από τη μπάλα. Η πρώτη καλή κίνηση, χρονικά, όμως της ομάδας ήταν η επιλογή του John Jenkins στο draft του Ιουνίου.
Πρόκειται για έναν εκπληκτικό σουτέρ με πολύ γρήγορο release και μεγάλο range. Το έδειξε και στο Vanderbilt (44% με σχεδόν 9 τρίποντα ανά αγώνα) αλλά και στο summer league (51% εντός πεδιάς), νομίζω πολύ γρήγορα θα βρει το ρόλο του στο rotation.
The Team
Το ρόστερ της ομάδας φαίνεται να έχει μία “τρύπα” στη θέση 3. Αν κανένας εκ των δύο invitees του training camp (Damion James, James Anderson) δεν καταφέρει να βρει θέση στο ρόστερ δεν πρέπει να αποκλειστεί η περίπτωση της μετακίνησης του Josh Smith στη θέση του small forward.
Αυτό θα σημαίνει ότι ο Smith θα μπορεί να δημιουργήσει και να εκμεταλλευτεί πολλά mismatches είτε τελειώνοντας φάσεις είτε πασάροντας στον ελεύθερο συμπαίκτη (πρέπει όμως και ο ίδιος να δείξει θέληση για περισσότερο παιχνίδι κοντά στο καλάθι).
Αν συμβεί αυτό ο Drew θα έχει τη δυνατότητα να φέρνει από τον πάγκο τους Korver, Jenkins, Williams, και Morrow, είναι φανερό ότι ο πάγκος της ομάδας θα έχει δεχθεί σημαντικό upgrade σε σχέση με την περσινή σεζόν (TMac, Stackhouse, Green, JPargo).
Ενώ και η παρουσία του Petro είναι σίγουρα upgrade σε σχέση με αυτή του Collins. Η φετινή ομάδα των Hawks δείχνει αναβαθμισμένη σε αρκετούς τομείς, όπως νιάτα, αθλητικότητα, ταχύτητα, shooting, scoring και ριμπάουντ.
Οι δύο καλύτεροι παίκτες της ομάδας θα είναι ο Josh Smith και ο Al Horford. O πρώτος θα είναι ο ηγέτης της, αυτός που θα αναλαμβάνει το μεγαλύτερο αριθμό σουτ και θα παίρνει τη μπάλα στις δύσκολες καταστάσεις. Είναι εξαιρετικός αμυντικός, υπέροχος στο ανοικτό γήπεδο και αρκετά αξιόπιστος παίζοντας στο low post. Η μοναδική του αδυναμία είναι η θέληση του να σουτάρει πολλά μακρινά δίποντα, τομέας που δεν είναι καθόλου efficient και λειτουργεί σε βάρος της ομάδας.
Ο Horford έχει τη δυνατότητα να απειλεί από μέση απόσταση αποτελεσματικά, να πασάρει εξαιρετικά, να τρέχει το γήπεδο και να μαζεύει ριμπάουντ. Προσθέτει συνεχώς κινήσεις στο low post όπου προσπαθεί να γίνει ακόμα καλύτερος. Τα προηγούμενα χρόνια έβγαλε χρονιές αγωνιζόμενος στο 4 και στο 5, κάτι παρόμοιο αναμένεται να γίνει και τη φετινή σεζόν.
Ο Jeff Teague βελτιώνεται συνεχώς χωρίς όμως να έχει φτάσει στα επίπεδα που πολλοί περίμεναν. Είναι γκαρντ που του αρέσει να πηγαίνει στο καλάθι χρησιμοποιώντας την ταχύτητα του, αλλά, δεν είναι καλός δημιουργός για να εκμεταλλευτεί στο έπακρο την παρουσία καλών σουτέρ γύρω του.
Δεν έχει δείξει σταθερότητα στο σουτ από μέση και μακρινή απόσταση, παραμένει όμως καλός finisher και ικανός ball handler. Ίσως θα πρέπει να περιμένουμε το ξεπέταγμα του φετινή σεζόν, ίσως πάλι το ταβάνι του να είναι αυτό που βλέπουμε και όχι κάτι παραπάνω…
Η επίθεση των Hawks ήταν λίγο πάνω από το μέσο όρο της λίγκας σε offensive efficiency (14η θέση, 102.4) τη χρονιά που πέρασε. Φέτος δείχνει πιο ισορροπημένη και με αρκετές αναβαθμίσεις σε σουτ και επιθετικές επιλογές. Ο Larry Drew αρέσκεται στη χρήση της motion offense (στα πρότυπα των Spurs) και η αποχώρηση του Johnson στην ουσία του λύνει τα χέρια.
Σε συνδυασμό με την παρουσία δύο αθλητικών guards που μπορούν να τρυπήσουν την άμυνα και να δημιουργήσουν με kick out πάσες, την ύπαρξη καλών σουτέρ (ψηλών και κοντών) αλλά και την παρουσία ψηλών που με τα δυναμικά τους κοψίματα (ή pop outs) τραβούν την προσοχή της άμυνας, δεν θα είναι περίεργο να αναμένουμε μια καλή επιθετική ομάδα στο μισό γήπεδο.
Horford, Smith και Pachulia θα επωφεληθούν σε μεγάλο βαθμό από την ταχύτητα, το space και τη διεισδυτικότητα της backcourt. Ταυτόχρονα όμως, η φρεσκάδα, τα νιάτα και τα γρήγορα πόδια των παικτών της μπορούν να την αναδείξουν σε μία uptempo-fast breaking ομάδα που δεν μπορούσε να γίνει στο παρελθόν. Ο Danny Ferry κάτι τέτοιο φαίνεται να έχει στο μυαλό του.
Στο αμυντικό κομμάτι τα κατάφεραν και πέρσι πολύ καλά και έδειξαν ότι διαθέτουν τις αμυντικές αρχές που χρειάζεται μια ομάδα για να παρουσιάσει κάτι καλό στα playoffs. Η χρονιά τους βρήκε στην έκτη θέση σε defensive efficiency με 98.6 πόντους, κάτι όμως που οφείλεται αρκετά και στον αργό ρυθμό τους αφού ήταν μια ομάδα που σπάνια επιδίωκε παιχνίδι με πολλές κατοχές.
Φέτος θα επιχειρήσουν να τρέξουν περισσότερο και η άμυνα τους θα έχει να αντιμετωπίσει περισσότερες δυσκολίες. Το ίδιο ακριβώς μπορεί ειπωθεί και για το αμυντικό ριμπάουντ, μια καλή ομάδα στο συγκεκριμένο τομέα όπως η Ατλάντα θα παραχωρήσει σεβαστό αριθμό αμυντικών ριμπάουντ αν αποφασίσει να τρέξει.
Ο Larry Drew οφείλει να βρει την κατάλληλη ισορροπία, να μη γίνουν ούτε Nuggets αλλά ούτε και Ορλάντο. Να μπορεί να τρέξει μέσα από την καλή του άμυνα, πιέζοντας δηλαδή και δημιουργώντας λάθη, και όχι να τρέξει απλά για να παίξει γρήγορα. Η απουσίες των Johnson, Williams και Collins θα είναι σημαντικές στην άμυνα μιας και οι παίκτες που αποκτήθηκαν, με εξαίρεση τους Stevenson και Petro, δεν φημίζονται για την αμυντική τους συμπεριφορά.
The Coach
O Larry Drew θα βρεθεί για τρίτη χρονιά στο πάγκο της Ατλάντα ως head coach, ενώ έχει υπηρετήσει για πολλά χρονιά την ομάδα και ως assistant. Η φετινή σεζόν θα είναι σημαντική για να αναδειχθεί ο τρόπος που θα προσπαθήσει να “στήσει” την ομάδα στο επιθετικό κομμάτι τώρα που ο Joe Johnson αποτελεί παρελθόν.
Μια ομάδα που επί πολλά χρόνια έπαιζε στατική επίθεση με πολύ isolation (ISO-JOE) τώρα θα έχει την ευκαιρία να κυκλοφορεί καλύτερα και περισσότερο τη μπάλα, να παίζει κοντά στο καλάθι και να δημιουργεί καλύτερες προϋποθέσεις για high percentage shots.
O Drew βρέθηκε στο Ισραήλ πριν μερικές μέρες για να παρακολουθήσει τον τρόπο που λειτουργεί και προετοιμάζει την ομάδα του ο David Blatt, μια κίνηση που δείχνει το σεβασμό του για το ευρωπαϊκό στυλ παιχνιδιού και την πιο οργανωμένη επιθετική συμπεριφορά.
Μην ξεχνάμε ότι ο Blatt έπαιξε μπάσκετ στο Princeton έχοντας προπονητή τον Pete Carrill (τον εμπνευστή και δημιουργό της Princeton-motion offense) και ο Drew θα ήθελε να μάθει πολλά από αυτόν ώστε να τα εφαρμόσει στην ομάδα του. Η Ατλάντα ανανέωσε για έναν ακόμη χρόνο το συμβόλαιο του Drew μετά από την καλή σεζόν που πραγματοποίησε (40-26) παρά τις δυσκολίες και τους τραυματισμούς.
Expectations
Ο Danny Ferry δεν ακολούθησε τον εύκολο δρόμο, αυτόν της διατήρησης του ίδιου υλικού και της αρκετά πιθανής παρουσίας σε μία ακόμα σειράς playoffs. Προτίμησε να αλλάξει το ρόστερ του και να κάνει μια νέα αρχή προσπαθώντας να πετύχει περισσότερα μακροπρόθεσμα. Κανείς δεν μπορεί να τον ψέξει για αυτήν του την επιλογή, πόσο μάλλον τώρα που οι κινήσεις του φαίνονται αρκετά καλές.
Η Ατλάντα έχει ως στόχο την είσοδο στα playoffs και μία όσο πιο αξιοπρεπή παρουσία σε αυτά, ίσως και μια πρόκριση στον επόμενο γύρο. Αγωνίζεται σε μια από τις πιο εύκολες divisions της λίγκας, τη Southeast (Μαϊάμι, Ουάσινγκτον, Ορλάντο, Σάρλοτ), που της δίνει τη δυνατότητα να έχει πιο εύκολους αντιπάλους στον αγώνα της για καλό πλασάρισμα στο τελικό seed.
Roster (θα χρησιμοποιήσω τον δικό μου τρόπο διαχώρησης θέσεων, δηλαδή guards, wings και inside players)
Guards: Devin Harris, Jeff Teague, Lou Williams
Wings: Anthony Morrow, John Jenkins, Kyle Korver, DeShawn Stevenson
Inside: Al Horford, Josh Smith, Ivan Johnson, Mike Scott, Zaza Pachulia, Johan Petro, Anthony Tolliver
Πηγή: Theweakside